[mutluhayatim]

Selam. Uzun zamandır yazamıyordum. Yoğundum diyelim. Tabi ki de bu sadece bir bahane. Bir erteleme tekniği. Her zaman her şeye zamanımız vardır ama ya canımız istemiyordur ya da üşeniyoruzdur. Bu aralar zaman zaman aklıma gelen bir düşünce var. ÖLÜM. Düşünüyorum şuan ölsem ne yaparım. Dini inançlarıma göre yaşadığım pek söylenemez. Bazı adımlar atmak istiyorum ama ilerisini kestiremiyorum.

Hala içimde aşamadığım düşünceler var. Bazı düşünceler suçluluk mu yoksa takıntı mı bilmiyorum. Bazen eski yaşadıklarım aklıma geldiğinde hala canımı acıtıyor. Bazense sadece gelip gidiyor.

Bu sene okulu bitireceğim. Ama bu dönemin derslerinden birinden büte kaldığımı düşünüyorum. Daha açıklanmadı ama insan kendini bilir. Korkuyorum. Çünkü bu son şansım. Okulu uzatmayacağım. Bu yazdan itibaren hayatım tamamıyla değişecek. Yaşamak istediğim şehirde iş bulacağım. Tatile gideceğim. Yeni insanlarla tanışacağım.

Ben insanlara ilk başta soğuk geliyor muşum. Bunu aşmalıyım. İnsanlara daha sıcak davranmalıyım. Ama şöyle bir sorun var ki ne zaman bunu aşmaya çalışsam karşı cinsle konuşurken yanlış anlaşılıyorum. Onlara bir adım atma şansı veriyormuş gibi oluyorum. Bu durum çok rahatsız edici.

Okulum bitmeden bir çok şey öğrenmek istiyorum. Yapmak istediğim şeyler var. Endişelerim bitti. Her şey çok güzel :)

[KıpçakBeyi]

Ölüm her Müslümanın aklında tutması gereken bir şey.İnsanlar öleceklerini biraz düşünseler küçük menfaatlar uğruna kalp kırmaz , insanları aldatmaz kimseye kin gütmezlerdi.Büyük günahlardan kaçınırlardı o ayrı konu.

Sevmenin ot , böcek , taş demeden yaradandan ötürü sevmenin farkına varabilirlerdi.Bu şekilde muhabbetullaha (Allah sevgisi) ulaşırlardı.Gözlerinde ne cennet sevdası ne de cehennem korkusu olurdu.

Tabii burada bahsettiğim korku ruhsal bir korku hani spiritüel dediklerinden.Bunu bir kaygı haline getirip panik atak haline çevirmemek lazım.Mutfağa girse acaba tüp patlar mı , prize elektrik fişi takarken acaba çarpar mı diye düşünüp evhamlı bir hale gelirsiniz.

Bana yer altına nasıl iniyordun diye soruyorlar bir kere lambanızı yaktıktan sonra ve üzerinize kapılar kapandıktan sonra sadece işi düşünebilirsiniz.Riskleri bilmek sizin hayatınızı kurtarmaz daima kafanızda acil durum planlarınız vardır ama beş duyunuz sizi kollar asla aklıma buradan çıkamayacağım güneşi bir daha göremeyeceğim demezsiniz.

Bir kitaptan bahsetmiştim David ve Golyat diye orada ölüm korkusu ile alakalı güzel bir bölüm var.İnsanlar ölümü bir iki kez alt edince artık korkusuz hale geliyorlar.Londraya düşen bombaların istatistiği yapılmış.Ölüm oranı yüzde 1 (yanlış olmasın) oldukça az ama insanların sinme durumu vardır.Artık Londralılar bomba seslerini umursamaz ve yakınların düşmeyecek bir bomba ise çömelmemeye başlıyorlar.Günlük hayatlarına Hitler'i gıcık edecek derecede devam ediyorlar.

2014 yılında hem dedemi (annemin babası) hem babaannemi kaybettim.Aslında kardeşler.Dayılarım aşırı ödlektir.Biri alaca karanlıkta mezarlık olan mahalleden bile geçemez.Büyük olan da belli etmez.Rahmetli dedemin babama vasiyeti vardı beni mezara sen indir diye.Ne olduysa yollar karıştı babam indirme anında yetişmedi(sadece dakika farkşla).Bende de bir kaybetme korkusu oluşmuş(sınav kpss stresi de vardı) giremedim sanki birinden teklif bekler gibi.

Büyük dayım biraz tırsarak ve annemin dayısı ile oğlu indiler.Sonradan dayım başta acayip korktum sonra rahatladım demişti.

Babaannem ölünce babamla beraber hemen mezara atladım yer altında korkmayan ve bir kaç badire atlatan ben birden ürperdim.Hesap verme korkusu aklıma geldi ama sonra bir rahatladım ki içim hafifledi.Yatıp uyuyabilirim.Anlatılabilecek bir his değil.

Ali Denizci'nin de güzel bir hikayesi var dinlerken mezarda ki O an aklıma geldi.Youtube'da bulabilirsiniz.

Hayırlı şeylerde hızlı olmak esastır.Bence ötesini berisini düşünmeyin ama radikal şekilde değişmeyin.Sizi tanımıyorum ama bayan olduğunuzu biliyorum.Tam böyle olmasa da benzer örnek gördüğüm için söyleceğim.Sizi kast etmiyorum.Yanlış anlamayın.Mini etekli birisi kapandığında ve sonradan açılınca insanlar ilk düşünecekleri demek ki içine sinmemiş olacaktır.Ailesi veya nişanlısı için kapanmış da şimdi açıldı gibi düşüneceklerdir.İnsanların ağzı torba değildir.Bu nedenle bazı şeylerin içinize sinmesi ve tamamen yerleşmesini bekleyebilirsiniz.

Birde bunun diğer versiyonları var.Bir gün hristiyan sonra budist ertesi gün hinduist gençler var.Arayış iyi bir şeydir ama eski doğu masalında olduğu gibi hazine aslında evinizin arka bahçesindedir ama sizin bunu öğrenmeniz için dünyanın öte ucuna gidip sonra başladığınız yere geri dönmeniz gerekir.

Bununda örneği var ama bende saklı kalsın.

Düzgün kaynaklardan okuyarak İslamiyeti öğrenerek yavaş yavaş hayatınıza tatbik edebilirsiniz.Tasavvufta çok kullanılan eski bir sözün dediği gibi "Aramakla bulunmaz ama bulanlarda arayanlardır."

[firdevsi ala]

Hosgeldiniz musmutlu hayatim:)

[mutluhayatim]

Bugün güzel şeyler benimle :)
Bugün yeni bir telkin aldım. Not olarakda Atakan Bey için çok acil olduğunu ekledim. O kadar çok teşekkür ederim ki az önce göndermiş :) Çok mutlu oldum. Gerçekten çok ihtiyacım vardı :) İyi ki Atakan Bey var. İyi ki sizler varsınız. Her sıkıştığımda buraya koşmak beni mutlu ediyor :)

[mutluhayatim]

KıpçakBeyi Nickli Üyeden Alıntı

Ölüm her Müslümanın aklında tutması gereken bir şey.İnsanlar öleceklerini biraz düşünseler küçük menfaatlar uğruna kalp kırmaz , insanları aldatmaz kimseye kin gütmezlerdi.Büyük günahlardan kaçınırlardı o ayrı konu.

Sevmenin ot , böcek , taş demeden yaradandan ötürü sevmenin farkına varabilirlerdi.Bu şekilde muhabbetullaha (Allah sevgisi) ulaşırlardı.Gözlerinde ne cennet sevdası ne de cehennem korkusu olurdu.

Tabii burada bahsettiğim korku ruhsal bir korku hani spiritüel dediklerinden.Bunu bir kaygı haline getirip panik atak haline çevirmemek lazım.Mutfağa girse acaba tüp patlar mı , prize elektrik fişi takarken acaba çarpar mı diye düşünüp evhamlı bir hale gelirsiniz.

Bana yer altına nasıl iniyordun diye soruyorlar bir kere lambanızı yaktıktan sonra ve üzerinize kapılar kapandıktan sonra sadece işi düşünebilirsiniz.Riskleri bilmek sizin hayatınızı kurtarmaz daima kafanızda acil durum planlarınız vardır ama beş duyunuz sizi kollar asla aklıma buradan çıkamayacağım güneşi bir daha göremeyeceğim demezsiniz.

Bir kitaptan bahsetmiştim David ve Golyat diye orada ölüm korkusu ile alakalı güzel bir bölüm var.İnsanlar ölümü bir iki kez alt edince artık korkusuz hale geliyorlar.Londraya düşen bombaların istatistiği yapılmış.Ölüm oranı yüzde 1 (yanlış olmasın) oldukça az ama insanların sinme durumu vardır.Artık Londralılar bomba seslerini umursamaz ve yakınların düşmeyecek bir bomba ise çömelmemeye başlıyorlar.Günlük hayatlarına Hitler'i gıcık edecek derecede devam ediyorlar.

2014 yılında hem dedemi (annemin babası) hem babaannemi kaybettim.Aslında kardeşler.Dayılarım aşırı ödlektir.Biri alaca karanlıkta mezarlık olan mahalleden bile geçemez.Büyük olan da belli etmez.Rahmetli dedemin babama vasiyeti vardı beni mezara sen indir diye.Ne olduysa yollar karıştı babam indirme anında yetişmedi(sadece dakika farkşla).Bende de bir kaybetme korkusu oluşmuş(sınav kpss stresi de vardı) giremedim sanki birinden teklif bekler gibi.

Büyük dayım biraz tırsarak ve annemin dayısı ile oğlu indiler.Sonradan dayım başta acayip korktum sonra rahatladım demişti.

Babaannem ölünce babamla beraber hemen mezara atladım yer altında korkmayan ve bir kaç badire atlatan ben birden ürperdim.Hesap verme korkusu aklıma geldi ama sonra bir rahatladım ki içim hafifledi.Yatıp uyuyabilirim.Anlatılabilecek bir his değil.

Ali Denizci'nin de güzel bir hikayesi var dinlerken mezarda ki O an aklıma geldi.Youtube'da bulabilirsiniz.

Hayırlı şeylerde hızlı olmak esastır.Bence ötesini berisini düşünmeyin ama radikal şekilde değişmeyin.Sizi tanımıyorum ama bayan olduğunuzu biliyorum.Tam böyle olmasa da benzer örnek gördüğüm için söyleceğim.Sizi kast etmiyorum.Yanlış anlamayın.Mini etekli birisi kapandığında ve sonradan açılınca insanlar ilk düşünecekleri demek ki içine sinmemiş olacaktır.Ailesi veya nişanlısı için kapanmış da şimdi açıldı gibi düşüneceklerdir.İnsanların ağzı torba değildir.Bu nedenle bazı şeylerin içinize sinmesi ve tamamen yerleşmesini bekleyebilirsiniz.

Birde bunun diğer versiyonları var.Bir gün hristiyan sonra budist ertesi gün hinduist gençler var.Arayış iyi bir şeydir ama eski doğu masalında olduğu gibi hazine aslında evinizin arka bahçesindedir ama sizin bunu öğrenmeniz için dünyanın öte ucuna gidip sonra başladığınız yere geri dönmeniz gerekir.

Bununda örneği var ama bende saklı kalsın.

Düzgün kaynaklardan okuyarak İslamiyeti öğrenerek yavaş yavaş hayatınıza tatbik edebilirsiniz.Tasavvufta çok kullanılan eski bir sözün dediği gibi "Aramakla bulunmaz ama bulanlarda arayanlardır."

Biliyor musunuz insanların ne dediği hiç önemli değil. Çünkü ben bu yaşıma kadar insanların ne dediğini önemsedim. Elime hiç bir şey geçmedi. Başkalarına göre yaşadım, davrandım. Bende eğer kapanırsam bir daha açılmak istemem. İnsanlar bir şeyler diyecek diye değil kendim için. Çünkü onlar kapalı olsanda bir şeyler buluyorlar emin ol. O yüzden gerçekten hazır olduğumda yapmak istiyorum. Bugün tesadüf eseri bir yazı gördüm. Bir hafız kız sosyal medyada yorum olarak yazmış namaz kılmıyorlar başları açık müslümanım diyorlar bu müslümanlık mı? İslam dininde bir çok yasak var. Hatta aşırı derece günümüz şartlarında hele herşey yasak neredeyse. Dinin gereklerinin hepsini yapamaya biliriz bir durgunluk dönemi yaşayabiliriz ama sen nasıl müslümansın ne demek. Hataya gelince her insanda hata var. O hafız kızın sosyal medyada oraya buraya yorum yapması günah değil mi? Tabi bu sadece benim gödüğüm. Ben ona sen nasıl müslümansın diyebilir miyim? Sadece bakış açısı ne güzel hafız olmuş her insanın nefsi vardır. Günümüzde bu çok normal diye düşündüm. Ama işte insan önce kendinden başlamalı :)

[mutluhayatim]

firdevsi ala Nickli Üyeden Alıntı

Hosgeldiniz musmutlu hayatim:)

Hoşbulduk :) :)

[KıpçakBeyi]

mutluhayatim Nickli Üyeden Alıntı

Biliyor musunuz insanların ne dediği hiç önemli değil. Çünkü ben bu yaşıma kadar insanların ne dediğini önemsedim. Elime hiç bir şey geçmedi. Başkalarına göre yaşadım, davrandım. Bende eğer kapanırsam bir daha açılmak istemem. İnsanlar bir şeyler diyecek diye değil kendim için. Çünkü onlar kapalı olsanda bir şeyler buluyorlar emin ol. O yüzden gerçekten hazır olduğumda yapmak istiyorum. Bugün tesadüf eseri bir yazı gördüm. Bir hafız kız sosyal medyada yorum olarak yazmış namaz kılmıyorlar başları açık müslümanım diyorlar bu müslümanlık mı? İslam dininde bir çok yasak var. Hatta aşırı derece günümüz şartlarında hele herşey yasak neredeyse. Dinin gereklerinin hepsini yapamaya biliriz bir durgunluk dönemi yaşayabiliriz ama sen nasıl müslümansın ne demek. Hataya gelince her insanda hata var. O hafız kızın sosyal medyada oraya buraya yorum yapması günah değil mi? Tabi bu sadece benim gödüğüm. Ben ona sen nasıl müslümansın diyebilir miyim? Sadece bakış açısı ne güzel hafız olmuş her insanın nefsi vardır. Günümüzde bu çok normal diye düşündüm. Ama işte insan önce kendinden başlamalı :)

İster istemez uzun cevaplar yazıyorum.O yüzden biraz kafamda olgunlaştırmak istedim.Telkinlerin en büyük faydası farkındalıkların artması oluyor.Başkalarının düşüncelerini önemsememeyi dinlemedim ama bende daha az umursuyorum insanları.


Herkes kendinden başlamalı kesinlikle doğru.Çocukluğum , gençliğim neredeyse hep dünyayı kurtarmaya çalışmakla geçti.Hafız kıza kızamıyorum.Benimde öyle olduğum zamanlar oldu.İdeallerle ve doğrularla büyütülünce yanlışlar size zor geliyor.İnsanların sizin gibi olmadığını görünce üzülüp kırılıyorsunuz.Bende bir arkadaşıma çıkışmıştım lisedeyken alkol nedeniyle.Sen nasıl Müslümansın gibisinden sonra sen bana karışamazsın kimse kimsenin hayatına müdahale edemez gibi bir şey demişti.Hayatımda tek olaydır.Detaylarını bile unutmuşum.

Neticede iyiyi emretmek ve kötülükten uzak tutmak en büyük sünnet.Bu dönemde peygamber gelmeyecek bu nedenle kimse ben insanlardan mesul değilim diyemez.Mesela halkımızın bazı yanlış düşünceleri var.Kadına gelince namus erkeğe gelince işte elinin kiri.Sanki bu tek taraflı bir şeymiş gibi.Bunu mazur görürseniz yada böyle düşünürseniz aslında hem erkeklerin hem kızların namusları tehlikeye düşer.

Çok eskiden mahalle kültüründe bizim köyden kente göç dönemimiz biraz sonunda kalıyor ama sağdan soldan duyduk.Mahallenin ağabeyleri olurmuş.Genelde güreşçi ve boksör olan bu abiler mahalle kızlarını(kız kardeşlerini) eve kovalar mahallenin en işlek caddesinde dolanır yabancı genç erkekleri mahalleye sokmazlarmış.Eğer ki aksi olursa bir güzel benzetirlermiş.Bu hikayenin sonuna genelde bu abilerin başka mahallerde sevdalıları oldukları ve gizli giili onlarla buluştukları eklenir.Bu biraz buna benziyor.

Ben kendimi üzüyordum dünyayı değiştiremediğim için kendime kızıyordum.Başkaları bunu ellerine kötek alarak yapıyordu.Gerçi benimde bir sınırım varmış ideallerimin patır patır çöktüğünü görünce bu kırgınlık öfkeye döndü.Özellikle yirmi beş yaşımdan sonra.Öfke ve dünyayı değiştirme isteği işte insanları hangi görüşte olsun sokağa döken ve eline silah aldıran da bu.Yirmi yedi yaşımda zirve yapmıştı.

Daha sert müzikler dinlemeye başladım.Özellikle grudge-garez içeren müzikler.İşe başlayınca ve ideal aileden çıkınca bu daha çok arttı.Özellikle mesleki idealizm (öldü dediğim ama hortlak gibi dirilen yetersizsin daha çok çalışmalısın diyen ) gitti.Dört arkadaşım çeşitli maden kazalarında öldü .Küçük gibi gözüken çeşitli badireler atlattım.İşin en kötü yanı en ufak bir kazada ne kadar idealist olursanız olun savcının ilk içeri alacağı kişi olduğunuzu bilmek.İlk atandığımda arkadaşlara herkese anlatmadığım şeyleri anlatıyordum.Bizim de muzip bir arkadaş oğlum korku filmi gibisin senin hikayelerinde hep biri ölüyor demişti.

Çekirdek inançtan sonra artan bir farkındalığım oldu bu.Devleti dünyayı kurtaracağım diye hep kendimi heder ediyorum.Aslında peygamberimiz Hz. Muhammed (sav) bu dine önce kendi iman etti ve kendi hayatını kurtardı.Sonra eve gitti ve hayat arkadaşının hayatını kurtardı.Bu daire en yakından en uzağa şeklinde genişledi ama kendi öz amcası İslamiyetin en büyük düşmanı oldu diğer öz amcası Ebu Talip için çok dua etti.Kendini heder etti ama Allahü Teala ayet gönderdi.

"Ben hidayet etmedikçe kimse iman edemez" (İsra-97, Zümer-23)

"Eğer Ben isteseydim bütün insanlara hidayet ederdim" (Yunus-99)

Biz buna bende dahil önce dünyadan başlayıp sonra kendimize gelmeyi planlıyoruz.Önce kendimi kurtarmam gerektiğinin farkına vardım.Ben ne kadar kendimi heder etsem de insanlar benim için bir şey yapmayacak.

İşte insan psikolojisini bilen bazı insanlar yepyeni bir İslamiyet tasarlamaya çalışıyorlar.İnsanların kafa kestiği.Avrupa'dan gidenler en ezilmiş kesim dünyayı değiştirmek isteyen ve Malcolm X'in dediği gibi " beyaz kadının koynundan çıkınca " birden Müslüman oldukları akıllarına geliyor ve ancak şehit olunca bu günahlarından arınabileceklerini düşünüyorlar.

Orta Asya'dan gidenler ise Uygur Türkleri gibi hala Sovyet kalıntısı devlet adamlarının baskısına kalmış sindirilmiş namaz takkesi taktığı için sakal bıraktığı için içeri alınmış terörist muamelesi görmüş insanlar.Şimdi bunları yazarken yine yapışıyor bana dünyayı kurtarma isteğim.Kendi çevrelerini ve ülkelerini değiştiremeyince El Kaide ve IŞİD gibi örgütlere katılıyor.

İslamiyet aslında sevgi dini. Muhabbetullah (Allah sevgisi ) olmadan asla iman tamamlanmaz ve eskilerin deyimi ile insan insanıkamile ulaşamaz.İslamiyet Yunus Emre'nin dizelerindedir aslında.

Şimdi ben bunları kendim için yazıyorum kimse için değil.Önce kendimi kurtaracağım.



Annem için okula gittim.Babam için işe gittim hep başkaları için yaşadım.(Aşırı sorumluluk manyağıyım.)Bundan sonra kendim için yaşayacağım.Kendim için yapacağım her şeyi.

İçimde kalan büyüyemiş ve yorgun çoğu büyüteceğim önce.Neyse bu hep kendimi kurtarma yazısı oldu fazla da abartmayayım.Zaten uzun yazıyorum milletin gözleri bozulacak.

Ekleme:Bunu yazacaktım ama şimdi aklıma gelmiş.Bakın güney Asya'ya en bilindik Endonezya ve Malezyadır.Buraya İslamiyet fetihle ve kılıçla gitmemiştir.Hiç bir İslam devleti bu bölgeleri fethetmemiştir.Nasıl olmuştur bu.Müslüman denizcilerle.Özellikle Hint okyanusunda bugün Sri Lanka dediğimiz Seylan gibi ülkelere ticaret için gelen denizcileri ve Müslüman tüccarları gören yerel halk Müslüman olmuştur.Bu dönemde Müslüman olan ünlü Çinli bir denizci/kaşif de var.İsmi gelmiyor aklıma.Belki bizim oraya gönderdiğimiz tek askerler 18 yy Osmanlı'nın sömürgecilere karşı direnebilsinler diye gönderdiği bazı askeri uzman olan denizciler.

[mutluhayatim]

KıpçakBeyi Nickli Üyeden Alıntı

İster istemez uzun cevaplar yazıyorum.O yüzden biraz kafamda olgunlaştırmak istedim.Telkinlerin en büyük faydası farkındalıkların artması oluyor.Başkalarının düşüncelerini önemsememeyi dinlemedim ama bende daha az umursuyorum insanları.


Herkes kendinden başlamalı kesinlikle doğru.Çocukluğum , gençliğim neredeyse hep dünyayı kurtarmaya çalışmakla geçti.Hafız kıza kızamıyorum.Benimde öyle olduğum zamanlar oldu.İdeallerle ve doğrularla büyütülünce yanlışlar size zor geliyor.İnsanların sizin gibi olmadığını görünce üzülüp kırılıyorsunuz.Bende bir arkadaşıma çıkışmıştım lisedeyken alkol nedeniyle.Sen nasıl Müslümansın gibisinden sonra sen bana karışamazsın kimse kimsenin hayatına müdahale edemez gibi bir şey demişti.Hayatımda tek olaydır.Detaylarını bile unutmuşum.

Neticede iyiyi emretmek ve kötülükten uzak tutmak en büyük sünnet.Bu dönemde peygamber gelmeyecek bu nedenle kimse ben insanlardan mesul değilim diyemez.Mesela halkımızın bazı yanlış düşünceleri var.Kadına gelince namus erkeğe gelince işte elinin kiri.Sanki bu tek taraflı bir şeymiş gibi.Bunu mazur görürseniz yada böyle düşünürseniz aslında hem erkeklerin hem kızların namusları tehlikeye düşer.

Çok eskiden mahalle kültüründe bizim köyden kente göç dönemimiz biraz sonunda kalıyor ama sağdan soldan duyduk.Mahallenin ağabeyleri olurmuş.Genelde güreşçi ve boksör olan bu abiler mahalle kızlarını(kız kardeşlerini) eve kovalar mahallenin en işlek caddesinde dolanır yabancı genç erkekleri mahalleye sokmazlarmış.Eğer ki aksi olursa bir güzel benzetirlermiş.Bu hikayenin sonuna genelde bu abilerin başka mahallerde sevdalıları oldukları ve gizli giili onlarla buluştukları eklenir.Bu biraz buna benziyor.

Ben kendimi üzüyordum dünyayı değiştiremediğim için kendime kızıyordum.Başkaları bunu ellerine kötek alarak yapıyordu.Gerçi benimde bir sınırım varmış ideallerimin patır patır çöktüğünü görünce bu kırgınlık öfkeye döndü.Özellikle yirmi beş yaşımdan sonra.Öfke ve dünyayı değiştirme isteği işte insanları hangi görüşte olsun sokağa döken ve eline silah aldıran da bu.Yirmi yedi yaşımda zirve yapmıştı.

Daha sert müzikler dinlemeye başladım.Özellikle grudge-garez içeren müzikler.İşe başlayınca ve ideal aileden çıkınca bu daha çok arttı.Özellikle mesleki idealizm (öldü dediğim ama hortlak gibi dirilen yetersizsin daha çok çalışmalısın diyen ) gitti.Dört arkadaşım çeşitli maden kazalarında öldü .Küçük gibi gözüken çeşitli badireler atlattım.İşin en kötü yanı en ufak bir kazada ne kadar idealist olursanız olun savcının ilk içeri alacağı kişi olduğunuzu bilmek.İlk atandığımda arkadaşlara herkese anlatmadığım şeyleri anlatıyordum.Bizim de muzip bir arkadaş oğlum korku filmi gibisin senin hikayelerinde hep biri ölüyor demişti.

Çekirdek inançtan sonra artan bir farkındalığım oldu bu.Devleti dünyayı kurtaracağım diye hep kendimi heder ediyorum.Aslında peygamberimiz Hz. Muhammed (sav) bu dine önce kendi iman etti ve kendi hayatını kurtardı.Sonra eve gitti ve hayat arkadaşının hayatını kurtardı.Bu daire en yakından en uzağa şeklinde genişledi ama kendi öz amcası İslamiyetin en büyük düşmanı oldu diğer öz amcası Ebu Talip için çok dua etti.Kendini heder etti ama Allahü Teala ayet gönderdi.

"Ben hidayet etmedikçe kimse iman edemez" (İsra-97, Zümer-23)

"Eğer Ben isteseydim bütün insanlara hidayet ederdim" (Yunus-99)

Biz buna bende dahil önce dünyadan başlayıp sonra kendimize gelmeyi planlıyoruz.Önce kendimi kurtarmam gerektiğinin farkına vardım.Ben ne kadar kendimi heder etsem de insanlar benim için bir şey yapmayacak.

İşte insan psikolojisini bilen bazı insanlar yepyeni bir İslamiyet tasarlamaya çalışıyorlar.İnsanların kafa kestiği.Avrupa'dan gidenler en ezilmiş kesim dünyayı değiştirmek isteyen ve Malcolm X'in dediği gibi " beyaz kadının koynundan çıkınca " birden Müslüman oldukları akıllarına geliyor ve ancak şehit olunca bu günahlarından arınabileceklerini düşünüyorlar.

Orta Asya'dan gidenler ise Uygur Türkleri gibi hala Sovyet kalıntısı devlet adamlarının baskısına kalmış sindirilmiş namaz takkesi taktığı için sakal bıraktığı için içeri alınmış terörist muamelesi görmüş insanlar.Şimdi bunları yazarken yine yapışıyor bana dünyayı kurtarma isteğim.Kendi çevrelerini ve ülkelerini değiştiremeyince El Kaide ve IŞİD gibi örgütlere katılıyor.

İslamiyet aslında sevgi dini. Muhabbetullah (Allah sevgisi ) olmadan asla iman tamamlanmaz ve eskilerin deyimi ile insan insanıkamile ulaşamaz.İslamiyet Yunus Emre'nin dizelerindedir aslında.

Şimdi ben bunları kendim için yazıyorum kimse için değil.Önce kendimi kurtaracağım.



Annem için okula gittim.Babam için işe gittim hep başkaları için yaşadım.(Aşırı sorumluluk manyağıyım.)Bundan sonra kendim için yaşayacağım.Kendim için yapacağım her şeyi.

İçimde kalan büyüyemiş ve yorgun çoğu büyüteceğim önce.Neyse bu hep kendimi kurtarma yazısı oldu fazla da abartmayayım.Zaten uzun yazıyorum milletin gözleri bozulacak.

Ekleme:Bunu yazacaktım ama şimdi aklıma gelmiş.Bakın güney Asya'ya en bilindik Endonezya ve Malezyadır.Buraya İslamiyet fetihle ve kılıçla gitmemiştir.Hiç bir İslam devleti bu bölgeleri fethetmemiştir.Nasıl olmuştur bu.Müslüman denizcilerle.Özellikle Hint okyanusunda bugün Sri Lanka dediğimiz Seylan gibi ülkelere ticaret için gelen denizcileri ve Müslüman tüccarları gören yerel halk Müslüman olmuştur.Bu dönemde Müslüman olan ünlü Çinli bir denizci/kaşif de var.İsmi gelmiyor aklıma.Belki bizim oraya gönderdiğimiz tek askerler 18 yy Osmanlı'nın sömürgecilere karşı direnebilsinler diye gönderdiği bazı askeri uzman olan denizciler.

Telkinler gayet etkili. Bazı insanlar tereddütte kalıyor. İnanmıyor ama her şey bizim bildiğimizden daha fazla ve telkinler işe yarıyor.

Şu aralar daha revaçta tecavüzler kadın cinayetleri. Revaçta diyorum çünkü artık medya ilgisini bu konuya topladı. Ama her zaman vardı ve olmaya da devam edecek. En büyük yanlış annelerde babalarda. Çocuklarını öyle bir yetiştiriyorlar ki. Kız erkek ayrımı klasik. Sen kızsın bu saatte dışarı çıkamazsın, sen erkeksin çıkabilirsin. Peki ben kızsam ve o saatte dışarı çıkamıyorsam bu kimin suçu. O saatte dışarı çıkan erkeklerin tabi ki de. Kadına değer verilmiyor. Kadın sanki ucuz aşağılık bir şey. Her yerde bir adım geri atılmaya çalışıyor. Ama erkek değerli çünkü erkek güçlü ve bu erkeklerin işine geliyor. Yanlış anlama sözüm sana değil ya da iyi insanlara değil. Tecavüzcü ahlaksız pisliklere.


Hani sevgiliye sorarız ya kız kardeşinin sevgilisi olsa diye hemen kızar. Sizin mahalle gençleri de aynı hikaye.

İdeallerin var. Yapmak istediklerin. Belkide dünyayı gerçekten değiştirmişsindir ha ne dersin? Hayatına dokunduğun insanların dünyaları değişmiştir belkide. Herkesin dünyası ayrı. Herkes yaşadığı hayatı iyi biliyor.


Galiba sende madencilikle alakalı bir işte çalışıyor olmalısın. Zor zamanlar geçirmişsin. Umarım atlatmışsındır.

Doğru diyorsun Hz. Muhammed önce kendini kurtardı. Peki benim uzun zamandır aklıma takılan bir soru var. Allah izin vermezse biz ne cennete girebilir ne cehenneme ne müslüman olabilirz ne de başka bir dine mensup değil mi? Peki nerede irade? O zaman biz boşa çabalıyoruz ya da çabalamıyoruz. Zaten sonumuz belli.


Doğru kimse senin için kendini heder etmez bu dünya da annen hariç. O her zaman seni düşünen tek insan olacaktır. Kendini kurtarman gerektiği doğru mantıklı geldi bana. Hayatını dolu dolu yaşa. Sevdiğin işi yap. Eğlendiğin sevdiğin insanlarla zaman geçir. Kendin için bir şeyler yap. Ve hiç kimseye %100 güvenme. Hiç kimse derken aileni hariç tutabilirsin. Çünkü bir insana %100 güvenmen onun sana karşı olan hatalarını ihanetlerini görmezden gelmen demek. Hç kimse %100 güvenilmeyi hak etmez. Mesala sevgilim bana %100 güvenmesin çünkü hak etmem. Aldatmadım yanlış anlamanı istemem ama insanız biz hiç bir şeyin garantisi yok.

Uzun yazman çok iyi. Okurken hiç sıkılmıyorum. :)

[mutluhayatim]

EVET DÜNYALI TELKİN İŞE YARADI!!!

Yanlış okumadınız telkin işe yaradı. Hem de sadece bir kaç gün dinlemiştim. Konuyu açıklayım biraz. Bütünleme sınavına girecektim ve bu son senem derslerde dönemlik olduğu için 2. dönem alamıyorum ve otomatikten tek derse ya da seneye kalıyor. Yani bir nevi uzatıyorum. Bende ne yapsam ne yapsam diye düşünürken aklıma harika bir hafıza telkini geldi. Benim sorunum unutmak. Çalışıyorum ama sınavda her şey aklımdan uçup gidiyor. Telkini aldım ve dinledim. Sınavda gerçekten normalde hatırlayamayacağım bir çok şeyi hatırladım. Hatta biliyor musunuz doğru olduğunu düşünmediğim bir şeyi bile içimden bir ses yaz dedi ve doğru çıktı. Bende işe yaradı millet. Telkinler iyi ki varlar. :)

[KıpçakBeyi]

Sınavını geçmene sevindim.

Kısmen alıntılamayı bilmiyorum en azından bu forumda.Bu nedenle parça parça cevap vereyim.Maden mühendisiyim.Hikayemi anlattığım kısımda (bitmedi ama) bahsetmiştim.Orada okuldan ayrılır ayrılmaz Soma'da işe başladığımı bahsetmiştim.Eski şirketimin sonradan meşhur olduğundan bahsetmiştim.Evet Soma kömürleri işl çalıştım.Kaza olmadan önce neredeyse 1.5 yıl önce işten ayrılmıştım ama arkadaşlarımı kaybettim.Tanıdığımı bilmediğim (sonradan öğrendiğim) bizim ocaktan transfer olan işçilerlerle beraber.Mesleki olarak hep her şeyin neden niçinini sorarım.Hayatta merak etmediğim tek olay ama telkinleri dinlemeye başladıktan sonra Somaya gittim.Kilo verme telkini işe yaramıyor.Benim gibi stresten yiyen birisi ise.Kısmen rahatladım.

Şu an kamuda maden mühendisiyim ve maden kurumunda alakasız bir iş yapıyorum.O bana çok koymuştu.Değersiz hissettim.Hikayenin son kısmında yazarım.

Bizim mahallenin gençleri değil onlar.Film ve dizilerde anlatılır.Sanırım yetmişler sonu ile seksenler sonu arasındaki dönemde olan şeyler.Adana'da okurken bizim arkadaş vardı işte babası o ağabeylerden.Öksüz ya da yetim kalınca biz bacımızın namusunu koruyamayız hesabı mahallenin tüm kızlarını eve kovalar mahalleden erkekleri kovalarmış.Boksör tabi.

İrade çok ayrı bir konu.İnsan iyiyi kötüyü seçebiliyor.Soru zor şimdi cevap veririm ama kafam dağınık.Alengirli işler beni buluyor.Sinir ediyorlar.

İnsanlara güvenilemeyeceğini yeni yeni öğreniyorum.Hikayemin asıl son kısmı (yazmadığım) yaşadığım olaylar sonucu burayı keşfettim.Maalesef güven bizim genetik sorunumuz.Boşuna rumuzumuz KıpçakBeyi değil.Gerçekten Kıpçağım ve tarihsel zaafımız herkesi iyi bilmektir.Kendi gibi bilmektir.İddia edilir ki güçlü kuvvetli olanların kafası hinliğe ermezmiş.Bu nedenle saf olurmuş.Maalesef insanları kendim gibi görüyorum ha zarar gelecekse onu görürüm.Yılanı görürüm ama zehrinden korkmazdım ta ki o zamana kadar.

Aklıma nedense bir tecavüz hikayesi geldi ama o bize kalsın.