bana yardım edebilecek bir telkin var mı ??

[supernovaa]

merabalar ben öğrenciyim ve bu sene son senem ama gençliğimi hiç yaşayamadım asosyal ve özgüvensiz biriydim ama bu telkinler sayesinde iyi seviyeye geldim okula başladığım ilk gün telkinleri dinlemeye başlamıştım ama bi hafta sonra bıraktım hayatımın en büyük hatasıymış bırakmak son senemde tekrar başladım sosyal biri haline geldim bu kısımda sıkıntı yok ama ben şimdi evde kös kös oturup utanıp sıkıldığım en güzel gençlik yıllarıma üzülüyorum herkes geçmişiyle ilgili bişeyler anlatırken benimkinde bomboş bi sayfa var sadece televizyon ve evde oturmak var.. ve bunun üzerine şimdi de iş güç çıktı ortaya gençliğimi yaşayamadan işe güce başlayacam acayip mutsuzum zamanı geri döndüremem hayatımı boşa harcadım bundan sonraki hayatı yaşamak istemiyorum ama ölmekten korkuyorum eskiden korkmazdım ama telkinler sayesinde yaşamayı sevmeye başladım. yaşamak istiyorum ama bu pişmanlıklarla yaşayamam sevgisiz yaşayamam yalnız yaşayamam ailemden birinin ölümünü görürsem yaşayamam..ben bunları kaldıramam şimdilerde ölümden tekrar korkmamak istiyorum ve ölmeyi istiyorum kurtarın beni bu karanlık ikilemlerden hayat seni çok seviyorum ama çok fazla hatam var çok fazla ve hayata devam edemeyecek kadar sıkıntıdayım hiç böyle kötü durumda kalmamıştım. :(

[RimA Vita Perfetto]

merhaba sevgili arkadaşım. konu başlığını görünce hemen giriştim yazdıklarını okumaya.
yorum yapabilmem için öncelikle tüm yaşadıklarını bilmem gerekiyor. yaşını da bilmem gerekiyor.(kullanacağım uslüb açısından ve konuşma şeklim bakımından)
aslına bakarsan bir psikoloğa gidip profesyonel yardım almanı öneriyorum. çünkü çelişkiler içerisindesin gibi geldi bana. aslında önerebileceğim çalışmalar var ama sana ağır gelebilir çünkü tam olarak psikolojini ve neye ihtiyacın olduğunu tam anlamıyla kestiremiyorum. sevgilerimle.
kendini her zaman önemse lütfen. sen her şeyin en güzelini hakediyorsun.

[sweeet]

Hiç bir hatayı hayatımın en büyük hatası diye nitelendirmeyi seçmiyorum. Çünkü hatalar ders almak için vardır arkadaşlar. Gençliğimi yaşayamadım ifadesini 50 yaş üstü insanlara bile yakıştıramıyorum. Senin ruhun kalsın hep genç. Beden yaşlanmış yıllar geçmiş ama sen dön de bir içine bak. Bir çocuğun gülüşünde çocuk olabiliyor musun? Gençlerle bir aradayken o vakitlerimi anıp ben böyleydim ama onu da olduğu gibi kabul edip onun yanında gençliği tadabiliyorum. Yetişkinlerle de oturup sabırla ve saygıyla onların yaşına hitap edebiliyorum. Tıpkı zamanda yolculuk gibi ruhumla yapıyorum bu yolculuğu düşüncelerimle. Evet geçip giden zamanın telafisi yoktur. Ama şimdinin kıymetini bilmezsen yarın bu an da geçmiş olacak. Sen de geçmişini olduğu gibi kabul et ben böyle böyleydim diye anlat geçmişinden utanma. Anlat ki şimdiki senle o senin arasındaki farkı görsünler. Bu bir başarıdır. Asosyalken sosyal biri olabilmek. İlla geçmişinde renkli anıların olması mı şart? Daha Allah kısmet ederse önünde upuzun ve mutluluklarla doldurabileceğin koca koskoca bir hayat var. Hayatımda tek bir gün kaldığını bilsem bile her saniyesini istediğim gibi yaşamaya değer. Gelecek günler boş bir kağıtsa sen ne olmasını beklersen o şekilde şekillenecek sana göre iş hayatı sıkıcı belki ama öyle insanlarla tanışacaksın ki hayatın değişecek renklenecek. Yeni ortamlara gireceksin. İşi gücü olan insanlar 7/245 çalışmıyor ki arkadaş toplantıları, haftasonu gezmeleri. Hadi silkelen ve kurtul şu moddan. Daha yapacak çok şey var hayatta. Yeniden ego+suçluluk dinlemelisin içindeki pişmanlıklar için özellikle suçluluk dinlemelisin. Kimse sana kurtarıcı değil. İstediğin an kalk yerinden ve ışıkları yak.

Günlerin her daim aydınlık olsun.

Unutma ne yapmış olursan ol, nasıl yaşamış olurdan ol yeni bir başlangıç imkanı her zaman vardır. Bu imkanı kendine SEN tannıyacaksın.

Sevgiler.

[supernovaa]

evet çelişkiler içerisindeyim yaşım 21 kendimi bitmiş gibi hissediyorum 70 yaşında gibi hissediyorum herşeyimi kaybettiğimi düşünüyorum. hayatın içine girdiğimden beri bu psikolojiyle mücadele ediyorum öncesinde hep evde yatıp oturduğum için neler olduğunu bilmiyordum. tam bir şok içerisindeyim. canım çok sıkılıyor. hayata bağlandığım için kendime zarar veremiyorum hem acı çekiyorum hem yaşamak istiyorum özellikle de bir sevgi istiyorum 4 yıl boyunca sevgiye ulaşma şansım oldu ama çekingenlikten kaybettim şimdi de böyle bir şansım yok utangaçlık yüzünden 21 yıl yalnızdım onun sıkıntıları şimdi ortaya çıktı içimde biriken bütün pişmanlıklar ortaya çıktı ve beni çok üzüyorlar. :( antidepresen+telkin yapsam faydası olur mu acaba ne yapacağımı bilemiyorum. boşlukta gibiyim :(

[supernovaa]

sanırım kimse bana yardım etmeyecek telkinler için teşekkür ederim çok iyiydiler. bu telkinlerle bundan 6 yıl önce karşılaşmış olmayı dilerdim. bana bu pişmanlıklarla yaşamayı öğrenebilmem için dua edin. umarım bir gün herşey daha iyi olur.umarım bir gün bende mutlu olurum. ve umarım hayat yakamı bırakır bir gün.

[ceko_25]

sorunlarını kendin çözersin sadece kimseden medet umma sana en fazla kapıyı gösterirler her zaman diil tabi oda kapıdan giricek olan sensin zeka :sorun çözebilme yetenegidir.
zeka sonradan geliştirilebildigine göre zeka nı geliştir sorunlarını çöze kimse sana bu cümlemden fazla yardım edemez

[bluegirlx]

silkelennn..kendine gel..21 yaşında lise yıllarını özlüyorsun ve bu gününü geçmişle zehirliyorsun..ne garip çelişki..yarında ahh keşke 21 yaşımı depresyonda geçirmeseydim diyeceksin.bu ne yaman çelişki..anda yaşamayı öğrenmen lazım..geçmişi ve geleceği düşünmekten anı unutmuşsun..senin gibi yaşayıp ölen çok insan var..emekliliğini bekliyorlar en güzel tatillerine çıkmak için sonrada emekli olmadan ölüyorlar..yarın ölebilirsiinn..bugün yaşıyorsun..yarın sevdiklerini kaybedersen yarın çok üzülürsünn..üzül ..ama kaybedenice üzül..
kendine yaptığın haksızlığın farkına var..asıl derdini bul ..asıl derdin mutlu olmak için birgünü birşeyleri veya birilerini beklemen..malesef beklediğin gün gelmeyecek..
çünkü o gün aslında bugünn güzellik..

şimdi sana önerebileceğim çalışmaları yazıyım..


hergün şükür çalışması yapmaya başla..bir satır olsun yaz ..

hergün balkona çıkıp yada açık havada..10 kere nefesini dinle ..derinn derin nefesler...sadece nefes ayırmaya zaman ayır..bu seni üşüte bilir boğazında gıcık yapabilir..bu açılmasınıın başlangıcı olacak..

ve sevdiklerine sarıl..onlara teşekkür et..kendinede tabi..
ufak bir hediye alabilirsin kendine..

senin aradığını kendi içinde bulmanı en yakın zamanda şahit olmak dileğiyle sevgiler..

[stnzmRetra]

İşte benim beynim benim düşüncelerim. Napcaz Supernova? O heba ettiğimiz güzel lise yıllarını ne yapacağız? Ne yapsak da tamir etsek eksiklerimizi? Hikaye bence. Tamir yok. 2.el de bize gelmez. Sıfırını almak mı lazım sence?

Bu hayatı çözemedim. adi bir düşman gibi olmadık zamanda on numara fırsatlar sunup, en olacak zamanlarda o fırsatları sunmaması nasıl bir adiliktir?

Biliyorum bu arkadaşa ve bana "güç içimizde" diyeceksiniz. Biliyoruz içimizde. Ama bu içeriye giden fitili ateşleyebilsek? Bazen bir kıvılcım yeter Supernova. Sabah uyanıp değişmek veya değişmeye başlamak. Tıpkı filmlerdeki gibi. Acayip karizmatik bi duygu ha.

Eğer ölmediysen bunları okuyosan, biliyorum zerre faydası yok sana bu işlerin yazı halinin. Ama. Sana nacizane 25gram beynimle biraz fikir vermek isterim.

arkadaş olur, sevgili olur, ne olursa olur. Tercihen arkadaş daha iyidir. Çünkü rahat konuşursun. Birbirinize "naber la y...", "naptın bugün o kızla ..... .....m" tarzı konuştuğun bi arkadaş. Sana kazık atma ihtimali düşük olsun. Bi insan bi ses bi nefes... kategorisi önemli değil cinsiyetide. Denk gelsin sana öyle bitane. Koyun hayata (çay koyun tabi) :) saçmalayın. anormal olun. OLUN diyorum. OL demiyorum. Bakarsın arkadaşınla kendi çapınızda koşturmaktan, geçmişi ve televizyon izleyerek geçirdiğin o günleri aklına getirmemeye başlarsın. Ne bileyim belki yeşerir yapraklar. Sen özgür olabildikten sonra. Beyninin sana "o seneleri neden heba ettin" tarzı adice oyununa da tutsak olmazsın herhalde?

Nerde öyle arkadaş eş dost dersin belki... Hiçbirimiz bilmiyoruz. belki 2 sokak ötendedir. belkide bir marketten alışveriş yapmaktadır. İçten içe istersen böyle bişeyi, ummadığın anda oluverir herşey. Bakar gülersin "kasım 2012"ye...

[serdar2535]

Biraz aceleciyiz kaybettiklerimzi ya bir an önce ya geri isteriz yada acısı hemen dinsin diye bekleriz , ben geçmi zamane şartlara bağlayıp geride bırakmayı öğrendim ama bendede farklı olarak geleceği düşünürken genelde günü kaçırıyorum buda aynı geçmişteki pişmanlıklar gibi üzerimdeki en büyük sıkıntı atmak için çabalıyorum 2 gün yapıp sonra yine aynı durumun içinde buluyorum kendimi , öğrendimki kendini tedavi ederken tedaviyi yarıda bırakmıyacak ve ömür boyu devam ediceksin kendinle iyiye yönelik ilgilenmezsen yine aynı durumlara yıllar sonrada girersin , "Bugününüz yarına taşıyacağınız büyük bir mutluluk tablosu olsun sağlıcakla kalın"