Nuray'ın Değişim Günlüğü

[nurrayy]

boyle seyler yazıyorm sonra pişman oluyorm gercekten bazen ruh saglıgımın cok bozuldugunu dusunuyorm ya:S

[sweeet]

Ruh sağlığınızın günden güne düzeldiğini düşünmekle işe başlayın. Ve sahip olduğunu sağlık için şükredin. Aslında şükretme egzersizleri pozitifliğimizi arttırmada faydalıdır. Siz neye niyet ederseniz o en hayırlı şekli ne ise o şekilde gerçekleşecek. Lütfen umutsuzluğa kapılmayın. İnanın her şey güzel olacak. Sevgiler.

[cansuyu]

Secreti ilk okuduğumda bende kalan tek şey :))
pembe fili düşünmemek istiyorum diye her düşündüğümüzde pembe fili düşüneceğimiz..

eğer pembe fili düşünmek istemiyorsak... beyaz fili düşünmemiz gerektiğiydi :))

Sevgili Nurrayy..

bazen düşünce ve duygularımızı paylaşmaya.. bazen analiz etmeye.. bazen ötelemeye.. bazen üstünü örtmeye gereksinimimiz var..
paylaşmak istediğiniz her an.. yargılamadan.. anlamaya çalışarak dinleriz..
kendi adıma konuşayım.. en azından benle rahatça paylaşabilirsiniz.
her oluşum sadece kendi içinde değerlendirebilse de.. yaşadıklarım çok uzak değil..

aylardır forumdayım.. sanırım ben yeni yeni bu kadar net konuşuyorum.. karşılıklı paylaşımlarımızdan vardığım bazı noktalar oldukça..

oysa foruma ilk girdiğimde sessiz sedasız KKKK ( kimliğini kaybedeb kadınlar kulübünü kurdum ama oraya yazdıklarım silinip gitmiş :( )

sanırım siz de çok iyi biliyorsunuz ki. ilşkinizin gidişatının yaşattığı kadar değil kendi değeriniz..

ben eşruhemicim dediğim kişiyle bir sivil toplum örgütünde tanışmıştım ve çok aktif alıyordum ve ışıl ışıldım..
yani BEN ortadaydı :)bu halimle sevdim sevildim ama daha önemlisi.
ya sonra..
hikayemi anlatmıyorum elbet :) yakaladığım bir noktaya gelmeye çalışıyorum..
sonra.. ne yazık ki.. yürütebilmek için kendimi sıfırlamak zorunda kaldım.. ancak böyle yürütebilecekmişiz..yada onaylanacakmışım gibi görünüyordu.ç.. ve aynı şekilde geri çekilişler de yaşadım buna rağmen her seferinde..
artık neredeyse yaşamım onu onsuz sıfır olduğuma inandırmaya çalışmakla geçiyordu.. tümüyle yalıttım kendimi.. herşeyden..

sizin yazdıklarınızı okurken.. bunun nedenini keşfettim...ya da bunu nasıl yaptığımı.. ya da benden ne beklendiğini..

BEN TÜMÜYLE O NUN BEKLENTİSİ GİBİ DAVRANMAK DEĞİL.. ONUN ÇEKİRDEK KALIPLARINI BENİMSEMEL.. KENDİ KALIPLARIM YAPMAK ZORUNDA KALMIŞTIM..

(kendi kalıplarım az geliyormuş gibi :)) )
sonra zaten ayrışma.. çözülme.. köklerinden eden parçalanma duygusu.. yokoluşa gidiş..

peki işe yaradı mı :) elbette ki hayır..

her zaman sağlıklı bir BİZ oluşumunun sağlıklı bireylerle oluşturulabileceğini düşünürdüm.. oysa gitgide diğer tarafın hastalıklı hallerine yaklaştım.. kendi iç dengemi korumak için tüm enerjimi tükettikten sonra onu bile solladım :)

ve herkes gibi içimde birşeyler de onu bırakmam gerektiğini söylerken.. bir yandan da o zaman tüm yaşam enerjimin biteceğine inandım..

gidişatı anlatmayacağım etkilenmemeniz için.

ama anlamlandırmaya çalışmakla öyle çok yoruldum ki..

sonunda kendi anlamımı yitirdim..

kendi ritmimi armonimi ışığımı yitirdim...

sürekli ikna ve izah etmeye çalışırken artık yalanlara da saptım.. içim bi yerlerde nefes almak istedi.. bir süre sonra kabuğumun dışına gözatmaya da başladım..

her ne koşulda olursa olsun..kendi başıma var olmalıydım..

o beni bıraksa da
ben onu bıraksam da
birbirimize yapışsak da
onla beraber saplantılı dünyaya kaymak yerine.. ben gerçeklikte kalmalı ve kendimi korumalıydım..

kurban rolümü terketmek zorundaydım..

ve ne kadar değerli olduğumu hatırlamak..


aslında kendi günlüğüme yazacaktım bunları ama bence okumanız önemli..
bugün spora giderken düşünüyordum.. Tanrım ben kendime ne yaptım...
hemen pembe fil güle güle sana dedim ve düşündüm.. kendim için ne yapabilirim..
ben eskiden şöyleydim diye düşündüğümde.. :) güle güle pembe fil..

ben daha da gelişmiş olacağım..
-ki herşeye rağmen bir şekilde onla olduğum yıllarda da gelişimimi için için sürdürmeyi başarmıştım.. ancak yanımda gelişimime paralel gelişim göstermeyen biriyle o gelişimi ilşkime de yansıtamayarak..

elbette ki değerliyim.. elbette ki değerlisiniz...

ben gerçek sevginin.. başkasının değerlerinden vazgeçeye zorlayan değil.. değerleriyle kabul eden sevgi olduğunu kabul ettim hep..
ama saplantılı bir beraberlikte açtım gözümü :)

ancak o kişiyi çekmemin. içimde bir nedeni olmalı..ya da o birliktelik boyunca egomu besleyen ne?
bunları bulmak zorunda olduğumu biliyorum..

şimdi zorla da olsa.. hem pembe fili sürekli düşünmemi engelleyecek.. hem de kendi BEN imin gerçekten hoşlanacağı eylemlere geçmeye başladım nihayet :)

forumda çok yararlı paylaşımlar ipuçları bulacaksınız. anlık farkındalıklarla kendi yolunuzu da.

ve okuduğumuz kitap ları da paylaşıyoruz.. şu an bile aklımda kendimin çok yararlanığı birkaç kitap ismi var size söyleyebilecek ama :)

herkes kendi özüyle dolarak yürür :)
iyi ki varsınız..

[sweeet]

KABK = Kimliğini Arayarak Bulanlar Klübü mü kursak artık? Bir insanın önce kendini tanıması ne kadar önemli ve sonra da başkalarını tanıması. Kendini en doğru şekilde tanıyan ve ifade eden insanlar ilişkilerini sağlıklı bir biçimde yürütebilir. Sanırım başlangıç noktası bu kendini tanımak. En büyük yardımcınınz ise olumlu düşüncelerde kalmak. Çünkü içinizdeki ego sesi sizi eleştirmeye başladığı anda iyi çocuk rollerine bürünüp uzaklaşıyoruz gerçek bizden. Hatalarıyla, doğrularıyla biz olmak. Kendimizi sevebilmek. Eksik yanlarımızı da görüp törpülemeye çalışmak. İşte yolumuz bu. Böyle olduğu sürece güzel günler her an daha da yakın. Böyle olduğunda her türlü sınava hazırız hayatta. Aşılamayacak engel mi var? Engeller sadece zihinde...

[nurrayy]

yazını okurken gözlerım doldu, bogazımda oyle düğümler oldukı hala acıyor, hıssettıklerımle yasadıklarımla eşdeğer gercekten cansuyu.bunlar aklıma geldıkce bırsuru sakınlestırıcı ıcıp kafamı yorganın altına gomup hersey duzelene kadar, o ılk zamanlardakı gıbı guzel olana kadar uyumak gecıyor içimden.ama ne yazıkkı uyuyunca hersey duzelmıs olmuyor tabı.benlıgımı kaybedıp onun kalıplarında yasamak ıstemedıgım kadar ondan vazgecmeyıde ıstemıyorm.ama ıcımdekı bı ses hep vazgecmek en dogru karar dıyip duruyo.kendı kendıme ıcımde oyle bı savas verıyormkı.keske onun bu ruhemiciliginden kurtarabılsem onu belkı duzelır hersey dıyorm bu mumkunmudur ki

[cansuyu]

üzmek istemedim sizi..ama hala gözyaşlarını bile yitirmemişken en azından çözüm aradığına göre ufuklar aydınlık

şu an uzun yazamayacağın.. şifa çemberine hazırlanıyorum.. hemen aşağıdaki paylaşım. bir göz at istersen . belki katılmak isteyebilirsiniz..

küçücük.. nacizane bir öneri.. şu an karar vermeye ve onu uygulama çalışarak tüketmeyin enerjinizi.. siz yavaş yavaş benliğinize ulaşın ve biraz iyileşin önce ...biraz güçlenin...paylaşırız yine.. :)

sevgiler....

[nurrayy]

önerilerinizi dileyecegım.. gercekten cok tesekkurler. iyiki varsınız..

[cansuyu]

günlerdir aklımdaydı..

affetmek önemli..

hem onu.. hem de onu sevdiğiniz için ve onu severken ki kendinizi..

forumda bununla ilgili hem çok güzel paylaşımlar hem de meditasyonlar var...

..ve aslında çağrışımsal olarak kendi başına varolmanın adımları konusunu yazmayı düşündüm yazdıklarınızla.. ama pc de yazmakta öyle zorlanıyorum ki..

yine de kısaca da olsa yazacağım..

ve sanırım yeni geldim başlığı sizin günlüğünüz oldu :))

biri şu başlığı taşısa mı acaba :))

[nurrayy]

affetmek.. gariptirki ben kendım dısında herkesı affedebılıyorm.kım olursa olsun ne olmus olursa olsun zamanla yada o an ama enınde sonunda affedıyorum.ama bi turlu kendımı affedemıyorum hep ıcımdekı bı ses sen bunu hakettın cek cezanı dıyor.hatta bazen kabahatım olmasa bıle kendımı suclu hıssedıyorum(su an hıssettıgım gıbı).kendımı affetsem cok daha huzurlu bı hayatım olacak bılıyorum ama bilmem bişeyı degısırtrmıyo affedemıyorum.

evet adeta günlüğüm gibi oldu bu başlık cansuyu.bunu sabah okumustum ve gunluk dedıgını okuyunca tuhaf bı kıpırtı oldu ıcımde hosuma gıttı.başlıgı taşıma derken?? nasıl yapıcam bunu :)

bu arada ufaktan ufaktan bı degısıklık hisseder gıbıyım mesela bugun cok sınırlendım ve ılk yapıcam sey aglaya zırlaya sagı solu tekmelemek olurdu fakat bısey benı durdurdu defalarca bagırmak ıcın agzımı actım gıkım cıkmadı durdurdu bısey benı.kısacası öfkemıde kontrol etmeye basladım sanırım.

[sweeet]

Ben hallederim başlığı üyelerin değişim günlükleri kısmına taşıyorum bilginize;

http://www.hayatimdegisti.com/forum/...im-gunlukleri/

Hatta isterseniz başlığını da değiştirelim. Nuray'ın günlüğü gibi ne dersiniz?