sosyal fobiyi neler yaparak yenebileceğimizi burada tartışalım mı ?

[imported_Angel]

Arkadaşlar sitede sosyal fobi ile ilgili konuların geçtiği yerlere baktım ancak sosyal fobiden muzdarip olan kişilerin biraraya toplanıp bunu nasıl yeneceği hakkında fikir alışverişi, tartışma veya beyin fırtınası yapabileceği bir yer bulamadım...o yüzden böyle bir konu açmak istedim...eminim ki bu konuya fazlaca katılım olacaktır..

ilk olarak ben fikrimi söyleyerek konuda açılış yapayım...
sosyal fobinin kaynağının yanlış aile tutumları olduğunu ve bizim de bunlardan etkilenerek bugünkü hali aldığımızı düşünüyorum...malum küçük yaşlarda beynimize neyi alıp neyi almamamız gerektiği konusunda bir süzgece sahip değildik şimdiki gibi....ancak şimdi bu süzgece sahibiz..
ama süzgecimizin olmadığı dönemlerde beynin içine giren virüsleri neden hala bugün tutarız ki ?

bence sosyal fobinin yenilmesi için bize ailemiz tarafından dikte edilen ve özgüvenimizi egomuzu sarsan düşüncelerden arınmalıyız...böylece sosyal fobinin diğer bir belirtisi olan, başkalarının düşüncelerine fazla önem verme konusunun da kendiliğinden hallolacağını düşünüyorum...

sosyal fobisi olan arkadaşlar sizin de fikirlerinizi bekliyorum...burada birbirimize yardım ederek bu engeli hep beraber aşalım ne dersiniz ?

bu sorunun kaynağı sizce neler ?
özgüven nasıl geri kazanılır ve geliştirilir ?
ve bu konuda neler yapılabilir ?
karar verme becerisi nasıl kazanılır ve geliştirilir ?
daha da önemlisi nereden başlamalı ?
fikirlerinizi bekliyorum

filmlerde görmiştim ben de, hani bir grup toplanırlar bir yerde, herkes sırayla hangi konuda konuşuyorlarsa o şey hakkında kendi başından geçenleri anlatır. . öyle bir şey faydalı olabilir bence. . hem paylaşma duygusu insanı hafifletir, hem de bazı şeyleri affetmek için adım atılmış olunur. .

[zatalim]

Arı Poleni denediniz mi bir yerde okumustum. bayagı iiyi geldıgıne dair. 1 ay oldu bende başlayalı bayagı iyi durumdayım allah bozmasın. 6 ay kullanacam bakalım ne olcak:) 4-5 yıldır bıktım artık sentetik haplardan nefret ediyorum. kullanınca süper bıraakınca ölmeyi düşünen psikolojıden. o yusden arı polenine başladım denemelisiniz bence ama ben sigara alkol gibi kötu alıskanlıkların hepsını bıraktıktan sonra denemeye başladım. sigarayı bırakmayıda Allen carr yontemıyle bıraktım:) sonra bol bol yazarım kalın saglıcakla. birde sunum yaparken kekemeliği atsam varya süper olur. sesli duraklamalardan nefret ediyorum. bu arada 4 gundur sosyal fobı telkınınıde dınlıyorum.

[kezban aksel]

çocukken konuştuklarınız dinlenmiyor
sürekli eleştiriliyorsanız
iyi bir şey yaptığınızda takdir edilmiyorsanız
toplum içinde eleştiriliyorsanız
anne veya babanız size sürekli başkalarını örnek gösteriyorsa
otoriter,herşeyi ben bilirim diyen ebeveynlere sahipseniz...
sosyal fobili oluyorsunuz tek çözüm bilinçaltı onarımı ve üstüne gitmek

kezban aksel Nickli Üyeden Alıntı

çocukken konuştuklarınız dinlenmiyor
sürekli eleştiriliyorsanız
iyi bir şey yaptığınızda takdir edilmiyorsanız
toplum içinde eleştiriliyorsanız
anne veya babanız size sürekli başkalarını örnek gösteriyorsa
otoriter,herşeyi ben bilirim diyen ebeveynlere sahipseniz...
sosyal fobili oluyorsunuz

ben çocukluğumu, geçmişimi. . hatırlamak istemiyorum; 'derinn eskim'i çabucak unutuyorum. . bu neden olabilir??

[Belgin ∞]

spestnaz Nickli Üyeden Alıntı

ben çocukluğumu, geçmişimi. . hatırlamak istemiyorum; 'derinn eskim'i çabucak unutuyorum. . bu neden olabilir??

Sorunun cevabı içinde saklı :)

Hatırlamak istemediğin için unutuyorsun..

[kezban aksel]

spestnaz Nickli Üyeden Alıntı

ben çocukluğumu, geçmişimi. . hatırlamak istemiyorum; 'derinn eskim'i çabucak unutuyorum. . bu neden olabilir??

bilemiyorum bu konuda deneyimli üyelerden veya Atakan beyden yardım alabilirsin mutlu günler dilerim

redflowers Nickli Üyeden Alıntı

Sorunun cevabı içinde saklı :)

Hatırlamak istemediğin için unutuyorsun..

ne yapmalı, nasıl davranmalıyım acaba? o büyük '?' leri çok yoruyor beni

[Belgin ∞]

spestnaz Nickli Üyeden Alıntı

ne yapmalı, nasıl davranmalıyım acaba? o büyük '?' leri çok yoruyor beni

Bilmem :)

Beyin fırtınası yapalım mı?

Kendimde olsa bu sorun önce dönüp kendime sorardım sanıyorum. Hatırlamak istemediğim bazı durumlar mevcut ama hatırlayamıyor olmaktan da rahatsızım. Zaten istemediğim bir şey gerçekleşiyor, peki bundan neden rahatsızım?
Bundan rahatsız olan gerçekten ben miyim?
Ya da hatırlamak istemediğim durumları gerçekten ben mi hatırlamak istemiyorum?
Peki insan neden hatırlamamayı seçer?

İlk aşkımızla ilk öpücüğümüzü hafızamızda sanki daha dünmüş gibi tutarken, her hatırladığımızda içimizi o sıcak duygu sararken, nasıl olur da ismini bir türlü aklımıza getiremeyiz?

Başlayan ve sonucu kötü biten bir tartışmanın içinde geçen sözlerini ve aldığımız sarsıcı darbeleri hatırlarken nasıl olur da başlangıç sebebini hatırlamak için hafızamızı sarsmamız gerekir?

Hatırlanan şeyler de yaşadığımız olaydaki kişiler, onların kıyafetleri, saçları, konuşma biçimleri, nereli oldukları, nasıl sözler söyledikleri midir; yoksa biz de bıraktığı izler, duygular mıdır?

Hatırlamamayı seçip hatırlamamak mümkünken, hatırlamayı seçip sorumluluğu kendi ellerimize alabilir miyiz peki? Hatırlamayı seçince hatırlamak mümkün müdür? Diğeri mümkünse bu da mümkün olmalı :)

Bir olay düşünelim; çok kırılmışız, incinmişiz, karşımızdaki sevdiğimiz kişi (aile, eş, dost, sevgili) ondan hiç beklemediğimiz bir şekilde yaralamış bizi. Dost olduğunda ilişkinizi bitirmek bazen kolaydır, sizi kırmıştır dersini onu hayatınızdan çıkartarak ödetirsiniz. Ama aile kavramında hayattan çıkarmak herkesin yapabileceği bir durum değil, yapılmamalı da zaten. Onu hayatınızdan çıkaramadığınız, onunla bağınızı kesemediğiniz veya gerçekten sevdiğiniz için kesmek istemediğiniz kişi/lerin yaptıklarını unutursunuz.. Görmemezlikten gelirsiniz ve bu bir süre sonra kronikleşir. Zamanla tavizler birbirini kovalar, görmemezliğe, arkada bırakmaya, unutmaya o kadar alışırsınız ki hatırlayamazsınız..

Bunu size yapan siz de olabilirsiniz :) Kendinizi affedemediğiniz durumlarda o olayı hatırlamamayı seçersiniz bilinçli veya bilinçsiz ve arkası kesilmez.. Bir süre sonra bilinçaltınızı öyle bir programla tanıştırmış olursunuz ki o en baştaki parafta size haz veren ilk öpücüğü bile hatırlayamaz konuma gelirsiniz..

Hatırlamak istemediklerimiz genelde affedemediklerimizin kaynağıdır ve bu kaynak çok güzel beslenir.

Suçluluk telkinlerimiz bu yüzden var, ego güçlendirici, kendine güven hepsi derinde bir yerde affetmenizi kolaylaştırır. Affettikçe yüzleşir ve yüklerinizden kurtulursunuz..

Sevgili Shamanic o kadar değerli bir hediye sundu ki bizlere, bana kalan sadece hatırlatmak: http://www.hayatimdegisti.com/forum/...utsal-3-a.html

Konunun çok dışına çıktığımın farkındayım. Bunun için imported_Angel'dan özür diliyorum :) Fakat yanıtsız kalmasını istemediğim bir soruydu.

Sevgilerimle.

[genco]

redflowers Nickli Üyeden Alıntı

Bilmem :)

Beyin fırtınası yapalım mı?

Kendimde olsa bu sorun önce dönüp kendime sorardım sanıyorum. Hatırlamak istemediğim bazı durumlar mevcut ama hatırlayamıyor olmaktan da rahatsızım. Zaten istemediğim bir şey gerçekleşiyor, peki bundan neden rahatsızım?
Bundan rahatsız olan gerçekten ben miyim?
Ya da hatırlamak istemediğim durumları gerçekten ben mi hatırlamak istemiyorum?
Peki insan neden hatırlamamayı seçer?

İlk aşkımızla ilk öpücüğümüzü hafızamızda sanki daha dünmüş gibi tutarken, her hatırladığımızda içimizi o sıcak duygu sararken, nasıl olur da ismini bir türlü aklımıza getiremeyiz?

Başlayan ve sonucu kötü biten bir tartışmanın içinde geçen sözlerini ve aldığımız sarsıcı darbeleri hatırlarken nasıl olur da başlangıç sebebini hatırlamak için hafızamızı sarsmamız gerekir?

Hatırlanan şeyler de yaşadığımız olaydaki kişiler, onların kıyafetleri, saçları, konuşma biçimleri, nereli oldukları, nasıl sözler söyledikleri midir; yoksa biz de bıraktığı izler, duygular mıdır?

Hatırlamamayı seçip hatırlamamak mümkünken, hatırlamayı seçip sorumluluğu kendi ellerimize alabilir miyiz peki? Hatırlamayı seçince hatırlamak mümkün müdür? Diğeri mümkünse bu da mümkün olmalı :)

Bir olay düşünelim; çok kırılmışız, incinmişiz, karşımızdaki sevdiğimiz kişi (aile, eş, dost, sevgili) ondan hiç beklemediğimiz bir şekilde yaralamış bizi. Dost olduğunda ilişkinizi bitirmek bazen kolaydır, sizi kırmıştır dersini onu hayatınızdan çıkartarak ödetirsiniz. Ama aile kavramında hayattan çıkarmak herkesin yapabileceği bir durum değil, yapılmamalı da zaten. Onu hayatınızdan çıkaramadığınız, onunla bağınızı kesemediğiniz veya gerçekten sevdiğiniz için kesmek istemediğiniz kişi/lerin yaptıklarını unutursunuz.. Görmemezlikten gelirsiniz ve bu bir süre sonra kronikleşir. Zamanla tavizler birbirini kovalar, görmemezliğe, arkada bırakmaya, unutmaya o kadar alışırsınız ki hatırlayamazsınız..

Bunu size yapan siz de olabilirsiniz :) Kendinizi affedemediğiniz durumlarda o olayı hatırlamamayı seçersiniz bilinçli veya bilinçsiz ve arkası kesilmez.. Bir süre sonra bilinçaltınızı öyle bir programla tanıştırmış olursunuz ki o en baştaki parafta size haz veren ilk öpücüğü bile hatırlayamaz konuma gelirsiniz..

Hatırlamak istemediklerimiz genelde affedemediklerimizin kaynağıdır ve bu kaynak çok güzel beslenir.

Suçluluk telkinlerimiz bu yüzden var, ego güçlendirici, kendine güven hepsi derinde bir yerde affetmenizi kolaylaştırır. Affettikçe yüzleşir ve yüklerinizden kurtulursunuz..

Sevgili Shamanic o kadar değerli bir hediye sundu ki bizlere, bana kalan sadece hatırlatmak: http://www.hayatimdegisti.com/forum/...utsal-3-a.html

Konunun çok dışına çıktığımın farkındayım. Bunun için imported_Angel'dan özür diliyorum :) Fakat yanıtsız kalmasını istemediğim bir soruydu.

Sevgilerimle.

açıklayıcı cevabın problemlerimin farkındalıgına ulaşmamı sağladı. bu konuyu okuyunca, evet sorunlarınla karsı karsıyasın ve sana sunulmus müthiş öneriler. çok teşekkür ederim. unutmak istediklerimi,hatalarımı affedip yoluma devam etmeyi seçiyorum. iyi ki varsınız.