[bluemoon24]

çoğu zaman istemekle yetinmek zorunda kaldığımız bunalım anı



herkesin hayatının bir döneminde muhakkak aklına gelen,ama genelde yemediği için hayatına devam etme durumuna sebebiyet veren,insanın yeterr ulannn diye isyan ettiği son nokta.

başarılması durumunda başaranın koca bir alkışı hakettiği hareket.

zordur.. daha zoru ise giderken herşeyi yanınızda götürmektir. belleğinizin o kadar büyük bir kısmını işgal eder ki omuzlarınızdaki küçük dünyanız, dünyanın tüm yükünü omuzlarınızda hisseder ve büyük ihtimalle gideceğiniz yere bile varamadan yığılır kalırsınız.

istekten öteye geçemeyen hayal ürünü eylemdir.

tavsiye edilir, yalnız meret bağımlılık yapıyor uyarayım. yorucu iş ve okul hayatına bir ara vermek, farklı ülkeler, yeni kültürler, arkadaşlıklar, maceralar için yapılmasını şiddetle tavsiye ederim. harika anılarla geri döndüğünüzde kendinizi yenilenmiş hissedecek işinize gücünüze devam etmek için yeterli enerjiyi depolamış olacaksınız.



hele bitirme tezinin tesliminden sonra yapılırsa off...

çok denediğim, fakat her gidişimde yanımda almamam gerekenleri de götürdüğüm için işlem geçersiz komutuyla karşılaşıp alıştığım bir hadisedir. yine de halen alıp başımı gidesim gelir.

bütün umutların tükenmiş olmasından kaynaklanır. sadece çaresizliktir.



yavaşça ellerini kaldır her şeyi yere bırak. sonra da git.

peki ya bırakabileceğim hiçbir şeyim kalmamışsa? ben bir şeyleri bırakıp gitmeden onlar beni terk etmişse?

ama formalite icabı elimdekileri yere bırakmam lazım. eğiliyorum usulca. elimde hiçbir şey kalmamış. sadece hislerim var. onları döksem ortalığa bir yararı olur mu? o zaman gidebilir miyim?

sürekli kalbim bulanıyor. içindekileri kusmam lazım.

ama yukarıdan bir şeyler bastırıyor, o kadar kolay değil dercesine.

direniyorum!

kalbim içindekilerle beraber çıkmak istiyor. aklıma isyan ediyorum. gitmek istiyorum bir şeyleri bırakmam lazım.

o an kalbim büyük bir heyecanla dilimin ucundan seslere bürünüp çıkıyor

seni seviyorum!

evet, bitti. artık gidebilirim rahatça.

kalbimi bıraktım orada ama unuttuğum bir şey var. kalbimin içindekileri çıkarmak isterken aklımı yok saydım. artık o da benle değil. aklım da kalbim de tek cümleyle beni terk etti.

şimdi nasıl gideyim?

her şeyin üst üste geldiği zamanlarda yapılması en çok istenen hareket. daha yapabilenini görmedim ama.



bu arada aramaya inanalım:

ara: her şeyi bırakıp gi*)

şu anda içimden gelen şey..yer mi orası ayrı...





edit:bi türlü yemiomuş mk.

sağlam büzük ister.
yıllar önce yapılan aileler yarışıyor programında 100 kişiye sorduk diye başlayan cümlelerde görmek istediğim cümledir. 100 kişiye sorduk bakalım kaç kişi her şeyi bırakıp gitmek ister? sanırım bu ülkede bu soruya istemem diyen insan yok ya da benim çevremde yok herkes bir şeyleri bir yerleri bırakıp bilmediği yerlere gitmek. fakat bu güne kadar daha bunu gerçekleştirebilmiş insan göremedim ya boş keseden sallayan bir toplumuz ya da bizde her şeyi bırakıp gitcek göt yok...



herşeyi ardında bırakıp yeniden başlamak istemek, fakat yapılsa bile gidilen her yere tam da o kaçılan herşeyi içinde taşıyarak götürmek, kaçamamak

hayat sahnesinde mekan ve rol değiştirmek.



Kaynak: İtüSözlük