BUGÜN KENDİM İÇİN NE İSTİYORUM?

[cansuyu]

Yaşamı seyretmek güzel olacaksa,
iyi oynanmalıdır oyun;
bunun için de iyi oyuncular gerekir.
der
Friedrich Nietzsche

[cansuyu]

Hayata hiç isyan etmeyin.
Öncelikle şunu kabul edin, hayat adil değil.
Hiçbirimiz, hiçbir canlı eşit yaratılmadı.
Başımıza gelenler de eşit değil.
Önce hayatın adil olmadığını kabul etmelisiniz.
Guguk Kuşu" filminde Jack Nicholson akıl hastanesinde çok ağır bir mermer
havuzu kaldırabileceğine dair diğer hastalarla iddiaya girer. Yüklenir ve
havuzu kaldırmaya çalışır, kaldıramaz. Diğer hastalar onunla alay ederken
bir şey söyler:
"Ben en azından denedim".
Siz gerçekten denediniz mi?
Yoksa pencereden hayatı mı seyrediyorsunuz?
Hayata Windows 98'den, Sony 72 ekrandan mı bakıyorsunuz?
Oysa hayat hepimizin avuçlarının içinde,
Kiminin nasır tutmuş parmaklarında
Kiminin boyalanmış ellerinde,
Kiminin gömleğinde ki ter kokusunda ,
Ama hayat her zaman avuçlarımızın içinde.
Nasıl istersek, neye karar verirsek hayat orada var.
Güneş, her sabah yeniden doğuyor,
Gün, her şafakta nice umutlara gebe şekilde ağarıyor ve siz,
Eğer isterseniz hayatı bir ucundan yakalama şansına sahipsiniz.
Yeter ki gülümseyin
Yeter ki bu gün benim günüm diyerek kalkın yatağınızdan...

HAYATIN EN GÜZEL YANLARI ...

-ASIK OLMAK
-YUZ KASLARINIZ AGRIYANA DEK GULMEK.
-SICAK BiR DUS.
-OZEL BiR BAKIS.
-MAiL ALMAK.
-MANZARALI BiR YOLDA ARABA KULLANMAK.
-RADYODA EN SEVDiGiNiZ KiSiNiN SARKISININ CALMASI.
-YATAGINIZA UZANIP YAGMURUN SESiNi DiNLEMEK.



alıntı

[azraist_24]

Bugun kendim icin yalnizligi tercih ediyorum.... Kimseyi incitmemek adina ihtiyacim olan sey sanirim kendimle basbasa kalabilmek...

[cansuyu]

köprüden önceki son çıkışın sonundan içeri gireli.


http://www.hayatimdegisti.com/forum/...adaslar-9.html


ilk mesajımı buldum sitede :) öyle köprüden önceki son çıkışın sonunda gibi işte :) öylesine umutsuz mu bilemedim, çaresiz mi sezemedim, ama öyle aceleci işte :)
gerçekten öyle hissediyordum..hemen o an, ya olmalıydı bişeyler, ya olmalıydı, başka türlüsü yoktu.
ya siyahtı herşey çünkü ya beyaz..
okusam da, sorsam da dayanamamış, depresyon telkinini hemen dinlemeye başlamıştım.
dayanma gücümün son noktasındaydım ne de olsa.
öyle geceyle gündüz yer değiştirmedi bir günde dünyamda. öyle büyük mucizeler de yaşamadım belki, ama her gün dayanıyordum işte, her gün gelişen küçük mucizeleri arıyor ve buluyordum,
gözlerimi taşların içinde yetişen çiçeklere çevirmeye başlamıştım çünkü hiç farkında olmadan.sıyrılıp taşlardan.


ne siyah yitti, ne beyaz yetti belki ama grilerle barıştım an be an..

bazen aramıza yeni katılan bir arkadaşımız, aynı tezcanlılıkla mucize reçeteler peşine düştüğünde, gizli bir hoşgörülü gülümseme sarar oldu ki benliğimi, bana olan tam da buydu hani..sanki grilerle akmayı öğrenmekteyim her adımımda, ve varmak yitirdi tüm önemini.

bugün kendimle biraz hesaplaşma günüm..
45 yıl geçti çünkü..

belki çok geçti, belki hiç geçti,,
belki çok GEÇ/ti, belki hiç GEÇ/ti.

[cansuyu]

Topladım eşyalarımı..
topu topu hafta izinliyim ama hiç dönmeyecekmiş gibi değil, sanki hiç varolmamışcasına titizlikle topladım.
nasıl severim aslında giderken, dönmemeyi göze aldığımı bilmenin o gizli hazzını.. dönmemeye hazır gidişlerimi.sinsi sinsi eğreti olmanın gücünü..izlerimi yoketmeyi.. ne masamın üstünde, ne çekmecelerde bana ait hiçbirşey bırakmadım.. bilgisayarda benle ilgili herşeyi ve tüm çerezleri sildim.. kişiliksiz bıraktım odamı..
yokluğumda yaşamıma dokunulamasın diye yaşamımı da aldım götürdüm sanki.
nasıl severim oysa tek bir gün için bile biryere gitsem hemen köşe bucak yerleşmeyi, çekmecelerde aitlik barındırmayı. .kişiliğimi katmayı..hiç sevmem eğreti yaşamayı yaşarken.
sahi hiç çerez bırakmamış mıyım mıdır ardımda?kişiliksiz bıraktığım odalar ben gibi kokmaz mı artık? belki de ben sildiğim çerezlerimdir kim bilebilir? ya da ben dediğim başkalarından arta kalan çerezlerin toplamıdır..

sahi hepimiz gidiş yolunda kendimizden çakıl taşları serpe serpe yürümüyor muyuz yaşamda?ve dönüş yolunda toplaya toplaya varmıyor muyuz kendimize? oysa topladığımız çakıl taşları belki başka, belki biz başkalarının çakıl taşıyız..ve hepimiz hem gidiş yoluyuz kendimizden ırayan, hem dönüş yolu kendine varan..
topladım çakıltaşlarımı..
çakıl taşlarıyla seksek oynamak istiyorum...

[sweeet]

Bazı çerezler silinmemeli faydalılardır örneğin hatırlanması gereken kullanıcı adları ve parolalar bazı çerezler ise silinmelidir virüs vari ya da turva atı barındıranlar tıpkı olumlu düşüncelerimizi özenle saklayıp olumsuzları silmemiz gerektiği gibi.

Sevgilerimle...

[cansuyu]

üstümdeki bu garip sukunet halini seviyorum.. ve yaşamın getirilerini sukunetle karşılamayı seçiyorum..

ama sevgili Sweet, hala birşeyler eksik derken bana :) ruhumu okuyorsunuz sanki..

eksik.. çünkü bu benim seçimim.. bunu biliyorum..

affedemiyor.. ve özgürleşemiyorum sanki..

oysa çoktandır bu konuda gereken teoriklere ulaştım ve nasıl ihtiyacım olduğunu biliyorum.. acı da verse bu insan sever ya bazen prangalarını, hatta katilini bile sevebilir ya, ya da acının, ya da ölümün kendisini..

bilemiyorum..

herşeyin bir zamanı var sanki..

iki yıl önceydi..affedemedikçe güçleniyor, affedemedikçe besleniyor, affedemedikçe özgürleşebilirim sanıyordum önceleri.. ama sonra ..sanki bi halat çekme yarışındaydım ve kazanan kimse yoktu..

oysa yaşam boyu tüm hatalarımın bedelini ödemiş, ama yeri geldiğinde gemileri yaksam da yakmasam da, gemiden atlayıp ufka bakıp yeniden kulaç atmayı becermiştim..bilinç düzeyinde olmasa da hesaplaşıp içimde, affederek yapmıştım bunu..ve affedemeyen, affedemediği için çakılıp kalan, klinik vaka haline dönüşen çok yakın bir aile bireyim örneği vardı gözümün önünde.. ve kendimi hep onun kadar sınıra yakın hisseder, beni kurtaran tek şeyin hesaplaşmalarımı bitirmek olduğunu söylerdim.. oysa düpedüz affetmekti bu..

ve iki yıl önce, ilk kez bilinçli bir tercihle affedebilmeyi denedim .. eşruhemicimi.. ona sevgimi..ona sevdiğimde dönüştüğüm beni..
oshodan alıntılar paylaştım beni anlaması için ( uzman görüşü beni daha iyi anlatır mı sandim ne :)) )
biraz , ya da epeyce paranoid bir kişilikti eşruhemicim ve başka gerekçeler aradı..anlamadı..ve affedebilme adına içimde duyduğum azıcık kararlılığımı yitirdim, beceremedim, ve böylece bazı şeylerin her tekrarında yeniden kara kaplı defterlerimin satırlarında dolandım durdum..

ve sonrasında ben de affedilemez, ya da belki de affedilmesi gereken şeyler yaptım.. önce kendime ihanet ettim.. kendimden özür diliyorum.. beni affet..ve sonrasında .. artık hiçbir şeyi affedemeyen, birbirini çamur güreşinde gibi ağırlaştıran iki kişiye dönüştük..

sonrasında ne zaman affetme konusu açılsa, cıs sıcak, hemen elini çeken, öteleyen ben affetmeyi acıyla, affetmeyi güçlü kalmakla örtüştürdüğümü farkettim..

çoktandır pc ye indirdiğim affetmek öğrenilebilir e kitap ve affetme meditasyonlarıı görmezden gelmeye çalıştım..

ama dinmedi acı..ve ağırlaştıkça ayaklarım ağırlaştı..

dün akşam ilk defa.. bilinçli bir istemle, Özlem Hanımın affetme meditasyonunu uyguladım..biliyorum bu sadece başlangıç,

hala acıyor, çünkü meditasyon sırasında da farkettiğim gibi kendimi özgürleştirmeyi de bir çeşit kendime ihanet gibi algılıyordum nerdeyse..

ama bu adımı sürdürmek istiyorum..kanaya kanaya da olsa bu yaranın geçmesini seçiyorum..yitirdiğim kendimle yeniden buluşuyorum ve kendimi onaylıyorum..


ve gücümü ak kaplı defterin sevgi satırlarında bularak yürümek istiyorum

[kutayhun]

hocam affedebilir misin edemez misin bilmiyorum.. ama ben yaşamım boyunca babamı affetmedim.. gerçekten yaşamımdan lendi kendime hiç abartısız bir 5 yıl çaldım... şuan affetmediğim için çok pişmanım.. gerçekten...
herkesi 10 kere 1000 kee 1000000 kere affediyorum.... gerçekten... eğer ölümsüz varlıklar olsa idiki emin olun babamı affetmezdim... ama taş çatlasa 45 50 gibi gençliğin dinginliğini kaybediyoruz.... affedin diyorum
hatta kardeşçe ve sevgi ile emrediyorum.... AFFET AFFET AFFET AFFET...

[cansuyu]

estağfurullah Kutayhun Hocam :)

ailemi anne olduktan sonra tam anlamıyla affetmeyi başardım. anlamak mı gerek affedebilmek için ki.

ama şu an.. ben de bilmiyorum başarabilecek miyim.. affetmek içindeki gölgelerle yüzleşmek gibi biraz da sanki. teslim olmadan..

gölgeler dünyasından ışığa uzanmak istiyorum..

[bird of paradise]

BUGÜN KENDİM İÇİN kendim olmak istiyorum....

Bugün kendim olmak istiyorum....
En sevdiğim müzikle güne başlamak,
En sevdiğim insanlarla kahvaltımı yapmak istiyorum.
Bugün kendim olmak istiyorum....

Dert etmeden alttaki komşunun kulaklarını Ona inat bağıra bağıra şarkı söylemek isitorum.
Ve bu akşam en sevdiğim tabaklarla ikram etmek istiyorum yemeğimi dostlarıma...

Kaçı kırılacak, kaçının yaldızları silinecek diye dert etmeden...
Bugün kendim olmak istiyorum...
Sevdiklerimi aramak, onları ne kadar çok sevdiğimi söylemek istiyorum...
Ve tabii ki çimlerde yalın ayak yürümek,
Otobüs şöförüne kocaman bir tebessümle “Günaydııın!” demek
Hatalarıma sadece gülümsemek istiyorum...
Bugün kendim olmak istiyorum...

Yüzümdeki maskeden sıyrılmak,
Sevdiklerime doyasıya sarılmak
Ve diğerlerinden sıyrılmak istiyorum...
Bugün kendim olmak istiyorum...
Herşeyden herkesten çok...

Ama korkuyorum...

Beni böyle de sever misiniz?...
Yüzümdeki maskeden arındırdığımda kendimi
Beni böyle görmek ister misiniz?

Ben sadece kendim olmak istiyorum
Çünkü biliyorum,
Çünkü hissediyorum,
Çünkü ancak o zaman YAŞIYORUM...

Özge BAYRAM

Sagopa Kajmer Kendim için - YouTube