Bir Dakika Hayatınızı Değiştirebilir.

[Işıldayan Safir]

Güzel Bir Şey Düşleyin

Beş yaşındaki kıpır kıpır kızın annesi Ulusal Kadın Örgütü’nün toplantısından yeni dönmüştü. Kadınların potansiyeliyle ilgili kurdukları heyecan verici düşlerin verdiği mutlulukla, kızına büyüyünce ne olmak istediğini sordu. Küçük Lisa çabucak yanıtladı: “Hastabakıcı.”

Hastabakıcılığın bir kadın mesleği olarak düşünüldüğü bir dönem vardı ve bu cevap anneye pek de tatmin edici görünmedi. Ne de olsa bir kadın konferansından henüz dönmüştü.

“İstediğini olabilirsin” diye hatırlattı kızına. “avukat olabilirsin, cerrah, bankacı, ülkenin başkanı, her şey…”

“Her şey mi?” diye sordu Lisa.

“Her şey” diye gülümsedi annesi.

“Tamam” dedi Lisa. “O zaman At olmak istiyorum.”

Lisa’nın hayaline biraz çeki düzen vermek gerekebilir ama bunun için daha çok zaman var. Gelecekle ilgili hayal kurmayı ne zaman bırakırız? Ne zaman geçmişteki hayallerin tekrarına razı oluruz?

Belki Lisa’nın düşlerinin biraz olgunlaşmasına ihtiyaç var ama At olmak isteyen beş yaşındaki bir çocuğun iyimserliğine sahip olmayı mı yeğlerdiniz, yoksa umutsuzlukla “Benden hiçbir şey olmaz” diyen bir yetişkinin kötümserliğini mi?

Teddy Roosevelt şöyle demişti: “Gözleriniz yıldızlarda olsun, ayaklarınız da yerde.” Hayalleri gerçekleştirmenin yolu işte budur. Her şey gözlerinizi yukarıya kaldırıp güzel bir şey düşlemekle başlar.

[Işıldayan Safir]

Ne İçin Dua Edersiniz?

Mahatma Gandhi’nin cesaret hakkındaki sözlerini sık sık hatırlarım. Gandhi, Hindistan’ın özgürlük mücadelesinin önderiydi. Britanya İmparatorluğu’nu tek bir kurşun bile atmadan dize getirmekle hatırlanan bir adam.

Cesaretinin nereden geldiğinden söz ederken, bir keresinde güney Afrika’da olan bir olayı anlatmıştı. Özellikle Hintlilere karşı olan bir yasaya muhalefet etmek için Gandhi, Güney Afrika’ya gitmişti. Yolculuk ettiği gemi limana vardığında kendisini linç etme niyetini açıkça dile getiren düşmanca tavırlı bir çete tarafından karşılanmıştı. Gandhi’ye kendi güvenliği için güvertede kalması salık verildi. Ama o yine de sahile çıktı.

Daha sonra kendisine neden böyle tehlikeli bir karar verdiği sorulduğunda şöyle açıkladı: “Ciddi biçimde taşlandım, tekmelendim ve dövüldüm. Ama zaten güvende olmak için değil, bu çeteyle yüzleşebilmek için gerekli cesarete sahip olmak için dua etmiştim. Cesaretim geldi ve umudumu boşa çıkarmadı.

Yalnızca güvenlik, sağlık ve korunma için mi dua ediyorsunuz? Yoksa aynı zamanda her ne olursa olsun bunu göğüsleyebilme cesareti için de mi? Eninde sonunda sağlığınız bozulacak, bir kötülük, hastalık ve hatta ölümden bile kurtuluş umudunuz kalmayacak. Ama yaşam ne getirirse getirsin, Tanrı’dan onunla başa çıkma gücü isterseniz, bu cesaret sizi yüzüstü bırakmaz.

[Işıldayan Safir]

Durdurulamaz

200 yöneticinin bulunduğu bir gruba, kişiyi başarılı kılan şeyin ne olduğu soruldu. Grubun %80’i hevesi en önemli nitelik olarak listenin başına koydu. Beceriden daha önemli, eğitimden daha önemli, hatta tecrübeden bile daha önemli…

Suyun, lokomotifi çalıştıracak buharı üretebilmesi için önce kaynaması gerekir. Buhar makinesi, buhar göstergesi 212 dereceyi göstermeden, treni bir milim bile oynatamaz. Aynı şekilde hevesi olmayan bir insan da aslında hayatın çarkını ılık suyla döndürmeye çalışmaktadır. Sonuç şudur: O kişi stop eder.

A.B. Zu Tavern, hevesin pildeli elektrik olduğunu söyler. O havadaki enerji, ateşteki sıcaklıktır. Yaşayan her şeyde nefestir. Başarılı insanlar, yaptıkları şeye hevesli ve istekli olan insanlardır. İyi işler asla duygu katılmadan yapılmaz. “Ne olursa olsun, her şeye biçim vermek için ısıya gereksinim vardır. Her büyük başarı yanan bir yüreğin hikayesidir.” der Tavern.

Yeterli beceriniz, eğitiminiz ve tecrübeniz olabilir. Şimdi, bu değerlere bir de hevesi ekleyin ve gerçekten durdurulamaz biri olun!

[Işıldayan Safir]

Örnek Alın!

Aşağıdaki yaşanmış hikaye insanlar hakkındaki evrensel bir gerçeği gösteriyor. En iyi taklit ederek öğreniriz.

Başkan Calvin Coolidge bir keresinde memleketinden arkadaşlarını Beyaz Saray’da yemeğe davet etmişti. Yemek adabından emin olamayan misafirler başkanı taklit etmeye karar verdiler. Hangi çatal bıçağın kullanıldığını, neyi ne zaman yediğini dikkatle izlediler.

Stratejileri kahve ikram edilene kadar başarılı gitti. Coolidge fincanına biraz kahve koydu. Onlar da aynısını yaptılar. Başkan şeker ve krema ekledi. Misafirleri de koydular. Sonra başkan yere eğilip fincanı kedinin önüne koydu!

Coolidge’nin doğduğu kasabanın sakinleri gibi biz de en iyi taklit ederek öğreniriz. Çocuklar küçükken anne babalarını gözlemleyerek öğrenirler ve biraz daha büyüdüklerinde arkadaşlarının yaptıklarını yaparak… Televizyon ve sinema karakterlerine bakarak gerçek insanların yaşamlarını olduğu gibi öğrenirler. Yetişkinler en iyi işledikleri bir kişilik özelliğini veya beceriyi modelleme yaparak öğrenirler.

Belki de sosyal becerilerinizi geliştirmek istiyorsunuz. Ya da organize etmeyi, bir ürünü satmayı ya da bir çocukla iletişim kurmayı istiyorsunuz. Kişilik özelliklerinin ve becerilerin hepsi öğrenilebilir. Sadece ona sahip olan birisini bulun ve örnek alın. Ve iyi yanı da şu: Bunu her gün yapabilirsiniz.

[Işıldayan Safir]

Bakış Açınız Ruh Halinizi Belirler

Hayattaki bazı şeylerden farklı olarak bakış açımızı kendimiz seçebiliriz. Bazen mutluluğun yalnızca seçtiğimiz tavırların bir sonucu olduğunu hatırlamaya ihtiyacımız vardır.

Bugün erken kalktım. Saat gece yarısını vurmadan önce yapmam gerekenlerin heyecanını duydum içimde. Yerine getirmem gereken sorumluluklarım var bugün. İşim bugün nasıl bir gün geçireceğime karar vermek.

Bugün hava yağmurlu diye şikayet edebilirim ya da çimler bedavaya sulanıyor diye müteşekkir olabilirim.

Bugün daha çok param yok diye üzülebilirim veya bütçem alımlarım daha akıllıca planlamama teşvik ettiği ve beni müsriflikten uzak tuttuğu için memnun olabilirim. Bugün sağlığımdan yakınabilirim veya hala hayatta olduğum için sevinebilirim.

Bugün büyürken ailemin bana vermediği bütün o şeylerin yasını tutabilirim ya da benim doğmama izin verdikleri için minnettar olabilirim.

Bugün güllerin dikeni var diye ağlayabilirim ya da dikenlerin gülleri var diye bayram edebilirim.

Bugün arkadaşlarım yok diye kederlenebilirim veya heyecanla yeni ilişkiler keşfetmek için bir çabaya girebilirim.

Bugün işe gitmek gerektiği için sızlanabilirim ya da bir işim olduğu için mutluluktan haykırabilirim.

Bugün okula gitmem gerektiği için ah vah edebilirim ya da şevkle zihnimi açıp içini zengin bilgilerle doldurabilirim.

Bugün ev işi yapmak zorunda olduğum için keyfimi kaçırıp söylenip durabilirim ya da Tanrı benim aklım, bedenim ve ruhuma barınak sağladığı için şeref duyabilirim.

Bugün önümde biçimlendirmeyi bekleyen pek çok şey var ve ben de ona biçim veren heykeltıraş gibiyim. Bugünün nasıl olacağı bana kalmış.

Nasıl bir gün geçireceğimi ben seçerim!

[Işıldayan Safir]

Hep İstemişimdir!

Yaşlı bir maden arayıcısı küçük bir kasabaya girer. Yüksek sesle bağırıp çağıran pis ve oldukça sarhoş bir kovboy gelir yanına. Kovboy silahını yaşlı madenciye doğrultur ve sorar.

“Moruk, dans etmeyi biliyor musun?”

“Hayır.” Diye cevaplar madenci.

“Öğrensen iyi olur” der kovboy. Yaşlı adamın ayaklarında tozu dumana katar ve dans etmeye başlar yaşlı adamcağız. Biraz sonra kurşunlar biter. Yaşlı madenci atının semerine uzanıp kesik namlulu bir çifte çıkarır.

“Evlat” der. “Hiç katır öpmüş müydün?” Önce çifteye, sonra da katırın kuyruğunun gövdesiyle birleştiği noktaya bakan kovboy mesajı alır.

“Hayır” der. “Hiç katır öpmemiştim. Ama bunu hep istemişimdir!”

Gerçek hayatta arzu, başkaları tarafından size verilebilecek bir şey değildir. Arzu insanın içinden gelir. Kimse bizi önemli bir şey istemeye zorlayamaz. Eğer kendimizi geliştirmek istediğimize karar verirsek, eğer maneviyatı yüksek bir hayat ya da daha sağlıklı bir vücut istersek, o zaman bu istek kendi içimizden gelmeli. Kimse bizi bunlara isteklendiremez ve aynı zamanda, hiçbir şey yeterli arzu olmadan gerçekleşmez.

Şöyle derler: “İstek, iradeyi gerektirir.” Eğer çok isterseniz onu gerçekleştirmenin bir yolunu mutlaka bulursunuz. Ama isteği içinizde arayın, çünkü bulunması gereken yer orası. İçinizdeki arzu değerli bir şeyleri başarmanın ilk adımı olacaktır.

[matri]

Zerynthia Nickli Üyeden Alıntı

Güzel Bir Şey Düşleyin

Beş yaşındaki kıpır kıpır kızın annesi Ulusal Kadın Örgütü�nün toplantısından yeni dönmüştü. Kadınların potansiyeliyle ilgili kurdukları heyecan verici düşlerin verdiği mutlulukla, kızına büyüyünce ne olmak istediğini sordu. Küçük Lisa çabucak yanıtladı: �Hastabakıcı.�

Hastabakıcılığın bir kadın mesleği olarak düşünüldüğü bir dönem vardı ve bu cevap anneye pek de tatmin edici görünmedi. Ne de olsa bir kadın konferansından henüz dönmüştü.

�İstediğini olabilirsin� diye hatırlattı kızına. �avukat olabilirsin, cerrah, bankacı, ülkenin başkanı, her şey��

�Her şey mi?� diye sordu Lisa.

�Her şey� diye gülümsedi annesi.

�Tamam� dedi Lisa. �O zaman At olmak istiyorum.�

Lisa�nın hayaline biraz çeki düzen vermek gerekebilir ama bunun için daha çok zaman var. Gelecekle ilgili hayal kurmayı ne zaman bırakırız? Ne zaman geçmişteki hayallerin tekrarına razı oluruz?

Belki Lisa�nın düşlerinin biraz olgunlaşmasına ihtiyaç var ama At olmak isteyen beş yaşındaki bir çocuğun iyimserliğine sahip olmayı mı yeğlerdiniz, yoksa umutsuzlukla �Benden hiçbir şey olmaz� diyen bir yetişkinin kötümserliğini mi?

Teddy Roosevelt şöyle demişti: �Gözleriniz yıldızlarda olsun, ayaklarınız da yerde.� Hayalleri gerçekleştirmenin yolu işte budur. Her şey gözlerinizi yukarıya kaldırıp güzel bir şey düşlemekle başlar.

cocuklar o kadar ilgincki, benim oglum 4 yasinda supermen olmak istiyordu, 5 yasinda ise kadin doktoru :)))

simdi 6 yasina geliyor ve copcu olmak istiyor :)))))

[Işıldayan Safir]

Affedici Olmak

Kaseti “Living Faith”te Başkan Jimmy Carter affediciliğin hayatındaki temel bir öğe olduğunu anlatır. Der ki; kafasında affedileceğine dair bir düşüncesi olmasaydı, kendi hatalarıyla yüzleşmesi imkansız olurdu. Bu kendi kendini affetmeyi bile içerir.

Hem kendisinin, hem de eşi Rosalyn’in hatalı olduklarını kolay kolay kabul etmeyen “Güçlü iradeli” kişiler olduklarından bahseder.

Bir gün, oldukça şiddetli geçen bir tartışmadan sonra Carter, bir günü daha birbirlerine kızgın olarak geçirmeye dayanamayacağına karar verir. Böylelikle dışarı çıkıp marangozhaneye gider ve ceviz ağacından banka çeki büyüklüğünde bir parça keser. Üzerine şu sözleri yontar: “Bir şey için özür dilemek ya da benim özrümü kabul etmek istersen bu plakayı bana ver. Sonsuza kadar böyle sürsün.” O akşam bu plakayı Rosalyn’e verir. O günden sonra, Rosalyn Bu yazıyı ne zaman kendisine verse, onu kabul edip gerekeni yaptığını anlatır.

Bu yazıyla Carter ikisi arasında bir affedicilik havası yaratmıştır. Affedileceğimizi bilmesek kendi hatalarımızı çabucak kabul eder miydik? Ve en yakın ilişkilerimiz ne kadar sağlıklı olurdu eğer her iki tarafta af dilemekten korksaydı ya da özrünü kabul etmeye istekli olmasaydı?

Affedici olmak mutluluğun çok önemli bir parçasıdır.

[Işıldayan Safir]

Sonraki Adım

Sürekli oğlunun kıyafetlerini yerden toplamaktan usanan anne sonunda şöyle bir kural getirdi. Yerden toplamak zorunda kaldığı her kıyafet başına oğlu 25 cent vermek zorundaydı. Haftanın sonunda çocuğun annesine olan borcu 1.50 dolar olmuştu. Anne parayı, akabinde 50 cent bahşiş ve bir notla birlikte aldı. “Teşekkürler anneciğim, böyle devam et!”

Sanırım çocuk soruna sıkıntısız bir çözüm bulmuş, aynı zamanda kendisini disipline sokmanın bir yolunu da bulmuş. Tabii odayı toplamak büyük ihtimalle kendisinin değil, annesinin amacıydı ama tüm sorumlu ebeveynler gibi annesi ona öz disiplinin değerini öğretmeye çalışıyordu.

Pek çok insanın hedefleri olmasına rağmen, pek azı bu hedeflere ulaşmak için gerçekçi planlar yapar. Ve bunların yalnızca %2’si veya %3’ünün bu planları uygulamak için gerekli öz disiplini vardır. Neyi başarmaya çalışıyorsunuz? Sonraki adımı bugün atacak mısınız?

[Işıldayan Safir]

Gerçek Aşk

Aşkı tutkuyla karıştırmak ne kadar da kolaydır!

Bir baba ilk gençliğinde olan oğlu için şöyle söylemiş: “Aşık mı yoksa azgın mı bilemiyorum!” birisine hissedilen çekim, mevsimlerden daha hızlı biçimde değişebilir ama gerçek anlamda aşk bu duygulardan daha güçlü bir şeydir.

Aşk, Bay ve Bayan Strauss’un paylaştığı şeydir işte. Bayan Isadore Strauss 1912’de Titanic’le seyehat eden 1. sınıf kadın yolculardan bir tanesiydi ve boğularak öldü. Çünkü eşini terk etmeyi kabul etmedi.

Gemi batarken, o panikte soğukkanlı kalmayı başardılar. İkisi de kurtarma botlarında (filikalarda) yer bulmaları için kadınlara ve çocuklara yardım ettiler. Sonunda, eşini sürekli olarak botlardan birinde yer bulması için zorlayan Mr. Strauss, eşini bir tanesine bindirdi. Bir an için bayan Strauss oturmuştu ancak aniden yerinden fırlayıp eşinin durdurmasına fırsat vermeden tekrar gemiye tırmandı. Eşinin kolunu yakaladı, ona sokuldu ve şöyle dedi: “Çok uzun süredir birlikteyiz. Artık yaşlandık. Nereye gidersen git, ben de gelirim.”

Onlar için gerçek aşk, bağlılık ve sadakatti. Ve özveriydi. Herkes böyle bir aşkı çok istese de bulamaz. Ama bağlılığın ve sadakatin bulundu bir aşk başka alanlarda yakalanabilir. Böyle bir aşk gerçek adanmışlığın kalbinde var olur. Bu mutlu insanların yaşamlarının etrafında kurduğu bir gerçektir.