En Son Kimi Ne Zaman Özlediniz?

[Perfinya]

En Son Kimi Ne Zaman Özlediniz?



Bazı duyguları hiç özler misiniz!

Özlerseniz belki o kaçırdığınız duygulara yeniden kavuşabilirsiniz diye düşünüyorum.

Önce bizzat özlemek fiili ile başlayalım. En son kimi ne zaman özlediniz?

Bir yerde rastladığımız eski bir arkadaşa sarf ettiğiniz sözleri kast etmiyorum.

-Nerelerdesin, özlemiştim seni!

-Aynen ben de öyle, seni merak ediyordum, bir süredir ortalıkta yoksun.

-Görüşelim.

-Muhakkak görüşelim, arayı bu kadar uzatmayalım! Öptüm.

-Mutlaka ara beni, yoksa küserim!

*

Katiyen yukarıdaki yaklaşım benim kastım değil. Bu sözler tekrar tekrar yaşadığımız karşılıklı sahtekârlığın dışa vurumu.

Sahtekârlığı iki taraf da yaptığı için kimsenin kimseyi yüzlemesi mümkün değil. Hatta sizi izleyenler de sık sık benzer sahtekârlıklara başvurdukları için çevredekilerin sizlere:

-Bre sahtekârlar! Birbirinizi özleseydiniz çoktan birbirinizi arardınız, demesi mümkün değil.

*

Sorum basit.

Etrafta hiç kimse yokken, kendi kendinize özlediğiniz kişiyi hatırladığınız, özlemin içinize oturduğu, burnunuzun sızladığı, gözlerinize iki damla yaşın biriktiği durum en son ne zaman oldu?

Ne zaman?

En son ne zaman bir insanı, hatta bir hayvanı veya bitkiyi gerçekten özlediniz?

En son ne zaman hasret içinizi kavurdu?

Gözlerinize yaşlar doldurdu?

Burnunuzu fena halde sızlattı?

Ne zaman?

Ben giderek özleme yeteneğimizi kaybettiğimizi düşünüyorum.

Sanki dünyada özlemeye değer hiçbir insan yok.

Sanki birini özlemek 21. yüzyıla yakışmıyor.

Sanki bu dünyada özlem tedavülden kalktı.

*

Ancak, özlediğim bir insan olmayınca sanki kimse de beni özlemiyor gibi bir duyguya kapılıyorum. Özlemeden ve özlenmeden yaşamaya başlayınca da sanki hayatın anlamı tamamen yitiyor. Ulaşılacak kimsesi olmayan bir insan boşluğa çakılmış gibi durmaz mı?

*

Saatlerdir beklediğiniz tren nihayet perona giriyor, üfleye püfleye duruyor, son dumanını havaya saldıktan sonra sesi tamamen kesiliyor. Ellerinde valizler, insanlar yavaş yavaş trenden inmeye başlıyorlar.

O yok!

Aman Allah’ım o yok!

Giderek trenden inen insanlar seyreliyor.

Peronda tam tek tük insan kaldığı sırada, trenin merdivenlerinde gözüküyor.

O zaman hatırlıyorsunuz. Hep böyle arkaya kalır.

İster istemez bir tebessüm dudaklarınıza yerleşiyor.

Göz göze geliyorsunuz.

İşte o, her şeye bedel gülümseme yine karşınızda.

Size kavuşup sarılana kadar geçen ‘an’ın tadına hayatta başka ne zaman varacaksınız?

Hatta bir daha böyle bir ‘an’ yaşayabilecek misiniz?

Yüreğiniz sanki ağzınızdan çıkacak, sarıldığında kokusu ciğerinize dolacak, farkına varmadığınız iki damla yaş gözlerinizden onun yanaklarına akacak.

‘‘O an için ömür bile verilir!’’

Özlemeyi, özlenmeyi çok özlüyorum!


Cüneyt Ülsever

[Işıldayan Safir]

Bu yazı çok güzel... Ve çok doğru noktaya değinmiş. Ben de şahsen kimseyi özlemem. Açıkçası bu duyguyu tanıdığım da söylenemez. Özlüyoruz işte ama özlemek değil elbette. Ve insan birini özlediğinde nasıl hisseder bilmiyorum.

Evren bir de bana özlem duygusunu öğretse. Şöyle bir aşık olsam mesela. Özlesem ne güzel olur.

Paylaşım için teşekkür ederim.

Sevgi ve ışıkla kalın.

[kediseverim]

kedim patimi çokkkkk özledimmmm5 yıl önce öldühala yasını tutuyorum oğlummm patiiiiannen seni hep düşünüyor bunu bil...

[pztf_life]

aslında birini değilde ben o anı özlüyorum dikkat ediyorum mesela.. herhangi bir şekilde aklıma gelen insanları özlemiyorum.. ama o anı anımsatıcak birşey olduğunda dediğiniz gibi burnumun direği sızlar, yaşanılmış anlar güzelse onlar özlenir diye düşünüyorum ben yoksa sadece insanlar özlenmiyor...

[zümrütü anka zen]

değer verdiklerimi çok özlerim...
bzn çok sevdiğim ,bzn derinden hissettiğim ,arkadaşlarım ve dostlarımı özlerim, öyle anlar oluyor ki ,burnumun direği sızlar ,dökülür gözyaşları ve bazan hüzün, bazan sevinç kaplar tüm yüreğimi ,ama nerden baksam, özlemekte güzel diye düşünüyorum....
özlüyorsan ,özlenmişsindir.....unutmadığımız ne ise unutulmamışızdır........
sevgiler

[gülpor]

Perfinya slm,çok güzel ve ruhuma dokunan bir yazı paylaşmışsın ,teşekkür ederim...düşündümde ;bir kaç sene öncesine kadar,özleyerek ,coşkuyla ve merak ederek aradığım ,ve onların hayatında da bir yerim ve anlamım olduğunu düşünerek ve bu insanların da benim hayatımı merak ettiklerini zannederek özlerdim ... sorunlarıyla ilgilenirdim...Özlediğim ve hayatlarını merak ettiğim insanların ruhlarında aslında hiç olmadığımı ve özlenilmediğimi anlamak biraz zamanı mı aldı ,ama öğrendim...boşluk oluyo ister istemez ...ama dolduruyorum:)
Bir durum var ki o daha traji komik...bu insanlar yapay olarak ilgileniyormuş gibi yapıyorlar ...şu durumu hiç anlayamadım,insanlar neden özlemedikleri bir insana özlüyomuş gibi, yada aramadığında sanki aranılmayı çok beklermiş gibi davranıyorlar ...en çokta bu içimi acıtıyo...

ama ben özlemeyi özledim,
sevgiyi paylaşmayı özledim,
birlikte ağlayabilmeyi özledim,
mesafeler önemli değildi
tek bir lafıyla ilk otobüse atlayıp sevdiklerime koşmayı özledim...

daha birçok şey işte...

Perfinya Nickli Üyeden Alıntı

En Son Kimi Ne Zaman Özlediniz?




-Nerelerdesin, özlemiştim seni!

-Aynen ben de öyle, seni merak ediyordum, bir süredir ortalıkta yoksun.

-Görüşelim.

-Muhakkak görüşelim, arayı bu kadar uzatmayalım! Öptüm.

-Mutlaka ara beni, yoksa küserim!

*

[pztf_life]

yanılmış olamaz mısın gülpor belkide özlemleriniz farklı yansıdı birbirinize.. belkide sen özlerken onlar seni daha çok özlediler, duyguları ifade etmekte herkes çok açık olamıyor, özlüyorsan özleniliyorsundurda..:)))))sevgiler

[gülpor]

pztf_life Nickli Üyeden Alıntı

yanılmış olamaz mısın gülpor belkide özlemleriniz farklı yansıdı birbirinize.. belkide sen özlerken onlar seni daha çok özlediler, duyguları ifade etmekte herkes çok açık olamıyor, özlüyorsan özleniliyorsundurda..:)))))sevgiler

slm pozitf ,aslında bu durumuda düşünmedim değil...onlarda beni özlüyorlar,olabilirmi acaba diye...fakat benim düşüncelerim, zamana yayılan bir sürecin sonunda oluşan düşünceler olduğundan artık eminim...sevgiyle.

[smyrna1]

diğer arkadaşlarımın olduğu gibi benimde çok içime dokundu bu yazı, aynı zamanda bende özlediğim zahiri bir beden hatırlayamıyorum malesef, geçenlerde 3-5 gün önce gördüğüm bir rüyanın sabahında belkide çok uzun zmandır yaşamadığım bir duyguyu daha doğrusu acıyı hissettim, rüyamda tanıdığım bir kişinin suretinde sanki yıllardır hasretiyle bittiğim sevgiliyi gördüm, sabah kalktığımda o yüz benim aşık olabileceğim bir bayanın yüzü değildi(hani olurya peygamber efendimizi bir surette görenler olur gördükleri peygamberimiz değildir, başka bir insanın suretinde görünen biridir ya o şekilde) ama o gün boyunca içim o kadar yandıki anlatamam hala aynı hisler içimde çok garip gerçekten çok aşık olduğum ve senelerdir hasretini çektiğim sevgiliyi rüyamda görmüş gibi özlem hissettim içim yandı, Allah kimseye bu derecede olanını yaşatmasın yada yaşatsın bilemiyorum ve hala çözemedim bu rüyanın ve hislerin manasını....

[Neptün]

farklı bir konuya değinmişsin. çok sağol, teşekkür ederim.

ben özlüyorum, bu yazı sayesinde fark ettim özlediğimi de. çok güzel çok güzel bir duygu özlemek. bunu tekrar yaşamamı sağlayan bu yazıya teşekkürler.