Sinemada Şoktan Şoka - 3

[bluemoon24]

Napa Vadisi beyaz Amerikalıların hakimiyetinde gibi gözükse de özellikle bağcılıkta Meksikalı göçmenlerin üstüne yok. Hasat sezonu için sınırdan kaçak olarak girip Napa şehrinin varoş köşelerinde sabahın köründe gruplanarak bağ sahibi "gringo" tarafından kamyonetin arkasına doldurulmayı bekleyen aç Meksikalılardan değil bunlar. Belki ilk gelişleri neredeyse tümünün buna benzer hikayelerle olmuş ama 1960lı yılların sonunda Robert Mondavinın temellerini attığı, bağda başlayan kaliteli şarap devrimi için gereken iş gücü bu göçmenlere fırsat kapısını aralamış. Halen tek kelime İngilizce bilmeyen, eli makas tutuyorsa asgari ücretin de altına bordrosuz çalışanlar yok değil. Gururlu, çalışkan bir nesil ise Bottle Shock filminin geçtiği yıllarda kalıcı izler bırakmaya başlamış.

Senaryoyu okuduktan sonra filmde kahraman olmayı reddeden Mike Grgichin asistanı Gustavo Brambila (Freddy Rodríguez) ile akıl hocası Señor Garcia (Miguel Sandoval) bu kolay asimile olan Meksikalılara mükemmel birer örnek. Yakışıklı ama tıknaz delikanlı Gustavo gerçek bir mükemmeliyetçi ve hayatını yapabileceği en iyi şaraba adamış. Señor Garcia ise bir nesil öncesinden alnının teriyle Napa Vadisine yerleşmiş bir üstad. Belki Señor Garcia uydurma bir karakter ama Gustavo halen başarılı kariyerini sürdüren önemli Meksikalı göçmenlerden. Kendi şaraphanesi Gustavo Thrace, ülkesini Amerikan rüyası uğruna terkedip rüyaları gerçek olan azimli bir neslin yükselen abidesi. Bottle Shockda bu gözardı edilemez etnik ve sosyal dinamiğin doğduğu yıllar başarıyla sergileniyor.

Gustavo vadinin tek barında geçen bir sahnede bahis amaçlı bir kör tadımda üç farklı şarabı üzümü, yılı, hatta üreticisine kadar tahmin ederek üstün burun ve damağını sergiliyor. Bu şarapların ilki halen faal olan en eski Kaliforniya şaraphanesi Buena Vistadan 1962 rekoltesi Pinot Noir. Filmin bir kısmının 1857de kurulan bu tarihi şaraphanede çekilmesi karşılığı bu şaraba yer verme jesti yerinde olmuş. O devirde enfes şaraplar üreten Buena Vista 2001 yılında dünyanın en büyük içki şirketlerinden Londra menşeili Allied Domecq tarafından 115 milyon dolara satın alınıyor. Günümüzde bu marka altında üretilen şarapların ne yazık ki o eski Buena Vistalarla yakından uzaktan ilgisi yok. Giderek artan dev şirket tarafından yutulduktan sonra üretimin maksimuma fırlayıp, kalitenin minimuma düşmesini sendromuna işte acı bir örnek.

İkinci şarap Kaliforniyanın sarsılmaz Château Latouru Ridgein 1971 rekoltesi Monte Bello Cabernet Sauvignonu. Tesadüf olmasa gerek, 1976 Paris Yargısında beşinci gelen bu şarap 30 yıl sonra Paris Yargısının 30. yıldönümünde yine aynı şaraplarla iki kıtada düzenlenen tadımın şampiyonu. Monte Bello şüphesiz sadece Amerikanin değil, tüm dünyanın en özel bağlarından. Sahibi tarihi Ridge şaraphanesi ise müthiş bir tutarlılıkla olağanüstü şaraplar üreten, üstelik dev şirketlere yem olmaya başarıyla direnebilen nadir klasiklerden. Üçüncü şarabın mükemmeliyeti Robert Parkerdan 100 puanla tescilli, gelmiş geçmiş en büyük efsanelerden 1947 Château Cheval Blanc çıkması ise espirili bir abartı olmuş. Sidewaysin başkahramanı Milesın da hayallerini süsleyen bu şarabın 135,000 dolara alıcı bulan 3 litrelik bir şişesi dünyanın en pahalı şaraplarından. İyi saklanmış örnekleri günümüzde en az 5,000 dolar eden bu şişenin o zamanki ederinin 50 dolar gösterilmesi gülünç olmuş. İnsanın ilk bulduğu zaman tüneline atlayası geliyor!

Filmin en etkileyici sahneleri haliyle Chateau Montelenada çekilenler. Baba Jim ve oğlu Bo Barrett arasındaki gerginlik halen benzer Napa Vadisi aile şaraphanelerinde sıkça rastlanan bir olgu. Geçtiğimiz ay Chateau Montelenada yapılan galada konuşan Bo Barrettın, "beni oynayan bu delikanlının yaptıklarını asla yapmadım!" sözü katılımcıları kırıp geçirdi. Bu arada filmde kullanılan şarapların en ironiği Pariste bir restoranda içilen 1959 rekoltesi bir Château Cos dEstournel. İkinci Sınıf Bordeauxlar arasında ayrı bir şöhrete sahip bu Châteaudan harika bir rekolteden bir şişenin ironisi nerede dediğinizi duyar gibi oluyorum. Sıkı durun… Chateau Montelena artık Château Cos dEstournelin! Evet, yanlış duymadınız, Robert Parkerın geçtiğimiz ay "30 yıllık şarap kariyerimin en büyük haberlerinden" diye değerlendirdiği bu şok gelişme sadece Napa Vadisinde değil, tüm şarap dünyasında şaşkınlık yarattı.

Napa Vadisinin Avrupa Birliğinin şarapta ileri ülkeleri tarafından parsellenmeye başlandığının ilk işareti geçtiğimiz yıl Paris Yargısının kırmızı şampiyonu Stags Leap Wine Cellarsın İtalyan devi Antinori tarafından satın alınmasıydı. Fransanın önde gelen bir Châteausunun bu akımı takip etmesi bir devrin kapandığına kesin kanıt. Amerikan dolarının çöküşünün de bir pay oynadığı kesin ama asıl önemli olan etken 1976 Paris Yargısı ile başlayan Kaliforniya şaraplarının uluslararası platformda önlenemez yükselişi. Bottle Shock bu yüzden geçmişe dair fakat bir o kadar da güncel bir film. Dev şirketlerin değil bankaların bile şaraba dönüp bakmadığı yıllarda tutkuyu damarlarında taşıyanlara dair bir masal. Son nefesinde "dünya dönüyor" diyen Galileonun filmin nefes kesen bağ sahnelerinden birinde geçen 400 yıllık bir sözü bu sonsuz tutkuyu en iyi şekilde özetliyor; "şarap, suyla bir arada tutulan güneş ışığıdır…"

Sizlere iyi şarap dolu günler diliyorum, çünkü ömür vasat şarap içmek için çok kısa!

Gence Alton ile Her Kadehten kategorisine ait tüm yazılar için tıklayınız


Kaynak: Şarap Günlüğü