Bugün affediyorum...

[Alexandra]

Merhaba arkadaşlar,
İlerlemek, huzurlu kalmak ve tamamlanmak için affetmemiz gerekiyor. Bunu zaten hepimiz biliyoruz. Geçmişten, çok uzaklardan, çok yakınlardan, bugün yaşadıklarımızdan, ağırlıklarımızdan kurtulmak için affedelim. Ama gerçekten affedelim.

Gemişten sıyrılıp bugünü doya doya yaşamak için, yarına geçebilmek için, ağırlıkları atıp daha yükseye ulaşabilmek için affedelim. Gelin hep birlikte, affetmediğimiz bir şey kaldıysa, burada affedelim.

[planner]

Affedemiyorum... Yapılan hatayı affetmeyen zihniyeti affedemiyorum, kusura bakmayın...

Yapılan hatayı koz olarak kullanan zihniyeti affedemiyorum. Bu taş kalpliliği affedemiyorum...

[RenaC]

Kendimi ve geçmişimdeki insanları affediyorum.Kendimi affederek ruhumu hafifletiyor ve hayatta huzur dolu bir yolculuğa çıkıyorum.Kendime verdiğim zararlar için kendimi affediyorum.Geçmişimde ve bugün bana zarar vermeye çalışan insanların benim gelişimim için gerekli olduğunu düşünüyor ve bu insanlarıda affediyorum.Affediyorum çünkü kendimi seviyorum ve huzurlu bir yaşamı hakediyorum.

[cadi_bm]

Affediyorum en başta kendimi; kendime bazen acımasız davranıp üzdüğüm için. Geride kaldı ve çok şey kattı.
Vee hayatımı etkileyen herkesi kendim için affediyorum. Bu bazısının zaafıydı, bazısının acıma hissinden yoksun olması, bazısının insanlıktan nasibini alamamış olması ( bu kısım tüm ruhsuz odunlara gelsin )
Bundan sonra bilinçliyim, yeterliyim, mutluyum, huzurluyum, doluyum ve kendimi çooooooooooookkk seviyorum Hepinize saygılar

[Alexandra]

Birkaç haftadır kafamı kurcalayıp duran bir sıkıntı vardı. Hayatta affedemem dediğim teyzem. Bu yaşıma kadar önüme sözlerinden dikenler yerleştirmiş, tüm çevresinin içini kanatmış, sevgi yoksunu, gülümseme fukarası, "Poison Ivy" kıvamında bir yaratıktı kendisi. Hayatımdan seneler önce çok radikal bir şekilde tamamen çıkartmıştım, bütün söz gidiş geliş yollarını da koparıp atmıştım. Fakat çevremdeki insanlara saldırmaya devam ediyor oluşu da için için beni delirtmiyor değildi.

Hatta daha dün, "Bu kadının karşısına periyodik aralıklarla Zebellah gibi dikilmeli, ortalığın delisi gibi istediğini yapamayacağını göstermeli", diyordum. Ama bir taraftan da ondan kurtulup hayatıma devam edebilmem için affetmem gerekiyordu. Bir yolunu bulurum, bir yolunu bulurum diye diye erteledim.

Gün bugündür. Baktım bizim ailenin çehresine. Yüzleri, yaşadıkları hayatları, bulundukları noktayı bir gözden geçirdim. Hepsi 7'den 70'e okumuş, çalışmış, bilinçli, aklı başında insanlar. Bu kadın karşısına geleni ezim ezim ezerken kimse kimseyi savunmuyor, sahiplenmiyor. uzun zaman onlara da kızmıştım. "Nasıl bir danışıklı dövüş bu, kendi kapınız ardında söylenin, birbirinize arka çıkmayın, ama lafları da yiyin yutun."

Ama beni ben yapan, kendimi savunmayı, kimseye sırtımı yaslamamayı da bu tavır yüzünden geliştirmişim. Önce onları affettim. Çünkü farkında olmadan, et tırnaktan kopmaz diyerek, beni güçlendirmişler.

Şimdi telefonumda "Canavar" olarak kayıtlı teyzemi de affediyorum. Gerçekten affediyorum. Onun sayesinde kendi hakkımı savunmayı öğrendim, kendime laf söz söylememeyi öğrendim, parayla satın alınamayacağımı, sahte sevgi gösterilerine, hediyeler pabuç bırakmayacağımı öğrendim. Bana, benim içimdeki beni tanıtmış çocukluğumdan beri. Yalnızlık maalesef onun kaderinde var, çünkü sevmeyi bilmiyor. İğneleyip, acıtmayı dürüstlük zanneden bu zavvallı kadını affediyorum. Söylediği bütün sözleri kendisine iade etmiştim. Şimdi yolumdan, geçmişimden, geleceğimden tamamen çıkartıyorum.

Kan bağı sadece çekirdek aileyi bağlar. Seçemeyip de sevmekten başka çaren olmayan kişiler sadece annen, baban, kardeşlerindir. İkincil kan bağları için üzgünüm, çok üzgünüm. Saygıyı ve de sevgiyi yaptıklarıyla haketmek zorunda onlar da herkes gibi. Belki bu düşüncelerim için bana kızanlarınız olacak. Şanslı bir ailede yetişmiş olduklarını düşünmelerini tercih ederim.

Ama ben bugün affettim. Çok şükür affetmenin yolunu buldum.
Çok mutluyum ve inanın hafifledim.
Hepinize sevgiler

[RenaC]

Bluepebbles Nickli Üyeden Alıntı

Birkaç haftadır kafamı kurcalayıp duran bir sıkıntı vardı. Hayatta affedemem dediğim teyzem. Bu yaşıma kadar önüme sözlerinden dikenler yerleştirmiş, tüm çevresinin içini kanatmış, sevgi yoksunu, gülümseme fukarası, "Poison Ivy" kıvamında bir yaratıktı kendisi. Hayatımdan seneler önce çok radikal bir şekilde tamamen çıkartmıştım, bütün söz gidiş geliş yollarını da koparıp atmıştım. Fakat çevremdeki insanlara saldırmaya devam ediyor oluşu da için için beni delirtmiyor değildi.

Hatta daha dün, "Bu kadının karşısına periyodik aralıklarla Zebellah gibi dikilmeli, ortalığın delisi gibi istediğini yapamayacağını göstermeli", diyordum. Ama bir taraftan da ondan kurtulup hayatıma devam edebilmem için affetmem gerekiyordu. Bir yolunu bulurum, bir yolunu bulurum diye diye erteledim.

Gün bugündür. Baktım bizim ailenin çehresine. Yüzleri, yaşadıkları hayatları, bulundukları noktayı bir gözden geçirdim. Hepsi 7'den 70'e okumuş, çalışmış, bilinçli, aklı başında insanlar. Bu kadın karşısına geleni ezim ezim ezerken kimse kimseyi savunmuyor, sahiplenmiyor. uzun zaman onlara da kızmıştım. "Nasıl bir danışıklı dövüş bu, kendi kapınız ardında söylenin, birbirinize arka çıkmayın, ama lafları da yiyin yutun."

Ama beni ben yapan, kendimi savunmayı, kimseye sırtımı yaslamamayı da bu tavır yüzünden geliştirmişim. Önce onları affettim. Çünkü farkında olmadan, et tırnaktan kopmaz diyerek, beni güçlendirmişler.

Şimdi telefonumda "Canavar" olarak kayıtlı teyzemi de affediyorum. Gerçekten affediyorum. Onun sayesinde kendi hakkımı savunmayı öğrendim, kendime laf söz söylememeyi öğrendim, parayla satın alınamayacağımı, sahte sevgi gösterilerine, hediyeler pabuç bırakmayacağımı öğrendim. Bana, benim içimdeki beni tanıtmış çocukluğumdan beri. Yalnızlık maalesef onun kaderinde var, çünkü sevmeyi bilmiyor. İğneleyip, acıtmayı dürüstlük zanneden bu zavvallı kadını affediyorum. Söylediği bütün sözleri kendisine iade etmiştim. Şimdi yolumdan, geçmişimden, geleceğimden tamamen çıkartıyorum.

Kan bağı sadece çekirdek aileyi bağlar. Seçemeyip de sevmekten başka çaren olmayan kişiler sadece annen, baban, kardeşlerindir. İkincil kan bağları için üzgünüm, çok üzgünüm. Saygıyı ve de sevgiyi yaptıklarıyla haketmek zorunda onlar da herkes gibi. Belki bu düşüncelerim için bana kızanlarınız olacak. Şanslı bir ailede yetişmiş olduklarını düşünmelerini tercih ederim.

Ama ben bugün affettim. Çok şükür affetmenin yolunu buldum.
Çok mutluyum ve inanın hafifledim.
Hepinize sevgiler

Sende büyük bir değişiklik yaratacağına inanıyorum affetmenin önemini kavramış ve kendin için elinden geleni yapıyorsun.Mutlulukla dol.

[Alexandra]

planner Nickli Üyeden Alıntı

Affedemiyorum... Yapılan hatayı affetmeyen zihniyeti affedemiyorum, kusura bakmayın...

Yapılan hatayı koz olarak kullanan zihniyeti affedemiyorum. Bu taş kalpliliği affedemiyorum...

Sakin ol Planner,
Sadece daha zamanı gelmemiş demek ki. Affetmezsen içinde tortu olur, çöreklenir kalır. Hepimiz insanız, hepimiz hata yapıyoruz. ve de hepimiz affedilmeyi hakediyoruz.

Biraz zaman geçtikten sonra belki sana yepyeni bir yol şansı açtığını göreceksin. Erken karar verme Hastalığına tutulmayın.
Yapılanı koz olarak kullanmak günahtır bence de. Çok haklısınız. Kolayına da günah demem. Ama kişi kendi karanlığını da aydınlığını da kendi çevresinde taşır. Onun kendine yaptığı hatadır, belki can havlidir. Belki sizi daha fazla üzmemek için bu yolu seçmiştir.

zamanı gelir affetmenizin de.
İnanıyorum Planner. Bir gün siz de onu affedeceksiniz ve yolunuza devam edeceksiniz.

Sevgiler

[Alexandra]

RenaC Nickli Üyeden Alıntı

Kendimi ve geçmişimdeki insanları affediyorum.Kendimi affederek ruhumu hafifletiyor ve hayatta huzur dolu bir yolculuğa çıkıyorum.Kendime verdiğim zararlar için kendimi affediyorum.Geçmişimde ve bugün bana zarar vermeye çalışan insanların benim gelişimim için gerekli olduğunu düşünüyor ve bu insanlarıda affediyorum.Affediyorum çünkü kendimi seviyorum ve huzurlu bir yaşamı hakediyorum.

Harikasın rena C,

Her şeyin en iyisini, en güzelini hakediyorsun. Sen kanatlandın, süzülüyorsun. Umarım okuyan herkes senin gibi affeder, hafifler ve yoluna devam eder.

Sevgiler

[planner]

Bluepebbles Nickli Üyeden Alıntı

Birkaç haftadır kafamı kurcalayıp duran bir sıkıntı vardı. Hayatta affedemem dediğim teyzem. Bu yaşıma kadar önüme sözlerinden dikenler yerleştirmiş, tüm çevresinin içini kanatmış, sevgi yoksunu, gülümseme fukarası, "Poison Ivy" kıvamında bir yaratıktı kendisi. Hayatımdan seneler önce çok radikal bir şekilde tamamen çıkartmıştım, bütün söz gidiş geliş yollarını da koparıp atmıştım. Fakat çevremdeki insanlara saldırmaya devam ediyor oluşu da için için beni delirtmiyor değildi.

Hatta daha dün, "Bu kadının karşısına periyodik aralıklarla Zebellah gibi dikilmeli, ortalığın delisi gibi istediğini yapamayacağını göstermeli", diyordum. Ama bir taraftan da ondan kurtulup hayatıma devam edebilmem için affetmem gerekiyordu. Bir yolunu bulurum, bir yolunu bulurum diye diye erteledim.

Gün bugündür. Baktım bizim ailenin çehresine. Yüzleri, yaşadıkları hayatları, bulundukları noktayı bir gözden geçirdim. Hepsi 7'den 70'e okumuş, çalışmış, bilinçli, aklı başında insanlar. Bu kadın karşısına geleni ezim ezim ezerken kimse kimseyi savunmuyor, sahiplenmiyor. uzun zaman onlara da kızmıştım. "Nasıl bir danışıklı dövüş bu, kendi kapınız ardında söylenin, birbirinize arka çıkmayın, ama lafları da yiyin yutun."

Ama beni ben yapan, kendimi savunmayı, kimseye sırtımı yaslamamayı da bu tavır yüzünden geliştirmişim. Önce onları affettim. Çünkü farkında olmadan, et tırnaktan kopmaz diyerek, beni güçlendirmişler.

Şimdi telefonumda "Canavar" olarak kayıtlı teyzemi de affediyorum. Gerçekten affediyorum. Onun sayesinde kendi hakkımı savunmayı öğrendim, kendime laf söz söylememeyi öğrendim, parayla satın alınamayacağımı, sahte sevgi gösterilerine, hediyeler pabuç bırakmayacağımı öğrendim. Bana, benim içimdeki beni tanıtmış çocukluğumdan beri. Yalnızlık maalesef onun kaderinde var, çünkü sevmeyi bilmiyor. İğneleyip, acıtmayı dürüstlük zanneden bu zavvallı kadını affediyorum. Söylediği bütün sözleri kendisine iade etmiştim. Şimdi yolumdan, geçmişimden, geleceğimden tamamen çıkartıyorum.

Kan bağı sadece çekirdek aileyi bağlar. Seçemeyip de sevmekten başka çaren olmayan kişiler sadece annen, baban, kardeşlerindir. İkincil kan bağları için üzgünüm, çok üzgünüm. Saygıyı ve de sevgiyi yaptıklarıyla haketmek zorunda onlar da herkes gibi. Belki bu düşüncelerim için bana kızanlarınız olacak. Şanslı bir ailede yetişmiş olduklarını düşünmelerini tercih ederim.

Ama ben bugün affettim. Çok şükür affetmenin yolunu buldum.
Çok mutluyum ve inanın hafifledim.
Hepinize sevgiler

Farklı bir bakış açısı seninki. Gerçekten farklı. Sana verilen zararları kendin için kullanmışsın. Bunu az kişi başarır. Bu bilinç az kişide bulunuyor. Adına çok sevindim.:)

Bluepebbles Nickli Üyeden Alıntı

Sakin ol Planner,
Sadece daha zamanı gelmemiş demek ki. Affetmezsen içinde tortu olur, çöreklenir kalır. Hepimiz insanız, hepimiz hata yapıyoruz. ve de hepimiz affedilmeyi hakediyoruz.

Biraz zaman geçtikten sonra belki sana yepyeni bir yol şansı açtığını göreceksin. Erken karar verme Hastalığına tutulmayın.
Yapılanı koz olarak kullanmak günahtır bence de. Çok haklısınız. Kolayına da günah demem. Ama kişi kendi karanlığını da aydınlığını da kendi çevresinde taşır. Onun kendine yaptığı hatadır, belki can havlidir. Belki sizi daha fazla üzmemek için bu yolu seçmiştir.

zamanı gelir affetmenizin de.
İnanıyorum Planner. Bir gün siz de onu affedeceksiniz ve yolunuza devam edeceksiniz.

Sevgiler

Yaşananlar gereği affedilmeyi bekleyen tarafım. Tüm hatasını derinlemesine incelemiş ve bunu karşı tarafa uygun bir dille anlatmayı denemiş hatta araya 3. kişileri sokmuş biriyim.

Dediğin gibi erken karar veriyor da olabilirim. Yemek pişmeden ocağı söndürmenin anlamı yok. Bakarsın dibinin tutacağını anlayan olur.:)

Teşekkürler Bluepebbles. Çok teşekkürler.

[Alexandra]

planner Nickli Üyeden Alıntı

Farklı bir bakış açısı seninki. Gerçekten farklı. Sana verilen zararları kendin için kullanmışsın. Bunu az kişi başarır. Bu bilinç az kişide bulunuyor. Adına çok sevindim.:)


Yaşananlar gereği affedilmeyi bekleyen tarafım. Tüm hatasını derinlemesine incelemiş ve bunu karşı tarafa uygun bir dille anlatmayı denemiş hatta araya 3. kişileri sokmuş biriyim.

Dediğin gibi erken karar veriyor da olabilirim. Yemek pişmeden ocağı söndürmenin anlamı yok. Bakarsın dibinin tutacağını anlayan olur.:)

Teşekkürler Bluepebbles. Çok teşekkürler.

Su her zaman yolunu bulur, gidenler geleceği varsa gelir, gelmemesi hayırlıysa, sen ne yaparsan yap, kaç kişiyi araya katarsan kat gelmez.
Ben sana inanıyorum Planner, sen doğru yoldasın.