'SÖZ' den...'ÖZ'e...

[ismira]

Nereden nereye getirdim konuyu?..Olsun, bunu seviyorum.

Taşınmam için bir aya yakın sürem var. Çocuklarım anneannelerinde.

Evim karmakarışık, ofisim keza... Olsun, iyiyim böyle. Karar verdim, önceliğim forumla iletişim halinde kendi çözülme ve yeniden yapılanma sürecimi yaşamak. Yeni semalara içsel bütünlüğümle uçmak...

Bu fırsatı ve olanağı bulduğum için şükrediyorum.

Telkinlerden söz etmedim hiç. Geçen yıl keşfetmiştim ve bir süre dinleyip bıraktım. Düzensiz dinlemelerdi bunlar. Cehennemdeyken hiç bir şeyi umursamıyordum, hatta daha da dibe çekiliyordum. Sonra baktım olmayacak doktora gidip antidepresan aldım, acil can simidi diyorum ben buna. Beynin kimyası bozulmuş adamakıllı, takviye gerek. Seratonin normale dönmeye başlayınca çözüm odaklılık başladı. Depresyona yol açan çekirdek inancı bulmadıkça tekrarlar durur, ilaç bir yere kadar.

Hemen telkinlere başladım. Doktorun iki yıl ilaç kullanımını önermesine rağmen üç ay sonra ben ilaçla işimi bitirebildim.

Telkinleri dinlemeye başladığım ilk günlerde başım ağrıdı.

Sonra uykularım arttı. Bir ara sabaha kadar rüya değil ama hep bir faaliyet, dır dır, vır vır kafamda. Sonra duruldu, tatlı, kaliteli uykulara döndü.

Gece gündüz dinlediğim dönemde bir süre sonra kafamı hissetmiyormuşum gibi, omuzlarımın üstünde boşluk varmış gibi uyuşma hali hissettim.

Bir ara kulaklarım acıdı, iğneler batarcasına.

Bir yerden sonra aralıklı dinlemeye başladım. Arada bir gün boşluk verdiğimde çok rahatladığımı, sanki bir şeylerin daha iyi ve sakince yerine yerleştiğini hissettim.

Arada dalgalanmalar yaşadım, giderek azaldı.

Bu arada eskisi gibi dik ve güvenle yürümeye başladım.

Dışarıya çıkmaktan insanlarla karşılaşmaktan çekinir olmuştum, bu değişmeye başladı.

Ha, bu arada yazma isteğim arttı. Geçen yıl pasif izleyici durumunda takip ederken forumu, bu kez aktif iletişime geçtim.

Bu arada yine kendimle daha iyi çalışmalar ve terapiler yapabildim, kök korkumu ve inancımı buldum.

Bir süre önce, sesimin derinden ve güçlü çıktığını, berraklaştığını farkettim.

Ve asıl paylaşmak isteyip de unuttuğum bir şey var:

Kafamın tam arkasında, ensemden yukarıya doğru, ince sac bir plaka var da, metalin serinliğini hissediyor gibiyim. Bu bilinçaltımın geçmişle bugün arasına yerleştirdiği bir kalkan mı yoksa diye düşünüyorum. Öyle bir şey ki, dış koşullarda değişen bir şey olmasa ya da duygusal olarak zorlanacağım şeylerle karşılaşsam da en fazla o plakaya kadar geliyor ve orada ateş soğuyup serinliğe bırakıyor yerini.

Dört buçuk ay kadar sanırım düzenli dinledim. Ara verip yeniden başladım, aralıklı olarak dinlemedeyim.

Telkinlerin yanı sıra, içtenlikli paylaşım ortamının da sunulmuş olmasından dolayı minnet doluyum ve şükrediyorum...

[asiyah]

Çok güzelsin ismira. Hayran kaldım yazdıklarına. Ve çok şanslısın. Çok sevindim yaa.

[ismira]

asiyah Nickli Üyeden Alıntı

Çok güzelsin ismira. Hayran kaldım yazdıklarına. Ve çok şanslısın. Çok sevindim yaa.

Güzellik gören gözdedir aynı zamanda, değil mi canım?

Evet ben pek çok konuda şanslı bir insan olduğuma inanırım hep. Sen hangi konudaki şansımı kastettin?

[asiyah]

ismira Nickli Üyeden Alıntı

Güzellik gören gözdedir aynı zamanda, değil mi canım?

Evet ben pek çok konuda şanslı bir insan olduğuma inanırım hep. Sen hangi konudaki şansımı kastettin?

Pek çok konuda şanslısın evettttt ama ben daha çok duygularını yazabilmene sevindim.

[sudem8]

İsmiracım ne kadar ortak yönlerimiz var, depresyon ya başarırsam korkusu resim merakı...küçüklüğümden beri çok severim resim yapmayı.ortaokulda resim hocam resim galeri müdürüydü.bir gün beni yanına çağırdı.benim yaptığım resimlerin kopya olduğunu,resmin üzerinden kopye çektiğimi benim yapmadığımı bu kadar muntazam bir resim benim yapamaycağımı söyledi.kendi yaşıma uygun çoçukça resimler yapmalıymışım.sınıfın ortasında dona kaldım.o gün resim yapma zevkim gitti.oğlumda çok meraklı dah ona küçükken resimler yaptırmaya başladım.onun bahanesiyle bende yapıyordum.aynı şey onun başına geldi bir at resmi yapmış sınıfta resim hocası inanmamış bunu kim yaptı deyince oğlum hemen hocanın gözü önünde yapmaya başlamış.onunşansı vardı hocası elinden tuttu yarışmalara girdi ödül aldı.ben de onunla birlikte evde çok resimler yaptım.genelde karakalem çalışması yapıyorum.resim deyince aklıma bu çoçukluk anım geldi.sizlerle paylaşmak istedim.

[asiyah]

sudem abla, neden gitti zevkin? geri gelsin.
Hadi hep beraber resim yapmaya başlayalım! Yehhuuu!

[ismira]

asiyah Nickli Üyeden Alıntı

Pek çok konuda şanslısın evettttt ama ben daha çok duygularını yazabilmene sevindim.

Biliyor musun asiyah, belki farkında değilsin ama duygularını sen benden daha kolay dile getiriyorsun, paylaşıyorsun. Bence sen de çok şanslısın.

Yazarak kendini ifade etme yönüne gelince; Ben yazmaktan çok konuşmayı seven biriyim, biriydim ya da. Çünkü söz düşünceden yavaş, yazı sözden de yavaş gelirdi. Yazmaya sabrım olmazdı, bir. Telefon mesajlarına bile arayarak cevap verirdim. İkincisi yazmaya kalksam düşündüğüm o kadar detayı aktarmak hem zor hem de fazlaca konu dağıtmak gibi olurdu.
( İfade yeteneğim iyidir.Saatlerce konuşup anlatabilirim)
Ha, bir de üçüncüsü var; benim mesleğim resmi kurumlarla yazışmaya ve resmi üsluba dayalı olduğu için, kişisel konularda yazdıklarım da bazen resmiyete kaçıyor ya da mekanik gelebiliyordu.
Şimdi, bu forumda, telkinlerin etki süreçleriyle birlikte yazmaya başladım.

Bu foruma katılarak, telkinleri dinleyerek içindeki yetenekleri açığa çıkaracak ortamı bulan o şanslılardan biri de kim biliyor musun?

Tabii ki de SEEENNNN...

[ismira]

asiyah Nickli Üyeden Alıntı

sudem abla, neden gitti zevkin? geri gelsin.
Hadi hep beraber resim yapmaya başlayalım! Yehhuuu!

Bak, gördün mü? Bize ikinci baharımızda bu heyecanlarımızı hatırlatacak, kışkırtacak bir delifişeğe ihtiyacımız varmış, onu bulmak ne şans! Sen çok yaşa asiyah!

Haydi çocuklar aşıyaaa!...

Resim yapmaya başlıyoruzzz...

[asiyah]

ismira Nickli Üyeden Alıntı

Biliyor musun asiyah, belki farkında değilsin ama duygularını sen benden daha kolay dile getiriyorsun, paylaşıyorsun. Bence sen de çok şanslısın.

Yazarak kendini ifade etme yönüne gelince; Ben yazmaktan çok konuşmayı seven biriyim, biriydim ya da. Çünkü söz düşünceden yavaş, yazı sözden de yavaş gelirdi. Yazmaya sabrım olmazdı, bir. Telefon mesajlarına bile arayarak cevap verirdim. İkincisi yazmaya kalksam düşündüğüm o kadar detayı aktarmak hem zor hem de fazlaca konu dağıtmak gibi olurdu.
( İfade yeteneğim iyidir.Saatlerce konuşup anlatabilirim)
Ha, bir de üçüncüsü var; benim mesleğim resmi kurumlarla yazışmaya ve resmi üsluba dayalı olduğu için, kişisel konularda yazdıklarım da bazen resmiyete kaçıyor ya da mekanik gelebiliyordu.
Şimdi, bu forumda, telkinlerin etki süreçleriyle birlikte yazmaya başladım.

Bu foruma katılarak, telkinleri dinleyerek içindeki yetenekleri açığa çıkaracak ortamı bulan o şanslılardan biri de kim biliyor musun?

Tabii ki de SEEENNNN...

Merhaba ismira,
Duygularımı dile getirirken ya da kaleme dökerken hep zorlanıyorum. Aslında asla dile getiremiyorum. Yazarken de çok az yazıyorum. Zaten benim konuşma problemim var galiba. Düşüncelerimi konuşarak aktaramıyorum. Birbirine karışıyor. Yazarken daha düzenli ve titiz anlatabiliyorum. Ama yazarsam tabii. Bugüne kadar birinin yüzüne bakıp ne için üzüldüğümü söyleyebilmiş değilim hiç. Bunun nedenini bilmiyorum.

Günlük tutuyordum. Tutuyorum yani. 2007'den beri. Ama yaklaşık 10 sayfa yazmışım bugüne kadar. Kendi duygularımı yazarken çok tedirgin oluyorum. Kendimi çok kapatıyorum diğer insanlara karşı. Hiç kimsenin bilmediği sırlarım var hala.

Ha bir de şiir yazıyorum. Arada bir de düzyazı. Kendi duygularımı yazdığım şiirler o kadar saçma ve komik oluyor ki! Ama hayalimdeki şiiri yazarken çok güzel yazıyorum. Yani işin içine 'ben' girince bozuluyor, tıkanıyorum. Günlükte de şiirde de.

:) Umarım söylediğin gibidir... Çok incesin hakikaten.

[asiyah]

ismira Nickli Üyeden Alıntı

Bak, gördün mü? Bize ikinci baharımızda bu heyecanlarımızı hatırlatacak, kışkırtacak bir delifişeğe ihtiyacımız varmış, onu bulmak ne şans! Sen çok yaşa asiyah!

Haydi çocuklar aşıyaaa!...

Resim yapmaya başlıyoruzzz...

İkinci bahar mı? Neden ikinci bahar olsun ki? Her yıl en az bir bahar geliyor zaten :) Baharın önemi yok. Bahar da olsa kış da olsa yapmak istediğimiz şeylerde bu bizi engelleyemez, değil mi? Mesela annem 52 yaşında. İngilizce öğrenmeye başladı. Onun da baharı yok hiç

haa delifişek :) bunu daha önce bana iki kişi daha söylemişti. Daha doğrusu, benim delifişek olduğumu.

Siz çok yaşayın.