[ay_ışığı]

Selamlar herkese,mesaj yazmayalı çok oldu...Pek katılımcı olamıyorum ama siteyi hep takip etmeye çalışıyorum,buranın bana kattığı öyle güzel şeyler var ki...Kendimi bu ortamda rahat hissediyorum.O yüzden sizlere danışmak da hoşuma gidiyor ve benim için yararlı olacak diye düşünüyorum.

Konuyu tam olarak buraya mı açmalıydım bilmiyorum ama benim paylaşmak istediğim yeni sınıfımla ilgili.Bu sene sınıflarımız dağıtıldı ve yeni insanlar,yeni bir ortam..Ama alışmakta çok zorluk çekmedim hatta sınıfımı birçok insanı daha tanımadığım halde çok seviyorum,çünkü en azından geçen senelerde sima olarak da olsa bildiğim kişiler bir çoğu...Sadece hiç muhabbetim olmadı bazılarıyla ama ben kurmak istiyorum.Liseye başladığım ilk yıl geride kalıp izlemeyi tercih etmiştim , kendi kendimi ortamdan soyutladım resmen ve sonra mutsuz oldum.İnsanlar beni biliyorum ki yanlış gözlemledi.O zamandan bu zamana çok şeyler değişti hem benim fikirlerimde,bakış açımda , hem de okulumda..Ama yine de bir kaç soru işaretim var..



Kendimi dışarıya olabildiğince kapatmamaya çalışıyorum ama gidip "merhaba,nasılsın" veya bunun gibi cümlelerle de konuşmayı başlatmak istemiyorum.Konuşmuş olmak için konuşulmuş gibi geliyor.Yanid aha doğrusu ben yapınca kendimii böyle hissediyorum,başka biri gelip bu şekilde söylese ben de aynı şekilde cevap veririm ama kendime gelince bunu yapamıyorum.Mantıklı veya güzel bir sebep olsun ya da kendiliğinden gelişsin istiyorum.Bazı arkadaşlardan çok pozitif elektrik aldığım ve iyi anlaşacağımızı düşündüğüm halde birşey yapamıyorum.Bir konuşma sohbet tanışma ortamı henüz daha ortaya çıkamadı o insanlarla ve böyle giderse de çıkamayacak...Bu konuda bana yardımcı olaacak düşncelerinize çok ihtiyacım var.Birden kendini ortaya atan konumuna da düşmek istemiyorum,kafam karşık =S



İkinci olarak ise sınıfta sürekli olarak göz göze geldiğim birisi var.Karşı cins=D Ben başta gözü takılıyordur heralde felan diye düşünürken zamanla izlediğini fark ettim.Açıkçası ben de onu geçen senelerden hep uzaktan görür ve tanışmak isterdim.Ve onun da bunu istediğini hissediyorum.Ama bu konuda da yine hiç ortam oluşmadı,o da çekingen bir tip izlenimi veriyor ve sanırım ben de öyle bir izlenim veriyorum.Gerçekten de ilk adımı atan olmaktan daha doğrusu sebepsizce bunu yapan olmaktan niyeyse çekiniyorum. =( Sonunda pişman olacağımdan korkuyorum galiba ama bir yandan da istiyorum.İkilimdeyim yani.Sizlerin görüşleri ve şöyle yapmalısın şeklinde önerileri beni çok mutlu edecek ve çok iyi gelecek.

Şimdiden sağolun.Hepiniz iyi ki varsınız...=)

[murathoca]

mrb siteyle tesadüfen tanıştım incelerkende sizi okudum.lise çağları insanın içinin kıpır kıpır olduğu aşkın gerçek anlamını bulduğu ve insana yaşattığı dönemlerdir.annenize veya babanıza sorduğunuzda size ilk aşklarını ayrıntısıyla anlatabilirler ama genelde hayat ilk aşklarlan yada gençlik sevdalarıylan sürdürülemiyor ben lise birinci sınıfta aşık olmuş bugünde aynı aşklan 17 yıllık bir evliliğe ve iki güzel çocuğa sahip olmuş bir insan olarak bu dönemlerde hissedilen duyguların saf temiz veçıkarsız olduğunu ve kolay kolay yıkılamayacağını düşünüyorum. böyle bir sevgiyi yakalayıp sonsuza dek sürdürmeni tü m kalbimle diliyorum.sevgiyle kal