Kelebek ve Özgürlük

[Işıldayan Safir]

Kelebek ve Özgürlük

Özgürlük; geçmişin yükünü taşımadan ve geleceğin meraklı kaygısını duymadan, içinde bulunduğun anın bütün koşullarını üstlenerek, sorumluluğunu duyarak yeni güzelliklere konacağı yeni anların coşkusunu yaşayan bir kelebek gibi kanat çırpmaktır zamanın içinde…

Geçmişin yükü kelebeğin kanatlarını delip parça parça eder, lime lime döker toprağa… Uçamaz olursun o yükün parçaladığı kanatlarla… Geçmişi kanatlarını parçalayan bir yük gibi değil de seni incitmeyen bir bilgi gibi, bilgece sindirirsen beynine ve yüreğine, zaman tarafından donatılmış silahlarla uçarsın geleceğine doğru…

Geleceğini kendi ellerinde tuttuğunun, senin isteğin dışında hiçbir şey yaşamayacağının, gelecek anlarda seni sen yapacak günlere, yıllara kavuşacağının, bunun için de geçmiş tarafından donatıldığının farkına vardığın anda özgürsündür. Bu farkındalık ne kadar yüksekse özgürlüğünün tadı o kadar haz verici olacaktır. Geçmişin acısı ve geleceğin kaygısı yüreğinde ne kadar yer kaplıyorsa o kadar uzak olursun özgürlüğünden.

Hep birilerini, bir şeyleri suçlarız özgür olamadığımız için… Esaretimiz sadece kendimizedir oysa. Düşüncelerimizi durdurduğumuz veya yönlendirdiğimiz kadar esiriz yaşama. İmgelerle yarattığımız dünya denen bu boyutta, farkındalığımızı hapsettiğimiz kadar parmaklıklarla çevriliyiz. Anahtarın hep başkalarında olduğunu düşünür durur, acı çekeriz, kin duyarız, çaresizlik ve esaret hissederiz.

İnsanlık tarihi olağanüstü gücü, başarıları ve yaşadıkları anlarda yaptıkları marjinal eylemlerle tarihe adını yazmış özgür kişilerle doludur. Özgürlük, kendin olabildiğin kadar senindir… İsa’nın, Musa’nın, Newton’un, Tolstoy’un, Gorki’nin, Aziz Nesin’in, Can Yücel’in adları neden bizim tarafımızdan biliniyor dersiniz? Hayatı sürgünlerde ve parmaklıklar ardında geçen Nazım özgür müydü, esir miydi sizce, ne dersiniz?

Bir kelebek kanadı hafifliğinde ve varolan her şeyin total ağırlığında bir bilinçle, güzel anlarla dolu zamanlara uçmanız dileği ile…

Alıntı: Samire Sehhar