'SÖZ' den...'ÖZ'e...

[sudem8]

ağlamak yok gülmek varbenim davayı kazanınca kutlama yaparız ne ağlaması seni yalnız bırakmam

[duru79]

İsmira'cım demek taşınıyorsun.Umarım senin ve ailen için hayırlı olur.Sen gitmeden orayı temizler pozitif enerjinle canlandırırsın.Gittiğin yerdeki insanlar çok şanslılar..

[ışıkk]

İsmira İzmir'de olduğunu bilmek beni sevindiriyordu ama olsun ben seni bulurum tanışmak için ya da birbirimizi buluruz mutlaka birgün hissettim bak şimcik gariiii.


sevgiler

[ismira]

Duru'cuğum, ışıkk'cığım ve akınyıldız'cığım, canlarım benim,

Uykuya yenik düştüm de cevap yazamadım sizlere.

duru79 Nickli Üyeden Alıntı

İsmira'cım demek taşınıyorsun.Umarım senin ve ailen için hayırlı olur.Sen gitmeden orayı temizler pozitif enerjinle canlandırırsın.Gittiğin yerdeki insanlar çok şanslılar..

Ne mutlu bana ki sizlerin duru enerjilerini de yanımda taşıyor olacağım.

ışıkk Nickli Üyeden Alıntı

İsmira İzmir'de olduğunu bilmek beni sevindiriyordu ama olsun ben seni bulurum tanışmak için ya da birbirimizi buluruz mutlaka birgün hissettim bak şimcik gariiii.


sevgiler

Tanışacağız ışşık'cığım. Belki de tanışmışızdır Ney sever miydin?

akınyıldız Nickli Üyeden Alıntı

Ve akınyıldız'cığım, yolun zor kısmını içimdeki dönüşüm süreciyle yaşadığımı düşünüyorum. O keskin bir virajdı, ama artık çıkışta olduğumu hissediyorum. Üstelik yolumda yoldaşlarım da var artık, ne mutlu.

İyi ki varsınız...

[ismira]

Yaa, ne ilginç şeyler oluyor...

serpil22 Nickli Üyeden Alıntı

2012 VE ÖTESİNDE FARKINDALIK

...



8. Apokalipse ya da “dünyalar arası” süreci boyunca bir çok insan kişisel/bedensel değişimlerden geçecek.


Bu değişimler çok ve çeşitli olacak. Bütün bunlar, buraya öğrenmek ve deneyimlemek için gelişimizin bir parçası.


Değişimlere örnek olarak:


ilişkilerin son bulması, ikamet yerlerinin değişmesi, iş değiştirme, davranış ve düşüncede değişim.

Dünden beri paylaştığım durumun üstüne bugün karşıma çıkan yazıda bunlar var...

[ışıkk]

Evet belki tanışmışızdır ya da karşılaşmışızdır.:)ney severim canımm...

[ismira]

Bugün daha huzurluyum. Olanın olması gerektiği şekilde gerçekleştiğini biliyorum, anlıyorum.

Şimdi organize olma zamanı. Hem ev hem işyerim olunca, toparlanmak daha çok zaman istiyor. Ev neyse de işyerimde ayıklanacak çok şey var...

Ama biliyorum ki her şey kolaylaşıyor. Haahh, buldum işte!..

Allah'ım seni seviyorum. Dışarıda taşınma zorluğu olarak görünen durumun kendi içimdeki nedenleri olan hatıralardan dolayı özür dilerim. Lütfen beni affet ki, bu hatıraların tamamı şimdi sıfırlansın. Teşekkür ederim.
Seni seviyorum...Özür dilerim... Lütfen beni affet... Teşekkür ederim.

[sudem8]

ismiracım kolay gelsin.yardıma geleyim.

[ismira]

sudem8 Nickli Üyeden Alıntı

ismiracım kolay gelsin.yardıma geleyim.

Sudem'ciğim çok teşekkür ederim, kafamda biraz kolayladım bugün. Teklifin büyük incelik, sağolasın.

[ismira]

ismira Nickli Üyeden Alıntı

Aahh... resim yapmak!.. O ne güzel bir şey! Ben de resim yapmayı çok severim. Severim de bir türlü oturup yapmam. Her türlü malzemeyi alıp, dergilerimi de alıp bütün hazırlığımı yapıp, sonra da tek fırça atmadan kaldım.Bak aklıma getirdin şimdi. Resim kursuna gitmiştim bir ara. Aslına bakarsan o kadar güzel bir duyguydu ki resim yapmak. Sonsuzluğa yolculuk gibi hissederdim... Yaşamda hiç bir şeyin kesin olmadığı, hatanın hata değil yeninin bir unsuru olabileceği, rengin, şeklin, görüntünün, algının her an değişebileceği, olasılıkların sınırsız olduğu...vs. Ne güzeldi resim yaparken kendini kaptırıp gitmek! Çevrendeki seslerden kopmak, hatta sana seslenildiğinde bile duymayacak kadar o resmin içinde sonsuzluğa akıp gitmek...

Hay sen çok yaşa asiyah! İyi ki varsın, depreşti resim yapma arzum sayende. O muhteşem hazzı yeniden yaşamak!

Peki bunu nasıl yaparım? Kendime bunu nasıl sağlarım? (İlk olarak izninle bu bölümü kendi günlüğüme de kaydedeceğim ve planlama yapacağım)

Yıllar önce bir resim kursuna gitmiştim. Yukarıda bahsettiğim şekilde kendimi kaybediyorum resim yaparken. Hocanın ya da diğer kursiyer arkadaşların bana söylediklerini duymuyorum, gürültülü kahkalarla kendime geliyorum. "Ooo, nihayet kendine gelebildin, sesleniyoruz duymuyorsun" diyorlar.

Hocam yetenekli buluyor, yüreklendiriyor beni. Yeteneğin önemli olduğunu, ama aslolanın benim hissettiğim hazzın olduğunu, kısa süre sonra sergi açabileceğimi söylüyor.
...
Kısa süre sonra...?
.
.
Kursu bırakıyorum! Kopuyorum ansızın! Bir daha da resim mesim yapmıyorum. Bir ara tüm malzemeleri alıp hazırlık yapıyorum abartılı şekilde. Sonuç?..Başlamıyorum bile!

Allah muhafaza! Yapar eder başarılı olursam-ki öyle görünüyor- ne halt ederim? Bilinçaltım nasıl engelliyor beni sonradan ayıktım duruma.
Ahşapları boyuyorum, camları boyuyorum...Bir şekilde fırça boya hayatımda. Ama o ahşapları boyarken aldığım zevk sınırlı. Bunun farkında olduğum halde yaptığım şey bu! Hazır objeyi boyamanın resim yaparkenki yaratıcılık ve sonsuzlukla temas hazzını hissettirmesi mümkün değil. Ama ona mahkum ediyorum kendimi.

Bir resim konusu değil, öyle çok konuda bu şekilde sabote ettim ki kendimi! Ne zaman bir şeyde ilerleyip son adıma gelsem, atmadım o adımı ve kaçtım. Bir yanım istediği halde başka bir yanım galip geldi, kaçtım.

Kendi sorunumu çözmek için de NLP seminerlerine katıldım, master sertifikayı aldım, koçluk eğitimine katıldım, reikiye uyumlandım vs, vs...

Özellikle bir kaç ay önce bulduğum suçluluk ve haketmeme kök inancımı çözdükten sonra açıklamasını buluyor her şey. O kadar güçlü ve derindi ki bu inanç, bildiğim öğrendiğim yöntemleri, edindiğim alet edavatı kullanıp kendimde çözüme bile ket vuruyordu...

Onun çözüm hikayesi de bir ayrı...

Çok şükür! Çok şükür...