[gizemm.]

Ben hep kızarıyorum .. Birisyle diyaloğa girdiğimde veya herhangi birisi çok basit bir şey sorduğunda. Çevremde çok arkaaşım var yalnız değilim ..Ama son zamanlarda daha çok kızarmaya başladım özellikle kızardın dediklerinde 2 kat daha fazla kızarıyorum ve nefret ediyorum bu durumdan.
Mesela hoca bugün elimdeki kağıdı istedi ve ben kızadım ..
tahtada soru çözmemi istedi ve ben yine kızardım soruyu çözdüğüm halde.. İnsanların benim için ne düşündüklerini biliyorum duymasamda .. rezil oluyorum her defasında ve bu kızarmayı frenliyemiyorum Ne yapmam gerektiğini ise hiç bilmiyorum. Ne yaparsam bu illetten kurtulurum?

[Alexandra]

Selam Gizemcim,
Bence kızarma korkun giderek artıyor. Artık kızarmayacağını çünkü bu kadar utanacak bir durumla karşı karşı kalmadığını, çekingenliğinin farkındalığınla uçup gittiğini kendine telkin etmeyi dener misin? Kızaracağım diye diye daha çok durumda, daha sık kızarıyor olabilirsin. Zamanla geçecek emin ol. Ben de çok kızarırdım eskiden, şimdi biri çok fazla üzerime gelmedikçe yanaklarım kızarmıyor. Kulaklarıma kadar kızardığım günler çoook gerilerde kaldı canımm:))

Seninki de zamanla kaybolup gidecek. Kendine güvenini arttırmanı tavsiye ederim.

Sevgiler:))

[Işıldayan Safir]

Gizemm. merhabalar,

Benim bu konuyla ilgili çok fazla anım var ve nasıl aştığım konusunda da forumda bir çok benzer mesajım var. Belki rastlayabilirsin. Ben yine de anlatıyım.

Aslında bu korkunun nedeni farkında olamasak da yoğun suçluluk, güvensizlik ve kendini ifade etme sorunu yaşamaktan kaynaklanıyor. Dolayısıyla insanlarla iletişim kurduğumuzda ya da kurmaya çalıştığımızda utanıyoruz. Aynı şekilde bana da biri kızardın dediğinde çok utanıyordum. Ve daha çok kızarmaya başlıyordum.

Özellikle birisiyle tanışmaktan, kendimi tanıtmaktan aşırı derecede korkuyordum. Tanışmalardan, yeni ortamlara girmekten korkuyordum. Telkinlere başladıktan bir süre sonra insanların bana kızarıyorsun demediğine farkettim. Çünkü kızarmıyordum. Yeni birisiyle tanışırken korkmuyordum. Hiç aklıma bile gelmiyordu kızaracağım. Kendi kendine geçti yani. Dolayısıyla telkinlere başlamanı öneriyorum. Ego ve suçluluk telkinleri bu anlamda çok yararlı.

Genellikle insanlar kendine güven diyince ya da suçluluk telkini dinleyince somut etkiler bekliyorlar. Her konuda kendime güvenicem, suçluluk duygularımdan tamamen arınıcam ya da benim hiç suçluluk duygum yok gibi düşünüyorlar.

Tam anlamıyla kendime güvenmek için daha yolum var. Benim deneyimlerime göre fikrim telkinler kişinin kendine olan güvensizliğine neden olan faktörleri ortadan kaldırıyor. Bu çok önemli bir şey. Faktörler ortadan kalktıktan sonra iş size düşüyor. Ben ilk başlarda insanlara kızardım mı filan diye sormaya başlamıştım. Arkadaşlarım yooo filan demeye başladılar. Dünya tersine döndü sanki. Birkaç sefer böyle olunca ve kimseden de kızardığımı işitmeyince, iletişim problemlerim azalmaya başladığında ben ego ve suçluluk telkinlerinin bu şekilde etkisi olduğunu anladım ve kızarma sorunumun geçtiğini kabul ettim.

Telkinleri sana da tavsiye ederim. İnsanların senin hakkında ne düşündüğüne sen karar veremezsin. O nedenle bunu düşünme. Rezil olmak gibi bir durumda yok. Ben de önceden benzer şeyler düşünürdüm. Şimdi düşünüyorum da karşımda kızaran bir arkadaşım olsa çok sevimli olduğunu düşünürdüm.

Sevgiyle kal, sağlıkla nefes al.

[sanemce]

Ben de halen kızarırım..Öncesinde bunun kötü bir durum olduğunu düşünür üzülürdüm.Kabullendim bu halimi.Zerynthia'nın dediği gibi sempatik bile olabiliyor Zamanla kontrol edilemese bile özgüven geliştikçe azalıyor..

[Işıldayan Safir]

sanemce Nickli Üyeden Alıntı

Ben de halen kızarırım..Öncesinde bunun kötü bir durum olduğunu düşünür üzülürdüm.Kabullendim bu halimi.Zerynthia'nın dediği gibi sempatik bile olabiliyor Zamanla kontrol edilemese bile özgüven geliştikçe azalıyor..

Tüm kızarıklığı atlatanların ortak görüşü sanırım budur. Gerçekten odaklanmayı bırakıp kendimizi olduğumuz gibi kabul ettiğimizde aşamayacağımız hiçbir şey yok.

Bu farkındalığa herkesin sahip olmasını dilerim.

Sevgilerimle.

[smyrna1]

insan yapboz değilki, dünyadki diğer her insan karşısında onun istediği ve beğendiği kalıplara girsin ki zaten herkese kendimizi beğendiremeyiz, patronun karşısında başka komşuya başka, eşe başka sevgiliye başka arkadaşa başka, başka başka başkaların sonu yok, insanın kendini en emin hissedeceği hali kendi başıneyken var olduğu kalıp bence, ne şekilde olursa olsun...