[tuba_erva]

ne yasadıgınızı ikinizinde bılemeyız ..hayat bu hep aynı notalarda gıtmez bazen hüzün bazen mutluluk dökülür ..
önemlı olan zor zamanda sıkıca sarılmak hayata..
kendınızı onun yerıne koyun ,onu da sizin yerınıze sonra karar verın gercekten haklımıyım abartı mı dıye..
emınım cevabı buldugunuzda kafanızdakı sorunda çözülecektır
unutmayın hayat üzülmeye değmeyecek kadar kısa..ve süpriz yumurta gibi,ne cıkacagı bellı olmuyor

[Alexandra]

Çok teşekkür ediyorum. Keyifli bir gün diliyorum :))

[Alexandra]

Selam Matri,
Açıkçası gidişi tamamen blöfmüş. Dönmemesini tercih edermişim. Şimdi anlıyorum ki beni bırakmaya hiç niyeti yok. Biz bunca sene birbirimize ses yükseltmedik. Emretmedik. Saygımızı yitirmedik. Ama anlıyorum ki benim uysallığımdan kaynaklanıyormuş.
Size biraz özel bir soru sorabilir miyim? Bir erkek için kadının sadece kendisi için değiştiğini düşünmek bu kadar zor mu? Neden kocam ısrarla başkasına aşık olduğumu ya da etkilendiğimi iddia ediyor? Oysa benim tek ihtiyacım kendime ait biraz alan.
Anlamıyorum, anlayamıyorum. Anlatamıyorum. Evimi, işimi, alışkanlıklarımı terk edip gitmek istiyorum.

[Alexandra]

Merhabalar,
Bunu da düşünmedim değil. Biz tartışırız, konuşuruz, farklı yönlerimiz hep vardı. Ortada buluşuyoruz ne güzel diye düşünüyordum. Ama cuma gecesi yaptığımız bir konuşma sonrasında, yalnız aktivitelerimi kabul etmeyişinin, sürekli gergin ve tedirgin oluşunun tamamiyle kıskançlığından olduğunu birlikte gördük. Farklı yetiştiriliş tarzlarımız yüzünden birbirimizi bu noktada anlamıyoruz. Onun sürekli kontrol altında tutan yapısının ailesinde diğer bireylerde de olduğunu gösterdim. Ben omuzlarımdan bu yükü attım. Ama sanırım kocamın değişeceğine inanmıyorum.

Bu kadar zor olmak zorunda değil ikili ilişkiler. Herkes temelinde saygı, sevgi, anlayış, güleryüzden başka bir şey beklemiyor. Yeniden denemek yeniden boyun eğme yolunda atılmış bir adım mı olacak, bilemiyorum. Birkaç gün ağızıma bal çalıp sürüncemede yaşamayı, yaşlanmayı ikimiz adına da doğru bulmuyorum.

Bilemiyorum. Aklım hala çok ama çok karışık.

İlginiz ve desteğiniz için çok teşekkür ederim.
Yakışıklı oğlunuza da sevgiler :)

[aprilrose]

Selamlar Bluepebbles,

Sadece ilk yazınızı okudum sonraki gelişmeleri okumadım. Öncelikle geçmiş olsun diyerek sözlerime başlamak isterim.

Ben evli değilim, ancak çevremdeki evli kadınları veya uzun süreli beraberlik yaşayan kadınları gözlemlediğimde çoğunlukla hepsinin karşılarındaki erkeğe "teslim" olduklarını fark ediyorum. Sizin gibi yani...

Unutulmaması gereken çok önemli bir noktanın altını çizmek istiyorum. Birini sevmek, ona ait olmak demek değildir sevgili arkadaşım. Aidiyet duygusu çok tehlikelidir. Özellikle kadınlar için. Bir kadına/erkeğe koşulsuz şartsız teslim olma durumu, kuşkusuz beraberinde mutsuzluk getirir.

Şimdi ne yapılabilir ? Ya beraberliğinize "kendiniz" olarak devam edecek ve bunu karşınızdaki erkeğe kabul ettireceksiniz. Olmazsa yolunuza "kendiniz" olarak, hiç bir baskıyı kabul etmeyerek devam etmelisiniz.

Çünkü üzülerek söylemek zorundayım ki, birine ait olmanın sonu yok sevgili arkadaşım.

Ancak siz "kendiniz" olduğunuzda ve "kendinizle" kurduğunuz ilişkide mutlu olduğunuz sürece huzur bulabilirsiniz.

Birine ait olarak yakaladığınızı sandığınız mutluluk er-geç bitmeye mahkumdur.

Size şimdiden bol şans diliyorum. Lütfen "kendiniz" olmaktan asla vazgeçmeyin ve "kendiniz" ile kuracağınız ilişkide çok başarılı olun, yolunuz açık olsun hep mutlu olun.

Sevgiler,

[huzurr]

teoman_ Nickli Üyeden Alıntı

yanılmak güzeldir :)


kocanın tepkisi seni halen sevmesine rağmen tercihi sana bıraktığını ancak bu tercih sonucunda bir yuvanın yıkılmasında sorumluluğun da sana ait olacağı mesajını vermek istediğini gösteiriyor.
ayrıca eğer dediğin gibi padişah yapısında bir adam olsaydı evden çıkıp gitmek yerine seni evden çıkarmayı denerdi.

bence sende özgür olma isteği uyandıran farklı nedenler var...

Bu noktada teoman haklı olabilir fakat tam tersi senin baş kaldırmanı kendisine yedirememiş ve sana ders vermeye çalışıyorda olabilir. Yıllardır bu adamı bu şekilde kabullenebildiğine göre ayrılık kararında acele etmemelisin. Bazı şeyleri daha net görmeye başladığına göre artık kartlarını açık oynamalısın yeniden bir araya gelip sakince konuşup ilişkinize yeniden yön vermelisiniz. Sen neyin nasıl olmasını istiyorsan bunu açık bir dille eşine belirtmelisin ve verdiğiniz kararlar ikiniz içinde rahatlatıcı ortak kararlar olmalı. Kararların sonucunda iki taraftan birisi bu durumdan rahatsızsa ve sorunlar giderek artıyorsa çözümlenemez hal alıyorsa ancak ozaman ayrılık düşünülebilir. Ama tabiki her evlilikte bu böyledir taraflardan birisi mutlaka biraz daha ılımlı olmak zorundadır bu görevde hep kadınlara düşüyor malesef. Bu yeni ruh halinle bir kez daha denemelisin seni bu şekilde kabullenebiliyorsa yuvayı yıkmanın anlamı yok. İki insanın birbirine alışması kolay olmuyor ve çok zaman alıyor yılların alışkanlıklarını bir anda silip atmak çok zor yeni bir hayata yeni bir insana alışmakta silmekten çok daha zor.

[Alexandra]

Selam,
Bunca yıldır gözüm kör derecesinde aşıktım. Güvensiz ve eleştirel yapısını hem geçmişine hem de aile yapısına verebiliyordum. Maddi meselelerde ve aile meselelerinde, "bunlar ince konular, açılırsa tedavisi güç olur", deyip konuyu örtüyordum. bu örtülerin üzeri kalınlaşmış zamanla. Onu çok özlediğim bir iş seyahati dönüşünde, onu tepkisiz bulunca çok bozuldum. Tartışma sonucu bu anın yaşanmaması için uzun zamandır kendini şartlayıp, rol yaptığını itiraf edince çok kırıldım. Bizim ilişkimiz asla dergi oyunlarının, rollerin sahnelendiği basit, ikircikli bir ilişki olmadı. Önce bunu hazmedemedim.

Sonra da birgün eski sevgilisinden kaçış sebebinin bendeki anaç tutum olduğunu söyleyince, gerçekten yıkıldım. Bunca senedir beni ayrı tutuşun sebebi, eski sevgili ve kaçışla aynı cümlede geçince, ben de sessizce elimi eteğimi ağlaya ağlaya çektim. Sonrasında yaşadıklarımız, benim içimdeki aşkı da alıp götürünce... üstünü örttüğüm sıkıntılar birbir çıkmaya başladı. Kıskanılmaktan boğulduğumu farkettim. Artık 18, 19 yaşındaki haliyle kabullendiklerimi istemediğimi gördüm.

Ben başım dik yürümekte bir sakınca görmüyorsam, kocamın da görmemesi gerektiğini fark ettim. Ve daha başka bir sürü detayı fark ettim. Şimdi terapiye gidiyorum. Özgüvenimi ve kendime saygımı geri kazanmak istiyorum. Şimdiye kadar yapmadığım hayallerimi gerçekleştirmek istiyorum. Gepegenç kaybettiğim kuzenim bana hayatın kısa olduğunu hatırlattı. Onun arkasından, en azından dolu dolu yaşadı dediler. Kendi hayatımda ben bunu göremiyorum.

... vs. vs. uzar da uzar... kısacık bir girişte yaşanılan her detay yazılmıyor. ama objectif olmanıza çok sevindim. Dürüstçe boşlukları sormanıza da. Ama yıllar içinde yaşananlar, 2010 içinde yaşananlar, izler, etkiler tepkiler, her şey anlatılmıyor ki... Birikim diyelim.
Ama size şu kadarını itiraf edeyim, uzaktan bakınca şimdiki bana aşık olması daha doğru geliyor bana.

Keyifli günler

teoman_ Nickli Üyeden Alıntı

yanılmak güzeldir :)

bunca yıldır sessiz sedasız bekledikten sonra neden şimdi boyunduruk altına alındığını düşünmeye başladın? evdeki padişaha hizmet etmek neden şimdi ağır gelmeye başladı?

kocanın tepkisi seni halen sevmesine rağmen tercihi sana bıraktığını ancak bu tercih sonucunda bir yuvanın yıkılmasında sorumluluğun da sana ait olacağı mesajını vermek istediğini gösteiriyor.
ayrıca eğer dediğin gibi padişah yapısında bir adam olsaydı evden çıkıp gitmek yerine seni evden çıkarmayı denerdi.

bence sende özgür olma isteği uyandıran farklı nedenler var...

[Alexandra]

Teoman Bey'in de Sizin de düşündüklerinize hak veriyorum. Ayrıca benim nerede kalacağımı düşüneceğine, onun gitmesinde de saygı duyuyorum. Fakat bu aynı zamanda tartışmadan ve kabul etmekten kaçmak olmuyor mu? Ama gidişinden önce anlatmaya çalıştıklarımı dinlemeye ve anlamaya çalışmasını çok isterdim. Alışkanlığım bir yana, ondan önceki hayatım çocukluk, ilk gençlik yıllarıma tekabül ediyor. Başka bir hayatım olmadı ki.
Kararımız ortak olmak zorunda dediğiniz gibi. Ben sadece geçici çözümlerden korkuyorum.

huzurr Nickli Üyeden Alıntı

Bu noktada teoman haklı olabilir fakat tam tersi senin baş kaldırmanı kendisine yedirememiş ve sana ders vermeye çalışıyorda olabilir. Yıllardır bu adamı bu şekilde kabullenebildiğine göre ayrılık kararında acele etmemelisin. Bazı şeyleri daha net görmeye başladığına göre artık kartlarını açık oynamalısın yeniden bir araya gelip sakince konuşup ilişkinize yeniden yön vermelisiniz. Sen neyin nasıl olmasını istiyorsan bunu açık bir dille eşine belirtmelisin ve verdiğiniz kararlar ikiniz içinde rahatlatıcı ortak kararlar olmalı. Kararların sonucunda iki taraftan birisi bu durumdan rahatsızsa ve sorunlar giderek artıyorsa çözümlenemez hal alıyorsa ancak ozaman ayrılık düşünülebilir. Ama tabiki her evlilikte bu böyledir taraflardan birisi mutlaka biraz daha ılımlı olmak zorundadır bu görevde hep kadınlara düşüyor malesef. Bu yeni ruh halinle bir kez daha denemelisin seni bu şekilde kabullenebiliyorsa yuvayı yıkmanın anlamı yok. İki insanın birbirine alışması kolay olmuyor ve çok zaman alıyor yılların alışkanlıklarını bir anda silip atmak çok zor yeni bir hayata yeni bir insana alışmakta silmekten çok daha zor.

[Alexandra]

Söylediklerinize katılıyorum. Ben de o aidiyetten çıkıp evliliğimi sürdüreyim derken ipler birbirine dolandı. Yaşayacağız ve göreceğiz, su yolunu bulacak nihayetinde.

[huzurr]

İçinden nasıl geliyorsa kararlarını o şekilde ver sevgili bluepebbles içine attığın yada içinde yarım kalan duygular olmasın kararlarını verirken korkma belirlediğin çizgide cesurca ilerle hiç bir şeyin sana ket vurmasına izin verme sevgilerle....