Hayatın bir film olsaydı, izlemeye değer bulur muydun?

Bir gün emekli olup evinizde tek başına oturup hayatınızı düşünürken kendinize hayatınız hakkında neler söyleyeceksiniz? geçmişte yaptıklarınız ve seçimleriniz nedeniyle kendinizi nasıl yargılayacaksınız? Kendinize saygı duyacağınız bir öykü çıkacak mı ortaya? Anlamlı ve iz birakan bir hayat yaşadığınızı düşünecek misiniz? Sizin dünyada varlığınız ya da yokluğunuz neleri değiştirecek? Dünyayı hangi noktada değiştirmek isterdiniz? Dünyayı bulduğunuz gibi mi bırakacaksınız, yoksa "siz yaşadığınız için " bir noktada, bazı insanlar için birşeyler değişmiş olacak mı? Sizden geriye kalacak olan ne? Nasıl bir hayat yaşasaydınız, "izlenmeye değer" bir yaşam öykünüz olurdu? Sadece beyin jimnastiği de olsa, gelecekte yaşamak istediğiniz en iyi hayatı biraz zaman ayırıp hayal edebilir misiniz? sonra da 60 yaşınıza gidip kendi bugünkü seçimlerinizi yargılamaya ne dersiniz?
Mümin Sekman

[etterna_]

Bir gün emekli olup da geçmişime bi göz gezdirirsem eğer; Kendimle gurur duyacağım bişey hep çabalamış olmak belki sonuca varmamışımdır ama çabalamış olmak benim iç huzurum açısından yeter. Kendime olan katı kurallarımı bi rafa kaldırıp, kendime anlayış göstermeye başladığım dönemlerden birini yaşıyorum.Belki hatırlamıycam bu dönemi sadece bunun getirileri kalıcak aklımda. Getirilerinin yaşamaya değer olacağını düşünüyorum. Bundan sonraki hayatımın benim istediğim olacağını hayal ediyorum. Hayal hayatımın büyük bi döneminde işime yaradı. Son zamanlarda bıraktığım hayalperestliğime dönmek ve bana göstereceği şeyleri izlemek, yaşamak istiyorum.
Buna sebep sizlerden aldığım feyzler olabilir dediğin gibi lerzanım. Birbirimize benziyoruz bazı cümleler eleverio bizleri. Hep derim ya ruhlarımız sohbet ediyo burda. Nerde okudum hatırlamıyorum "ruhumuz diye bişey yok bizler zaten ruhlarız"Cümle tam olarak bu değil ama anladınız siz onu...
Beğendiğine çok sevindim aslında silmek istedim uyanınca fazla mı eleverdim kendimi die ama cesur olmak gerek. Hayatımın her aşamasında olduğum gibi cesurluğumu elden bırakmak istemiyorum.
Sizlere söyleyeceğim bi söz ki bu aslında görünüşte bi forum olduğu için yüzeysel olabilir.
Ama hayatımdegisti olduğu için özgürce yazıyorum ve samimiyetime inandığınızı varsayarak (ki yürekten inanıyorum buna) Sizleri Seviyorum...

[Merto]

Bizlerde seni onaylıyor ve seviyoruz......

İyi akşamlar herkeze....

[etterna_]

Merto akşam olduğunu hatırlatma ne olur ben daha güne yeni başladım...

[Umutlu]

Göz yaşlarına,ayrılıklara,dertlerine,kavgalarına,kırgı nlıklarına ve ölümlere rağmen iyi ki yaşamışım
be diycem!!İyi ki gelmişim şu dünyaya!...Hiiiiiçte öyle mahkemeler kurmıycam kendime;ne yargılıycam ne savunucam kendimi!Ömrümün en huzurlu ve dingin yıllarını bu tarz mahkemelerde iç hesaplaşmalarla geçirmiycem doğrusu. Gerideyse yetiştirdiğim çocuklarımın gururla ve sevgiyle annelerini hatırlayıp yad etmeleri ,gönüllerinde yaşatmaları yeticektir bana; başka da bişey istemem.Dünya'ya gelince;yeryüzünde yaşam benden öncede vardı benden
sonrada varolucaktır.Değiştirme meselesine hiç bulaşmıyorum bile,kendim dururken ne haddime:)İz bırakmak istediğim bu dünya değil benim;sevdiklerimin yürekleri...O yüreklerde bi iz,bi anlam bırakabilmişsem ne mutlu bana işte o zaman.Sevgiler benden... 44

[turgay0101]

Evet her insan hayatının başrolünde oynar hayat bir filmdir zaten ama diğer filmlerden bir farkı da provasının olmamasıdır mesela bir arkadaşınızın kalbini kırdınız incitici bir sözle ya dur ben yanlış yaptım dur şu bandı geri sarın da baştan olayı daha nazik şekilde anlatayım diyemezsiniz hayatınızın oscarla ödüllendirilmesi dileğiyle

[Merto]

Hayatınız en haraketsiz geçse bile bir serüven tadında yaşandı veya yaşanıyorsa ne mutlu bizlere.

kaç gündür bu sayfayı görüyorum, okuyorum, kendi hayatımın nesini hatırlayacağımı, deyip yazmıyorum.oysa her kes doğduğu günden beri kendi hikayesini yazıyor. yazmak veya hatırlamak için illede tamamı hoşa giden bir yaşam şart değil.herkesin hikayesinde inişler çıkışlar var,bendeki inişler çoğunlukla dibe vurmak olarak tezahür etmiş,çünkü bu dünyaya,ya başarmak yada başarmak için geldiğimiz öğretilmiş.oysa başarısız olduğumuza inandığımız durumlarda bile başarılar var. ben hayatımın en verimsiz geçtiğini düşündüğüm şu son sekiz yılda,mecbur kalmadıkça yatak odamdan çıkmadığım halde, kendimi geliştirmişim farkında olmadan.neyi ne kadar yaptığımıza kendimizin bakması ve yeterli görmesi önemli, şu an geldiğim noktada, umursamaz değilim ama başkalarının beni onaylaması çokta umurumda değil,ben kendime aferin diyorum çünkü doğduğumdan beri iyi yaşamanın bir yolunu bulmuşum, dibe vurduğum zaman bir şekilde daima yukarı çıkmışım. şimdi öğrendiğim bir şey daha var hedeflerimi sadece kendimin belirlediği bir hayat sürmek. bunu yapabilmek sizlere göre benim için daha kolay,çünkü ben artık çocuğumu büyüttüm kimseye karşı sorumluluğum kalmadı,sizler gençsiniz,hayatın başındasınız,ama naçizane tavsiyem hiç kimsenin sorumluluğunu olması gerekenden fazla üstlenmeyin.bebeklerin bile kendilerinin taşıması gereken sorumlulukları var,mamasını siz yaparsınız içmek onun sorumluluğudur.hayır dediğiniz zaman insanlar size bir kere kızar,kızmaya hakkı olmadığını bilmiyorsa bu o insanın sorunu sizin değil,limitlerimizi zorlamadan yaşamak ve kendi beğendiğimiz gibi yaşamak,kendi yaşam kurallarımızı belirlemek bizim en doğal hakkımız. hem merak etmeyelim, bizler has ipek gibi insanlarız, kimseye zarar verecek kurallar belirlemeyiz,ama başkalarına zarar vermemek ve onları kırmamak adına kendimizede zarar vermekten kaçınmalıyız,arkadaşlar tavsiyeler öncelikle kendime,malum yaşam kuralları belirliyorum ya sesli düşünüyorum. ahkam kesmekte istemiyorum. hepinize sevgiler.

Yaşadıklarım benim gelişimim için gerekenlerdi diye düşünüyorum yanlış seçimler olduğunun farkında olupta bi zaman sonra bunu bile gururla anlattığım hikayelerim çok oldu. Bilinçli ve ya bilinçsiz hatalarım oldu çoğu an bunları hata değilde tecrübe olarak değerlendirdim belki de hataydı kabul etmek istemedim tecrübe kelimesini arkasına saklandım. Ama elbet yaşlandığımda yaşadıklarımı gurula anımsayacağım kötünün içinde bile güzellik var

[yakamozdüşleri]

Kesinlikle tekrar tekrar izlerdim acısı tatlısıyla ama yapbozun bazı parcaları eksik kalsa mı diye düşünsemde onlar benden ve yine de benim parcalarım sevgiyle ...