GÜNEBAKAN

[pitircik]

GÜNEBAKAN
Hep ışığa döner bakışların,bu senin oluş halin.Sana baktığımda içimi inanılmaz bir sevinç kaplar,sen olurum adeta.Senle bir bütün olur,güne bakarız,güne bakarım..

Siteyi keşfedişim telkinleri dinlemeye başlamadan önceye dayanıyor aslında.Tam hazır olup dinlemeye başladığımdan bu yana ise 36 gün oluyor.. 
Bir yazımda 1 ay sonra günlüğümü yazmaya başlayacağımı söylemiştim,evet 1 ayı biraz geçti,demek ki doğru gün bugündür.

Aslında kendimi bildim bileli kendimi arıyor olduğumu tam olarak 2005 senesinde fark ettim.Bu farkındalığın ardından bu arayış biraz hız kazandı.Kişisel gelişim üzerine türlü kitaplar okumamla birlikte (ki şunu söylemeden geçemeyeceğim, “osho” hayatımda bir dönüm noktasıdır) kendimce yollar katedmeye çalıştım.Derken son 1 sene içinde realitemde yarattıklarımın pek de hoş şeyler olmadıklarını,bunların bana iyi dönmediği ayırdına varmış olsam da, kara düşünceler sarmıştı dört bir yanımı.”Ne yapacaktım?” Tam bu bocalama anının doruklarındayken telkinler gerçekten imdadıma yetiştiler.Bunun için şükrediyorum.

Telkinleri Dinlemeye Başladıktan Sonra Neler Oldu?
-İlk hafta nötr bir hal hakimdi.Başımda ve taç çakramda ağırlık hissini yoğun biçimde yaşadım.Daha fazla su ihtiyacı keza aynı biçimde..
-Geçmiş deneyimlerimin film şeridi gibi gözlerimin önüne serilmesi..
-Göğsümde koca bir yumru kaynaklı nefes alamama durumu.Bunu çok ağır geçirdim,ama çok uzun sürmedi şükür.
-İkinci hafta, daha sosyalleştim.Tepkilerim netleşmeye başladı.Kendimi daha sakince ifade eder hale geldim.
-Üçüncü hafta göğsümdeki yumru yok olmuştu.İstesem de olumsuz düşünememeye başladım.İçimde bir huzur,bir hoşgörü havası hakim olmaya başladı.Her şeyi benim yarattığımı daha iyi idrak etmeye başladım.Bu bir arınma süreciydi ve ben değişiyordum.Bunu büyük bir sevinçle onaylıyor ve istiyordum.
-Üçüncü hafta sonunda temel telkinlerin (ego-suçluluk-kendine güven) yanında yeni telkinler (topluluk karş.konuşma.,sosyal fobi,erteleme,zinde uyanma) de ekledim.
-Sosyal hayatımda kendimi daha rahat ifade etmeye başladığımı gözlemledim.Ve bir şeyleri kontrol etmek yerine artık evrenin akışına güvenir bir hal hakim oldu.Tam da anı yaşama hissi.. 
-1 ay sonunda rüyalarım netleşmeye başladı.Bu 1 aylık süreçte de rüya görüyordum;ama hatırlamadan uyanıyordum.Şimdiyse net,her şey berrak ve hatırlayarak uyanıyorum.Bununla birlikte bir rüya günlüğü oluşturdum.Uykularıma heyecanla yatıyorum..
Realitemde ise;
Zaten telkinleri dinlemeye ilk başladığım dönemde de hedeflerim konusunda sıkıntılarım vardı.Sürekli ertelediğim şeyleri acaba istemiyor muydum? Gibi soruları yöneltiyordum kendime.
Şöyle ki, erteleme alışkanlığımı henüz yenmiş değilim.Üzerinde çalışıyorum.Hedeflere gelince de önceden delicesine istediğim şeylere şimdi sarılamıyorum eskisi kadar.İstediğim şeyler belki de sadece kimlik oluşturma kaygısıydı..(negatif egonun etkisiyle)
Bir yandan bu durum bana kendimi o kadar özgür hissettiriyor ki.Kalıplardan sıyrılmanın verdiği sonsuz bir his sanki.
O yüzden de oluruna bırakmayı, akışa uyum sağlamayı seçtim.Birbirimizi bulacağımıza inanıyorum.
Her ne kadar buna inansam da içimde bir sıkıntı yok da değil.Benim ve bütünün en yüksek hayrına olsun..

Şimdilik bu kadar... 

Bu sitede emeği geçen herkese sonsuz teşekkürler..Işıklar hep üzerinize olsun.
Hep beraber günebakanlardan olalım.