yolculuk başlıyor

[exilee24]

ben artık farklı inançlara sahip olmayı farklı düşünmeyi farklı şekilde hareket etmeyi kabul ediyorum hayatımda değişimleri yapmam için bu atmam gereken bir adımdır.inşallah geçmişimdeki tüm olumsuzlukların hepsini sabırla temizleyeceğim hayatımdaki tüm olumsuzluklardan arınmaya niyet ediyorum ALLAHIM bana ve benim durumumdakilere yardımcı olsun.

[exilee24]

Kendimi gördüm bi’an
yanımdan geçip gittim usulca
değişmişim
saç, sakal birbirine karışmış
ne yalan söyleyim, yalanda olsa özlemişim kendimi
bi’hayli zaman olmuş benden gideli
bu kez nereye gittim bilmiyorum
yine nerede seviyorum seni kim bilir..
Sonramı, bende bilmiyorum
senden sonram olmadı hiç
hala varmışsın gibi yaşıyorum seni, yok pahasına
öyle alıştım ki yalnızlığa
canımın sıkkınlığı bile sıkmıyor artık canımı
iki elim yakanda ama sen yoksun içinde
İstanbul gibi, iki yakasını bir araya getiremedim
senin bir güne sığdırdığın ayrılığı, ben bir ömre sığdıramadım
sana anlatamadıklarımla kaldım
anlattıklarım, bende kaldı
ben, sende kaldım
sen, nerde kaldın kimbilir..

[exilee24]

olmuyor ya ne yapsam olmuyor bir insan kısa bir sürede bu kadar değişirmi aklım almıyor sanki yıllardır tanıdığım o insan gitmiş başka insan olmuştu bir insanın duyguları bu kadar kısa bir sürede değişirmi değişirmiş bunuda gördüm çok acı bir şekilde
ya aslında unutmak kolay ama en kötüsü onu unutmak zorunda olmam bunu kabullenemiyorum bir yanım öfkeli bir yanım hayla aşık ne yapacağım bilmiyorum artık...........

[exilee24]

İLAHİ MAHKEME

Bir adam ölmüş ve öbür dünyada yargılanmak üzere sırasını bekliyormuş.
Sıra kendisine gelip mahkeme salonuna girdiğinde bir de ne görsün?
Yargıç kürsüsünde bir insan oturuyor.
... Tanık sandalyesinde ise Tanrı yerini almış.

Adam şaşkın,
“Aman Tanrım, bu nasıl oluyor? Beni senin yargılayacağını sanmıştım. Oysa orada hakim olarak bir insan oturuyor.”

Tanrı gülümsemiş,
“Ben hiçbir zaman sizi yargılamadım.
Sonsuz sevgimle, ne yapmayı seçtiyseniz, sizi seçiminizde özgür bıraktım.
Bana yargılamak değil, sevmek yakışır.
Çünkü ben saf sevgiyim.
Sizi kendimden yarattığım için sizi yargılamak kendimi yargılamak olur.
Ayrıca benim yargılamama ne gerek var ki?
Her şeyi bilen ben sadece burada tanıklık ediyorum.
Dünyada olduğu gibi burada da insanlar tarafından yargılanıyorsunuz.
Birazdan salonu hayattayken, senin zarar verdiğin, hoşgörülü davranmadığın, yargıladığın,
kalplerini kırdığın insanlar dolduracak.
Onlara kendini affettirmeye çalış.
Onlar seni affederse ne ala.
Çünkü cennetin yolu onların affından geçiyor.” demiş.

Adam merakla sormuş:
“Peki ya affetmezlerse ne olacak?”

Tanrı yine sevgiyle gülümsemiş,
“Ben cenneti de, cehennemi de yeryüzünde yarattım.
Seni tekrar yeryüzüne göndereceğim.
Orada öyle bir yaşam süreceksin ki, tüm yaptığın kötülükler, verdiğin zararlar sana aynen yaşatılacak.
Yani ettiğini bulacaksın.
Ama bunun amacı sana ceza vermek değil.
Sadece o insanların hissettiklerini bizzat yaşayıp anlaman, yaptığın kötülüklerin bilincine varman.
İşte o zaman sen kendini affetmiş olacaksın.”

Adam bir süre düşünmüş,
“Peki, cennet nasıl bir yer?” diye sormuş Tanrı’ya.

Tanrı,
“Cennet, bir yer değil, bir bilinç düzeyidir evladım.
Dünyada mutlu, huzur ve sevgi dolu, insanlara destek olmaktan haz duyan,
yarattığım canlı ve cansız her varlığa saygı göstermeyi bilen insanlar var ya,
işte onlar, dünyada cenneti yeniden yaratmaları için geri gönderdiğim cennetliklerdir.
Cennet de dünyadan başka yerde değil.” demiş.

“Ama kutsal kitap bana öyle öğretmedi.” diye karşı çıkmış adam.

“Kutsal olan tek şey yaşamdır.
Ben o kitapları kutsal kılmadım.
Siz kıldınız.
Her şeye sevgi ile bakmasını bilerek yaşayan insan, en büyük ibadeti yapandır.” demiş Tanrı.

“Peki dünyaya döndüğümde doğru yolu görmemde yardımcı olacak mısın?” diye sormuş adam.

Tanrı,
“Ben bunun için siz insanların içine “vicdan” denen bir pusula koydum.
Eğer bu pusulanın etrafına ördüğünüz kalın bencillik duvarlarını yıkarsanız,
vicdanınızın yani benim sesimi kolaylıkla işitebilirsiniz.”

“Peki biz insanlara ne kadar yakında bulunuyorsun?” diye sormuş adam.

“Hem size şah damarınızdan daha yakınım, hem de düşman olduğunuz kadar sizden uzağım.”
demiş Tanrı.
“Çünkü düşmanlarınız da Ben’im. Siz de Ben’im.”

"Yani mahkeme salonunda insanlara hiç mi hesap sormuyorsun Tanrı’m?”

“Sadece iki sorum oluyor tüm insanlara.” diye gülmüş Tanrı.

“Dünya okulunda ne kadar sevmeyi öğrendiniz?

Ne kadar bilgi kazandınız?

[wauw]

güzeldii bu yazı kime ait ,nerden alıntı yaptınız

[Janer]

sevdımm :) .

[exilee24]

Ayak izlerine Dikkat Et!

Adamın biri bir gece bir rüya görmüş:
Upuzun bir kumsal boyunca yanında
Tanrı ile yürüyormuş. Onlar yürürken
tam karşılarındaki gökyüzünden de bir
film şeridi gibi adamın hayatından sahneler
geçiyormuş. Kumsal adamın hayat yolu
imiş sanki... Adam kumda iki çift ayak
izi kaldığında dikkat etmiş; bir çifti kendisinin
bir çifti tanrının… Hayatının son
sahnesinde gökyüzünden geçtikten sonra
adam kumdaki ayak izlerine boydan boya
bir daha bakmış ve birden bir şey dikkatini
çekmiş. Hayat yolunun pek çok bölümünde
kumda sadece bir çift ayak izi görülüyormuş
ve adam dehşet içinde fark
etmiş ki, ayak izleri tekken, hayatının en kötü,
en acı anlarında iniyor. Bu keşfi onu
fena halde rahatsýz etmiş ve Tanrı'ya sormaya
karar vermiş. "Tanrım... Eğer sana
inanırsam, senin yolundan gidersem her
zaman yanımda olacağını, her zaman yanı
başımda yürüyeceğini söylemiştin. Oysa
hayat yoluma bakıyorum. En zorlu, en
kötü, en acılı anlarımda sadece bir çift
ayak izi görüyorum kumda. Hayatın kolay
günlerinde yanımda yürüyorsun da, sana
en muhtaç oldugum anlarda beni niye
terk ediyorsun?" Tanrı gülümseyerek cevap
vermiş: "Ben seni çok sevdim ve hiç
terk etmedim. Hayat yolundaki o zorlu
sınav günlerinde yani en acılı, en kötü anlarında
kumda hep bir çift ayak izi gördün.
Dikkat et! Ayak izleri teke indiğinde
derinleşiyor. Çünkü o sıralar ben, seni
kucağımda taşıyordum!"

En zor ve çaresiz anlarımızda bizi ayakta
tutan, her şeye rağmen başımızı kaldırıp
yola devam etmemizi sağlayan bir el var
belki elimizi tutan. Sandığımız kadar yalnız
olsaydık eğer, nasıl aşardık geride bıraktıklarımızı.....
onca acımızı ?

[exilee24]

Gönlünden Geçeni Gör!
Hapishanede günlerini sayan iki mahpus
birlikte duvara bir delik delerler. Deliği
sadece başlarının sığacağı kadar genişlettiklerinde,
hadi dışarı bir bakalım, derler.
Önce biri başını delikten dışarı uzatır ve
ekşimiş bir yüz ifadesiyle, "Çok kötü ağabeyciğim,
çok kötü!" der. "Her taraf çamur,
sis… Göz gözü görmüyor." Diğeri
şaşırıyor ve başını dışarı uzatıyor. Bakar, bakar…
Ve hayran bir yüz ifadesiyle; "Muhteşem!"
der. "Muhteþem bir gökyüzü,
ağaçlar, bulutlar, kuşlar çiçekler var…"
Hayatta nereye bakarsanız onu görürsünüz.
Gözlerinizi çevireceğiniz yer de kalbinizin
rotasının nereye yöneldiğine bağlıdır.
Dümeninizi kontrole alarak, umudunuzu
kuşanarak, hayallerinizi de peşinize
takıp denizlere açılmak için önce sizi
engelleyen tüm halatları çözmelisiniz.
Yüreğimiz bakıp da göremediğiniz, görüp
de el erdiremediğiniz tüm düğümlere küçük dokunuş yapar.
Onları anında çözemez belki ama alternatif
çözüm yolları sunarak en doğrusuna
karar vermeniz için yol gösterir. Hazır cevaplar
vermek yerine, unuttuğumuz soruları
hatırlatır.
En önemlisi, pırıl pırıl bir gökyüzü ve çamur
kapli bir yeryüzünde gözlerinizi yükseklere
çevirme cesaretini göstermemizi
ister.
Seçim sizin!
Unutmayın, gönlümüzden geçeni görür,
kalbimizin söylediğine inanırız. Sonunda,
gördüklerimiz ve inandıklarımız oluruz!