Kenya'da Öğrenilmiş Çaresizlik (Video)

[metin06]

Üstad korkunç bir yazı olmuş bu kadar uzun olmasına rağmen ilgiyle okuduğum ve yazan kişinin süper yorumlarıyla...ya inanlımaz hep biliriz Kenya'daki açlığı da buradaki boyutlar hakikaten bu derece anlatılmasa belki bilemeyeceğimiz şeyler.3 dolara adam öldürmek ve fuhuş yapmak durumunda kalacak kadar bir açlık,aynı şehirde birilerinin 20 kuruşu olmadığı için 8km yürümek zorunda kalması birilerinin de 12ytl ye bir porsiyon yemek yemesi ve belki en acı ve inanılmaz manzaranın da iki halkın da aynı yer de yaşarken fakir halkın yolda yürürken dahi birbirleriyle konuşmayacak gülmeyecek bir halde olması.VE BUNLARIN DİPDİBE AYNI YERDE OLMASI.Hayır, ben 'belkide ayağında pet şişe olan daha mutludur' gibi bir yorumu vicdanımın küçük bir parçasına dahi kabul ettiremem...Sanırım Kur'an'da da dünyayı ibret almak için gezin denmesi tam olarak bunu ifade ediyor.Evet insanlar bazen daha kısıtlı şartlarda yaşarken daha mutlu olabilir,onlardan daha fazla zevk almayı bilir ya da benim hep söylediğim gibi günümüzün bazı teknolojileri hayatımızın bazı ihtiyaçlarını kolaylaştırırken bazılarını fazladan ihtiyaç haline getirmiş olabilir ve bunlar yerine daha sade bir yaşam daha dingin bir ruh ve daha iyi konsantrasyon,karıştırmamış olduğumuz için daha net hayattan tat almamıza sebep olabilir fakat bu hiçbir şeyleri olmayan insanlar nerdeyse herşeyi olan insanları görerek yaşıyorlar.Adeta cehennemin içinde cennetin yanında yaşıyorlar...Peki ben bu insanların yaşadıkları mutsuz ve sefil hayat kadar bir mutluluğun ellerine bu dünya da olmasa da verileceğine inanıyorum,ya bu insanları bu hale bilinçli olarak getirenler..Onlar da acaba ya o insanlar ayaklarındaki pet şişe ile mutlu oluyorlar biz ondan onları bu hale getirdik deyip kendilerini mi avutuyorlar acaba..
Bu arada yazı için çok teşekkürler,görmediğimiz bazı şeyleri görüyor gibi olduk Atakan Bey.

[hadiya]

Süperdi okumanızı tavsiye ederim uzun olmasına rağmen sıkılmayacaksınız ve eğer bir şeyleri görebilen biriyseniz yazıların sonunda mutlaka Allaha şükredeceksiniz

[alen]

içimde acı vermeyen bir hüzün oluştu...şu an sanki kenyada; orda yaşayanların arasındayım.sokaklarda geziyorum,eve giriyorum...
...daha öncede benzeri yazılar okudum, yine aynı duyguları yaşadım ama en fazla 1 hafta sonra unutuluyor...yine kendi dünyamıza dönüyoruz...

ordaki insanların mutlu olduğunu sanmakta büyük bir yanılgıdan öte;bizim kendimize söylediğimiz küçük ve masum bir yalan...

[nurzen]

Afrika'yı köleleştirmeye ilk giden batılıların yaptıklarıyla ilgili şöyle birşey dinlemiştim, bunlar gittikleri yerlerdeki hamile kadınları toplayıp içlerinden bir tanesini seçip hepsinin gözü önünde karnından bıçaklayıp öldürüyorlarmış kendisine aynı şeyin yapılacağı korkusuyla yaşayan diğer kadınların bu korku bebeklerine de geçiyormuş afrikalıların şimdiki halinin sebebi bu olsa gerek yani genlere işlemiş çaresizlik...

[Işıldayan Safir]

Gece uyku tutmayınca bende foruma girdim. Bu sırada konuyu okudum. Ancak cevap yazamadım. Çünkü tüm bunlara ne denir?, ne denebilir? bilemedim. Gerçi şuanda da bilmiyorum. Sadece çok şaşkınım. Biraz da pişman...

Öncelikle tüm bu gözlemleri yapan ve yazan kadını tebrik ederim. Bizler insanların dış görünüşüne bakıp fikirler yürütürüz zaman zaman. Bu iyidir ya da bu kötüdür diye. Ülkelerinde görünüşleri var ama onlarında bir ruhu olduğunu bu yazıyı okuduktan sonra anladım. Bir ülkenin ruhu, yaşadıkları sonucunda geliştirdiği inanç kalıpları, önyargıları, kaygıları, güvensizliği daha iyi yansıtılamazdı. Kederli bir hayat hikayesi okumuş gibi oldum.

Tek tek her dikkatimi çeken şeye değinemem ama bazılarını hatırlatmak istiyorum.

50 aileye bir tuvaletin düştüğü, açlık ve sefalet içinde, hastalıkların kol gezdiği bir yerden bahsediliyor. 5 kişiden 4'ü HIV virüsüne sahip. Korkunç bir oran. Hastalıklı kişi sayısı bilinmiyor. Tecavüzler normalleşmiş. Ve 4 tl için bedenini satan kadınlar... Bu insanlar nasıl yaşıyor çok merak ettim. İntihar oranlarına yönelik bir şey göremedim. Tahminime göre oldukça yüksektir.

Üstelik uygarlık getiren İngilizler saygı görüyormuş. İngiliz kitaplarıyla eğitilirlerse -ki eğitim oranının da yüksek olduğunu hiç sanmam- saygı duyarlar tabi. Yani bu hayatın hangi kırıntısında uygarlıktan ve çağdaşlıktan bahsedilebilir. İnsanlar eski çağlarda kölelerine bile böyle kötü muamele etmemişlerdir. Bardak kırdı diye "indirimle" 130 kırbaç cezasına minnet eden insanlardan bahsediliyor. Bu başka bir şey. Adlandıramıyorum.

Durumu en iyi özetleyen cümle ise karşıma çıkıyor:

"Beyaz adam geldiğinde bizim topraklarımız, onların ise İncil'i vardı. Bize gözlerimizi kapayıp dua etmeyi öğrettiler. Gözlerimizi açtığımızda bizim elimizde İncil, onların ellerinde topraklarımız vardı."

Buna da kusur buluyorum. Ben her zaman şuna inanırım. Allah'a inanan birinin hayata karşı inancını yitirse bile tekrar bunu kazanacağına. Peki bu insanların incilleri ya da diğer inandıkları kitapları ellerinde mi dedim. O zaman anladım öğrenilmiş çaresizliğin boyutunu. Daha iyi anlayamazdım heralde. Bu insanların ne kendilerine, ne devlete - bu normal tabii-, ne de tanrıya inançları kalmış. Kabullenmişler.

Ayrımcılık var. Onu da çok güzel özetliyor. Nasıl bu kadar farklılaşıp, uzaklaştık? Sadece birbirlerinden değil dünyadan da uzaklaşmışlar. Farklı bir gezegende yaşadıklarını düşündüm. Hem kendimin, hem onların. Dünyadan haberleri yok. Bizim onlardan haberimiz olmadığı gibi...

Sadece üzüldüm insan olduğumu sandığım için...

Sevgilerimle.