[umut6]

Bazen kendini mutlu hisseden, hassaslaşan (bişey okumak yada duygusal bir müzik bunu tetikleyebiliyor) ve sanki kendini önceden beri bulunduğu bir çukurdan çıkarıyormuş gibi hisseden var mı acaba ? (yoksa banamı öyle geliyor)

[Belgin ∞]

Merhaba Umut

Bu konuda yalnız olduğunu sanmıyorum. Telkinleri dinliyorsan eğer bu sürekli mutluluk haline alışsan iyi olur Gerçi alışmak istenmeyecek gibi değil.

Bir yazı yada motive edici bir müzik, ne olduğu çok önemli değil aslında. Hayata dair umut besleyenler ve her şeyin elimizde olduğunu bilenler için karşımıza çıkan şeyler dediğin gibi 'çukurdan çıkma' hissini yaşatır.

Sevgiler.

[gülpor]

slm bende aylardır dinliyorum telkinleri etkileri muhakkak oldu ama,kendimi mutlu hissedemiyorum nedense,acaba yaşadığım yerle alakalı bi durum olabilir mi?sanki hayatımı dondurdum burdan gidince hayat başlayacak gibi...doğru birşey olduğunu savunmuyorum ama,otamatikman düşünüyorum belkide,ve ben hala mutsusuzum,depresyon telkinimi dinlesem acaba

[gülpor]

telkinleri ilk dinlediğimde öyle farkedilir bir etki olmuştuki,yıllardan beri kendimi bu kadar mutlu ve anda yaşadığımı hissetmemiştim,çok kısa sürdü bu mutluluk ,ama yinede sıkılmadan dinledim ama mutsuzum

[Belgin ∞]

Gülpor' cum canım, seni burada yakaladığım iyi oldu :) Sayfana yazmayı düşünüyordum ama hazır buradan sormuşken naçizane fikrimi beyan etmek istedim.

Yıllardır yaşadığı yerden kurtulmaya çalışan biri olarak yazıyorum sana. Yaşadığım yer küçük ve herkesin herkesi hemen hemen tanıdığı bir yer. Yani bir insanı bir günde 3 4 sefer görmen mümkün eğer dışarıdaysan. Çok klişe gibi gelebilir yazdıklarım ama sakin bir şekilde düşündüğün zaman hak vereceğine inanıyorum. Her zaman yazdığım gibi örneksiz açıklama yapamam ben, bu yüzden örnekler geliyor yine :)

Çok sıkıldığım zaman aman şuraya kaçasım var, buraya gidesim var, yeter ki buradan uzak olsun dediğim zamanlar çok oldu. Bunun için imkanlarımı bile zorlamışlığım vardır. Ama gittiğim yere hep kendimi de götürdüm mecburen ve gittiğim yer her neresiyse içimde hep bir sığamama, evimi özleme, bir an önce oradan ayrılma isteği olmuştur. Ve anlamışsındır ki bu bir kısır döngü, hiçbir yerde mutlu olamayan bir insan.

Sorunlardan ziyade çözümlere odaklı bir yapım var, babamdan aldığım en güzel özellik bu olsa gerek. Şimdi gelelim klişemize; evet insan kendi içinde mutlu değilse eğer hiçbir yerde mutlu olması mümkün değil. Bulunduğu yer altından saray olsa gözü görmez, hep bir kusur arar durur. İçindeki huzursuzluğu çevresel faktörlerine bağlar, çünkü kabullenemez içinden geldiğini o mutsuzluğun. Devamlı yakınan birisi olduğunu göremez eğer gözüne parmak sokan birisi olmazsa( kendimden biliyorum)

Atakan Bey'in çok sevdiğim bir sözü vardır: ' Onay içten gelir ' der. Bu sözü ben alıp ihtiyacım olan durumlarda değiştirerek kullanmışımdır, hala da kullanırım. Huzur içten gelir, mutluluk, sevgi, güven. Herşey önce insanın içinde başlar hep bunu söylüyoruz ya.

Kendi içinde mutluysan eğer yaşadığın yerin pek bir önemi kalmıyor biliyor musun? Ama içinde de mutsuzsan eğer dediğim gibi seni hiçbir şehir kabullenmez, önce senin kendini kabullenmen gerekiyor.

Yaşadığın yerden gitmek için neler yapıyorsun bu arada? Koyduğun hedefe ulaşmak için belirlediğin küçük hedeflerin var mı? Ana hedefin bulunduğun yerden uzaklaşmak peki buna ulaşmak için ara hedeflerin neler? Bu hedeflerine gerçekten inanıyor musun? Onları sevgiyle ve büyük bir güvenle yapabiliyor musun? Mesela iyi bir iş fırsatın olsa başka bir şehirde, ama yabancı dilin çok iyi olmasa bunu geliştirmek senin için bir hedef midir, yoksa aman kim uğraşacak başka bir iş bakarım demek içini rahatlatır mı? Erteleme huyun var mı? Şimdiye kadar neleri erteledin mesela, hangi fırsatları kaçırdın? Kaçırdıklarına üzülmek yerine yeni gelenleri azimle kucaklamayı mı seçiyorsun, yoksa yerinde saymayı mı?

Erteleme telkinini dinliyor musun?

Kafan yeteri kadar karıştı sanırım Benden şimdilik bu kadar.

Sevgilerimle.

[gülpor]

redflowers Nickli Üyeden Alıntı

Gülpor' cum canım, seni burada yakaladığım iyi oldu :) Sayfana yazmayı düşünüyordum ama hazır buradan sormuşken naçizane fikrimi beyan etmek istedim.

Yıllardır yaşadığı yerden kurtulmaya çalışan biri olarak yazıyorum sana. Yaşadığım yer küçük ve herkesin herkesi hemen hemen tanıdığı bir yer. Yani bir insanı bir günde 3 4 sefer görmen mümkün eğer dışarıdaysan. Çok klişe gibi gelebilir yazdıklarım ama sakin bir şekilde düşündüğün zaman hak vereceğine inanıyorum. Her zaman yazdığım gibi örneksiz açıklama yapamam ben, bu yüzden örnekler geliyor yine :)

Çok sıkıldığım zaman aman şuraya kaçasım var, buraya gidesim var, yeter ki buradan uzak olsun dediğim zamanlar çok oldu. Bunun için imkanlarımı bile zorlamışlığım vardır. Ama gittiğim yere hep kendimi de götürdüm mecburen ve gittiğim yer her neresiyse içimde hep bir sığamama, evimi özleme, bir an önce oradan ayrılma isteği olmuştur. Ve anlamışsındır ki bu bir kısır döngü, hiçbir yerde mutlu olamayan bir insan.

Sorunlardan ziyade çözümlere odaklı bir yapım var, babamdan aldığım en güzel özellik bu olsa gerek. Şimdi gelelim klişemize; evet insan kendi içinde mutlu değilse eğer hiçbir yerde mutlu olması mümkün değil. Bulunduğu yer altından saray olsa gözü görmez, hep bir kusur arar durur. İçindeki huzursuzluğu çevresel faktörlerine bağlar, çünkü kabullenemez içinden geldiğini o mutsuzluğun. Devamlı yakınan birisi olduğunu göremez eğer gözüne parmak sokan birisi olmazsa( kendimden biliyorum)

Atakan Bey'in çok sevdiğim bir sözü vardır: ' Onay içten gelir ' der. Bu sözü ben alıp ihtiyacım olan durumlarda değiştirerek kullanmışımdır, hala da kullanırım. Huzur içten gelir, mutluluk, sevgi, güven. Herşey önce insanın içinde başlar hep bunu söylüyoruz ya.

Kendi içinde mutluysan eğer yaşadığın yerin pek bir önemi kalmıyor biliyor musun? Ama içinde de mutsuzsan eğer dediğim gibi seni hiçbir şehir kabullenmez, önce senin kendini kabullenmen gerekiyor.

Yaşadığın yerden gitmek için neler yapıyorsun bu arada? Koyduğun hedefe ulaşmak için belirlediğin küçük hedeflerin var mı? Ana hedefin bulunduğun yerden uzaklaşmak peki buna ulaşmak için ara hedeflerin neler? Bu hedeflerine gerçekten inanıyor musun? Onları sevgiyle ve büyük bir güvenle yapabiliyor musun? Mesela iyi bir iş fırsatın olsa başka bir şehirde, ama yabancı dilin çok iyi olmasa bunu geliştirmek senin için bir hedef midir, yoksa aman kim uğraşacak başka bir iş bakarım demek içini rahatlatır mı? Erteleme huyun var mı? Şimdiye kadar neleri erteledin mesela, hangi fırsatları kaçırdın? Kaçırdıklarına üzülmek yerine yeni gelenleri azimle kucaklamayı mı seçiyorsun, yoksa yerinde saymayı mı?

Erteleme telkinini dinliyor musun?

Kafan yeteri kadar karıştı sanırım Benden şimdilik bu kadar.

Sevgilerimle.

slm redflowers,yazdıklarının hepsine tamamen katılıyorum ,mutluluk kesinlikle özde olan bir duygu,ayrıca hiçbir dış ortamın vede kişinin bize altın tepside mutluluk ikram etmeyeciğini biliyorum,fakat son 4yıl yaşadıklarım ve bu 4 yıl içinde hep kel alaka yerlerde yaşamaya mecbur olmam sanırım beni bunları düşündürmeye itti,aslında kendimle mutlu bir insanım,ama dış etkenlerinde mükemmel olmasını istiyorum sanırım,ve tabiiki bunun için yapacak şu an pek birşey yok,sorunda yapacak birşeyin olmaması zaten,çözüm şuanki şartlarda yok,bir mucize olması gerek sanırım ,belki olur diyecek kadarda umutluyum ama...insan bazen öyle bi noktaya geliyoki,hiçbir olumlu düşünce sana kendini iyi hissettirmiyo,saçma olduğunu bildiğin halde,ayrıca mutlu görünmek zorunda olduğum 2 kızım olduğu için bunları sadece içimde yaşıyorum,belkide deşarj olamadığım için olsa gerek...ve burda yaşamamak için çeşitli altarnatifler tabiiki var , fakat hepsi maddi odaklı çözümler...bu arada erteleme telkinini dinliyorum ama şu an günlük işlerimi bile yapamaz durumdayım,tembelmiyim ben yoksa...güzel düşüncelerin için teşekkür ederim tekrar,dikkate alıcam emin olabilirsin