[cymbella]

arkadaşlar meraba sizden yardım istiyorum gerçekten en ufak bir yorumunuz bile önemli.durumu kısaca anlatayım sizlere;çalıştığım iş yerinde huzurum yok.aslında hepsi de çok önceden beri tanıdığım abilerim,ablalarım.beni çok rahatsız eden bir durum var ki şöyle:herkes birbirinin arkasından konuşma eğiliminde,biri dışarı çıksın hemen arkadsından konuşuluyor,normalde dinlemem ilgielnmem ama tam bir ikiye bölünmüşlük söz konusu ve ben aradayım.lisede falan olurya sınıf içi gruplaşmalar aynen öyle.işin kötüsü herkes de beni kenara çekip bana anlatıyorlar dedikodularını,birbirlerine güvenmiyorlar,hal ve hareketlerini beğenmiyorlar adam gibi birbirleriyle konuşacaklarına herkes gelip bana teoriler üretiyor, felaket senaryoları yazıyorlar.ben bundan okadar rahatsızım ki böyle bi durumda olduğunuzu düşünün sanki herkesin arkasından dedikodu yapan benmişim gibi bi duruma düştüm.okadar karamsar,fitne fesat içinde konuşuluyor ki temiz tutmaya çalıştığım zihnim kirleniyor yavaş yavaş,ruhum daralıyor sen onlara uyma be ruhum daralma diyorum ama ister istemez etkileniyorum.herşeye rağmen kendi gözlerimle görmeye çalışıyorum insanları da olayları da ama bunun için de çok fazla efor sarfediyorum ve zihnen çok yorgun düşiyorum.şimdi böyle bi durumda olan varsa veya benim yerim de olsanız napardınız nasıl düşünürdünüz bana biraz tavsiyede bulunun arkadaşlar

[pinky9]

kimse bişey yazmamış ama ben durumu çözebildin mi merak ettim?..
benimde ailemde aynı şey söz konusu,evimizde değil ama bayramlarda falan tüm aile bir araya geldiği vakit herkes birbirinin arkasından konuşuyor dedikodu yapıyor ve ben çok üzülüyorum onlara...

[Berilce]

İnsanlarla birlikteyken, özellikle rahatsız olduklarınızla, onları niye ve hangi özelliklerinizle yanınıza
çektiğinizi anlayabilmeniz için, öncelikle kendinizi masaya yatırmanız ve incelemeniz lazım. Size
çekilmelerine neden olacak özelliklerinizi bastırmış olma ihtimaliniz var, kabul etmesi zor ama öyle...
Bir çok alanda, evde, işyerinde sosyal bir birliktelik içinde olmamız lazım, bir mağaraya çekilsek, ya da
tam anlamıyla her şeyin yerine getirildiği bir ortamda da yaşasak, insanoğlu yalnız olmayı uzun süre
kabullenemez ve mutlak bir huzur olmaz, olamaz, çünkü sterilite içindeki bir yaşam, eninde sonunda zıttına
doğru gider. Yapabileceğimiz; kendimizi izlemek, kendimizi yakalamak (düşüncede)
Malesef işyerlerinde bu tür şeyler yaşanıyor, yorumsuz olmayı deneyin, sadece dinlemede kalın, bir müddet
sonra yanınızdan ayrılacaklardır.

[pinky9]

tam anlayamadım demek istediğinizii
benim bahsettiğim durum da napabiliriz peki,çünkü ailem hepsi,ve onları kendimden uzaklaştıramam kİ:(

[cymbella]

sevgili lavinya iş yerimde değişen hiç bir durum yok aynen devam.ama ben bu meajı yazdığım zaman ki kadar daralmıyorum artık.çünkü berilce'nin de söylediği gibi bazı durumlar bizde mevcut olduğu için çekiyor olabilirz.okuduğum bir yazıya göre:insan kendinde eksik olan yönü(ki bunu insan farketmeyebiliyormuş sıkı bi yüzleşme ve kabullenme gerektiriyormuş)başka bir insanda gördüğü zaman o insandan ve tavırdan çok rahatsız oluyomuş.bu yazıyı okuduktan sona kendi kendime demekki benim de içimde biyerde dedikodu yapma eğilimi var ve bundan dolayı bu insanları çekiyorum ve kendi yansımamı gördüğümde rahatsız oluyorum diye düşündüm.bu düşünceyle yüzleştim ve kendimi farkında olmadığım bu davranıştan arındırmaya çalıştım.şimdi yapılan dedikodlar,yorumlar beni çok fazla rahatsız etmiyor,üstüme alınmıyorum uzak duruyorum,çoğunu umursamıyorum bile gülüp geçiyorum .berilce nin uzak dur diyerek anlatmak istediği de ailenden tamamen soyutlan değildi bence,bu tavırlardan ve yaydığı negatif enerjiden kendini sakın demek istedi diye anladım ben.ama önce içine dön,kabullen,kendini arındırmaya çalış ozaman daha az rahatsız olacaksın ve zamanla hiç takmamaya ve dinleme gereği bile duymamaya başlıyosun.yani ortamları,insanları değiştiremesek de kendimizi değiştirebilirz ve en iyi çözüm de bu.