[hayatimdegisti]

VARLIK PSIKOLOJISI

Gazetemin sayfasını çevirdim ve keyifle ikinci sayfa haberlerini okuyordum.Kapkaç ile ilgili bir haber dikkatimi çekmişti.Birden birisi konuşup tüm dikkatimi dağıttı.
-Dayıoğlu parayı bırakmışsın buraya ki yani seni rahatsiz etmeyeyim diye.Demek istiyorsun ki al parayı git ve beni rahat bırak değmi Dayıoğlu?!!!

Aslında bu sabah da işe gitmek üzere geç kalmıştım.Önce bakkaldan gazetemi almış ve minibüse binmiştim.Bu sarı minibüslerde gazete okumak zevkli olmuyordu.Küçük ve kalabalıktı.Yolculuk ta pek uzun sürmüyordu.Asıl birazdan bineceğim minibüs hem daha büyük hem daha boş oluyordu.Beylikdüzü'ne yolculuk da yaklasik kırk dakika sürdüğü için büyük bir keyifle gazetemi okuyabiliyordum.Her tarafini evirip çevirip tekrar tekrar gazete okudugum yolculuk bana iyi geliyordu.Normalde evde bile bu kadar rahat gazete okuyamiyordum.Mutlaka dikkatimi dagitacak bir seyler olurdu.

Bugun de ilkduraktan gelen minibusun arka tarafinda ikili koltuklardan birine oturdum.Mavi minibuslerde muavin oluyordu.Muavin oldukca on taraflardfa oldugu icin benim yanima gelmesi uzun surecekti.Bir an once parami verip rahat rahat oturmak istiyordum.Yani 40 dakika boyunca sadece rahat rahat yolculuk etmek ve gazetemi keyifle okumak.


Muavinin yavas yavas yanima gelmesini beklemeyecektim.Bu nedenle bir kac gundur yaptigim uzere bozuk paralari sayip yanimda ki bos koltuga birakmistim.Birmilyonyediyuzellibinlira.Muavinler genelde gelip parayi alip bir arka siradan para toplamaya devam ederlerdi.Ben de gazetemi rahat rahat okurdum.Ancak bu sefer oyle olmamisti.Bu muavin benimle iletisim kurmak istiyordu.Ben de varim buradayim demek istiyordu belkide..

-Dayıoğlu ben anladım senin ne yapmak istediğini.Gazete okuyorsun ya beni rahatsiz etme demek istiyorsun yani????

Ben pek cevap vermek istemiyordum.Sadece basimi sallayip sahte bir sekilde gulumsemekle yetindim.Belki giderdi basimdan.
Ancak onun gitmeye niyeti yoktu.Bu sefer arka koltuga oturup oradan gazetemi okumaya basladi.En rahatsiz oldugum seydir birisinin gazetemi okumasi.

Ben sadece iş yerine gideceğim zaman süresince gazetemi okumak istiyordum.Muavinle iletişim kurmak istemiyordum.

Daha sonra psikoloji bilimini kullanayim dedim bu durumda...Gecen hafta arkadaslar ile gittigimiz bir yemekte ortalikta dolasan hiperaktif bir cocuk vardi.Elinde top ona buna atiyor yaramazlik yapiyordu.
Hemen bir psikolojik tahlil yapip cocugun ilgi gormek icin bunu yaptigi tespitini ortaya koymustum.Aslinda bu çocuga kizmak yapilacak en yanlis seydi.Bunun yerine sevgi gstermek gerekiyordu k cocuk yaptiginin faydasiz oldugunu anlasin.
En sevimli tavrimi takinarak çocuga sevgi gosterdim.
-Canim sen tatli seysin oyle aferin sana...

İşe yaramişti bu tavrim.Çocuk bu kadar şımarmama rağmen bana kizmadilar diye düşünerek mahçup bir şekilde yanimizdan ayrildi..


Çocukta işe yarayan bu yöntem muavinde de işe yarayabilirmiydi..
Bu muavin ne istiyordu peki..

Neyse ki yolculuk ilerledikçe minübüs yolculari artti da bu muavin ile daha fazla iletişim kurmaktan kurtulmuştum.Yoksa bidi bidi konusacakti..

Gazetemi evire çevire rahat rahat okudum ve minibüsten indim.

..
Aslinda birilerine yokmus gibi davranmak belki de kendimizi yok farzetmekti.Bu nedenle kim olursa olsun varolduklarini onlara hissettirmek kendi varlgimizin ispatiydi..
Kimbilir...

Atakan Sönmez

2005

Beim bitanecik dünya tatlısı bi yiğenim var.Onu hepimiz çok sevmemize rağmen ohep kaçan ,gizlenen bi çocuk.Elinden gelsede görünmez olsa .Biz birbirimizi çok severiz .O somurtkan bişekilde gelir, ben ona kimizaman sataşırım kimi zaman okşarım ama bişekilde iletişim kurarım.Okulda yaşadığı en ufak sorun hayatındaki en vahimsonuçlara neden oluyor.Kaç kere pisikologa gitti.Mesela köpekten korkup kekemeliği başlamıştı.Hastalandığında kustuğu zaman ev kirledi diye kaygılnıp daha çok kusuyor.Kardeşimin tek çocuğu bu yüzden anne baba fazla ilgililer.Hiç çocuk gibi değil sanki kocaman adam .İnsanlara öyle cevaplar veriyorki ya bu nasıl bi çocuk dedirtiyor .Birtek bana cevap yetiştiremiyor bu yüzdende çok iyi anlaşıyoruz.Onun sorunuda görünmez olamaması.Onun için ne yapmamızda yarar var bilmiyoruz.Buda hepimizi üzüyor.