Atlante'nin günlüğü

[atlante]

Kirac - Sevgilim - YouTube

[atlante]

Yıllar olmuştu taşındığımız semte uğramayalı.İşimiz de düşmüyordu oralara zaten.Fakat şöyle bir şey oluyor; durup duruken geçmişteki bir olay,bir insan tanıdık,bir konuşma vs. düşüveriyor aklıma kendiliğinden geçip gidiyor aklımdan.Kendimce bir yorum yapıyorum buna 'o kişi her kimse demek ki onun karşılaştığı durumlar da benimle alakalı bir şeyler hatırlatıyor kendisine ve düşünürken biz bunları enerjimizi gönderiyoruz birbirimize farkında olarak ya da çoğunlukla olmayarak.' işte tam da bunu yaşadım 'yine'.
son zamanlarda geliverdi aklıma o kişi ve rüyalarımda da gördüm zaman zaman o semti.Hiç olmadık yerde işim düşüverdi yolum düşüverdi oradan geçiyordum.Ve dedim ki 'bir de karşılaşıyormuşuz'. öyle de oldu! Halbuki karşılaşmamak için yığınla sebep hatta şans varken karşılaştık.Şaşırmadım aslında çünkü sinyallerini alıyordum hayattan .
başka şehirde okuyordu ve yaz dönemi olsa bile yine şehir dışında kalabilirdi kendisi,tatilde olabilirdi.
ben yola yalnızca 2dk sonra ya da önce çıkabilirdim ve 'zamanlama'mız denk düşmeyebilirdi.
vasıtadan indiğimde yığınla farklı yol varken o yola sapmayabilirdim.
telefonum çaldığında o yöne bakarak değil de dikkatim dağılmışken farklı yöne bakabilirdim.
ve bir sürü başka detay..
Tesadüf diye bir şey yok gibi sahiden.

[atlante]

Olgunlaştığımı hissediyorum, tesadüf(!)ler daha da sıklaşmaya başladı.şarkılarda ve kişilerde gerçekleşiyor ve ben bunu istediğim olayları kendime çekme konusunda kafa yoracağım.

[atlante]

kendimi çok sıktığımı farkettim bedensel olarak.ağzım dişlerim, karnım, göğüs bölgem..başım da hep öne doğru hamle yapar gibi kasılmış vaziyette.
hal böyle olunca nefes almadığımı kendimi hep sıktığımı anladım.
direnmek anlamına mı geliyor yoksa? ben buna yordum..
farkına vardıkca gevşiyorum ve arkama yaslanıyorum,serbest kalıyorum..
kendime çok yüklenmekten kaçınıyorum böylelikle.

[atlante]

bugün kafama takılan iki olay oldu gün içerisinde(farkındalığım arttığından belki de).
ilki ; çalıştığım firmadaki birinin dalga geçerek verdiği yanıt (ki bu onu gayet geçimsiz biri kılıyor gözümde)
ikincisi; diğer çalışanın beni düzeltirken bilmişlik yapması (onunla da oldum olası anlaşamıyorum)

en kolayından kendimden pay biçiyorum;insanlara nasıl davranılması gerektiğini ya da başka deyişle onlar üzerinde hangi noktaya kadar hakkım var sınırlarımın bilincindeyim.

ancak saygısızlığa ya da yersiz bağırmalara,alaylara tahammülüm yok ve benim canımı çok sıkıyor karşılaştığım olaylar.

şunu farkettim; yaşanan olayda sadece 'üzülüyorum'.peki ben bu kadarını mı becerebiliyorum?karşıdakine aynı tarzda yaklaşımda bulunamıyor muyum?eksiğim ne?
sorun şu ki; alışkın değilim.insanca yaşamayı benimsemiş birisiyim ve bu değerlerle büyütüldüm.

her ne olursa olsun hayatın bu örnekleri de var ,varolmaya devam edecek..bu yönümü geliştirmeliyim, ,incinmek tek yapabildiğim olmamalı.

[serpilelif]

atlante Nickli Üyeden Alıntı

bugün kafama takılan iki olay oldu gün içerisinde(farkındalığım arttığından belki de).
ilki ; çalıştığım firmadaki birinin dalga geçerek verdiği yanıt (ki bu onu gayet geçimsiz biri kılıyor gözümde)
ikincisi; diğer çalışanın beni düzeltirken bilmişlik yapması (onunla da oldum olası anlaşamıyorum)

en kolayından kendimden pay biçiyorum;insanlara nasıl davranılması gerektiğini ya da başka deyişle onlar üzerinde hangi noktaya kadar hakkım var sınırlarımın bilincindeyim.

ancak saygısızlığa ya da yersiz bağırmalara,alaylara tahammülüm yok ve benim canımı çok sıkıyor karşılaştığım olaylar.

şunu farkettim; yaşanan olayda sadece 'üzülüyorum'.peki ben bu kadarını mı becerebiliyorum?karşıdakine aynı tarzda yaklaşımda bulunamıyor muyum?eksiğim ne?
sorun şu ki; alışkın değilim.insanca yaşamayı benimsemiş birisiyim ve bu değerlerle büyütüldüm.

her ne olursa olsun hayatın bu örnekleri de var ,varolmaya devam edecek..bu yönümü geliştirmeliyim, ,incinmek tek yapabildiğim olmamalı.

karşındakine aynı tarzda cevap veremezsin çünkü senin yapın buna müsait değil, sadece takmama, yani öyle basit insanların seni etkilemesine izin vermeyebilirsin, bu konuda kendini geliştirmeye çalışmalısın bence de.

ben de senin gibiyim, sosyal ilişkilerde kendi gösterdiğim hassasiyeti diğerlerinden de bekliyorum ve sonucunda da hayal kırıklığı yaşıyorum. hatta gereğinden fazla alınganlık yaşamıştım bir dönem. psikiyatrist bana deprex isimli ilaç verdi, inanılmaz rahatladım, herşeye gülüp geçmeye başlamıştım ama ömür boyu kullanamayacağım için bıraktım. sonra da telkinler derken daha iyiyim ama senin yaşadığın hassasiyet bende de devam ediyor hala. bence o bizim kişilik yapımız. aslında normal olan bizleriz.

[atlante]

serpilelif Nickli Üyeden Alıntı

karşındakine aynı tarzda cevap veremezsin çünkü senin yapın buna müsait değil, sadece takmama, yani öyle basit insanların seni etkilemesine izin vermeyebilirsin, bu konuda kendini geliştirmeye çalışmalısın bence de.

ben de senin gibiyim, sosyal ilişkilerde kendi gösterdiğim hassasiyeti diğerlerinden de bekliyorum ve sonucunda da hayal kırıklığı yaşıyorum. hatta gereğinden fazla alınganlık yaşamıştım bir dönem. psikiyatrist bana deprex isimli ilaç verdi, inanılmaz rahatladım, herşeye gülüp geçmeye başlamıştım ama ömür boyu kullanamayacağım için bıraktım. sonra da telkinler derken daha iyiyim ama senin yaşadığın hassasiyet bende de devam ediyor hala. bence o bizim kişilik yapımız. aslında normal olan bizleriz.

çok çok teşekkür ederim serpilelif :))

[atlante]

Mükemmelliyetçilik ve düzenleyiciler telkinlerine ağırlık vereceğim.Çünkü esas kilit noktaların bu olduğu kanaatine vardım.(hoş,zaten uzmalar söylemişti :)) ) her şeyde mükemmellik aramak bir hayli yordu beni ve garantici olmaktan usandım.
dinlemeye başladım,haydi bakalım..

[atlante]

Zero limit isimli kitabı ben de aldım.Okumaya başlayacağım bugün.

[serpilelif]

zero limit, çok güzel bir kitap, okumaya başladığım andan itibaren içimde bir huzur oldu sanki ama aksilik buya bu aralar hem evde hem işte o kadar çok yoğunum ki okumaya fırsatım olmadı. senin adına çok sevindim. olumlu haberlerini bekliyorum arkadaşım...