Depresyon dünde kaldı ile bir soru!

[mustinet1900]

slmlar
ben cok agır bir depresyon hastasıydım allaha sükür sımdı okadar kalmadı ama hala var.
ben eskıden psıkologa gıtmısıtm ve bana depresyon hapı vermıstı.ben bu hapı üc dört hafta kullandıktan sonra sankı hayatım degısmıstı.ne korku ne utangaclık ne de üzüntü vardı.sonra hapı bırakın ca hersey eskısıne döndü.depresyon telkınının etkısı ne kadar güclü.yanı ben ego kendıne güven ve sosyal fobı yerıne sadece depresyon dünde kaldıyı dinlesem ne kadar fayda eder acaba?
slmlar

[ozel]

Sevgili mustinetcim, oncelikle haddim olmayarak sana bir tavsiyede bulunmak istiyorum, hayatinin normale donmesini diliyorsan once kendi normalini,normallerini tesbit et ve kendini bu normallerinle kabul et, sev ve takdir et. Ornegin bir cok insan bana hep "sen delisin" der, cunku benim normalim olarak kabul ettigim bir cok sey baskalarina biraz tuhaf geliyor ve tabiki cogu kez elestiriliyorum ama kimin umuru 44 Sonra su depresyon lafini cikar at hayatindan. Simdi su anda basla mesela, aynaya bak ve seni seviyorum de, kendimi oldugum gibi tamamen kabul ediyorum de, ve bunu her gun , gunde yapabildigin kadar cok yap, ilac icer gibi ciddiyetle yap, yalan gibi gelse bile bunu hergun yap. Yillar once sara teshisi ile bir yil kadar iki agir ilac kullandim , evet kendimi iyi hissediyordum ama bedenimde hep benim hayatimi yoneten birtakim kimyasallarla yasiyordum yani mutlulugum o birilerinin icat ettigi kimyasallara takilip kalmisti ve bir doktor kontrolum sirasinda, doktorum bana dediki, ne yaparsan kendine yaparsin, bir ordu insan dahi gelse sen istemedigin surece senin en kucuk bir fikrini dahi deyistiremezler. O anda icimden bir ses direk "su ilaclari derhal birak" dedi ve birakiverdim.. Herkes deli oldugumu ve hastaligimin tedavisi imkansiz boyutlara ulasacagini soyleyip durdular, bir ordu geldi ve benim fikrimi deyistiremediler O gunden sonra kendime surekli iyi oldugumu, mutlu oldugumu telkin ederek yasadim, dikkatini cekerim, "hasta deyilim" diyerek hastalik fikrini kendime surekli hatirlatmadim, hastalik kelimesini dahi agzima almadim, sadece kendimi iyi hissediyorum ve cok saglikliyim gibi cumleler kurdum. Istersen inanmamayi secebilirsin ama sara denen o illetle bir daha karsilasmadim. Onu umursamayarak hayatimdan cikip gitmesine izin verdim. Sayet o zamanlar boyle bir siteyle ve bu inanilmaz etkili telkinlerle tanismis olsaydim isimin ne kadar kolay olabilecegini tahmin edebiliyorum. Sevgili mustinetcim kendini sev, hergun kendini takdir et ve yaptigin herseye saygi duy ve bunlari yapmanda telkinlerin sana suratle yardim edecekler bana inan. Sevgili Atakanin soyledigi gibi oncelikle sucluluk duygusu ve ego telkinleri ile ise basla ve yeni hayatina merhaba de super
Sevgi ve Isikla kal.

[PSİKO]

BEN KLİNİKTE SEANS SIRASINDA HASTALARIMA DİNLETİYORUM VE ÇOOOK İŞE YARIYOR ÜSTELİK ŞİZOFRENİ BİR HASTAMDA BİLE İŞE YARADI DİNLEMEDEN ÖNCEKİ EEG GRAFİSİNE BAKTIĞIMIZDA DEPRESYONEL BÖLGE BÜYÜKKEN DİNLEDİKTEN SONRA BÖLGEDE AZALMA VE SEYRELME GÖRÜLDÜ GERÇEKTEN İŞE YARIYOR AMAAAA İLAÇLARLA BİRLİKTE KULLANIRSANIZ TELKİNLER TEK BAŞINA Bİ ETKİ GÖSTERMEZ LER

[tülsüm]

galiba doğru söylüyorsunuz.hastalığı kabul ettikçe ve hastayım demeye devam ettikçe maalesef bundan kurtulmak mümkün olmuyor.ben de bu konudaki olumsuz düşüncelerimi bilinçaltımdan fırlatıp atmak istiyorum.kişisel gelişim adına bir çok kitap okudum fakat yeterli bi çaba değildi.bazende hiçbirşey yapmaksızın herşeyi akışına bırraktım sonuçta hiçbirşey değişmedi.bi kitapta şunları okudum''her gün aynı şeyleri yapıp farklı sonuç beklemek aptallıktır''galiba ben bir aptalım.bu işin içinden nasıl çıkacağımı bilemiyorum ve çok uzun zamandır bu durumla mücadele ediyorum fakat nafile....artık çok fazla umudum kalmadı!bi türlü kendimi ve hayatı sevmeyi yaşamdan keyif almayı beceremedim.bana bir yol gösterin lütfen sevgiler

[maviinci]

tülsüm Nickli Üyeden Alıntı

galiba doğru söylüyorsunuz.hastalığı kabul ettikçe ve hastayım demeye devam ettikçe maalesef bundan kurtulmak mümkün olmuyor.ben de bu konudaki olumsuz düşüncelerimi bilinçaltımdan fırlatıp atmak istiyorum.kişisel gelişim adına bir çok kitap okudum fakat yeterli bi çaba değildi.bazende hiçbirşey yapmaksızın herşeyi akışına bırraktım sonuçta hiçbirşey değişmedi.bi kitapta şunları okudum''her gün aynı şeyleri yapıp farklı sonuç beklemek aptallıktır''galiba ben bir aptalım.bu işin içinden nasıl çıkacağımı bilemiyorum ve çok uzun zamandır bu durumla mücadele ediyorum fakat nafile....artık çok fazla umudum kalmadı!bi türlü kendimi ve hayatı sevmeyi yaşamdan keyif almayı beceremedim.bana bir yol gösterin lütfen sevgiler

Bana kalırsa siz bir aptal değilsiniz. Değilsiniz, çünkü hergün aynı şeyleri yapan biri olduğunuzu düşünmüyorum. Düşünmüyorum, çünkü yukarıdaki mesajınızı hergün yazmadınız. Sadece bir gün, o negatif/olumsuz düşünceleri def etmek için yazdınız. Sadece o an yazdınız. Hayatınızı değiştirmek için yazdınız. Bammbaşka birisi olabilmek adına bir adım attınız. Akışına bırakmak?? Aslında herşey için çabalasanız da onlar akışında oluyorlar. Bir şekilde akıyorlar. Ama değiştirmek sizin ellerinizde. SİZ bir aptal değilsiniz. SİZ değişmek için burayı keşfetmiş birisisiniz. Zamanı geldi ve buradasınız. Bugüne kadarki yaptıklarınız nafile değil, bir temeldi. Temeliniz şimdi sağlam ve değişime hazırsınız. Bugün umudunuzun elinden tutun. Siz her nasıl kendinizi yalnız hissediyorsunuz, elinizden tutup kaldıracak birine ihtiyaç duyuyorsunuz; emin olun umudunuz da sizden farklı değil. Bu yolda unutmamanızı istediğim birşey var; Herşey her an daha da güzele gidiyor Sevgiyle kalın

[tülsüm]

çok teşekkür ederim güzel düşünceleriniz için!!!ama o kadar karışığım ki artık neyi nasıl ve ne şekilde yaptığımı bile bilmiyorum.yaklaşık olarak 12_13 yıldır depresyondayım.bunu demekten aslında çok hoşlanmıyorum ama durumu kabul etmem gerekiyor galiba çünkü bisüre bunu kabullenemedim.çok belirgin bir sebebi yok aslında hani ani bi ölüm haberi yada acıklı bir aşk hikayesi gibi..neden bilemiyorum bi türlü işin içinden çıkamadım öyle pusulasız bir gemi gibi nereye sürüklenirsem oraya doğru gidiyorum işte...kısacsı hayattan hiç bi şekilde keyif alamıyorum her an beynimi kemiren bi fare var sanki kafamda sürekli bişeyleri tırtıklayıp duruyor,anlıycağınız benim devreler birbirine girmiş durumdabu kadar dert eminim selam verdik borçlu çıktık demişsinizdirneyse tekrar teşekkürederim sevgiler....

[hayatimdegisti]

Önce depresyon telkininden başlamayı önermiyoruz.
Suçluluk ego bir hafta dinleyip daha sonra topluluk konusma,sosyallik,başkalarinin düşünceleri gibi telkinleri ekleyerek sonuç alabilirsiniz.