[Thanatos]

Her gün onların facebook' a koyduğu mutluluk dolu karelerin olduğu fotoğraflarına baktınız. Siz bu kadar mutsuz ve acı çekerken o ikisi nasıl becerebiliyorlardı mutlu olabilmeyi ? Mutluluğu mu satın alıyorlardı ? O mutluluk dolu fotoğrafları görünce gözleriniz doldu tutamadınız kendinizi ağladınız. tıpkı çocukluğunuzda yaptığınız gibi

[Thanatos]

çok fazla arkadaşınız olmadı. çünkü arkadaşlık ilişkisi kurmakta çok zorlandınız. var olan az sayıdaki arkadaşınıza bağlandınız, muhtaç kaldınız. çünkü onlar bırakırsa yalnız kalacağınızdan korkuyordunuz. aslında onların yanında da yalnız ve dışlanmış hissettiniz ama en azından iki kelam edecek birilerinin olması iyi bişeydi. katlandınız. karşıdaki ne kadar sevmediğiniz, bir insan olsa bile katlandınız

[Thanatos]

alışveriş yapmak sizin için zulumdür. özellikle de kıyafet alacaksanız. bir dükkanın vitrininden bakamazsınız. baksanız da içeri giremezseniz. girerseniz kendinizi mutlaka bir şey almak zorunda hissederseniz. alışverişi bir an önce tamamlamak için beğenmediğiniz birkaç şeyi alıp çıkarsınız. "buyrun efendim, neye bakmıştınız?" "nasıl yardımcı olabilirim?" diyenlerden nefret edersiniz. ya cevap vermezsiniz ya da suratınıza çirkin olduğunu hissettiğiniz bir ifade ekler ve kendinizin bile ne olduğunu anlamadığı bir cevap verirsiniz

[Thanatos]

yeterince samimi olmadığınız birinin karşıdan geldiğini gördünüz. o sizi görmedi. hemen bir düşünce süreci başlar: "ona nasıl merhaba diyeyim? merhaba mı diyeyim, selam mı diyeyim, kafa sallasam yeter mi? yoksa iyi günler mi desem? bu esnada gülümseyeyim ki odun gibi kalmayayım. ama çok da sırıtmamam lazım öyle pişmiş kelle gibi. aptal durumuna düşmeyeyim. ben aptal değilim, çok zekiyim. aptal durumuna düşemeyecek kadar harikayım. önceden gördüm ama sanki görmemiş gibi yapayım. kafamı eğeyim. bu kadar uzaktan bakmaya başlarsam, o da baktığımı görürse, bu kadar uzaktan selam vermek zorunda kalırım, sesimi duymaz, ne dediğimi anlamaz, belki bişey dediğimi fark etmez bile... öyle salak gibi bakıyor durumuna düşerim birden bire... evet... biraz daha yaklaşsın, o zaman ona bakar, sanki yeni görmüş gibi davranır ve selam veririm. evet süper taktik. yok olmaz. belki o görmüştür önceden. der ki, niye önceden gördün sonra kafanı eğdin sonra yeni görmüş gibi yaptın... evet böyle der... niye desin ki... eyvah çok yaklaştı... kafanı eğ... yok yok kaldır... neyse eğ sanki görmemiş gibi yap, yoksa der ki gördün de niye başını eğdn. sonra selam vermeyen yabani biri olduğumu zannederler. (sadece o da değil, gidip herkese yayacak sanki, "bana selam vermedii!!! var ya hayvan bu hayvan medeniyet yok hiç") ama iyi rol yapmam lazım ki gördüğümü çakmasın... sonra der ki niye gördün de görmemiş gibi yapıyosun kafanı çeviriyosun. mesela geçen gün oldu böyle: bir şey demediler ama kesin odunun biri olduğumu düşündüler. acaba hiç görmemiş gibi mi yapsam, o selam verirse ben de veririm. aha, geldi!!!"
merhaba, selam ve naber arası, kısık bir ses çıkar ağzınızdan, duyulmaz neyse ki. yarı-tanıdığınız kişi ise gayet doğal bir biçimde gelir, selam der, ağzını bir kenara kaydırarak gülümser, ne kadar doğal gülümsüyordur, siz de belli belirsiz, çarpık bir gülümseme ile karşılık verirsiniz. sizinki kesin iğrenç bir gülümsemedir. yolunuza devam edersiniz. "naber demedi. demek henüz samimiyette naber safhasına ulaşamadık. halbuki 1 senedir aynı dersleri alıyoruz. o herkesi tanıdığına, bana ise n'aber bilei demediğine göre sorun bende. gideyim atlayayım şu camdan. eyvah, biri daha geliyor! buna ne yapsam? aha, sağda wc var hemen gireyim, görmemiş gibi yapayım. evet. süper taktik... "

[minesota]

Thanatos Nickli Üyeden Alıntı

alışveriş yapmak sizin için zulumdür. özellikle de kıyafet alacaksanız. bir dükkanın vitrininden bakamazsınız. baksanız da içeri giremezseniz. girerseniz kendinizi mutlaka bir şey almak zorunda hissederseniz. alışverişi bir an önce tamamlamak için beğenmediğiniz birkaç şeyi alıp çıkarsınız. "buyrun efendim, neye bakmıştınız?" "nasıl yardımcı olabilirim?" diyenlerden nefret edersiniz. ya cevap vermezsiniz ya da suratınıza çirkin olduğunu hissettiğiniz bir ifade ekler ve kendinizin bile ne olduğunu anlamadığı bir cevap verirsiniz

aman allahım bu kişiyi çok yakından tanıyor gibiyim..

[minesota]

Thanatos Nickli Üyeden Alıntı

yeterince samimi olmadığınız birinin karşıdan geldiğini gördünüz. o sizi görmedi. hemen bir düşünce süreci başlar: "ona nasıl merhaba diyeyim? merhaba mı diyeyim, selam mı diyeyim, kafa sallasam yeter mi? yoksa iyi günler mi desem? bu esnada gülümseyeyim ki odun gibi kalmayayım. ama çok da sırıtmamam lazım öyle pişmiş kelle gibi. aptal durumuna düşmeyeyim. ben aptal değilim, çok zekiyim. aptal durumuna düşemeyecek kadar harikayım. önceden gördüm ama sanki görmemiş gibi yapayım. kafamı eğeyim. bu kadar uzaktan bakmaya başlarsam, o da baktığımı görürse, bu kadar uzaktan selam vermek zorunda kalırım, sesimi duymaz, ne dediğimi anlamaz, belki bişey dediğimi fark etmez bile... öyle salak gibi bakıyor durumuna düşerim birden bire... evet... biraz daha yaklaşsın, o zaman ona bakar, sanki yeni görmüş gibi davranır ve selam veririm. evet süper taktik. yok olmaz. belki o görmüştür önceden. der ki, niye önceden gördün sonra kafanı eğdin sonra yeni görmüş gibi yaptın... evet böyle der... niye desin ki... eyvah çok yaklaştı... kafanı eğ... yok yok kaldır... neyse eğ sanki görmemiş gibi yap, yoksa der ki gördün de niye başını eğdn. sonra selam vermeyen yabani biri olduğumu zannederler. (sadece o da değil, gidip herkese yayacak sanki, "bana selam vermedii!!! var ya hayvan bu hayvan medeniyet yok hiç") ama iyi rol yapmam lazım ki gördüğümü çakmasın... sonra der ki niye gördün de görmemiş gibi yapıyosun kafanı çeviriyosun. mesela geçen gün oldu böyle: bir şey demediler ama kesin odunun biri olduğumu düşündüler. acaba hiç görmemiş gibi mi yapsam, o selam verirse ben de veririm. aha, geldi!!!"
merhaba, selam ve naber arası, kısık bir ses çıkar ağzınızdan, duyulmaz neyse ki. yarı-tanıdığınız kişi ise gayet doğal bir biçimde gelir, selam der, ağzını bir kenara kaydırarak gülümser, ne kadar doğal gülümsüyordur, siz de belli belirsiz, çarpık bir gülümseme ile karşılık verirsiniz. sizinki kesin iğrenç bir gülümsemedir. yolunuza devam edersiniz. "naber demedi. demek henüz samimiyette naber safhasına ulaşamadık. halbuki 1 senedir aynı dersleri alıyoruz. o herkesi tanıdığına, bana ise n'aber bilei demediğine göre sorun bende. gideyim atlayayım şu camdan. eyvah, biri daha geliyor! buna ne yapsam? aha, sağda wc var hemen gireyim, görmemiş gibi yapayım. evet. süper taktik... "

bu arada bir selam vermek için ben de nasıl terler döküyorum. işkence gibi geliyor. çoğu zaman kaldırım değiştiriyorum..yalnızım sanıyordum.

[nefes_almak]

Thanatos Nickli Üyeden Alıntı

Her gün onların facebook' a koyduğu mutluluk dolu karelerin olduğu fotoğraflarına baktınız. Siz bu kadar mutsuz ve acı çekerken o ikisi nasıl becerebiliyorlardı mutlu olabilmeyi ? Mutluluğu mu satın alıyorlardı ? O mutluluk dolu fotoğrafları görünce gözleriniz doldu tutamadınız kendinizi ağladınız. tıpkı çocukluğunuzda yaptığınız gibi

başkalarının mutluluk dolu anlarını görünce içi daha da fazla acıyan tek sen değilsin. ben de sokaktan her düğün konvoyu geçtiğinde kendiği ağlar şekilde buluyorum. veya depresyona girmiş şekilde.çünkü başkalarının evliliklerine tanık olmak benim kendimin dışlanmış ve seçilmemiş olduğumu hissetiriyor.
herkesin mutlu olduğu ağladığı tepki gösterdiği üzüldüğü konular farklıdır. her mutluluk fotosuna ağlıyor olamazsın. güleryüzlü insanların fotoları sadece sevgilileriyle çektirdikleri bir foto olmayabiliyor. belki bir doğumgünü belki sünnet düğünü belki basit bir aile toplantısı gibi şeyler de olabilir. acaba seni ağlatan mutluluk karesi çeşidi hangisi bunu bulman gerekli. sana ne gibi düşünceler hissettirdiği de önemli. bunların farkında olup tespit etmek ise hepsinden önemli. bunu bulduğunda insan daha rahat ediyor. mesela beni düğün konvoylarının etkilediğini farkettiğimden itibaren. diğer konulardaki mutluluk kareleri beni artık yaralamaz ve olumsuz etkilemez oldu.

[Thanatos]

nefes_almak Nickli Üyeden Alıntı

başkalarının mutluluk dolu anlarını görünce içi daha da fazla acıyan tek sen değilsin. ben de sokaktan her düğün konvoyu geçtiğinde kendiği ağlar şekilde buluyorum. veya depresyona girmiş şekilde.çünkü başkalarının evliliklerine tanık olmak benim kendimin dışlanmış ve seçilmemiş olduğumu hissetiriyor.
herkesin mutlu olduğu ağladığı tepki gösterdiği üzüldüğü konular farklıdır. her mutluluk fotosuna ağlıyor olamazsın. güleryüzlü insanların fotoları sadece sevgilileriyle çektirdikleri bir foto olmayabiliyor. belki bir doğumgünü belki sünnet düğünü belki basit bir aile toplantısı gibi şeyler de olabilir. acaba seni ağlatan mutluluk karesi çeşidi hangisi bunu bulman gerekli. sana ne gibi düşünceler hissettirdiği de önemli. bunların farkında olup tespit etmek ise hepsinden önemli. bunu bulduğunda insan daha rahat ediyor. mesela beni düğün konvoylarının etkilediğini farkettiğimden itibaren. diğer konulardaki mutluluk kareleri beni artık yaralamaz ve olumsuz etkilemez oldu.

hergün onları birlikte görmekte insanın canını acıtır ama..

[Thanatos]

kendinizi bildiniz bileli depresyondasınızdır. sabahları kalkmak, giyinmek, insan içine karışmak zulüm gelir. olur da sabah biraz şevk gelmiş ve zevkli giyinmişseniz, bütün gün daha da diken üstünde ve herkes daha fazla size bakıyor gibi hissedersiniz. istemsiz olarak koyu giyinirsiniz, hem ruh halinizi yansıtır hem de dikkat çekmek istememişsinizdir. şimdi gidip dolabınızı açın ve bakın. çoğu eskimiş koyu renk kıyafetler bulacaksınız.

[Thanatos]

bi ortamda otururken sürekli etrafınızı süzüyorsunuz. herkesin duruşunu, hatta mimiklerini bile takip ediyorsunuz. yanınızdaki bacaklarını açmışsa siz kapatıyorsunuz, ya da siz de açıyorsunuz. sokakta yürürken kaldırım taşlarının desenlerine göre adımlar atıyorsunuz. inkar etmeyin. gölge boyunuzu ölçüyorsunuz, etraftaki cisimlerin boyunu hesaplıyorsunuz. ve bunun gibi biçok saçma takıntınız var. inkar etmeyin. bende de var.