cevap verebilir misiniz?

[nevresim]

yeni bir hayat Nickli Üyeden Alıntı

çok haklısın nevresim,bu durum genetik olsa dahi çaba ile düzeltilebilir diye düşünüyorum..Tabii,negatif etkenlerle yaşamaya devam ederken daha fazla çaba harcamak gerekir.Bazen başa döndüğünü hissettirebilir insana..O ortamdan çıkabilme ihtimali olsa,daha farklı olur..Evli olduğun kişiyle olsa yolunu ayırırsın,benim yaptığım gibi..Arkadaşın veya komşun olsa hadi görüşmezsin...Fakat birinci derece aile üyeleri insanı bu durumda çok zorlayabilir..Kendilerini aşamadıkları için seni ezerek egolarını tatmin ettiklerini düşünüyorum ben..Bazen mesajlarını şaşkınlıkla okuyorum..Nasıl bir anne evladına iğrenç olduğunu söyleyebilir!!..Kendisi bu şekilde yetiştiyse,ne demek olduğunu daha iyi bilip seni teşvik edici yetiştirmesi gerekirdi...

Burada bunları dile getirmen bile ne kadar cesaretli olduğunu gösteriyor..Mücadeleci bir yapın olduğunu seziyorum ve bence sen bu sorunun üstesinden geleceksin..

yeni bir hayat haklısın herhangi bi kişi olsa bi şekilde uzaklaşırsın görüşmezsin o kişiyle,ama aile olunca sorun çıkılmıyo işin içinden.
annem artık biraz daha farkında yanlış yaptığıının şunuda söyliyim zaten cehaletten de ileri geliyo yaptıkları,ama yaptıkları tabi ki çok yanlış,daha bilinçli olmalıydılar kesinlikle.
annemin davranışlarını şöyle analiz ediyorum-dum,
çocukken; bana alakalı alakasız yaptığı küçük düşürücü davranışları,aşağalamaları, ben haketttiğim için bana yapıyo diye düşünüyodum,evet ben gerçekten layık değilim hiçbir şeye, özellikle ben bayan yanlışım herşeyi yanlış yaparım,buna inanıyodum,tabi çocuk aklıyla idrak edemiyo insan,
ergenlik döneminde;onları suçlama evremdi:Dnefret etme içten içe,onları hunharca çocuk yetiştirmiş insanlar olarak görme dönemimdi,babama tabi ki bişey diyemiyodum ama anneme söyleniyodum bazen,annemin olumsuz yönde etkisi zaten azalmıştı eskisine göre,
şimdi ki zamanımda ise;artık nefret etmiyorum ama keşke olmasaydı duygusu var hafiften,geçmişi daha özgür bıraktım,cahilliklerinden yaptılar bunları ,belki böyle olsun istemezlerdi diyorum kendi kendime,bu şekilde yorumluyorum
cesaretim konusunda da şunları itirafedeyim,internet ortamında olduğum için daha rahatım:D yüzyüze olsak bu kadar rahat olmazdım açıkçası,ama zamanla çok daha kendinden emin biri olucam buna inanıyorum,hatta şöyle demeliyim sanırım,ben kendine güvenen biri olmayı seciyorum:)
sunuda eklemek isterim gerçekten beni alakanız çok mutlu ediyo,beni tanımyosunuz bile ama yardımcı olmaya çalışıyosunuz,bu beni daha teşvik ediyo ,inşallah sizler de çok güzel bi hayata sahip olursunuz bütün güzellikler sizinle olur bunu samimi olarak söylüyorum,ben kendimi yalnız hissettiğim bi konuda yanımda oluyosunuz çok çok teşekkür ederim.

[yeni bir hayat]

nevresim Nickli Üyeden Alıntı

cesaretim konusunda da şunları itirafedeyim,internet ortamında olduğum için daha rahatım:D yüzyüze olsak bu kadar rahat olmazdım açıkçası,ama zamanla çok daha kendinden emin biri olucam buna inanıyorum,hatta şöyle demeliyim sanırım,ben kendine güvenen biri olmayı seciyorum:)

kendine güvenen biri olmayı seçmen,bu kararlılığın zaten çok güzel haberlerin başlangıcı nevresim..O zaman yazarak duygularını netçe ifade edebilirsin..İçinde saklı kalmaz hissettiklerin,bu da bir nevi terapi aslında...
redflowersin dediği gibi kendinle ilgili neler yazmak istersin mesela?..Yazdığın herşeyi bizlerle paylaşmak zorunda da değilsin..Kendi başına da olsan, yazmak farkındalığını artırır..
Herşey daha güzel olacak,ben de eminim bundan..

Herşeyin gönlünce olması dileklerimle..

[nevresim]

redflowers Nickli Üyeden Alıntı

Ben yine her zamanki gibi aynı yerde takıldım

Şöyle diyelim; X kişisinin ailesinden annesi devamlı onu yargılar ve suçlarken, babası devamlı onu övüyor, onunla ne kadar gurur duyduğunu belirtiyor. Söz konusu bir olayda anne çocuğunu farklı durumlardan yargılarken, baba çok farklı bir pencereden yani bardağın dolu tarafından bakıp aynı konuda çocuğunu övüyor. Şimdi bu çocuk özgüvenli mi olur, özgüvensiz mi? Çocuğun odağına bağlı.

Nevresim'cim neredeyse bu forumdaki ilk mesajlarından beri seni ve yazılarını takip ediyorum. Bazen yazdıklarını gülümseyerek okudum bazen tepkisiz bir şekilde. Biliyorsun ki annen, baban, ablan sana kendilerini yansıtıyorlar.

Şimdi sana canlı bir örnek veriyim: Dün bana göre çok güzel olan bir olayla karşılaştım ve bir bununla bir deney yapmaya o an karar verdim. Önce çok sevdiğim bir dostumu aradım, hayatı ve kendini çok seven her şeyin her an çok iyi olduğunu düşünen. Ona başımı geleni anlattım, ama hiçbir duygu katmadan ve beni tebrik etti, bundan sonra herşeyin çok daha güzel olacağını belirtti. Aynı olayı bu sefer başına her an kötü şeylerin gelebileceğini düşünen birisine aynı şekilde hiçbir ek yapmadan anlattım ve aldığım tepki inanılmazdı, felaket senaryoları yazmaya başladı bana, arkadan olabilecek en kötü şeyleri sıralamaya başladı. şimdi olay aynı, anlatan kişi aynı ama tepkiler ne kadar farklı. Çünkü hayatlarına bakış açıları ayrı, annen seni yargılıyorsa seni suçladığı her konu kendinde farkedemediği, kabullenemediği yanları. Bunu bilelim her şeyden önce, seni değil kendisini suçluyor ve çirkin buluyor.

Peki sen ne düşünüyorsun? Gerçekten annenin söylediği gibi misin? Ya da babanın? Bunlar onların senin hakkındaki fikirleri, peki sen ne düşünüyorsun kendinle ilgili? Oturup sana kendini yaz deseler neler yazarsın mesela?

redflowers yazılarımı takip etmeniz beni çok mutlu etti,sizde çok ilgilisiniz yardımlarınız için çok müteşekkirim,bunları kelimelerle ifade edemiyorum ama gerçekten çok duygulanıyorum iyiliğiniz için,
haklısınız onlar kendilerini yansıtıyolardı bana,artık tabi ki bunları haketmediğimin bilincindeyim,ben de her insan gibi bu dünyada güzel yaşama hakkına sahibim,bunu düşünüyorum,bilinçliyim artık,hatta bana o tarz bi şey söylendiğinde ben o lafı hakettiğim için söylendiğini artık düşünmüyorum ama şöyle ben o lafı kendime söylettirdim gereken cvbı vermeliydim diye düşünüyorum,o lafı sindirmekten ziyade,cvb verme aşamasına gelicem:D
ben insanları kırmaktan çok korkuyorum,beni birini kırmam beni inanılmaz etkliyo,insanlara zarar vermemeliyim düşüncesi hakim bende,olaylara daha soğuk bakabiliyorum,ailemdekilerin pianik yaparak baktıkları bi olayda,mantıklı açıklamalar yapabiiyorum,annannem zaten artık benim çok mantıklı yerinde yorumlar yaptığımı söylüyo,sen evdeki mantıklı kişisin olgunsun diyo,
kendime daha çok bakıyorum eskisine göre,görüntüm değişti artık gerçekten,beğenildiğimi algılayabiliyorum-özgüven için önemli bence-,insanların beni gördüğünde değerli olduğumu düşünüp ,konuştuğumda özgüvensiz biri olduğunu düşünmelerinden korkuyorum açıkcası,özgüvenim yerine gelirse bu sorunda kalmıyıcak,hayatı eskisine göre gerçekten daha çok güzel buluyorum,kapkara gözlüklerle bakmıyorum dünyaya,herşey güzel olacak diye bakıyorum.

[derya hanim]

maviş.cadı Nickli Üyeden Alıntı

sosyal fobi doğuştandır ve karakterinin bir parçasıdır hipnoz çözüm değildir. kendin bunu başka yollar deneyerek yenmelisin

Bu konu uzerinde bilgili arkadaslar aciklama yapabilirler mi?

[çok_mutlu:)]

sosyal fobi hiç bir zaman karekterin parçası değildir aman bu yanılgıya düşmeyelim sosyal fobi bir rahatsızlıktır ilaçla çozumu vardır telkinle çozumu vardır hipnoterapiyle çozumu vardır yenilmeyecek bir psikolojik rahatsızlık değildir kesinlikle herşey gibi beyinde biter mesela ben aylardır kimsenin yüzüne bakamıyorum bu sabah uyandığımda kesinlikle insanların yüzüne ne olursa olsun bakacağım dedim ve gittim iş yerime ve kendimi zorluyarak baktım ilkinde zorlandım ikincisinde biraz daha hafifledi ve sonra rahatladım olumdan başka herşeyin çaresi vardır bu tarz rahatsızlıklarında var ayrıca hipnozda kullanılan bir yontemdir.Ama hipnoz ve hipnoterapi bir uzman denetiminde yapılmalı eğer bu konuda bir bilgiye sahip değilseniz.

[derya hanim]

Pardon yeni okudum bilgiler verilmis benim soruma.Bende 3 sene once yasadim. Disarida yururken hep dusecekmisim gibi. Yada toplulukta otururken bir anda sicak basip,ellerimin icinin islanmasi ,ardindan karnimda baslayan ve herkesin duyabilecei guruldamalar. Artik evden cikamiyordum hani yolda dusucem ya .Hic bir sey kalici degil, hepsinin ilaci zaman.O anda yasadiklarin sadece cok yipratici bir donem.Annemde vardi .Genetiktir belki .Arkadasim halen ilac kullaniyor.Ailesi cok saskin .Genetikse bu hastalik , ailede bir tek onda var.

[çok_mutlu:)]

genetikte olabiliyor bazı insanlar bunu farkedemiyor ve ne kadar çekingen biri diyip üzerinde durulmuyor ve bu insanlar zamanında ilgilenilmediği için yada kişi farkedemediği için içine kapanık insanlar ortaya çıkıyor bunun farkında olup çozum yollarını araştırmak en iyi çozum kesinlikle üstünde durulması gereken bir konu...o kadar çok varki toplumda bende vardım eskide kaldı yeniyorum üstüne giderek çünkü:))

[nevresim]

bence de toplumda çok var,geçenlerde bi elektronik eşya satan bi mağazada telefonu bize tanıtan bi çalışan,tam telefonun kartının takılışını gösterirken elleri titremeye başladı,
okulda bi araştırma görevlisi,öğlen arası yemek alırken tanıdığı birinin gelipte ben ödiycem demesiyle,onun da ben ödiyim falan demesiyle,bi kaç bakışın kendilerine yönelmesinden dolayı birden kıpkırmızı oldu,hala aklımda kalmış ya baya kariyer yapıyo adam,bi yerlere gelmiş,ne biliyim ben öyle olmak istemiyorum,aslında bunlar sadece bi kaç örnek,daha farketmediğimiz,akrabalarının farkettiği kişiler çok vardır,
şunu da sormak istiyorum tekrardan,sosyal fobi için hipnoz olan var mı arkadaşlar?