18-06-2013, 11:26 PM
|
#128 (permalink)
|
Binbaşı
Üyelik tarihi: Feb 2010
Mesajlar: 1,549
Tesekkür: 5,267
1,458 Mesajinıza toplam 5,344 kez İyi ki varsın demişler.İyi ki varsınız iyi ki varız.
| Cevap: Ruh Halim Hep Değişiyor... öyle olduğumuz için öyle olduğumuzu düşünmüyoruz!
öyle olduğumuzu düşündüğümüz için öyle oluyoruz!
çevrenizde çok korkak olan ama kendini dışarıya cesur olarak lanse eden insanlar görmüyor musunuz? ya da, başkalarını aldatmak için sevgi dolu, mutlu, yaşam dolu, açık görüşlü olduğunu ifade edenler yok mu? biraz düşünün, bunların ne kadar da fazla göze battıklarını göreceksiniz. o hâlde, sizi; içinizdeki hakiki güzelliği ve sevgiyi, mutluluğu, enerjiyi, sevinci açığa çıkarmaktan engelleyen siz değilsiniz de başka ne olabilir? bir anlık bir şeydir, sadece bir anlık! çizginin öbür tarafındasın, istediğin zaman diğer tarafa atlayabilirsin.. geçebilirsin... Pireleri almışlar, bir kavanozun içine yerleştirip kapağını da açık bırakmışlar. Bir süre sonra hepsi zıplayarak kaçmış. Bunu bir kaç kez tekrarladıktan sonra, bir kez de kapağı kapatmışlar. Pireler yine zıplayıp çıkmaya çalışmışlar,ama her sefer kapağa çarpıp geri düşmüşler. Uzun bir süre sonra kapak açılsa da, pirelerin zıplamasına rağmen dışarı çıkamadıkları görülmüş. Çünkü artık pireler kapak seviyesini geçecek kadar zıplamayı beceremiyorlarmış. Artık kapağı kapamaya gerek kalmamış,çünkü açık da olsa pireler kaçmayı başaramıyorlarmış... Bir köpekbalığı aç halde bir akvaryuma konulur. Balık akvaryumun her yerinde yüzebilmektedir. Avlayacağı bir şeyler aramaktadır. Sonra akvaryuma küçük bir balık konur. Köpekbalığı küçük balığı yemek için hemen harekete geçer. Çünkü açtır (motivasyon), küçük balığı yiyebileceğine inanmaktadır (özgüven) ve küçük balığı yemenin kendi ellerinde (kontrol) olduğunu düşünmektedir. Küçük balığı yemek için ilk saldırısında kafasını ne olduğunu anlayamadığı sert bir şeye çarparak şok geçirir. Çünkü bilim adamları küçük balık ile büyük balık arasına cam bir bölme yerleştirerek, onları ayırmışlardır. Köpekbalığı camı görememekte ama kafasını cama çarparak camı algılamaktadır. Sonra bir daha dener, yine kafasını cama çarpar, bir daha dener, tekrar çarpar. Tanımlayamayacağı bir şey hedefine ulaşmasına engel olmaktadır. Yaklaşık 48 saat sonra köpekbalığı küçük balığı yemek için uğraşmayı bırakır. Büyük balık depresyona girmiş gibidir, çaba harcamayı bırakmıştır. Çünkü ne yaparsa yapsın küçük balığı yiyemeyeceğine inanmıştır. Deneyin 2. aşamasına geçildiğinde araştırmacılar aradaki cam bölmeyi kaldırır, köpekbalığı artık küçük balığı yiyebilecektir. Önünde hiçbir engel bulunmamaktadır. Ancak şaşılacaktır ki köpekbalığı küçük balığı yemek için hiçbir şey yapmaz. Küçük balık köpekbalığının yanına da gelse yine de yemez. bunlara, öğrenilmiş çaresizlik diyorlar. bırakalım sınıflandırmayı bilimadamları yapsın. biz sadece aklımızı ve duygularımızı doğru şekilde kullanarak; doğru soruları sorarak, doğru olduğuna inandığımız yollarda yürüyerek farkındalığımızı artırıp daha da güzele doğru gidelim... |
Offline
| |