[bluemoon24]

*



Vedalar değişmez aslında



Kalan hep yalnızlığına hesap verir



Gidenin hayatından sildiği renkleri arar durur bırakılan.



Yüreğinin çığlıklarını unutur,



Susturur tüm derinlerinde isyanları dişlerini sıkarak



Gidenden tınılar arar geçmişin sızıntılarında



Bulduğu davetsiz yalnızlığa sarılır, ısınamaz...







'hiç bilmezdim yalnızlığı, sen onu aramıza sokana dek...'



diye başlayan bir veda mektubunda saklı yaşamın en bilinmedik yüzü.



birbirine son bir kez bakan insanların gözündeki bir türlü akamayan o damladan çıkar dudaklarda kuruyan sözler...



herşeyden öte, son dokunuş kalır düşüncenin bir yerinde.



yürekte son busenin tadı asla silinmez.



her zaman çok geç veda sözleri için, vedalar için zaman hep çok erken...







Elimde, sükutun nabzını dinle,



Dinle de gönlümü alıver gitsin!



Saçlarımdan tutup, kor gözlerinle,



Yaşlı gözlerime dalıver gitsin!







Yürü, gölgen seni uğurlamakta,



Küçülüp küçülüp kaybol ırakta,



Yolu tam dönerken arkana bak da,



Köşede bir lahza kalıver gitsin!







Ümidim yılların seline düştü,



Saçının en titrek teline düştü,



Kuru bir yaprak gibi eline düştü,



İstersen rüzgâra salıver gitsin!







1923



N. Fazıl Kısakürek







okurken bile gözlerimi kaçırmaya çalıştığımı farkettiğim terimdir. hüzün kokar buram buram. insanın içinde biryerleri acıtır.







hüzne boyanmış kelimelerin boğazındaki düğüme takılması çıkarken. birşeylerin bittiği, belki de bir daha olmayacağı düşüncesi mi acı veren, yoksa paylaşılan onca güzel anının beynimizden silinmeyeceğinden mi? yoksa herşey acı vermeye mi başladı o veda cümlesinden sonra? gülümserken bile gözlerinde perdedir hüzün. hiç kapanmayacak bir yara edasıyla kanamaya devam eder. zaman hafifletmez aslında acıyı. sadece kimsenin görmediğini farkedince ayrılığa isyan eden çığlıklarını kalbin, içinde saklar sonsuza dek. bir veda ile başlar ama asla bitmez.







güzeldi yine de....







Ayrılıklar zordur.Bir o kadar da elzem.Bazen hiç tanımadığımız dostlardan ayrılmak henüz hiç kavuşmamışken mukadderdir.Ve biz sanki yıllarca dizinin dibindeymişiz gibi acı çekeriz.Neden çektiğimizi bile anlamayız.Ama çektiğimiz acı yaşadığımızın müstakîm bir kanıtıdır.







Gitmesini bilmek lazım.Evet.vakti geldiğinde gitmesini bilmek lazım…







Efendim...

Hüzzâm belki son bir hatıra yazısı asacak yarın belki de böylece kalacak..

Gidiyoruz Efendim...

Yazılarını okuduğumuz, bize hoş kelam ve dahi dualarını gönderen cümle dostlardan helallik diliyoruz.. Ruhumuzun hoş kokular aldığı özel dostlar da haklarını helal etsinler...

Ol dost dahî helâl ede hakkını...

Malum duamız ile...

Ey Vedûd..Kalblerimizin ellerinden tut..

..







antoloji.com'da fikir ve duygu paylaştığımız tüm dostlarıma veda ediyorum.



gurbet,vatanın olmayan yer değil,dostun olmayan yerdir.



bu dostlar diyarına veda ediyorum.



selam ve duayla.







Arafat







Vadisi...







Kaynak:Antropoloji