Hayatımız Boyunca Olumlu Olumsuz Ne Gibi Telkinlere Maruz Kaldık

[maxim]

evet o şarkılar o şarkılar varya o şarkılar cenaze merasimi gibi bazı cenazeler bile daha mutlu olur...kahır hep kahır
şarkıda bir olumlu sözcük olmazmı ya....insanı hayata küstürür,madde bağımlısı yapar,sevgiyi unutturur,cinnet geçittirir...birde satarlar hani paramızla rezil oluyoruz derler ya aynene öyle işte...her şeyimize dikkat etmemiz gerekiyor bence,seçtiğimiz müzik,izkediğimiz film, daha bir çok şey....... ben belgeselleri tarih ve bilim programlarını seviyorum

[jaunty]

hayat çok kısa,
yaşlandık artık eskisi gibi zinde değiliz,
hayat göz açıp kapayıncaya geçer,
hayat boş,
hayat zor.
hayat anlamsız.

Bir de her ne olursa olsun, hayatla ilgili her ne plan yaparsan yap, o anında altın golü atacak kadar güçlü. Biz o kadar güçlü değiliz. Bu kaybetmişliği tatmak için de bütün bunların olması gerekmiyor artık. Her şey uzun süredir anlamsız. İşte bu noktada kaybettik. Kişisel yalnızlıklar, melankolikler... Aşka karşı kaybetmeyi değil, aşkı da kaybettik. Yani ben öyle bir koku alıyorum sokaktan. Bunu şarkılarıma ve kendime taşıyorum belki, ama değerleri kaybettik. Benim kaybetmeden anlattığım o.
(F.Düzağaç Röportajından)



Benim hayatla ilgili bir sorunum var

Benim, hayatla ilgili bir sorunum var
Yaşamak bazen umarsız bir ağrı gibi karnımda
Bazen çıplak tenimde yanan eylül güneşi
Bilmiyorum fark eder miydi; olsaydın yanımda
Sürüklenen felaketimin var mı bir eşi...

Bir anlamı var mı yaşamanın?
Ya da kaç kez sorulmuştur bu soru...
Anlamaya çalışmak hayatı, işte ölümcül korku
Yaşamı olduğu gibi bırakacaksın
Ya da ölümlüler arasına akacaksın

Mutlu olmak istiyorsan,
Söyleyecek bir sözün olmayacak
Ya da bir fikir, kaşımayacak damarlarını acıtarak
İncinmeyeceksin bakışlarından yerkürenin
Ve yalnızlık, semtinden uzak olacak.

Benim hayatla ilgili derdim var
Çünkü hayat, ölüme yaklaştırıyor beni hergün
Gözbebeğimi yiyor bir şey; karanlıktan bile koyu
Oysa başka biri uyuyor tenimin altında
Ve nefret ediyorum kendimden geceler boyu

Eğer yazarken, en erken senin kalemin bitiyorsa
En çok sen ıslanıyorsan kırkikindilerde
En çok sen üşüyorsan temmuzun ortasında
En çok sen yanıyorsan ayazında kışın
Mutlu olamazsın, biliyorsun

Eşref Günaydın

bu hayat zaten zor

Sen yüreğini korumaya bak
Bir yanın çocuk kalsın bırak
Ne olur gel
Bildiklerini unutarak

Sen saflığını gözden sakın
Dursan da günaha yakın
Ne olur gel
Bildiklerini unutarak

Hadi gel gülümse
Hele kalbine yol ver
Değişir değişmez
Sen onu düşünme

İyiye hayra yor
Bu hayat zaten zor
Bir de sen ekleme
Oturup bekleme

Bir ucundan sen tut bir ucundan ben
Şiirin şarkının sazın telinden
Levent Yüksel şarkı sözü

vs.vs.

olumsuz telkinleri dinlerken;ya da yenilerini üretirken biz,
arada sıkılıp başımızı kaldırmış, bir yanıt aramışız tüm olumsuzluklara...
bu kadar da değildir demişiz belkide..
Debelenmişiz durmusuz ama olumsuzluklara bir türlü hoşçakal deyip de işin içinden çıkamamışız.
belkide sevmişiz biz böyle arabesk olmayı?...
acılarımızla değerli hissetmisiz acılarımızla var etmişiz belkide kendimizi?..
şükretmeyi unutmuş,belki de canı acıyanları dinleyerek kendimize şükretmenin bir yolunu bulmuşuz?

[bengu1]

Merhabalar arkadaşlar...
Bu kısıma yazılanları ilgiyle okuduktan sonra kendimle ilgili bi türlü anlam veremediğim bi davranışımı dile getirmek istiyorum.
Ben olumlu olmasını şiddetle istediğim bir olayın neticesini beklerken içimden hep olmayacak biliyorum sonuç kötü olacak diye düşünüyorum ve o olayın neticesi % 90 olumlu oluyor.Hadi bu seferde iyi hissedeyim canım iyi olacak inanıyorum dersem ise de işin sonu kesin fiyasko oluyor.Sonuç itibariyle kendimde gelişen bu ters pisikoloji bana nasıl bi telkinle miras kaldı, neler buna sebep olur, ben bunu nasıl sağlıklı bi şekilde düzeltebilirim, benim gibi duygular yaşayanlar varmı, korkularımızmı bizi böyle olmaya itti, bunları çok merak eder oldum en çokta bu siteye girdiğimden beri bunu çok düşünüyorum ve önceden pek düşünmüyodum sisteme karışmadan böyle yürütüyodum ama artık merak ediyorum çünkü bu durum benim olumlu düşünmemide olumsuz olarak etkiliyor.
Sevgili dostlar bendeki bu durumu yaşayan bu durumu kendinde çözen veya bilenler varsa banada faydasının olacağına inanıyorum .

[comte]

bengu1 Nickli Üyeden Alıntı

Merhabalar arkadaşlar...
Bu kısıma yazılanları ilgiyle okuduktan sonra kendimle ilgili bi türlü anlam veremediğim bi davranışımı dile getirmek istiyorum.
Ben olumlu olmasını şiddetle istediğim bir olayın neticesini beklerken içimden hep olmayacak biliyorum sonuç kötü olacak diye düşünüyorum ve o olayın neticesi % 90 olumlu oluyor.Hadi bu seferde iyi hissedeyim canım iyi olacak inanıyorum dersem ise de işin sonu kesin fiyasko oluyor.Sonuç itibariyle kendimde gelişen bu ters pisikoloji bana nasıl bi telkinle miras kaldı, neler buna sebep olur, ben bunu nasıl sağlıklı bi şekilde düzeltebilirim, benim gibi duygular yaşayanlar varmı, korkularımızmı bizi böyle olmaya itti, bunları çok merak eder oldum en çokta bu siteye girdiğimden beri bunu çok düşünüyorum ve önceden pek düşünmüyodum sisteme karışmadan böyle yürütüyodum ama artık merak ediyorum çünkü bu durum benim olumlu düşünmemide olumsuz olarak etkiliyor.
Sevgili dostlar bendeki bu durumu yaşayan bu durumu kendinde çözen veya bilenler varsa banada faydasının olacağına inanıyorum .

Merhaba bengu1..

Şimdi, ilginç bir detay. Aslında ince ama çok önemli bir detay bence.

" Ben olumlu olmasını şiddetle istediğim bir olayın neticesini beklerken içimden hep olmayacak biliyorum sonuç kötü olacak diye düşünüyorum ve o olayın neticesi % 90 olumlu oluyor.Hadi bu seferde iyi hissedeyim canım iyi olacak inanıyorum dersem ise de işin sonu kesin fiyasko oluyor" demişsin.

Bu sözünü iyice düşünürsen, bu tezatlığın aslında, yine bu tezatlığa olan inancından kaynaklanıyor. Yani, bir olayın neticesinin kötü olması seni korkutuyor ve aksini düşünmek bile istemiyorsun. Akabinde de sonuç, olumlu oluyor. Daha önce yaşadığın böyle olaylar olmuştur muhtemelen. Senin korkarak, kuruntu yaparak beklediğin sonuç, olumlu bir şekilde neticelenmiş. Sen de bunu benimsemişsin büyük bi ihtimalle. Bundan sonraki olayların da böyle olacağını düşünmüşsün ve kendini inandırmışsın. Yani aslında, demekki böyle düşününce olumlu oluyor diyerek bu yolu seçmiş oluyorsun. Bunun farkında bile değilsindir belki. Bu taa, derinlerdedir büyük ihtimalle. Buna inandığın için de, bunun aksi olanı yani olumlu düşününce de olumsuz sonuçlanıyor bölümü devreye giriyor. Her korktuğumuz şey başımıza gelmez, her düşündüğümüz şey de o şekilde sonuçlanmaz.

Biraz karışık oldu galiba ama umarım düşündüğüm şeyi anlatabilmişimdir. Ben bu şekilde olduğunu düşünüyorum. Çünkü bu durumu ben de yaşadım.Hem de defalarca. Derinlere indiğimizde bunun, daha önce yaşadığımız başka olaylarla bağlantısı olduğunu görebiliyoruz. dusun

Kuruntulu bekleyişler korkuya, korku da bu düşüncelerden kaçınmaya yol açıyor. Sonucun hangi inanca, hangi düşünceye göre şekillendiğini bile bilemiyoruz bu şekilde. Olumsuz dediğiniz düşünceler veya inançlar, aslında birer kuruntu olabilir. Derinlerdeki inanç da bunun aksi olabilir. Bunun cevabı yine kendimizde.


Sağlıcakla...

[nurhanza]

iyice ufakken yazık bu çocuğun annesi yok, baba zaten alkolik, gariban bunlar, ama kızın maşallahı var kafalı çocuk( ne demekse), biraz büyüyünce bak başının çaresine, para isteme, ne halin varsa gör, ergenliğe girince, anası kaçmıştı zaten sağlam pabuç değil, anan neydiki sen ne olucan, afedersiniz açıkça buraya sürekli sarfedilen sözü yazamayacağım, kendimi erkek gibi görmeye o zamanlarda başladım, süslenip kırıtırsam, bir erkekle konuşursam, mazallah, bakarım başımın çaresine, hem okurum kafalıyım yaaa, hem çalışırım, atölyelerde az ezilmedim, hele yediğim dayaklar fizana gider heralde, solcu olmak, aydın olmak çok okumak, aileyle değil sistemle uğraşmak gerek diye yerleştirdim kafama, okuldaki arkadaşlarımın desteği hep oldu, hala sevgiyle kucaklaştığım çok değerli okumuş, arkadaşlarım olduğu için şanslıyım derim, hepsini ben seçtim, ailemi seçemedim, baskı ve şiddetle boğuşurken, ağaçlar hayvanlar ve dostlara sarıldım, müziğe sarıldım, özgün müzik yol gösterici oldu, kitaplar okumak, kurtarıcım oldu, ama dayak yememe engel olmadı, malesef kötü sözler duymamada engel olamadı, sadece hayatı sevmemi başka bir dünya mümkün inancımı korudu ve sağlamlaştırdı, bu da birşey, ama pisimbat kızma bana, kemikleşmiş bir yapıya belkide yaşadıklarım sebep oldu, bırak işi gücü hayatını yaşa, kendine zaman ayır, işte bunları yapabilsem taşıyabildiğimden fazla yük verdiler omuzlarıma, şimdi o yükü nasıl indireceğim bilmiyorum, işin kötüsü kendimi koruyabilmek için yalnızlaştım, yaaaaaaa işte böyleeee bitmez bu hikaye ben eşek oldukça sırtıma daha ağır yük koyacaklar biliyorum, indirsem gene kötü, ay sıkılıdım yazarken bile, amaaa ben çok yetenekliyim evelallah elimden her iş gelir, bakarım başımın çaresine, çıkarım bir ağacın tepesine dalga geçerim hayatla, karamelli dondurmamı yerim

[comte]

nurhanza Nickli Üyeden Alıntı

iyice ufakken yazık bu çocuğun annesi yok, baba zaten alkolik, gariban bunlar, ama kızın maşallahı var kafalı çocuk( ne demekse), biraz büyüyünce bak başının çaresine, para isteme, ne halin varsa gör, ergenliğe girince, anası kaçmıştı zaten sağlam pabuç değil, anan neydiki sen ne olucan, afedersiniz açıkça buraya sürekli sarfedilen sözü yazamayacağım, kendimi erkek gibi görmeye o zamanlarda başladım, süslenip kırıtırsam, bir erkekle konuşursam, mazallah, bakarım başımın çaresine, hem okurum kafalıyım yaaa, hem çalışırım, atölyelerde az ezilmedim, hele yediğim dayaklar fizana gider heralde, solcu olmak, aydın olmak çok okumak, aileyle değil sistemle uğraşmak gerek diye yerleştirdim kafama, okuldaki arkadaşlarımın desteği hep oldu, hala sevgiyle kucaklaştığım çok değerli okumuş, arkadaşlarım olduğu için şanslıyım derim, hepsini ben seçtim, ailemi seçemedim, baskı ve şiddetle boğuşurken, ağaçlar hayvanlar ve dostlara sarıldım, müziğe sarıldım, özgün müzik yol gösterici oldu, kitaplar okumak, kurtarıcım oldu, ama dayak yememe engel olmadı, malesef kötü sözler duymamada engel olamadı, sadece hayatı sevmemi başka bir dünya mümkün inancımı korudu ve sağlamlaştırdı, bu da birşey, ama pisimbat kızma bana, kemikleşmiş bir yapıya belkide yaşadıklarım sebep oldu, bırak işi gücü hayatını yaşa, kendine zaman ayır, işte bunları yapabilsem taşıyabildiğimden fazla yük verdiler omuzlarıma, şimdi o yükü nasıl indireceğim bilmiyorum, işin kötüsü kendimi koruyabilmek için yalnızlaştım, yaaaaaaa işte böyleeee bitmez bu hikaye ben eşek oldukça sırtıma daha ağır yük koyacaklar biliyorum, indirsem gene kötü, ay sıkılıdım yazarken bile, amaaa ben çok yetenekliyim evelallah elimden her iş gelir, bakarım başımın çaresine, çıkarım bir ağacın tepesine dalga geçerim hayatla, karamelli dondurmamı yerim

Bu senin hikayen mi Nurhanza tam anlayamadım ama;

Eğer senin hikayense, bütün bunlara rağmen dik durman ve mutlu olabilmen ne güzel ki bu da içindeki gücü gösteriyor...

sen karamelli dondurmanı ye gene.. dondurmanı yerken sor kendine bu yükleri NASIL atarım omuzlarımdan diye...NEDEN diye sorma..NASIL'ı bulduğun ve, çıkış noktasını bulduğun anda, nedenleri anlayacaksın...NASIL DİYE SOR..NASIL NASIL NASIL..sonra gelecek cevaba odaklanma..cevap kendiliğinden ya bir davranış biçimi olarak ortaya çıkar..ya bir şarkı dizesinde yada bir dost muhabbetinde..ama çıkış var..bundan emin ol...insanları değiştirme gücümüz yok.onlar kendi özgür iradeleri ile yapıyorlar seçimlerini...ama kendimizi değiştirme gücümüz sınırsız..saygılı sevgiler..

[siyah]

Sevgili Bengü senin bu yaşadığını benim oğlumda benzer şekilde yaşıyor özellikle sınav öncesi kendisini sınav sonucunun olumsuz olacağını şeklinde telkinde bulunuyormuş o zaman sınav hececanınıda yok ediyormuş beklediği sonuçda daha iyi oluyormuş. Ben ona olumlu telkinlerde bulunmasını önermiştim onu uyguladığında hem heyecanı artmış hemde sonuç istediği gibi olmamış sanırım çelişik niyet teorisi diye birşey okumuştum bazı insanlarda sistem böyle işleyebiliyormuş.

[bengu1]

sevgili by mehmet ve siyah,
Öncelikle sorunuma gösterdiğiniz ilgi için çok teşekkür ediyorum, yaptığınız açıklamalar banada çok mantıklı geldi ama tabi şu an bendeki saplantı boyutunda nüks ettiği için yinede tam nasıl başa çıkarım bunu bilemiyorum.Ama anlattıklarınız doğrultusunda düşünmeye devam edeceğim sağolun dostlarım.
Bu arada gecen hafta sonu yani ego ve suçluluk dinleyeli tam bir hafta olmuştu ki birden bire bişey yaşadım hatta kafama dank etti desem daha doğru olur...Ben uzunca bi zamandır yogun ailevi sorunlar yaşıyorum bunun sonucu olarakta annem bizim yanımıza taşındı.Babam çok sinirli bi baba tipidir bizi hep korkuturdu annemide daha fazla üzmesini istemedim aldım geldim.Zamanla annem kötü de olsa evinden ayrılmanın verdiği üzüntüyle yanımda rahat edemedi bi türlü hep fazlalık gibi hissetti kendini ve bi çok rahatsızlığı çıktı budabeni tabi haliyle çok gerdi yaklaşık 1.5 senedir hep bu streslerle boğuştum eşim çok anlayışlıdır hep beni destekledi yanlız son zamanlarada oda artık bazı değişimler göstermeye başladı ben sürekli aile sorunları ve stresleriyle uğraşıyordum aradada onu idare ediyordum sanki bu onu baya yıpratmıştı ama bişey çaktırmıyordu... birden o gün bunu öyle derin hissettimki, resmen ruhunu hissettim eşimin, içinden geçenleri, çok ağladım hemen ona bi mesaj attım ve özür diledim, aslında benim hayattaki tek desteğimdi o, beni en iyi anlayandı yani onu üzdüğüm için kendime çok kızdım ama bunu anlamamla içimdeki düğümde çözüldü sanki, Ben bunu dinlediğim skriptler sayesinde başardığıma inanıyorum derinlere götürdü beni, eski bana belkide....Epeydir hep sanki zaman geçiyor beni boğuyor bende Alisin tavsanı gibi elimde bi saat geç kaldım geç kaldım diye anlamsız anlamsız etrafta dolaşıyordum.Yaptığım hiç birşeyin anlamını kavrayamıyordum biyerde oturmak istiyor oturur oturmaz ordan sıkılıyor kalkmak istiyordum mesela.Ve o an yani dank edince bişeyler zaman bile eski kıvamına yavaş yavaş geri döndü ve artık ben anlamını sindirerek oturdum kalktım yaşadım ve hafta sonu bi sefer göz açıp kapayınca geçip gitmedi kafamdaki karışıklıktan herşeyin lezettide birbirine girmiş meyer .Ama tabi gene yüklerim var gene stresliyim gene hem annemi kırmamam hem eşimle çok yakından ilgilenmem yani iş olsun diye değil gerçekten ilgilenmem gerekiyor.Yani bu sadece benim sorunum değil bi çok insanda aynı şeyi yaşıyor biliyorum, yanlız bu ilişkilerimizi ve kendi hayatlarımızı aillelerimizin yükünü taşımaktan bi türlü yaşayamamış olmak tabiki bizi çok hırpalıyo zaman zaman hiç kimseye bu nu bu şekilde anlatamıyoruz utanıp sıkılıp içimize atıyoruz ateşi ruhumuzda söndürüyoruz ve acı çığlıklarımızıda gene içimizde atıyoruz.Yani sonuçta sorun varsa çözümüde olmalı benim bi sorunum var çözümü ise zamana bağlı çünkü borçlarım var ve anneme ayrı bi ev tutmak istiyorum onlar bitince tutacağım inşallah.Tabi önce herşeyin hayırlısı.
Çok şeyden bahsettim benim bile kafam karıştı umarım ifade etmek istediğim şeyi doğru verebilmişimdir sizlere asıl üstünde durmak istediğim şey sorunlarımızın önceliklerimizin önüne geçmesine izin verirsek o noktada kendi kendimizi imha etmiş oluyoruz aslında.Bunu engellemek için önce farkına varmamız lazım eğer bi kaptırırsak o soruna kendimizi, başımıza gelebilecek en kötü şey gelmiş oluyor yani ne kuşun sesini duyup şarkısını dinleyebiliriz, ne esen rüzgarın yanaklarımızı oksayışını hissedebiliriz, zaman akıp giderken geriye ağzımızda kötü bi tat bırakmış gibi olur sadece ...