Ruh Halim Hep Değişiyor...

[Cookie]

Işıklı yol Nickli Üyeden Alıntı

Bunu şöyle yaşıyorsun, karşında ki kişi senin için tapılacak insan olmuyor. yada çok fazla bağlılık hissedersem biliyorum ki bunun nedeni hastalığım. O yüzden daha nötr kalmaya çalışıyorum. Fakat ilgimle boğuyor muyum? Bunu ben söyleyemeyeceğim. Daha sakinim ama. Sen onların terketmesi karşısında kendince bir savunma geliştirmişsin ve sen terkediyorsun. Buda sağlıklı değil. Ben artık erkekleri bir tehdit olarak görmüyorum, fakat ben erkeklere güven gibi telkinlerde dinledim. Aylardır telkin dinliyorum. Sanırım kendi içimde çok şeyi hallettim. Eskiden birinden ilgi alamadığımda dikkatini çekebilmek için delirirdim. Peşine düşerdim, uğraşır dururdum. Şimdi öyle değilim aynı yerde bile olsak daha sakinim o kişiyi gördüğümde. Ne nefret, ne acı, ne de aşk anlatabiliyor muyum. Sadece o kişinin kişiliğine bağlı kalabiliyorum. Yani karakterini beğeniyorsam evet bu mümkün ama nefret yada aşırı ilgi yada kıskançlık duymuyorum. Tabi ki acı çekersin nihayetinde sevmişsin ama normal boyutlarda anlatabiliyo muyum?

Anlıyorum. Ama ben tamamen dürtüsel davrandığımı keşfettim. Ben önce inanılmaz ölçüde dikkatini çekerim, ilgi gösteririm karşımdakine. Sonra sıkılırım, bırakırım ilgiyi sevgiyi. Bazen de seviyormuş gibi yaparım. Bir gün gerçekten onsuz yapmam gibi gelir, hatta bir keresinde sevgilim şehir dışına gidiyor diye ağlamıştım. Kendimi berbat hissetmiştim ama sonra ayrılmalıyım, bana göre değil, sevmiyorum demiştim. Yani sevsen de, bir şekilde beynin nasıl işliyorsa artık, seni sevmekten alıkoyuyor gibi. Yani ben buna, bu büyük değişimlere mani olamıyorum. Sevgim uzun süremiyor. Bu arada ben hiç terk edilmedim. Her zaman terk eden oldum. Hiç beni bırakıp giden olmamıştır yani. Ayrılık acısı yaşayıp panik atağa sebep olan ilişkimde bile çocuğu bulup kendime aşık ettikten sonra terk etmiştim. Ve ardıma bakmadan, acımadan yapıyorum bunu. Nasıl değiştiğimin farkında bile olmuyorum.

Sonuç olarak yazdıklarını anladım ama birini aniden sevmeme hissin olunca bu konuda nasıl tekrar karşımdakine bir şeyler hissetmeye zorlayabilirim kendimi? Bunu öğrenemedim sanırım.

En korkuncu da amaçsızlık ve boşluk hissi. Tutunacak bir şey bulamazsam böyle durumlarda, çıldıracak gibi oluyorum. Aşıyorum ama yavaş yavaş. Tek derdim işte bir yuva kurabileceğime inancımın olmayışı. :S

Yine de siteden çok şey öğrenip motive olacağıma inanıyorum.

[Işıklı yol]

maviinci Nickli Üyeden Alıntı

farkında olman çok güzel, bunu değiştirmen için iyi bir başlangıç.. ama bu farkındalığı sürekli kılman lazım. mesela önce şunu bir bil, işler hiçbir zaman mutlak anlamda kötü değil, olmayacak da olumlama diye birşey duydun mu? etkili cümleler kurarak bunlardan olumlama listesi yapacaksın, olumlama yaparak olumsuz düşüncelerle mücadeleye girişeceksin, her gün yaptığın olumlama listesini birkaç kez okuyarak istediğin gibi birisi olacaksın.. olumlu yönlerini zamanla açığa çıkaracaksın; bilinçaltın artık buna alışmaya başlayacak ve sen zaman geçtikçe göreceksin ki, herşey çok daha güzele gidiyor.
Bir de, bilmeni istediğim birşey daha var; bu içinde bulunduğun 15 - 20 yaş aralığı, insan hayatının gelişim sürecinde çok önemli bir aşama. hatta, ikinci aşama - ilki çocuklukta yanlış hatırlamıyorsam 2 - 6 yaş arasındaydı. Şimdi sen yetişkinsin, giderek işlerin daha da ciddiye bindiğini göreceksin ve şu an senin içinde bulunduğun sürecin ciddiyetinin farkında olman, sana bu yolda kendi gelişim sürecini izleyebilmen ve sağlam temellere oturtabilmen için verilmiş bir fırsat bence

Bu çok fazla bilinçli gerçekleşmiyor. Dediklerin doğru fakat bu çok yoğun bir duygu durumu üzerinde çok fazla mesai harcaman gerekiyor. Hiç ama hiç kolay olmuyor. Bir gün bulutlardaysan bir gün yerin dibinde oluyorsun. Cehennemi içinde yaşıyorsun adeta. Asla birinin seni sevdiğine emin olamıyorsun. Gözünün önünde yerlere kapanıp yeminler etse sen yine de onun sevgisinden emin olmıyorsun. Ve en kötüsü boşluk duygusu. Biranda için boşalıyor ve kendine yabancılaşıyorsun. Hayatta her şey anlamını yitiriyor ve sen çok ama çok yoğun bir acı yaşıyorsun. Benim hissettiğim böyleydi en azından şöyle söyleyebilirim yaşadığım acı için adeta ruhum acıyordu. Sanki tüm hücrelerimde hissediyordum bu acıyı. Allaha şükür atlattım hepsini. Şimdi iyiyim. Çok daha iyi olacağımı biliyorum.

[tuna123]

Işıklı yol Nickli Üyeden Alıntı

Bu çok fazla bilinçli gerçekleşmiyor. Dediklerin doğru fakat bu çok yoğun bir duygu durumu üzerinde çok fazla mesai harcaman gerekiyor. Hiç ama hiç kolay olmuyor. Bir gün bulutlardaysan bir gün yerin dibinde oluyorsun. Cehennemi içinde yaşıyorsun adeta. Asla birinin seni sevdiğine emin olamıyorsun. Gözünün önünde yerlere kapanıp yeminler etse sen yine de onun sevgisinden emin olmıyorsun. Ve en kötüsü boşluk duygusu. Biranda için boşalıyor ve kendine yabancılaşıyorsun. Hayatta her şey anlamını yitiriyor ve sen çok ama çok yoğun bir acı yaşıyorsun. Benim hissettiğim böyleydi en azından şöyle söyleyebilirim yaşadığım acı için adeta ruhum acıyordu. Sanki tüm hücrelerimde hissediyordum bu acıyı. Allaha şükür atlattım hepsini. Şimdi iyiyim. Çok daha iyi olacağımı biliyorum.

bendede seninki gibi oluyor ani çöküntüler yaşıyorum hayat bana zehir gibi geliyor adeta . peki nasıl yendin anlatırmısın

[Cookie]

Işıklı yol Nickli Üyeden Alıntı

Bu çok fazla bilinçli gerçekleşmiyor. Dediklerin doğru fakat bu çok yoğun bir duygu durumu üzerinde çok fazla mesai harcaman gerekiyor. Hiç ama hiç kolay olmuyor. Bir gün bulutlardaysan bir gün yerin dibinde oluyorsun. Cehennemi içinde yaşıyorsun adeta. Asla birinin seni sevdiğine emin olamıyorsun. Gözünün önünde yerlere kapanıp yeminler etse sen yine de onun sevgisinden emin olmıyorsun. Ve en kötüsü boşluk duygusu. Biranda için boşalıyor ve kendine yabancılaşıyorsun. Hayatta her şey anlamını yitiriyor ve sen çok ama çok yoğun bir acı yaşıyorsun. Benim hissettiğim böyleydi en azından şöyle söyleyebilirim yaşadığım acı için adeta ruhum acıyordu. Sanki tüm hücrelerimde hissediyordum bu acıyı. Allaha şükür atlattım hepsini. Şimdi iyiyim. Çok daha iyi olacağımı biliyorum.

Bu konuda da merak ettiğim bir şey var. Ben neredeyse hiç dibe çökmüyorum. Hiç kendimi mutsuz hale sokmuyorum. Hep iyiyim, huzurluyum diye telkin ediyorum kendimi. Cehennemi yaşadığımı söyleyemem yani.
Fakat borderline olan insanlar hep dibe çökme durumundan bahseder.

Ben de amaçsızlık ve boşluk duygusu yoğun olduğunda yaşamak çok anlamsız oluyor sadece. Ve ölsem süper olur diyorum ve bunu düşünmek beni çoookkkk korkutuyor. Gerçekten rezalet bir durum. :(( Hemen o halden çıkmak için çabalıyorum. Yani benim dibe vuruş dediğim ancak o zamanlarda olur. Ki ölümü düşününce dahi mutsuz olmuyorum. Aslında her şeyim var, mutluyum diyorum ama yaşamanın manası ne ki? Yapmak istediğim hiçbir şey yok, zaten aşık da olamam, aile de kuramam diyerek umutsuzluğun dibine çöküyorum yalnızca

Yine geçen gün çok kötü düşünceler içine girmişken engelledim kendimi. Bu boşluk duygusu cehennem gibi, o konuda katılıyorum.

Ölme fikrini unuttum artık. Sonuçta ölsen de ruhun yaşayacak. Acı çeken ruh olduğuna göre bedenimden kurtulmanın anlamı yok. Bu düşünceyle beraber aştım bazı şeyleri sanırım.

[Işıklı yol]

Cookie Nickli Üyeden Alıntı

Anlıyorum. Ama ben tamamen dürtüsel davrandığımı keşfettim. Ben önce inanılmaz ölçüde dikkatini çekerim, ilgi gösteririm karşımdakine. Sonra sıkılırım, bırakırım ilgiyi sevgiyi. Bazen de seviyormuş gibi yaparım. Bir gün gerçekten onsuz yapmam gibi gelir, hatta bir keresinde sevgilim şehir dışına gidiyor diye ağlamıştım. Kendimi berbat hissetmiştim ama sonra ayrılmalıyım, bana göre değil, sevmiyorum demiştim. Yani sevsen de, bir şekilde beynin nasıl işliyorsa artık, seni sevmekten alıkoyuyor gibi. Yani ben buna, bu büyük değişimlere mani olamıyorum. Sevgim uzun süremiyor. Bu arada ben hiç terk edilmedim. Her zaman terk eden oldum. Hiç beni bırakıp giden olmamıştır yani. Ayrılık acısı yaşayıp panik atağa sebep olan ilişkimde bile çocuğu bulup kendime aşık ettikten sonra terk etmiştim. Ve ardıma bakmadan, acımadan yapıyorum bunu. Nasıl değiştiğimin farkında bile olmuyorum.

Sonuç olarak yazdıklarını anladım ama birini aniden sevmeme hissin olunca bu konuda nasıl tekrar karşımdakine bir şeyler hissetmeye zorlayabilirim kendimi? Bunu öğrenemedim sanırım.

En korkuncu da amaçsızlık ve boşluk hissi. Tutunacak bir şey bulamazsam böyle durumlarda, çıldıracak gibi oluyorum. Aşıyorum ama yavaş yavaş. Tek derdim işte bir yuva kurabileceğime inancımın olmayışı. :S

Yine de siteden çok şey öğrenip motive olacağıma inanıyorum.

işte sende farklı tezahür etmiş. Sen terkedilmeye karşı bir yöntem geliştirmiş ve ondan önce ben terketmeliyim duygusuna sığınmış olabilirsin bence. Yani bir tür korunma iç güdüsü. Evet kendine aşık etme konusunda yetenek geliştirmen çok mümkün çünkü biz başkaları gibi değiliz. Biz sevgiyi ilgiyi aşırı sevdiğimizden bu konuda kendimizi eğitmiş olabiliriz. ben mesela kendimde şunu fark ediyordum eskiden, ben birinin ilgisini çekmek için cinselliğimi kullanıyordum. Onu alt üst ediyordum fakat bana yakınlaşırsa hatta cinselliğimi vurgularsa bu defa da ondan nefret ediyordum. Hani bazı hayvanlar varya cinsel ilişkiye girdikten sonra erkeğini öldüren. Aynen öyle gibiyim karadul gibi yani. İlişki dediysem sadece bunu ima etmesi bile yoksa ileri boyutlara taşımama şükür ki inançlarım mani idi. Yoksa hergün başka biriyle olabilirdim allah korumuş bu manada beni. Günah olur korkum olmasa çok yara alacaktı ruhum bu manada

[Işıklı yol]

Cookie Nickli Üyeden Alıntı

Bu konuda da merak ettiğim bir şey var. Ben neredeyse hiç dibe çökmüyorum. Hiç kendimi mutsuz hale sokmuyorum. Hep iyiyim, huzurluyum diye telkin ediyorum kendimi. Cehennemi yaşadığımı söyleyemem yani.
Fakat borderline olan insanlar hep dibe çökme durumundan bahseder.

Ben de amaçsızlık ve boşluk duygusu yoğun olduğunda yaşamak çok anlamsız oluyor sadece. Ve ölsem süper olur diyorum ve bunu düşünmek beni çoookkkk korkutuyor. Gerçekten rezalet bir durum. :(( Hemen o halden çıkmak için çabalıyorum. Yani benim dibe vuruş dediğim ancak o zamanlarda olur. Ki ölümü düşününce dahi mutsuz olmuyorum. Aslında her şeyim var, mutluyum diyorum ama yaşamanın manası ne ki? Yapmak istediğim hiçbir şey yok, zaten aşık da olamam, aile de kuramam diyerek umutsuzluğun dibine çöküyorum yalnızca

Yine geçen gün çok kötü düşünceler içine girmişken engelledim kendimi. Bu boşluk duygusu cehennem gibi, o konuda katılıyorum.

Ölme fikrini unuttum artık. Sonuçta ölsen de ruhun yaşayacak. Acı çeken ruh olduğuna göre bedenimden kurtulmanın anlamı yok. Bu düşünceyle beraber aştım bazı şeyleri sanırım.

tebrikler bu süper bir bakış açısı. Zaten borderline hastalığınında dereceleri vardır. Demek ki sen benden daha iyisin. Fakat ben evliyim ve eşimi görmek dahi istemem. Sanki herkesi sevebilirim ama onu sevemem. Bu duygu beni çok yordu. Ayrılmaya karşıda kabiliyetim yok. Eşimde bana aşık, yani dön baba dön

[tuna123]

arkadaşlar ben galiba buldum hastalığımı Bipolar Bozukluk : Bipolar bozukluk - Vikipedi bakın bunu okuyun beni anlatıyo işte aynı ben of gerçekten çok kötü bişey ya bide böyle bi hastalığının olduğunu bilmek bitirdi beni . ne yazıyorsa tıpa tıp uyuyor bana .

[Işıklı yol]

tuna123 Nickli Üyeden Alıntı

bendede seninki gibi oluyor ani çöküntüler yaşıyorum hayat bana zehir gibi geliyor adeta . peki nasıl yendin anlatırmısın

Sen daha çok gençsin. Ne güzel hayatın daha başındası ve bu yaşta farkına varmışsın seni cidden tebrik ederim cnm benim. Ben terapi almanı tavsiye ederim. en güzeli bu olur. Zamanla yenersin. merak etme çaresiz değiliz.

[Işıklı yol]

Borderline / Sınır Kişilik Bozukluğu - iyi hissetmek tv - 3 Ocak 2013 - YouTube

[Işıklı yol]

hmmm demek ki farklı senin rahatsızlığın o zaman sen o konuyu araştırmalısın. Fakat dediğim gibi tanı alman çok önemli. En azından hastalığını tam olarak öğrenmen iyi olur ona göre tedavini olabilirsin.