Şans Ve Sezgi Nedir?

[burdayım2006]

Lily Nickli Üyeden Alıntı

Ben şanslı olduğumu düşünmedim hiç bi zman nitekim ne şans diyebilceğim bişey de olmadı,hatta abartıp lanetliyim ben dediim de olur

şu lanetli lafını bir daha duymayayım Lily, kimse lanetli değildir

uzun zaman önce terapistime ben lanetliyim dediğimi hatırlıyorum

sorun zaten bu düşünce biçimi, yani "ben olduğum için oldu" gibi kişisellleştirme ve üzerine alınma düşüncesi

hani şu kafasının üzerinde bulutla dolaşan adam gibi :))

bu kesinlikle doğru değil, sadece bakış açımız o kadar kuvvetli ki, artık bize gerçekmiş gibi görünüyor o kadar

hepsini biz kendimiz yapıyoruz düşünce biçimimizle...

[etterna_]

gerçekten ilginç.Daha önce okumuştum unutmuşum pardon 44

[gulenyuzum]

ben hep sansli oldugumu dusundum buna gercekten inaniyorum hepte oyle oldu her zaman son ana kadarda olsa bir umit oldugunu dusundum ve her zaman son andada olsa yardim geldi onceden bunlarin ben istedigim icin oldugunu dusunmemistim taki bu siteyi buluncaya dek evet doktora katiliyorum cunku onceden cok gulerdim bayilana kadar derdimki bak cok guldum bisiler olucak aglicam gercektende oyle olurdu ama simdi oyle degil demekki diyorum bunlarin olmasini ben istiyomusum herkesin hayati kendi elinde neye inanirsan oyle yasarsi

nedense hep şans dendiğinde aklımıza havadan gelen paralar gelir.. ben çok şanslı bir insanım, bir kere hayatıma çok doğru insanlar girmiştir..beni anlayan ...bana saygı gösteren,,ve beni seven...işlerim daima yaver gitmiştir...

şimdi yukarıdaki sözlerimi okuyanlar hadi canım sende, madem okadar doğru insanlarla karşılaştın neden kocandan boşandın ve iki kerede iflas ettin diyeceklerdir...
eski eşimle tanıştığımda 17 yaşında tıngır elek tıngır saz bir kızdım...hani o boş kafalılar var ya ben o gruptaydım...eşimde gençti,kırmızı spor arabası, beline kadar uzun lüle lüle saçları vardı ve çok güzel yalan söylüyordu..işin fenası bu yalanlara kendiside inanıyordu..evlendik ve ben evliliğin evcilik olmadığını o kadar çabuk öğrendimki, iki ay içinde 65 kilodan 39 kiloya düştüm,kelimenin tam anlamıyla ben naptım diye kendimi yedim...başarısızlık yazmaz benim kitabımda,iki yıl evliliğimizi bir şekilde, kurtarmaya çalıştık bize başarısız demesinler diye...sevdiğimiz için değil, alem neder diye yürütülen bir evlilik ne kadar yürür..yürümedi... ben evlilik ve getirdiği sorumluluktan öylesine korktum ki,boşanmaya karar verdiğimde önce bir çocuk yapayım ondan sonra boşanayım dedim..çünkü bir daha asla evlenmemeye karar vermiştim..çocukta olduktan sonra ,birazda onun büyümesini bekledim, 11 yıl sonra ayrıldım...evliyken birbiriyle asla anlaşamayan bizler, boşandıktan bir müddet sonra,kendi içimizdeki insanı keşfettik..birbirimize iyi eş olamadık ama çocuğumuz için iyi ana ve baba olduk, halen daha arkadaşça görüşüyoruz,
bizleri ayrı ayrı değerlendiren insanlar yaa ikinizde bu kadar iyisiniz neden ayrıldınız diye sorarlar, iyi insan olmak iyi bir eş olmaya yetmiyor..ben, ve eşim evliliğimizin yürümeyeceğine karar verdiğimiz halde, olmaz ama deneyelim bakalım hem alem ne der, düşüncesiyle yürüttüğümüz evlilik zaten baştan iflas etmiş bir beraberlikti..hem bir şeyin olmayacağına karar ver hemde elimden gelen her şeyi yaptım ama olmadı..diye kendini kandır..olmaz öyle şey....biz gençtik cahildik...benim yaptığım diğer yanlışta...işime daldığım zaman kendime yaşamak için zaman ayırmamam oldu...ben personel kıyafetlerini seri ürettiğim zaman insanlar iş önlüklerini özel ve çok pahalı diktiriyorlardı..bu işin kaymağını ben yedim...herkesin arka arkaya iflas ettiği körfez savaşı sırasında ben para kazandım...fakat bunuda hatalı tarafından tuttum, kendimi öldüresiye çalıştım,ve işimden nefret etmeye başladım,sevmediğimiz ve reddettiğimiz herşey bizi terkeder, veya biz onu bir şekilde terkederiz, işim benden önce davrandı ve beni terk etti..şimdi bulunduğum bu noktada ve bakış açısıyla..iflas ettikten sonra insanca yaşamaya başladığımı fark ediyorum...depresyonu en yoğun yaşadığım dönemde bile...kendimi geliştirmek adına çalıştım...işim varken bırakın çok sevdiğim kitap okumayı gazete okumaya bile fırsatım yoktu...iflas ettikten sonra kendimle ilgilenmeye başladım...hani bir söz vardır...şimdiki aklım olsa diye...ben bunu çok söyledim..ama şimdi şunu söylüyorum...eğer hayatımdaki fiyaskolar olmasaydı şimdiki aklımda olmayacaktı..eğer nasıl olsa boşanıcam deyip çocuğumu dünyaya getirmeseydim..şimdi ot'da değil saman gibi bir yaşamım olacaktı..bu düşünce sistemi polyannacılık gibi gelebilir..eh dengeli bir şekilde olmak kaydıyla biraz pollyanna olmakta fayda var...insan bardağın dolu tarafına şükür ederken huzur buluyor ,huzurlu olduğu zamanda boş kısmını doldurmak içinde fikir üretebiliyor...ben hiç bir zaman hayatımın dümdüz olmasından hoşlanmadım..cıvıl cıvıl bir insanım hayatımında öyle olmasını isterim...zeki ve becerikliyim...elimin altında bir telefon olsun, oturduğum yerden...türkiye küçük,dünyada ihtilal yaratırım...istisnasız bütün arkadaşlarım dostlarımdır iyi ve kötü günlerimde daima yanımdadırlar,evden dışarı çıkmadığım devrelerde bile telefonum onlara 24 saat açıktı...onlarınkide bana tabii.. hayat bana istediğim her şeyi verdi...kendi tercihlerimin sonuçlarını yaşadım daima...acılar çektim ama bunları istediğim anda değiştirme özgürlüğüm hep vardı,beni bu gün olduğum insan yapan her şeyi, bana sunulan bir şans silsilesi olarak görüyorum,ve bunun hayatımın sonuna kadarda böyle olacağını biliyorum..çünkü aldığım her nefeste değişiyorum ve gelişiyorum bazen bir arpa boyu .bazen daha fazla...ama gelişim sürecim sürüyor ve ufkum hep genişliyor...en güzeli artık hatalarımı çok geç olmadan fark ediyorum....hatalarımı kendimle şakalaşarak törpülemeye çalışıyorum...ben hakikatten çok şaslıyım,kendimi bu kadar iyi anlayabildiğim için..ve artık kendimi yıpratmadan,yaşamayı seçtiğim için...haaa sayısal lotodan veya benzer kaynaklardan para kazanmakmı? para beni sever..bu kaynaklardan gelmesede mutlaka gelir ve beni bulur...8 yıl yatak odamda yaşadığım halde, her ihtiyacım kendiliğinden karşılandı..yaradanın bir sözü var,türkçesini yazacağım...allah vaadinden asla vazgeçmez...diye..yaradan doğduğumuz andan son nefesimize kadar nafakamızı garanti etmiş...allah bana yaptığı vaatten asla vazgeçmedi..nafakam her gün her gün kapıma ,elime ayağıma geldi.. ben şanslıyım..eğer sıkıntı çektiysem kendi zorluklarımı yarattığım ve bilinçsizce çalışıp kendimi tükettiğim için...ama ben yinede söylüyorum..ben çok şaslıyım...yanlışımı görüp dönebilecek cesaretim ve aklım olduğu için..çok şükür çok şükür çok şükür hepimize saygılı sevgiler.

[Umutlu]

Herkes kendi "şans"ını yaratıyo farkında olmadan,dönüp geriye baktığındada yapılan değerlendirme yani; şanslı mıyım yoksa şanssız mıyım hayatımızın etiketi ya da kendimize tuttuğumuz sihirli bi ayna aslında.Bu sihri herkesin idrak edebilmesi ve ona göre yaşamına devam etmesi dileğiyle...İyi geceler herkese,sevgilerimle...

[Umutlu]

Ayrıca dediğiniz gibi birileri "talih"i "kuş" sanıyo ne yazıkki 44 Bundandır o şanssızlık dedikleri kısırdöngüden kurtulamayışları...

[gulenyuzum]

hayalayaz cok guzel anlatmissin aslinda hersey kendi istedigin icin oldu uzuntuler yasadin bu uzuntuler seni buyuttu gelistirdi aslinda olaylara baska acidan bakinca olaylarin nedeni nicini daha net anlasiliyor sansin bol olsun

[tresor]

sevgili hayalayaz içindeki cosku benı de costurdu... aslında hepımızın burada bulusması da ıcımızdekı cosku degıl mı ?.. ben de cok zaman kendıme soruyorum nerden sectım bu zor meslegı, kendımı yıpratmamın sebebı ne dıye .. sonra bır zaman sonra gordum kı benımle beraber aynı ısı yapan arkadasların hepsı cok zorlu mucadelı cocukluk yılları olmus, cunku sureklı seyahat, ozverı ısteyen bır meslegı kaldırmak cok zor.. gecen sene hesap ettım senenın 4 ayını otellerde gecırmısım..aynen sizin gıbı kısa zaman ıcınde rutın olan ısım benı bıraktı, tam ben farkındalıgımı yukselttıgım zaman... aslında yasadıklarımızda paralellıkler var.. sızın özunuzdekı guce hayranım, lutfen bu ıflas mevzusuna takılmayın, sız daha kac sırket kurar ve basarılı olurusunuz, ne oldu sanki ıflas olduysa bu da bır deneyim..sizin özel bir insan oldugunuz ve potansıyelınız oldugu o kadar acık kı , kendınıze odaklanmanız durumunda sigarayı bırakmak sizin icin hic problem olmamalı.. ramazanda bırakmak cok iyi bir fikir, ben lerzana soz vermıstım bırakacagım dıye tam olarak bırakamadım ama nıspeten azalttım.. dunku yazısı ıcın de lerzana tesekkur edıyorum, azmıne hayranım, tavsıyelerı uygulayacagım, hepınızın gunu aydın olsun sevgiler tresor

tresorcuğum
artık ne iflas etmiş olmak umurumda, nede başka birşey..hani bazı insanlar vardır,düştüğü yerden bir avuç kumla kalktı deriz, kendimi onlara benzetiyorum..ben düştüğüm yerden avuç avuç kumla kalktım..yaparken fark etmedim ama,kayıplarımı daima kazanca dönüştürmüşüm...bir eş kaybetmişim,onun şahsında çok iyi bir dost kazanmışım..iş kaybetmişim ama...hayatımı kazanmışım..kaybettiklerim bana daima başka bir şey olarak geri gelmiş...benim durumum ormanın içide ağaçları görmemeye benziyor...şimdi ormanın dışından bakıyorum..her gün kendi dışıma çıkıp yaşadıklarımı seyrediyorum...eğer bir hata yaptıysam..bunu hemen fark etmeye çalışıyorum...bunu yaparken hata yapma korkusuyla yapmıyorum..zaten birazcık sağlıklı düşünmeye başladığımdan beri kendime hata yapabilme iznini verdim..zaten ben hata yapmama gayreti içinde olan biriyim..çok dikkat ederim..çünkü hatalar sadece bizi değil çok sevdiklerimizide etkiliyor...bunun için kendimi kasmadan, rahat bir şekilde yapıyorum günlük çalışmamı,müzikleri dinlemeye başladığımda etkilerini çabuk görmek ve günlük hayatımda kullanmak adına biraz kendimi zorladım ama iyi yapmışım böylece normal hayatıma çabuk adapte oldum...yeni projelerim var...yaradanın yardımıyla hepsini yavaş yavaş devreye sokucam..ama bu sefer bir insan olduğumu unutmadan...bir gün nlp çalışması yapıyorduk..affetmeyle ilgili...telkinlerin sonunda,affet ama unutma denildi...biz donduk kaldık,..unutmazsan nasıl affedersinki falan diyenler oldu..nlp telkinlerini söyleyen kişi bu soruya şöyle cevap verdi...unuttuğunuz bir şeyi tecrübe olarak nasıl kullanabilirsinizki? doğru dedik,ben kendimi ve yaşadıklarıma sebep olan insanları affettim...takıntılarımı bıraktım, ama tecrübelerimi hayatımın hazine sandığına kilitledim..ben onlarla büyüdüm, değiştim, ve geliştim,iyiki yaşamışım ve iyiki pes etmemişim..bu gün kendim için geliştirdiğim yeni anlayışla bu şekilde bakıyorum,belki geçmiştede böyle bakmayı bilseydim,üzüntüleri hiç yaşamayacaktım..ama çok gençtim ve yanlış şeyleri gerçek diye öğrenmiştim...şimdi bakıyorumda ne kadar insan varsa o kadar doğru ve yanlış var..doğruysa kime ve neye göre doğru..yanlışsa kime ve neye göre yanlış...en iyisi evrensel bilinçle yaptığımız şeylerin kimseye zarar vermemesine gayret ederek kendi doğrularımızı ve yanlışlarımızı belirlemek ve bu doğrultuda yaşamak diye düşünüyorum saygılı sevgiler..

[csk]

Ne güzel yazmışsın hayalayaz.

çok etkilendim. dikkatimi çeken bir başka şey de.. ben hep düşmek önemli değil yerden kalkıp kalkamayacağın önemlidir diye duymuştum ve onu uyguluyordum, düştüğü yerden avuç avuç toprakla kakmak bunun bir adım ötesi olsa gerek. artık o toprak kimi zaman tecrübe mi olur, bir farkındalık yaşamak mı olur, orda başka bir fırsat görüp onu değerlendirmek mi olur bize kalmış..


hani bir hikaye vardır iki ayakkabı satıcısını afrikya göndermişler. bakmışlar kimsede ayakkabı yok. biri firmasını arayıp burda kimse ayakkabı giymiyor, geri dönüyorum demiş. diğeri fırsatı görüp bana hmen yüzlerce çift ayakkabı gönderin burda kimsenin ayakkabısı yok demiş.

ufkumu açtın teşekkürler