[bluemoon24]

*



Doğduğu







Topraklardan







6500 km







Uzakta







Acıya







gülümseyen







Yüzler







Görmek...







Yokluğumun Resmi







Attığım her adım benden uzakta



Bastığım her yerde yokmuşum meğer



Çırpınırken 'ben' denilen tuzakta



'Ben' bana saplanan okmuşum meğer..







Aklım kumsal iken, ben toz paresi



Çıktıkça yükseğe, alçalır oldum..



Düşündüm, derdimin nedir çaresi



Susarak konuşmak, sonunda buldum..







Esrarlı vuslata bir adım kala



Hasretin vecdiyle, ben kement attım



Yürekte boğulmak, ne güzel bela



Battıkça kurtuldum, çıktıkça battım..







Görünmez cevheri buldum diyerek



Körlüğü kör ettim, deli bir taşla



Bilmeyi bilmeden, bildim diyerek



Boşluğu doldurdum, dolu bir boşla..







Nasılların sebebini sorarken



Sualimi cevapladım niçin'de



Çokluğumda yokluğumu araken



Yalnız kaldım yığınların içinde..







Satır, satır böldü beni heceler



Her kırkımı, kırka yardım savuştum



Boşluğumu kucakladı geceler



Sessizlikte, gürültüyle boğuştum..







Var'da yoku, haykırırken her seda



Aklım ki, aklımı başımdan aldı



O'na gidiyorum, bana elveda



Sonsuz olan sona, bir nefes kaldı..



bu aralar yeni tanıştığım en güzel ve en gerçek dizelerin sahibine teşekkürler uğur ışılağa aitmiş..







İyi ya da kötü fark etmez. Aklımızın ve yüreğimizin kabul ettikleri.







mezara kadar peşimizi bırakmıcak olan iyi- kötü hatıralar kişiler vs







hafıza kaybını hesaba katmıyorum...







o kadar çok şey var ki...







unutulmayan, ara ara yüreği sızlatan, gözleri nemlendiren, ya da kocaman gülümseten







bir gülüş bir bakış....[img]/images/smilies/biggrin.gif[/img]







Hani hep denir,



erkekler askerlik anısını



hanımlar doğum anılarını unutmazlar diye..



En sıkıntılı zamanlardır hâfızaya kazınanlar,



zamanın geçmek bilmediği, beklenen zamanlardır..







Unutulması mümkün olmayan, İyi yada kötü.







Kaynak:Antropoloji