ayrılık sevdaya dahil

[bluemoon24]

attila ilhan'ın güzel bir şiiri. hele bir de sözleri sizin için ayrı bir anlam ifade ediyorsa ve zuhal olcay'ın yorumundan dinleniyorsa, tekrar tekrar dinlenip derin iç çekmenizle son bulan bi şarkı ayrıca..



ayrılık sevdaya dahil

-------------------------

açılmış sarmaşık gülleri

kokularıyla baygın

en görkemli saatinde yıldız alacasının

gizli bir yılan gibi yuvalanmış

içimde keder

uzak bir telefonda ağlayan

yağmurlu genç kadın



rüzgâr

uzak karanlıklara sürmüş yıldızları

mor kıvılcımlar geçiyor

dağınık yalnızlığımdan

onu çok arıyorum onu çok arıyorum

heryerinde vücudumun

ağır yanık sızıları



ay ışığına batmış

karabiber ağaçları

gümüş tozu

gecenin ırmağında yüzüyor zambaklar

yaseminler unutulmuş

tedirgin gülümser

çünkü ayrılmanın da vahşi bir tadı var

çünkü ayrılık da sevdâya dahil

çünkü ayrılanlar hâlâ sevgili



şiirin tamamı için:

bkz. http://www.antoloji.com/...)

tüyler ürpertici, tüy dibi gıcıklayıcı şiir.

vedat sakman'ın bestesiyle olağanüstü olan şiir. hem kendi seslendirmiştir, hem de zuhal olcay. her iki versiyonu da mükemmeldir.

üç yıl önce oyun atölyesi'nin bahçesinde, siyah beyaz bir dinleti performasının bir provası sonrası zuhal'le kahve içerken şarkı haline getirilmiş formunu dinlediğim manzum metin. mahler dinleyen birine uygun olmayabilir, ama yine de söylemek istiyorum dedi, ben de onu kırmadım, dinledim.



hayır, benim ne düşündüğüm, şarkıyı dinlerken ağladım mı filan, bunlar önemli değil, zuhal'in ne düşündüğünü merak ediyorum bu manzum için.

ayrılıklar sevdaya dahil

çünkü ayrılanlar hala sevgili...



aşkı yaşamayı bilmiyor muyuz biz? yoksa fast-food misali aşkı tüketiyor muyuz?

yoksa biz kendimizi mi tüketiyoruz? yaşadıklarımızı bir anda unutmak, unutmaya çabalamak için niçin bu kadar istekli oluyoruz.

yoksa kendimizden başka kimseyi umursamak istemiyor muyuz?

yalnızlığımızı bile sevdaya dahil etmektense, gidenin arkasından hiç bir şey yaşamamışçasına bu kadar öfkeleniyoruz. aşkı, onu, yaşanılanları tüketmek için uğraşırken kendimizi tükettiğimizi görmüyor muyuz?



çünkü ayrılmanın da vahşi bir tadı var

öyle vahşi bir tad ki dayanılır gibi değil ..

ayrılma evresinde teselli amaçlı kullanılan lakin tahrip gücü yüksek attila ilhan şiiri. vedat sakman tarafından bestelenmiş ve zuhal olcay tarafından ihanet albümünde seslendirilmiştir. ne yazık ki büyük şairin bazı rivayetlere göre bu şarkıyı beyenmediğini söylemiştir.

... ne yanına dönsen bir yerin kesilir

fena kan kaybedersin

kapını bir çalan olmadı mı hele

elini bir tutan

bilekleri bembeyaz kuğu boynu

parmakları uzun ve ince

sımsıcak bakışları suç ortağı

kaçamak gülüşleri gizlice

yalnızların en büyük sorunu

tek başına özgürlük ne işe yarayacak

bir türlü çözemedikleri bu

ölü bir gezegenin

soğuk tenhalığına

benzemesin diye

özgürlük mutlaka paylaşılacak

suç ortağı bir sevgiliyle



en güzelini söylemiş, en basitini.. suç ortağı arıyoruz günahlarımıza...

ayrılık sevdaya dahil







açılmış sarmaşık gülleri kokularıyla baygın



en görkemli saatinde yıldız alacasının



gizli bir yılan gibi yuvarlanmış içimde kader



uzak bir telefonda ağlayan yağmurlu genç kadın



rüzgar uzak karanlıklara sürmüş yıldızları



mor kıvılcımlar geçiyor dağınık yalnızlığımdan



onu çok arıyorum onu çok arıyorum



heryerimde vücudumun ağır yanık sızıları



bir yerlere yıldırım düşüyorum



ayrılığımızı hisettiğim an demirler eriyor hırsımdan



ay ışığına batmış karabiber ağaçları gümüş tozu



gecenin ırmağında yüzüyor zambaklar yaseminler unutulmuş



tedirgin gülümser





çünkü ayrılık da sevdaya dahil çünkü ayrılanlar hala sevgili





hiç bir anı tek başına yaşayamazlar



her an ötekisiyle birlikte herşey onunla ilgili



telaşlı karanlıkta yumuşak yarasalar



gittikçe genişliyen yakılmış ot kokusu



yıldızlar inanılmıyacak bir irilikte



yansımalar tutmuş bütün sahili



çünkü ayrılmanın da vahşi bir tadı var



öyle vahşi bir tad ki dayanılır gibi değil



çünkü ayrılıklar da sevdaya dahil



çünkü ayrılanlar hala sevgili



yanlızlık hızla alçalan bulutlar karanlık bir ağırlık



hava ağır toprak ağır yaprak ağır



su tozları yağıyor üstümüze



özgürlüğümüz yoksa yalnızlığımız mıdır



eflatuna çalar puslu lacivert bir sis kuşattı ormanı



karanlık çöktü denize



yanlızlık çakmak taşı gibi sert elmas gibi keskin



ne yanına dönsen bir yerin kesilir fena kan kaybedersin



kapını bir çalan olmadı mı hele elini bir tutan



bilekleri bembeyaz kuğu boynu parmakları uzun ve ince



sımsıcak bakışları suç ortağı kaçamak gülüşleri gizlice



yalnızların en büyük sorunu tek başına özgürlük ne işe yarayacak



bir türlü çözemedikleri bu ölü bir gezegenin soğuk tenhalığına



benzemesin diye özgürlük mutlaka paylaşılacak suç ortağı bir sevgiliyle



sanmıştık ki ikimiz yeryüzünde ancak birbirimiz için varız



ikimiz sanmıştık ki tek kişilik bir yalnızlığa bile rahatça sığarız



hiç yanılmamışız her an düşüp düşüp kristal bir bardak gibi



tuz parça kırılsak da hala içimizde o yanardağ ağzı



hala kıpkızıl gülümseyen sanki ateşten bir tebessüm zehir zemberek aşkımız



atilla ilhan



bana hep garip bir şekilde ataol behramoğlu'nun aşk iki kişiliktir şiirini anımsatan attila ilhan şiiri.



''ölümdür yaşanan tek başına,

aşk, iki kişiliktir.'' çünkü.



ve işte sonra ayrılığın da sevdaya dahil olduğu anlaşılır ve film kopar.

ayrılık da sevdaya dahildir, yenilgi de, üzüntü de, tutku da. çünkü sevda aslında bunların toplamıdır.

çünkü ayrılanlar hala sevgili diyerek son noktayı koymuş şiir.



en güzel yeri



sanmıştık ki ikimiz yeryüzünde ancak birbirimiz için varız



ikimiz sanmıştık ki tek kişilik bir yalnızlığa bile rahatça sığarız

attilâ ilhan şiir kitabı. kitap yanlış balladlar, ötekiler, serbest gazeller, o hangi zamandı, her yanlışa meraklı, ayrılık sevdâya dahil, o plâjda onsuz, şairin not defteri bölümlerinden oluşuyor. ayrıca kitapta aynı ismi taşıyan bölüm içerisinde ayrılık sevdâya dahil 1-2-3-4-5 şiirleri mevcut.



Kaynak: İtüSözlük