[ebru_li]

Sevgi öyle bir duygudur ki, verdikçe artar, paylaşıldıkça büyür. Ama aptallıkta aynen öyledir; verdikçe artar, paylaşıldıkça büyür. Üstelik sevgi ile aptallık arasındaki ilişki sadece ikisinin de paylaşıldıkça artmasında, verdikçe büyümesinde değildir. İkisinin arasında çok daha derin, çok daha anlamlı bir ilişki daha var ; Sevgi akılla birleşmediği zaman, derhal aptallığa dönüşebilir.

Benim mutluluk reçetem “insanları seveceksin” ilkesidir.
İnsanları seveceksiniz ama karşılıksız seveceksiniz.
Çünkü insanoğlu vefasızdır.
Çünkü siz insanları severken, onlar size her türlü kötülüğü kalleşliği yapabilir.
hem de hemen bugün, bugün olmazsa yarın, yarın olmazsa öbürgün, ama bir gün mutlaka, hem de çok yakında.
İşte bu nedenle insanları karşılıksız seveceksiniz.
Ancak böyle hem güçlü, hem sevgi dolu ve bu nedenle de mutlu olabilirsiniz.

İnsanları karşılıksız sevmek, ancak güçlü kişilerin marifetidir.
İnsanların hem iyi hem kötü niteliklerini dikkate almadan onları koşulsuz severseniz, yaralanmanız kaçınılmaz olur.
Sevginize karşılık beklerseniz gücünüzü yitirirsiniz!
Başkalarına, hem de sevdiklerinize, yani sizi kırabilecek, sizi incitebilecek kişilere bağımlı olursunuz.

Peki karşılık bekleyerek sevmek aptallık da, kerşılık beklemeden sevmek daha büyük bir aptallık değil mi?
Hem duyguların en güzeli olan sevgini vereceksin, hem de karşılık beklemeyeceksin, bu aptallık değilde nedir? diye düşünüyor olabilirsiniz.
Sevgiye karşılık beklememek aptallık değil!
Neden sevgiden yanayız?
Mutluluk için, yani kendimiz için.
Karşılık beklediğiniz anda, bu güzelliği, bu yüceliği, bu tadı, başkalarının iznine ve acımasızlığına, yani başkalarının denetimine terk etmiş olmuyor muyuz?

Sevgi ile aptallığı birbirinden ayıran en ince çizgi; akıldır.
Sevgi ancak akıl ile buluştuğu zaman bir anlam kazanıyor.
Ve akıllı sevgi karşılıksızdır.
Çünkü iki ya da daha çok insanın her an aynı duygu düşünce ve beklentilere sahip olması, aynı biçimde davranması olanaksızdır.
Başkalarını ve insanlığı, onlar için değil, kendiniz için sevin.
Böylece bitmez tükenmez bir enerji kaynağı emrinizde olacak.
Her işte, her ilişkide bir adım önde olacaksınız.
Çünkü en başta kendinizle, sonra da herkesle barışık ve dolayısı ile mutlu olacaksınız.
Karşılık beklemediğiniz yani akıllı olduğunuz için de, size atılan kazıklar, yapılan haksızlıklar, kabalıklar tepenizden sıyrılıp gidecek.
Kötü insanlar, kin ve nefretleri, küçük hesapları içinde çirkinleşip, mutsuz bir yaşamın içine doğru yuvarlandıkça, siz sevginizin ürettiği güzellik denizinde hem yükselecek hem de yüceleceksiniz.
Yeter ki sevginize layık olmayan hödükleri, centilmen ve uygar insan kılığındaki kişileri, soyut bir insanlık kavramı içinde eritip saydamlaştırmayı bilin.
Bu ise gönlün değil, aklın işidir.
Onun için de sevgi akıldır.

Dünyada karşılıksız sevgi var mıdır? diyorsunuz.
Bize bir örnek göster inanalım, diyorsunuz.

Anne babanın çocuklarına duyduğu sevgi… karşılıksızdır.
Bu akıl ile duyguların bir sentezi değil, doğal bir içgüdüdür.
Doğanın verdiği bu karşılıksız sevgi içgüdüsüne, akıl ile erişilebilir.
Madem ki doğada bir örneği vardır, o halde, insan aklı ile taklit edebilir, yeniden üretebilir.
İnsanları sevin ve onlardan karşılık beklemeyin.
Kendinizi aptal yerine koymadan sevmenin tek yolu budur.
Bunun zor olduğunu biliyorum ama, mutluluğu kim kolay yakalamış ki?


alıntıdır...

[Belgin ∞]

Çok güzel bir paylaşım emeğine sağlık canım.

Ben kelimelere takılır duruma geldim bugünlerde. Fazla mı sorguluyorum bilemedim ama. Yazan kişi çok doğru yazmış, koşulsuz sevgi hepimizin yaşamaya çalıştığı en azından farkında olduğu sevgi.

Ama son söz beni bitirdi, ilginç bir telkin verilmiş bu güzel yazının sonunda.

Bunun zor olduğunu biliyorum ama, mutluluğu kim kolay yakalamış ki?

Bilinçsiz olarak, öylesine okumuş olmak için okuyup geçseydim ben bu yazıyı, bilinçaltıma bir kalıp eklemiş olarak teşekkür butonuna basmış ve yeni mesajları okumak için çıkmış olacaktım. Ne olacaktı bu kalıp: 'Mutluluk zor elde edilen bir şeydir, mutlu olabilmek için önce zorluk yaşamak gerekir' Zaten bilinçaltımızda bunun gibi binlerce zorla yerleştirilmiş kalıplarımız yok mu? Maalesef var Ve her an bir yenisinin eklenmesi işten bile değil.

Bu kadar güzel bir şekilde koşulsuz sevgiden bahseden bir yazarın (alıntı yapılan kişiden bahsediyorum, lütfen kişiselleştirme canım benim ) mutluluğun bu kadar meşakatli elde edilen bir şey olduğunu söylemesi gözümü korkuttu. bu zor birşey değil, aynaya bakmak yeterli. Mutluluk biziz, aldığımız her nefes, yediğimiz her lokma, attığımız her adım, gördüğümüz her insan, düşünebildiğimiz her düşünce ve farkettiğimiz her şey. Ben şu an bu güzel yazının altında verilen bu indirek telkini görebildiğim, seçebildiğim için çok mutluyum mesela, birazdan kahvemi alırım elime çok çok daha mutlu olurum.

Mutlu olmak için başımı yukarıya kaldırmam, tebessüm etmem ve gözlerimi güne veya geceye açmam yeterlidir. Mutlu olmam için nefes alıyor olmam kâfidir.

Bol mutluluk dolu bir hayat hepimizin olsun, zaten sahibiz uzanıp onu hayatımıza kabul etmek yaşamımıza dahil olması için yeterlidir.

[ebru_li]

redflowers Nickli Üyeden Alıntı

Çok güzel bir paylaşım emeğine sağlık canım.

Ben kelimelere takılır duruma geldim bugünlerde. Fazla mı sorguluyorum bilemedim ama. Yazan kişi çok doğru yazmış, koşulsuz sevgi hepimizin yaşamaya çalıştığı en azından farkında olduğu sevgi.

Ama son söz beni bitirdi, ilginç bir telkin verilmiş bu güzel yazının sonunda.

Bunun zor olduğunu biliyorum ama, mutluluğu kim kolay yakalamış ki?

Bilinçsiz olarak, öylesine okumuş olmak için okuyup geçseydim ben bu yazıyı, bilinçaltıma bir kalıp eklemiş olarak teşekkür butonuna basmış ve yeni mesajları okumak için çıkmış olacaktım. Ne olacaktı bu kalıp: 'Mutluluk zor elde edilen bir şeydir, mutlu olabilmek için önce zorluk yaşamak gerekir' Zaten bilinçaltımızda bunun gibi binlerce zorla yerleştirilmiş kalıplarımız yok mu? Maalesef var Ve her an bir yenisinin eklenmesi işten bile değil.

Bu kadar güzel bir şekilde koşulsuz sevgiden bahseden bir yazarın (alıntı yapılan kişiden bahsediyorum, lütfen kişiselleştirme canım benim ) mutluluğun bu kadar meşakatli elde edilen bir şey olduğunu söylemesi gözümü korkuttu. bu zor birşey değil, aynaya bakmak yeterli. Mutluluk biziz, aldığımız her nefes, yediğimiz her lokma, attığımız her adım, gördüğümüz her insan, düşünebildiğimiz her düşünce ve farkettiğimiz her şey. Ben şu an bu güzel yazının altında verilen bu indirek telkini görebildiğim, seçebildiğim için çok mutluyum mesela, birazdan kahvemi alırım elime çok çok daha mutlu olurum.

Mutlu olmak için başımı yukarıya kaldırmam, tebessüm etmem ve gözlerimi güne veya geceye açmam yeterlidir. Mutlu olmam için nefes alıyor olmam kâfidir.

Bol mutluluk dolu bir hayat hepimizin olsun, zaten sahibiz uzanıp onu hayatımıza kabul etmek yaşamımıza dahil olması için yeterlidir.

Canım teşekkür ederim gerçekten güzel bir yazı seninde dediğin gibi okudum ve paylaştım... ben kayıtsız şartsız sevgi taşıyorum içimde (özel biri) ben o nesneyi değilde hissettiğim aşk'a aşığım sanki... kelimelere sığmıyor hislerim.Biz kalbimle iyi iki arkadaş olduk herşeye rağmen beni üzmüyor arada duygusallaşıyoruz ama yormadan ve çok mutlu da ediyor beni onu düşündüğümde yani hissettiğim duyguyla,yaşama daha bir bağlanıyorum gece olunca gözlerimi onla kapatmak ve sabaha onla uyanmak çok güzel...ama şu varki beni hırpalamıyor isyan ettirmiyor evt içimde solmaz bir umut var yarınları umutla karşılıyorum ve evet çünkü içimde tarifsiz bir sevgi var...ve seni içimde yeşerten benim diyorum ve evrimini tamamlayınca ayrılacağız diyorum şimdi şurda içimde kalmak istediğin kadar yaşa diyorum çiçeğim...

[gestapo72]

ben karşılıksızda sevdim ve çift taraflıda sevdim ama tek taraflı aşkın verdiği huzur ve mutlulugu tadamadım