Anne Baba ile iletişim ve özgürleşme

[gülpor]

Merhaba ,benim kafamda şuan anne ve baba kavramı yokk...kayda değer bir paylaşımımız olmadı desem garip mi olur...ama uzunca bir süre,sevgisiz bir çocukluk geçirip ve bilinçaltımda nasıl sevilir diye bir kavram olmadığından,yine uzunca bir süre hayatım sevgiyi aramakla geçti...yani kendini sevmek ...dolayısıyla hayatı sevmek...anne ve babama bir kızgınlığım yok onlar gerekeni yaptılar , kendilerinde ne varsa bana onu verdiler...yani hiç...boşluk...fakat hayat herşeye rağmen güzel ve ben mutluyumm...

[_pretty_]

Ben babasız büyüdüm,vardı ama yoktu.Arayıp sormayan biri işte ve yıllarca çok büyük bir öfke vardı içimde , yakın zamanda dindirdim bu öfkeyi,sebebide onun değişip beni arayıp sorması
değil , bu öfkenin bana zarar verdiğini düşünürek vazgeçtim.Ama tamamen geçmiş sayılmaz.hala erkeklere karşı çok büyük bir
güvensizlik var içimde.en büyük mirasıda bu oldu bana,değiştirmek istiyorum bu düşünceleri ve tamamen kaybolmasını istiyorum öfkemin ....Atakan Bey çok teşekkürler ...bekliyorum merakla..

[toz]

Elbetteki affetmeyi ve suçlamamayı kabul ediyorum.Ancak aldığımız kararlar ailemizin bizi bize çocukluğumudan beri nasıl hissettirdiğiyle alakalı ise, bu kararlardan onlarda hiç memnun olmayıp hala bizi suçlamaya devam ediyorlar ise ve hatta hiç kendi yaptıklarını düşünmeyip hatta abartı olmayacak kusursuz olduklarını düşünüp hala bizi kararlarımızdan dolayı yargılamaya devam etmeleri taktirde,tüm sabrınıza rağmen bir gün kusmanızı ne engelleyebilir?Düşüncelerinizi rahatlıkla açıklayabilme özgürlüğü mü? Başkalarının düşüncelerini önemsememe özgürlüğü? Ve siz o yaşamı bir ömür sindirmek zorunda kaldığınızda , yapabileceğiniz tek şey her gün yeni olumlamalara sırtınızı dayayabileceğinize inanmak oluyor.Herşeye rağmen gülen gözlerinize,içinizdeki sevgiye,Allaha olan inancınıza,dostlarınıza ve en çokta Allah'ın size verdiği nanılmaz güce.Yine de şu soruyu sormadan yapamıyorsunuz :Neden farklı olacakken bu oldu?????

[selo2951986]

sanırım ben ilk aşamadayım hala iç onayım yok :(( annemi ve babamı suçlamıyorum onları yakından gözlemleyip davranışlarının nedenlerini anlıyorum onları çok seviyorum,ama şu iç onay olayı hala sorun :(((

[abcçde]

babama olan kırgınlığım ve öfkem hiç bitmicek sanırım.. nasıl halledicem bilmiyorum iletşim zaten sıfır , açıkçası iletişimde kurmak istemiyorum, o derece bi kırgınlık var ve bu kırgınlık benim hayatımı tıkıyo, bunları yazarken bile içim dolu dolu , belki telkinlerdendir.. en azından bunlar var bi yerlerde saklı yada ortada..istediğim kadar onaylıyim , sürekli hoşunuza gitmeyen şeyler size karşı yapıldığında ne kadar kaygısız olabilirsiniz ki..

[sweeet]

Tek yolu affetmek özgürleşmek istiyorsan başka yapacak birşey yok. Kendi iyiliğin için affetmelisin. Onların doğru ve yanlışlarını bulacak olgunluğa eriştiğimizde onları oldukları gibi kabul etmekten ve onlarla iletişimimizde denge kurmaktan başka ne yapılabilir bilmiyorum.

[pinky9]

ben de çok sorun yaşadım annemle babamla,ama bir şansım vardı her zaman arkadaş gibi de olduk.Dün annemi çok kırdıktan sonra bi karar verdim,artık onları yargılamayı bıraktım. Çok seviyorum ikisini de, yardım etmeye bildiklerimi burda öğrendiklerimi onlarla da paylaşmaya başlıyorum.
Şikayet etmeyi bırakın,Onları suçlamadan önce durup bi düşünün,bu durumu değiştirmek için ben ne yapabilirim? diye.Bilinçaltınız size cevabını verecektir:) Belki sizin bildiklerinizi bilseler onlar da böyle davranmayacaktı.
Sanırım ben empati aşamasına geçiyorum yavaş yavaş:)