Özgüvensizlik birazda sosyal fobi.

[bestem]

ben her zaman kendime özgüvenimden dolayı rahatsız oldum daha doğrusu bu özgüvenim çevremdeki bazı insanları rahatsız etti ve etmeyede devam ediyorum:)
ama özgüvenim sayesinde çevremde çok insan var ve onlara yol gösteren olmakta kendimdeki sevdiğim tarafım
hata yapma korkusu normal bir düşünce ama bunu yenmek çok kolay benim çevremdeki insanlara telkinlerim psikolojik olarak desteklerim o kişilerin kendilerine çeki düzen vermelerini sağladı mükemmel kimse olamaz ama hatalardan ders alarak tekrarlamadan kendimize olan özgüvenimiz kazanılabilir hata yapılır elbette ama bunu kabul ederek tekrarlamadan tecr
übe edinilerek güven konusunda ayaklarımız daha sağlam basabilir .ilk kural kimse için yaşama kimseyi memnun etmek için çaba harcama asla tatmin olmazlar asla sosyal hayat kurallarına gerektiği kadar uyum sağla ve özgürlüğünü insanlara göster ki başkaları hakkında ne düşünür düşüncesiyle aşamaya mahkum olma işte (el ne der düşüncesi ni kafamdan sildikten sonra hayata bambaşka bakmaya başladım unutmayın 1 kere hayata geldik tekrarı yok sürüden ayrılma ama sürü psikolojisiyle yaşama ben böyleyim böyle düşünüyorum hatalarımla doğrularımla kendime güveniyorum. seviyorum seviliyorum :))))

[serpilelif]

Işıklı yol Nickli Üyeden Alıntı

Eşimin mesleğinden dolayı hep göz önündeyim. Kaçma şansım yok, ama bir kaç gün üst üste dışarıya çıkmışsam, müthiş bir yorgunluk hissediyorum. Bir gün boyunca neredeyse yatıyorum. İçimde hep şu duygu oluyor " Neden öyle söyledim, neden öyle konuştum, aptal durumuna düştüm. Hep böyle davranıyorum, çok konuşuyorum saçmalıyorum gibi. Oysa insanlardan hep güzel sözler duyuyorum yine de ben buna inanamıyorum. Burada da aynı duyguyu yaşıyorum aslında yazdıktan sonra bir şeyler, içimden bir huzursuzluk duygusu yükseliyor. Fakat neyse ki burası herkesin açıklıkla sorunlarını yazdığı, fikirlerini paylaştığı bir platform gibi öyle olunca da çok üzerinde durmuyorum. Birde burada yazdıklarını bir müddet sonra silemiyorsun silme şansım olsaydı yarısını silmiştim yazdıklarımın emin olun.

işte ben keşke öyle söylemeseydim, böyle davranmasaydım dememek için konuşmamayı, çok fazla hareket etmemeyi tercih ediyorum. hiç farkettiniz mi bilmiyorum ama forumda da çok şey paylaşmıyorum bu nedenle. çekingen biri olduğumu az çok forumda yazdıklarımdan anlıyorsunuzdur. zaten düşüncelerimi (özellikle) yazıya dökemeyen biriyim. bi de çekingenlik ilave olunca tam oluyor. senin ki bir nebze daha iyi. benim durumum çok daha vahim ışıkçım.

[seniha.]

bende de var. bazı durumlarda karşımdaki kişiye bir şey söylediğimde acaba yanlış bir şey mi söyledim diye düşünüyorum.ama takmamak lazım. son zamanlarda aklıma bu tür fikirler gelince önemsemiyorum. şöyle düşünüyorum ;bu insan bana karşı hoşuma gitmeyen şeyler gerçekten söyledi ve ben ona darılmadım. şu an ben ise ona hoşuna gitmeyen bir şey söylemedim ama öyle sandım. diyelim ki hoşuna gitmeyen bir şey söyledim ,bunu bilerek yapmadım ben nasıl ona darılmıyorsam o da bana darılmasın. aslında burada ince nokta karşıdaki kişiyi üzdüğümüzü düşünüyoruz. böyle düşünmemizin nedeni de insanlar bizi incittiğinde bizim üzülmemiz.biz incindiğimiz için karşımızdaki kişiyi de aynı düşünüyoruz. karşımızdaki kişi bize ayna oluyor. biz içimizdeki acı bedenini yok etsek her şey düzelecek.

[mehtap1606]

aynı şey bende de var, çekingenlik, fakat bazen tam tersi de oluyorum. bazen dışa dönük umursamaz, bazen içe dönük yüzü kızaran konuşamayan..

[Thanatos]

insanlarla yakın arkadaş olmak için her dediklerine tebessüm ettiniz
bazılarınız 0.7 uç isteyemedi arkadaşından

[Thanatos]

hiç birinin gözünün içine 5 saniyeden fazla bakamadınız
asansörde biri varsa ya tavana baktınız ya yere

[Thanatos]

acaba bizim hakkında ne düşünüyor gibi obsesif düşüncelere kapıldık.
normal insanların hep bizden üstün olduğunu düşündük,
onları geçmek için okumadığımız kitap kalmadı,
günlük köşe yazarlarını takip ettik.
ama yine her zaman kendimzi diğer insanlardan aşağıda hissettik.
sonra şöyle bir düşünceye kapıldık ,diğer insanların gerizekalı olduğunu düşündük, işte tam bu bir zühürt tesellisiydi.
bunu biliyordukta zaten.
Sonra kendimize saatlerce küfür ettik.
yalnız ve sessizce kadimize ağladık
neden ben sorusunu hergün sorar olduk.

[shadow_walker_]

belki tesadüf ama sanmıyorum

bu iletten belki kurtulurum dediniz ve bu başlığa geldiniz

internetten bi çok bilgi araştırdınız." nasıl kurtulurum? ne yapmam lazım? "gibi fakat hiç biri yararlı olmadı

çünkü onları yapmanız gerektiğini sizde biliyosunuz

fakat yaptığınızda kendinizi yapmacık buldunuz

hiç bi zaman kişiliğinizi yansıtamadınız

hatta bi çoğunuz birisi sizden bişey istediğinde kararlı bi yanıtla "hayır" diyemediniz

tabi bu yüzden kız arkadaşınızda yok

seviligiyi söylemiyorum bile

yakışıklıysanız dahi kendinize güvenip açılamadınız

belki bi çok fırsat geçti önünüzden cesaret edemediniz

çok iyi olduğunuz için bazen kullanıldınız

bazen ortam içinde rezil oldunuz kimbilir

basit bi kıza selam verdiğinizde ondan hoşlandığınızı düşünecek veya yanlış anlayacak diye selam vermediniz

lisedeyken hoca konu anlatmak için tahtaya kaldırdığında sesiniz titredi

yarınız tüm lise boyunca tek başına oturdu

bazı insanlar üzerinizden espriler yaptı, güldünüz

arkadaşlarınız okul sonrası sinemaya kafeye gitti

siz eve gidip bilgisayar oynadınız uyudunuz

diğerlerinin sizden salak olduğunu düşündünüz

karşınızdakinin söyleyeceklerini siz daha fazla düşündünüz bu sebeple empati özelliğiniz arttı

bazılarınız dolmuşta para üstünü eksik veren şöföre eksik olduğunu bile söylemedi

müsait bi yerde inebilirmiyim? derken zorlandı. başka birisi ondan önce dediyse derin bi oh çekti

telefonunuz çaldığında korktunuz, bazılarını açmadınız

sevdiğiniz kızın yanına gidip merhaba diyemediniz

apaçık emin olduğunuz halde gidip yanına konuşamadınız

kız başkasını buldu gitti..

bazılarınız yavaş yavaş paronoyak oldu

"acaba şöyle desem yanlış anlarmı"

"böyle düşünmüşmüdür"

"saçım başım düzgünmü"

zaten çoğunuzda takıntı vardır günde 50 kez aynaya bakarsınız

İyi niyetli, saf, çekingen, ve utangaç tavrınız yüzünden herkes size bir özürlü ve manyak gibi baktı.


Halbuki siz hepsinden daha zekiydiniz.

Hatta sevdiğiniz kız bile sizi öyle görüyordu belki de. Kimbilir ?

Kızın karşısına çıktığınızda (eğer cesaret edebildiyeniz) elleriniz titredi, konuşamadınız.

Kız ise karşınızda sizin halinize alaycı bir şekilde güldü, kahkahalar attı.

Çoğunuz hatta belkide hepiniz sokağa çıkmayı sevmiyorsunuz.

Ev hayatı daha eğleneceli geliyor size.

Çünkü başkalarına nasıl göründüğünüzden korkuyorsunuz.

Sadece alışveriş için çıkıyorsunuz dışarı.

O zaman da bile tercih ettiğiniz yollar ara sokaklar.

İnsan yüzüne çıkmayı istemiyorsunuz.

insanlarla yakın arkadaş olmak için her dediklerine tebessüm ettiniz

bazılarınız 0.7 uç isteyemedi arkadaşından

hiç birinin gözünün içine 5 saniyeden fazla bakamadınız

asansörde biri varsa ya tavana baktınız ya yere

acaba bizim hakkında ne düşünüyor gibi obsesif düşüncelere kapıldık.

normal insanların hep bizden üstün olduğunu düşündük,

onları geçmek için okumadığımız kitap kalmadı,

günlük köşe yazarlarını takip ettik.

ama yine her zaman kendimzi diğer insanlardan aşağıda hissettik.

sonra şöyle bir düşünceye kapıldık ,diğer insanların gerizekalı olduğunu düşündük, işte tam bu bir zühürt tesellisiydi.
bunu biliyordukta zaten.

Sonra kendimize saatlerce küfür ettik.

yalnız ve sessizce kadimize ağladık

neden ben sorusunu hergün sorar olduk.



bu yazdıklarınızın hepsini yaşadım ve hala daha yaşıyorum .. sosyal fobi galiba geçmeyen bir şey .. geçseydi bende şimdiye kadar geçerdi .. bir kaç ay sonra 25 ime girecem. yaşadığım bazı sorunlar nedeniyle de ( benden kaynaklanmayan ) kendimi 4-5 yıl yaşamış gibi hissediyorum .. ama bu yazdıklarınızın hepsini yaşadım .. tam beni anlatıyor bu konu .. hala daha arkadaşım yok .. böyle hayat yaşanmaz .. bu saatten sonra da nasıl geçer bilmiyorum .. cd leri dinlesem bile yıllar alır ki bu yaştan sonra kendimi iyileştirmeye kalksam iyileşirken ölürüm heralde .. yolun sonu karanlık ve puslu .. içimdeki karanlık yolcum beni nereye götürürse oraya gidicem bu saatten sonra .. hayatı akışına bıraktım ne olucaksa olsun .. hep sorunlar sorunlar ...

[bird of paradise]

dünyada her şey değişiyor, seninde içindede bir dünya var inansan da inanmasan da oda değişiyor, değişmeyen tek şey değişimin ta kendisi.

[Işıklı yol]

Allah biz kullarına tabiattan örnekler verir ve der ki " Hiç düşünmez misiniz?" Hiç ibret almaz mısınız? Ne kadar da az düşünüyorsunuz? Bunda akıl sahipleri için bir ibret vardır. Bütün kainat bir kitaptır. Mevsimler onun sayfaları, ağaçlar kuşlar böcekler kelimeleri ve meyveler birer noktadır belkide. Ayette der ki " Biz ölüden diriyi, diriden ölüyü çıkarırız." Gecenin arkasından gündüz gündüzün ardı sıra gece vardır. Ay güneş ve yıldızlar hepsi bir yörüngede yüzer dururlar. Bütün bu sözlerle bize hayatın tamamen Allahın kontrolünde olduğu, hiç bir şeyin başı boş olmadığı, her olan şeyin bir amacının olduğu söylenir bizlere. Yani kainatın bir sahibi var. Ve O Her şeyi yapabilen biri. Her şeye gücü yeten, sonsuz kudret sahibi. Yeis, Allahtan ümidini kesmektir. Oysa O yarattıklarını sonsuz bir merhametle sever ve korur. En çok sıkıştığımız anda derhal Onun kapısını çalar. Ondan yardım isteriz. Fatiha suresinde der ki Allahu teala biz kullarına duayı yine o öğretir. Yalnız Sana kulluk eder ve yalnız Senden yardım dileriz. Öyleyse içinize bakın derim ben. İçinizde kalbinize vesvese veren, sizi hayata küstüren o karanlık ruhu görün ve onun şerrinden Allaha sığının. Der ki Hz Mevlana düşüncelerin arılar gibidir. Arılar seni kovaladığında suya koşarsın. Suyun içine girdiğinde, artık arılar seni rahat bırakır. İşte sende düşünce arılarından zikir suyuna kaç. Bir zaman sabret suyun içinde kal, öyle biran gelecek ki sen artık o suyla aynı şekle bürüneceksin ve arılar artık sana zarar veremeyecek. Ben size Yine mesnevide en çok talim edilen zikri önereyim. "La havle vela kuvvete illa billah" Tüm vesveselerin panzehiridir bu zikir. Üç ay devam edin, en az 200 300 okuyun yada daha fazla yine bana yazın buradan. Değişime birlikte tanıklık edeceğiz.