yeni bir hayata adım adım

[münzevi#]

Merhabalar
Öncelikle ben 17 yaşında lise 3 öğrencisiyim.Bu konuyla hem bu güzel sitedeki güzel insanlara merhaba demiş olmak hemde hikayemi ve değişimi anlatmak istedim.

Allah'a şükür lise 1 öğrencisi oluncaya kadar belirgin hiç bir sorunum ve sıkıntım yoktu.Mutluydum.Lise 1 Öğrencisi olduktan sonra sıkıntılarım başladı.Aslında ozamana kadar sıkıntım zaten vardı ama lise de belirginleşmeye ön plana çıkmaya başladı.Bu sıkıntımda Sosyal Fobimdi.Toplum içinde kendimi küçük hissediyorum,insanların bana bakarak güldüğünü veya aşşağıladığını düşünürek kendimi ezilmiş bir duruma sokuyorum.Bunun sebebine gelince ben lise 1 e geçtiğimde sivilce problemi başladı.Cildim yüzüm tertemiz ve güzeldi.Lise 1 de birden bire suratımda sivilceler cıkmaya başladı .Az bişeyde değil hani.Bu fobimin artmasında ve fobiyi yenemememın sebebinin bu olduğunu düşünüyorum.Çünkü lise 1 e kadar çok arkadaşım vardı.Kız arkaşlarım tarafından sevilirdim.Şimdi kızlara yanaşmaya çekiniyorum sıkılıyorum.Sivilcelerim yüzünden benim hakkımda kötü düşünmelerinden hatta yüzüme karşı söylemelerinden çok korkuyorum.
Aynı şekilde erkek arkadaşlarım arasındada bir kaçkez sivilce konusunda alaylara maruz kaldım.Bunları takmam başkalarının benle alay etmesine kırılmam gücenmem.Ama toplum içinde olunca bu durum çok sıkıyor .Bazen kendimi öldürmeyi düşünüp Allah a isyan eder gibi bile konuştum bağırdım.Daha sonra kendi kendime naptığının farkındamısın sen sen elin ayağın gözün olmasa naparsın dedim ve çok şükür toparladım kendimi.

Neyse durum 3 senedir böyle ilerlerken hayatımdeğişti.com u öğrendim aslında pek çok kkez takip ettiğim bazı sitelerden görüyordum ama kısmet 2 2 gün öncesineymiş.Sosyallik artırıcı yı indirip dinlemeye başladım.Kafamı yastıga koydum ve 2 gündür 1.30 2 saat dinliyorum.Bugün okulda kız arkadaşlarımda konuşabildim.Kendimi çok rahat hissettim.Sivilcelerim aklıma bile gelmedi.Öğretmenlerimle birebir diyaloglara girebildim sınıfı güldürdüm.Bunlar benim için çok değerli ve önemli şeyler.Mutluluk kaynağım bunlar diyebilirim.Telkinlerin etkisi oldu diye düşünüyorum çünkü gerçekten kendimi daha önce böyle görmemiştim.Sınıfta neler yaptığıma ve söylediğime inanamadım.

Şimdi öncelikle burda emeği geçen herkese tüm içtenliğimle teşekkür ediyorum hepinizden Allah razı olsun.Herkesede tavsiye ediyorum.

Bu telkini 1 hafta kadar daha dinliyip durumuma bakıcam eğer net bir düzelme görürsem kendimde hangi telkinle devam etmeyilim yardımcı olursanız sevinirim.İyi forumlar.

[smyrna1]

aslında çok olanğanüstü bir durum yok, kendi GERÇEK kişiliğin ortaya çıkıyor güzel kardeşim, derslerinde başarılar daha güzel haberlerini bekliyoruz..

[planner]

Allah başka dert vermesin emi. Yaşamın boyunca karşılaşacağın tüm zorluklar bu sıkıntın kadar olsun inşallah. :) Taktığın şeye bak ya.:) Bir arkadaş vardı, sanırım adı da elccy. Onun günlüğünü ve yazılarını okumanı tavsiye ederim. Yüzündeki kocaman benden çektiklerini ve ona rağmen ne kadar pozitif bir insan olduğunu görünce sen de çok şaşıracaksın. (Umarım yanlış isim vermiyorumdur.)

Bakış açının değiştiğini görmeyi dört gözle bekliyorum.

Sevgiyle kal. Başarılar. :)

[münzevi#]

Teşekkür ederim Allah cümlemize sıkıntı vermesin.Aslında bende dediğiniz gibi düşünüyorum bazen hani etrafıma bakıp çok şükür diyorum hayattasın elin ayağın sağlam görüyorsun duyuyorsun kokluyorsun ve konuşabiliyorsun.Daha ne istersinki.Ama işte etrafımdaki arkadaşlarımı gördüğümde nasıl diyim kıskanıyorum galiba.Kıskanıyorum ama asla onların kötülüğünü istediğimden değil.Onlar gibi olmak istediğimden.Hoşlandığım birileri oluyor ama ona açılamıyorum nasıl açılabilirimki kendime bakıyorum ve ona olmaz diyorum asla olmaz.Yanına bile yaklaşma.
Ama kaderim buysa zorlamaya gerek yok tabi.Dua etmekten başka çare yok.kullanıcı adını söylediğiniz arkadaşın yazısınıda şimdi okuycam tekrar teşekkürler.

[x-men33]

münzevi# Nickli Üyeden Alıntı

Teşekkür ederim Allah cümlemize sıkıntı vermesin.Aslında bende dediğiniz gibi düşünüyorum bazen hani etrafıma bakıp çok şükür diyorum hayattasın elin ayağın sağlam görüyorsun duyuyorsun kokluyorsun ve konuşabiliyorsun.Daha ne istersinki.Ama işte etrafımdaki arkadaşlarımı gördüğümde nasıl diyim kıskanıyorum galiba.Kıskanıyorum ama asla onların kötülüğünü istediğimden değil.Onlar gibi olmak istediğimden.Hoşlandığım birileri oluyor ama ona açılamıyorum nasıl açılabilirimki kendime bakıyorum ve ona olmaz diyorum asla olmaz.Yanına bile yaklaşma.
Ama kaderim buysa zorlamaya gerek yok tabi.Dua etmekten başka çare yok.kullanıcı adını söylediğiniz arkadaşın yazısınıda şimdi okuycam tekrar teşekkürler.

Sizinki kıskanmak değil gıpta etmek Ve bu oldukça güzel bir duygudur. Birine açılmak konusuna gelince. Tüm insanların eşit olduğunu unutmayın ve bunu aklınızdan çıkarmayın. İnsanlar birbiri ile anlaşabildikleri sürece herkes herkesle olabilir. Asla olmaz demeyin. Kimseden uzak durmayın ve çekinmeyin..