Ben YANILMIŞIM :(((

[Alexandra]

Merhabalar Herkese,

Ben yeniyim. Hayatımda hiçbir foruma üye olmadım, bu bir ilk benim için. Uzun çook uzun yıllardır, aşık, evli ve huzurluydum. Karışıklıklar, sıkıntılar herkesin hayatında varolduğu kadardı. 7 senelik ilişki sonrasında evlendik ve 10 yıldır da mutlu mesut sürdürüyorduk (sürdürüyordum galiba).
Bir iş kadını olarak, elimden geldiğince her şeye yetiştim. Fakat nedense çocuk istemiyordum. Şimdi görüyorum ki, beynim beni durdurmuş. İyi ki de durdurmuş. Kocamın bunca senedir beni nasıl baskıladığını, yularımdan sıkı sıkı kavradığını, sorun çıkmasın diye başımı kaldırıp yürüyemediğimi yeni fark ettim. Boyun eğerek kendime yaptığım işkenceyi yeni gördüm. Herkesi aşka, evliliğe davet eden, biraz alttan almakla evliliklerin dünyanın en eğlenceli ve huzurlu kurumu olduğunu savunan ben YANILMIŞIM!!!
Meğer alttan almıyor, evdeki PADİŞAH'a itaat ediyormuşum. Fark ettiğim ve kendime ait bir alan edinmek istediğimde evi bırakıp gitti. Hayır boşanmadık. İstediğim zaten boşanmak değildi. Ama kocam bana açık açık yeni RUH HASTASI halimden kurtulmadan dönmeyeceğini söyledi. O beni seven, bana aşık, üzerime titreyen adamı benim aşık gözlerim yaratmış. Galiba benim prensim de hep kurbağaymış.
Ben sonsuz aşk var, işte burada bizim evde diyordum. Şimdi şaşkın şaşkın arkasından bakıyorum. 17 sene az değil. Ben iş yerini tek başıma sırtlayıp, organizasyonlar düzenleyen, yabancılarla çalışan bir kadınım. Sosyal zekam kendime yaptığımı kavrayamamış. Şimdi ya yeniden hayatı öğreneceğim ya da BAKIRKÖYe teslim olacağım.
Beni anlayan, bana anlatabilir mi? Bu uzun süreli bir körlük gibi mi görünüyor size, yoksa kocam mı değişmiş? Beni anlayabileniniz var mı aranızdan?

[Alexandra]

TEŞEKKÜRLER, EN AZINDAN BİRİLERİ BU YAZIYI GÖRDÜ:)

[sanemce]

Merhabalar Bluepebbles

Yaşam bir oyunsa ve oyunu başkalarının kurallarına göre oynuyorsak eğer, herşey herzaman çok güzeldir..

Oyunun kurallarında değişiklik yapmak istediğimizde sihir bozulur..Varsın bozulsun..Önemli olan biz isek, yaşamımızı da kendimize göre şekillendirmekle yükümlü olmamız gerekir..

Bir süre "neler oluyor" bakışlarına maruz kalınır, sonrasında yerli yerine oturur herşey.. Yaşamı şekillendirilen değil de, kendi yaşamını şekillendiren birey oluşumuz kabullenilir bir süre sonra..Daha da tuhafı, başlarda tepki verenler sonrasında takdir konumuna geçerler..

Kim, ne düşünmüş..Ne önemi var..

Kendinize ait bir alan yaratma isteğinize karşılık eşinizin evden çıkıp gitmesi blöf olabilir mi diye düşündürdü bana..

Yaptırım gücü olarak bu yolu seçmiş olabilir mi...

Şu anki kırılganlığınızı çok iyi anlıyorum..Hayatı yeniden öğrenmeyeceksiniz sevgili Bluepebbles .. Zaten biliyor olduklarınızı uygulayacak ve istekleriniz doğrultusunda bir yaşam sunacaksınız kendinize..

Bana kalırsa eşiniz hep aynı imiş..Sizinkisine de körlük denmez çünkü, gördüklerimiz görmek istediklerimizdir çoğu zaman..

Kendinizi yalnız ve en önemlisi asla çaresiz hissetmeyin..Emin olun kendi değerinizin farkına vardıktan sonra hayat daha kolay oluyor..

11 yıl önce başkaları tarafından şekillenen yaşamımın yönetimini kendi eline almış biri olarak yazdım satırlarımı..

Sevgilerimle

[hayallerimigeriver]

Bluepebbles Nickli Üyeden Alıntı

TEŞEKKÜRLER, EN AZINDAN BİRİLERİ BU YAZIYI GÖRDÜ:)

hayır arkadaşım bakırköye teslim olmayacağız.(Ben orayıda denedim) hayat kadere inat seni sil baştan yaşayacağım deyip padişahlıklarına son vereceğiz. Biz cumhuriyet çocukları değilmiyiz. Bu siteye girerek ilk adımı atmış oluyoruz. Allahın izniyle yaşamak istediğimiz hayatı yaşamak için mücadele edeceğiz. 17 sene adaşız seninle bende 17 senemi verdim ben evlenmedim. 10 sene önce beni bırakıp amerikaya gitti 2.3 ayda bir arıyo hiç görüşmeden geçen 10 sene ve ben boşuna beklemişim. Ama hala nedenini bilmediğim bi umutla mücadeleme devam ediyorum. Sen sosyal bi arkadaşsın eminim çok kısa sürede doğru olanı bulacaksın.

[Alexandra]

Çok teşekkür ediyorum nazik cevabınız için. Blöf olup olmadığını inanın bilmiyorum ama onu durdurmak için bir şey yapmadığım da bir gerçek. Hastalıklı bir durum var ortada fakat sonunda bunu gördüm. Çevremde acil terapistlere başlamam gerektiğini düşünen bir dünya insan var. Fakat ben kendimi terapistlik hissetmiyorum. En önemlisi depresyonda değilim. Sadece çok ama çok şaşkınım.

Kendi hayatımı ele alabilmem için sanırım çok geç kalmasam iyi olacak.
Ama nedense boşanma düşüncesi beni korkutuyor. İnsanoğlu her şeye alışır öyle değil mi? Şimdi yola kendim devam etmeliyim.
Sanırım asıl karar mekanizması benim elimde. Tek bildiğim ilaçlarla kendimi uyutmak istemediğim.

Başladığım işe devam etmekten başka bir çare göremiyorum.

Desteğiniz için çok ama çok teşekkürler. Kendimi daha güçlü hissetmemi sağladınız.

[Alexandra]

hayallerimigeriver Nickli Üyeden Alıntı

hayır arkadaşım bakırköye teslim olmayacağız.(Ben orayıda denedim) hayat kadere inat seni sil baştan yaşayacağım deyip padişahlıklarına son vereceğiz. Biz cumhuriyet çocukları değilmiyiz. Bu siteye girerek ilk adımı atmış oluyoruz. Allahın izniyle yaşamak istediğimiz hayatı yaşamak için mücadele edeceğiz. 17 sene adaşız seninle bende 17 senemi verdim ben evlenmedim. 10 sene önce beni bırakıp amerikaya gitti 2.3 ayda bir arıyo hiç görüşmeden geçen 10 sene ve ben boşuna beklemişim. Ama hala nedenini bilmediğim bi umutla mücadeleme devam ediyorum. Sen sosyal bi arkadaşsın eminim çok kısa sürede doğru olanı bulacaksın.

Merhaba Hayallerimi geriver,
Sanırım bu foruma girmemin sebebini bana gösterdiniz. Tanısak da tanımasak da biz milletçe böyleyiz. Birbirimize destek olmayı biliyoruz.

17 sene çok uzun geliyor insana. Bin kere değişiyorsun bu süre içinde, fakat artık hepimiz için, başkaları merkezli yaşama ve onlar için mutlu olma evresini bitirme zamanı gelmiş.

Ben az sonra evime gidip evin bir de bu halini inceleyeceğim. Sen de daha fazla bekleme istersen:))))

[MuminOKAN]

Merhabalar
Hoşgeldiniz
Mutlu paylaşımlar diliyorum

[matri]

biraz uzak kalmak her ikisinizede iyi gelebilir. sonucta 17 yil bal bile yeseniz, baldan bikardiniz.. anlatabiliyormuyum.. biraz birbirinize zaman taniyin.. sakinlesin.. cevrenizdeki insanlarin fikirlerini duyun ama, sizi olumlu etkileyenleri dinleyin.
biraz kulaklarinizi kapatin.
dinlenin..
sakinlesin.

sonrasi bir yerden basliyor ve hayat akmaya devam ediyor.

Merhaba arkadaşım insanoğlu o kadar güçlü ki her şeyin üstesinden geliyor. Ama şunu unutma derim sen kendini anlattın ama anlattıkların eşine farklı yansımış olabilir , aynı şey onun içinde geçerli. Belki sende onu yanlış anlamışsındır. Evlilik terapistine gitmeyi önersem, dışardan daha objektif bakan bir göz durumu daha iyi hale getirebilir. Biz denedik 2 yıllık evlilikte ki hala da gidiyoruz meğer diyorum ne kadar farklıymış demek istediklerimiz ve anladıklarımız...

Eşimin her dediğini yaptım ben huzurumuz bozulmasın diye hep alttan aldım ama o bu durumdan hoşnut olmadığını psikologta söyledi, itiraz etmiyor , benimle tartışmıyor . Tartışsın ve itiraz etsin yapmak istemediklerine dedi... Şimdi bunu yapmaya çalışıyorum . Ayrıca birbirimizle konuşamıyormuşuz onu farkettik ... Şimdi ne düşünüyor ne hissediyorsak söylüyor anlaşmaya çalışıyoruz. Tartışın dedi terapist sonuca varması gerekmez dedi...

Tavsiye ederim , sen o zaman daha çok kendin oluyorsun. Üstelik ben 1 yaşında yakışıklı bir prensin annesi olarak daha da güçlüyüm şimdi... ;)

[teoman_]

Bluepebbles Nickli Üyeden Alıntı

Merhabalar Herkese,

Ben yeniyim. Hayatımda hiçbir foruma üye olmadım, bu bir ilk benim için. Uzun çook uzun yıllardır, aşık, evli ve huzurluydum. Karışıklıklar, sıkıntılar herkesin hayatında varolduğu kadardı. 7 senelik ilişki sonrasında evlendik ve 10 yıldır da mutlu mesut sürdürüyorduk (sürdürüyordum galiba).
Bir iş kadını olarak, elimden geldiğince her şeye yetiştim. Fakat nedense çocuk istemiyordum. Şimdi görüyorum ki, beynim beni durdurmuş. İyi ki de durdurmuş. Kocamın bunca senedir beni nasıl baskıladığını, yularımdan sıkı sıkı kavradığını, sorun çıkmasın diye başımı kaldırıp yürüyemediğimi yeni fark ettim. Boyun eğerek kendime yaptığım işkenceyi yeni gördüm. Herkesi aşka, evliliğe davet eden, biraz alttan almakla evliliklerin dünyanın en eğlenceli ve huzurlu kurumu olduğunu savunan ben YANILMIŞIM!!!
Meğer alttan almıyor, evdeki PADİŞAH'a itaat ediyormuşum. Fark ettiğim ve kendime ait bir alan edinmek istediğimde evi bırakıp gitti. Hayır boşanmadık. İstediğim zaten boşanmak değildi. Ama kocam bana açık açık yeni RUH HASTASI halimden kurtulmadan dönmeyeceğini söyledi. O beni seven, bana aşık, üzerime titreyen adamı benim aşık gözlerim yaratmış. Galiba benim prensim de hep kurbağaymış.
Ben sonsuz aşk var, işte burada bizim evde diyordum. Şimdi şaşkın şaşkın arkasından bakıyorum. 17 sene az değil. Ben iş yerini tek başıma sırtlayıp, organizasyonlar düzenleyen, yabancılarla çalışan bir kadınım. Sosyal zekam kendime yaptığımı kavrayamamış. Şimdi ya yeniden hayatı öğreneceğim ya da BAKIRKÖYe teslim olacağım.
Beni anlayan, bana anlatabilir mi? Bu uzun süreli bir körlük gibi mi görünüyor size, yoksa kocam mı değişmiş? Beni anlayabileniniz var mı aranızdan?

yanılmak güzeldir :)

bunca yıldır sessiz sedasız bekledikten sonra neden şimdi boyunduruk altına alındığını düşünmeye başladın? evdeki padişaha hizmet etmek neden şimdi ağır gelmeye başladı?

kocanın tepkisi seni halen sevmesine rağmen tercihi sana bıraktığını ancak bu tercih sonucunda bir yuvanın yıkılmasında sorumluluğun da sana ait olacağı mesajını vermek istediğini gösteiriyor.
ayrıca eğer dediğin gibi padişah yapısında bir adam olsaydı evden çıkıp gitmek yerine seni evden çıkarmayı denerdi.

bence sende özgür olma isteği uyandıran farklı nedenler var...