farket-hoşlan-sabret

farket hoşlan sabret - sloganim bu..bugun'e dair yazim yolda..

bir gun Nobel alacagim. 13th the lucky Friday. uguruna inandigim bir Cuma''nin 13unde icimden bunu soylemek geldi.. gulsem bile.. ustelik gulmek sagliklidir.
(birden yazarken hissettim simdi birseyin hay allah yazamiorum cunku etkisini hissediorum cekimin ve tamam son defa yaziyim ki anlasilsin yazmak ne kadar zorlasti degil kolaylasti aslinda ama size bir ilk/son aciklama yapiyim bundan sonra hicbir yazimda cunku dusuncemde zarar vs gibi tek harf dahi negatif kullanamayacagimi hissettirdigi icin bana cekim ki aklimin frekansi yakinamayacagimi hissediorum yaklasamayacagimi hissediyorum anlasildim di mi bundan sonra her an yazi kelime soz dusunce his zerre atomcuklarimdan yayilmaya baslayan tepemden icimden tirnagimdan tumumden hissettigim bir butunlukle sahiplesen kimin kime sahipligini bilemedigim icinden cikamadigim ama pek de merak etmedigim aklimin almazligindan oteye kalacak mi bilmiyorum bu his icimde ama dilimin demezliginden parmagimin yazmazligindan aklimin hic bir daha aalem katalogunda ne varsa pembe olmayan bakmayacagindan gozumun beyne ne yollarsa uzatmiyim derken umarim insallah bu omrumde ettigim son ''-'' kelime olur.. bir tarih kapatiyorum kendimde ve actigimda


baska biri var karsinizda karsimda gozleri parildayan... benmisim... benim. ben. hadi yaz bana dedirten..

[hayatimdegisti]

Bu arada Lerzan üstad olmuş...Mesaj sayısı ve katkıları ile...
super

Pazar yapacağımız partide kutlayacak bir şey daha oldu...

[etterna_]

Parti gece olcak di mi?
Pazar günü piknik planımız var da

[etterna_]

Ben öncekini okudum amaaaa

[etterna_]

Aslında düşündüm de doğru söylüyosun. Hepimiz huzurlu olmalıyız ki parti olsun. Neyse ben burdayım pazar günü. Partiye hazırım şimdiden

[etterna_]

Dış etkenler de aslında zamanı boşa harcatıyo mutsuz bi şekilde yaşamaya mahkum ediyo. dusuncemiz gecmisi bile guzellestirebilecek kuvvette ama bu gün için aynı şeyi söylemek mümkün değil. Bu günü yaşamak ve yarına umutla bakmak mutlu kılan.

Teşekkür ederim ama sen benden daha şekersin

[etterna_]

Dürüstlüğümüz her zaman bizlere puan kazandırır. İnsan dediğin dürüstçe kendini yansıtabilmeli. Kendi olabilmeli. Kimsenin yargılamasından korkmadan, özgürce yaşamalı, benim demeli. İki sene öncesine kadar ben "benim" derdim. İçim hep huzurluydu. Ancak 1,5 sene önce "benim" dediğimde karşımdakiler beni yanlış anladılar, yansıttığım saflığımdan yararlanmaya çalıştılar. Ne kadar ben de olsam yansıttığım; onlar başka bişey görmek-görmek istediklerini görmek- istediler.. Ben de buna izin vermemek için "ben" olmaktan vazgeçtim (zorunda kaldım). Kapalı bi kutu olmayı seçtim. Onlar bundan anlıyolardı ve bana saygıları sonsuzdu; sevgileri de. Karşımdakiler sanki çok sevdiğim insanlar ve ben onların dostları. Bu şekilde rol yapmak çok yıpratıcı bişey. Şimdi ise o saflığımı geri istiyorum. Ben benim. Kimsenin algıladığı değil benim algılanmak ve kendimi algılamak istediğimim...
Bana değil ama benimle aynı ortamda olan kişilere olan davranışları beni çok üzüyodu. Bu haksızlıklara göz yumamazdım; bazen sırf o ezilen kişileri savunmak adına kendimi riske de attım, karşı çıktım.Karşı çıkamadığım zamanlarda da üzüldüm. Ama bu böyle gitti ve ben artık bir problemimi daha çözdüm. Empati... Empati güzel bişey ama bana zarar verdi hep bu davranış. Hep karşındaki insanın seni anlamasını beklersin. Kimse anlamaz (bi kaç istisna haricinde). Ben de bi istisnayım. Karşımdakinin yaşadığı duyguları hissedebiliyorum.Bu da beni çok üzüyo. Hem üzülüp hem güçlü olmaya çalışmak çok yıpratıcı bişey. Eminim sizler de benim gibisiniz, ya da benzer bişey yaşıyosunuz ki buradasınız.Bir ezilen insana üzülürsün-iki ezen kişiye kin duyup yargılarsın. Girdiğin her ortamda aklına gelir durmadan yargılarsın. Karşılaştırırsın.Neden böyle oldu neden böyle dedi kendini bitirirsin.Sadece onlardan farklı o kategoriye girmeyen insanlarla görüşmek istersin. Kategorileştirme başlar. Kendin olmak ister, açlık duyarsın adını koyamadığın bişeylere.
Şimdi bu yazıyı okuyan birileri mutlaka "Kendin olmamak için sebebin yok" diyeceklerdir Ama kendine saygını yitirmemek için mesafe kurabilmek için kendinden vazgeçebilir insan; bi müddetliğine diyerek, sabrederek... Sabır son noktaya dayandığında o manzarayı bir daha görmek istemezsin.Çünkü daha güzel manzaralar seni bekliyodur. Geç de olsa farkına varabilmişsindir. Benim gibi...
Umarım sizler de benim gibi gördüğünüz, sizin üzülmenize sebep olan manzarayı değiştirirsiniz.
Şimdiki korkum bu kara kutudan çıkamamak.Ama eminim ki çıkıcam...
Sizler de her neyin içindeyseniz, belki bi çıkmaz, belki benimki gibi bi kutu bir an önce çıkmanız dileğiyle ya da hiç girmemeniz

[lalezar]

kara kuru kutu bazen problemin çözümü burda gizlidir ama etternacım.ben de arasıra ziyaret ederim bu kutuyu..her parçam küçük küçük koparılır bu kutulara kapatılırım...çıkmam ordan çıkamam...belki bundan tüm saçmalamam...ama sonra güler bana aynadaki yabancı ,bakarım kutular birer birer derin bir kuyu şu kardeşleri yusufu attılar ya işte o türden bir kuyu.gömleğini kana bulayıp yusuf'u kurt kaptı dediler.kurt utancından yerin dibine girdi o yememişti yusuf'u nasıl anlatacaktı bunu...sonra bir ticaret kervanı buldu çıkardı yusufu köle diye sattı....anlarım o an ne çıkarır beni ordan ..yusuf kuyuyu da güzelliğiyle büyülemişti ..ama o güzellik köle diye satıldı....paha biçilemezdi oysa ona..anlarım köle diye satacak beni de bu felek..ama alanım çıkar mı bilmem be etterna...gerçi mısıra sultan oldu sonra Yusuf...önce köle sonra efendi olmak için belki o kara kutulara girmek gerek...kabtan kaba geçmek gerek..sonra içindekini sızdırmak gerek...
telafisi yok girmezsen ...herkes bu sırattan geçecek...
buluşuruz bigün hepimiz anlatırız Yusufu kurt kapmadı ...birbirimize anlatırız...

[lalezar]

merabaaaa.ve nihayeet bu forumda da pandoranın kutusunu açtık oglumla..bakınız yanda oglum ve ben...sizin için özel....kutulardan gidiyoruz hadi hayırlısı....nasılızzz ama??

[etterna_]

Bana her yaşadığım üzüntülü dönemin iyilikler getirdiğini hatırlattığın için teşekkür ederim. Hayatımda ne yaşadıysam üzücü mutlaka mükafatını gördüm. Kalbim ne kadar temizse hayatım da o kadar öyle oldu. Allahın varlığını hissedince bütün üzüntüler yerini inanç ve duaya bıraktı.
Aynı kafamda canlandırdığım gibisin Lalezar. Yüzünden yansıyo kaybetmediklerin.Ben de resmimi koyayım bi ara siz de merak etmişinizdir beni benim sizi ettiğim gibi.Aslında Lerzan da koysa onu da çok merak ediyorum.