ÇOCUKLARIN YANLIŞ DAVRANIŞLARINI İYİYE NASIL DÖNÜŞTÜREBİLİRİZ???????

[ramtha333]

Arkadaşlar ben burada çocukların yanlış davranışlarını aynen telkinlerin biliç altına etki etmesi gibi onlara çaktırmadan iyi hale nasıl çevirebilir şeklinde bir konu açıyorum..Görüşlerinizi ve katkılarınızı yazarsanız paylaşmış oluruz.

[ramtha333]

Evde çocuklarımızada bu müzikleri dinletebilriz...

[ramtha333]

arkdaşlar bu konu başlığı ile ilgili paylaşımlarımızı sürdürelim derim ben..Çocukalrı olanlar olmayanlar herkes..Önemli bir paylaşım olabilir bu başlık

[csk]

merhaba, bu konuda elif malkoçun da bir anketi vardı diye hatırlıyorum. bizler için nasıl faydalı ise eletteki çocuklar için de faydalı olacaktır. ancak en doğrusu kendi yetiştirilmemizdeki hataları fark edip aynı hataları çocuklarımıza bizlerin yapmmasıdır diye düşünüyorum. biz şimdiden özgüveni yüksek çocuklar yetiştirebilir, onlara evde söz hakkı tanır, fikirlerini alırsak, onları bastırmaz ya datam terine sevgiye aşırı boğup,aşırı kollayıp dış dünyaya yeterince hazırlamaz isek onlarında bu telkinlere ihtiyacı olacaktır.

benim çocuğum daha çok küçük bu telkinleri o yüzden dinletmiyorum. hatta telkinleri evde dinlemiyorum. ben çocuğumla oynadığım oyunlarda ona kazanmayı da kaybetmeyi de öğretiyorum. bazen o yeniyor bazen ben yeniyorum. yenince onu alkışlıyorum ben yenince de o beni alkışlıyor. bu gibi oyunlarla onu hayata hazırlamaya çalışıyorum. onunla güzel vakit geçiriyorum. parka çıkarıyorum, yatmadan önce masalını okuyorum, birlikte gezemeye ya da alışverişe gidiyoruz, banyosuna da yemek yemesine de yardımcı oluyorum. bunları hem yapmayı sevdiğim için yapıyorum hemde ilerde büyüdüğünde baba sevgisinden ilgisinden mahrum kalmış bir cocuk olarak büyümemesi için yapıyorum. pek çok kişinin şikayeti değil midir babam bize sevgisini göstermedi cümlesi..

[ramtha333]

csk açıklaman için çok teşekkür..Çok verimli bir açıklamaydı..

[PSİKO]

bence çocuklarımızın hatalı davranışları onları çok kötü yaralıyacak davranışlarsa dinletilmeli aksi durumda ise bu hatalarının farkına varmaları ve önlerindeki hayatlarında bir türlü acizliğe iter onları

[asevgican]

valla çocunuz benimki gibi haşarı bi yaşda ve erkek çocuku ise öle telkin müziki dinletmek felan pek kolay olmuyo.
ama ben açtığımda oda bazen sakinleşio sanki.
ben iletişimi illaki konuşmakda buldum.
bence göz hizasına gelip her şeyi her yaş çocuğu ile onun anlayacağı yaşın dilinde basite indirerek konuşmak çare

[üç_gömlek]

tabi ki onların davranışlarının altında yatan nedenleri anlamaya çalışarak.çocuklar saftır temizdir.tabiatlarında ne varsa onları kullanmaya sergilemeye çalışırlar ki en doğru yol da budur.bu nedenle bize yanlış gelen davranışlar aslında çocuklarımızın asıl yapmak istediklerini engellediğimizden dolayı çıkardıkları problemlerdir.hatta buna çözüm bulmayıp kafaya takarsak hem çocuk hem de ebeveyn sinir hastası olabilir.dediğim gibi benim tespitim bu.çocuk neyi yapmak istiyorsa serbest bırakılmalı.hatta çocuğun tabiatındaki marifetleri keşfedebilmek için tiyatro sinema konser her ne varsa beraber götürülüp izletilmeli muhakkak ordan bi model bulacaktır kendine.bi enstrüman aletine ya da resim yapmaya ilgisi başlayacaktır ki yaramazlığa da gerek duymıcaktır böylelikle.

ama bunların yerine oturabilmesi için de önce çocuğun bilinçaltına yerleşen olumsuzluklar temizlense daha iyi olabilir.saygılar.

[asevgican]

ya bişiyi farkettim ki ben çocuğumun kendi istediğim gibi olması konusunda ısrarlıyım. bu durum onu ve beni zorluyor aslen.
misal ben erkek çocuğu olarak oğluşumun hassas, duygusal bir karakterden çok haşarı bir çocuk olmasını azu ediorum farkında olmayarak. onu becerikli olması için, sosyal olması için yada ne bilim özgüvenli olması için sürekli zorluyorum.bunda tek başıma çocuk yetiştiriyo olmamın etkisi var elbette. hani anne ile büyüyo die pısırık olmasın istiyorum. ama çocuğumun belli karakteristli özellikleri var. bi kere yengeç burcu, sonra mülayimm ki bu konuda babasının genlerini taşıyor.:))
ama böle diyede koyveremem. değiştirebildiğim oranda onu toplumdan kaçan , çekingen yada içe dönük bir birey olmakdan uzaklaştırmaya çalışacağım. elbette kişilik özellikleirni yoksaymadan.

[nurhanza]

çocuklar dünyaya geldiğinde minicik bir bebek bakıma muhtaç diye düşünür insanlar.
halbuki o minicik bebek aslında en büyük öğretmendir
anneliği babalığı o en iyi şekilde bize öğretecek tüm donamıma sahiptir
eşsiz sevgi ile doğan tüm bebekler, acıktıklarında bir şeye ihtiyaç duyduğunda
hemen harekete geçer
duyarlı bir ebeveynde hemen görevlerini yerine getirir, ve karşılıklı etkileşimle uyumla her zorluğu başarabilirler, yeterki rahat olun işi doğasına bırakın,
ben şu anda anadolu lisesinde okuyan ve öss illetine muzdarip kızımla
herzaman doğal süreci yaşama yanlısı oldum,
biz değil olaylar sürükledi hayatımızın akışını
daha farklı olabilirdi belki, tüm imkansızlık ve zorluklara rağmen
biz başarmak üzereyiz,
daha 1. sınıfa giderken ona faturaları yatırması için görev verdim,
peşinden çaktırmadan takip ettim ama,
verdiğim her görevi kendi bilinciyle yerine getirmesini izledim,
kendi talip olmak zorunda kaldı çoğu kez,
ve hayatıyla ilgili çok önemli kararları tek başına verebilecek hale geldi,
ve veriyor artık, hayatına yönü o çizdi, beni deldi ezdi geçti, ama onunla gurur duymayıda öğretti bana,
hayattaki en akıllı öğretmenim o oldu,
ve sevgili alim oğlum daha 3 yaşındayken evden çıkıp, servise binip, kreşe gidip eve dönüp, kapıyı açıp, bana eve geldim annecim, diye telefon edebilen bir deha oldu, ben fabrikada full mesai ile çalışırken ablası okuldayken, kendine bakmayı öğrendi, şu anda 3. sınıfa gidiyor ve her sınavında tavan yapıyor,
türkiye 1. bile oldu,
ama onunla geçen her anımız bir oyun gibiydi,
çalışıp onlara bakmak zorunda olduğum için kısıtlı zamanlarda
ona en çok zeka oyunları getirdim, hayvanlar getirdim, ve kocaman adammış gibi konuştum, yada ben minicik bir arkadaş gibi oldum, birlikte büyüdük onlarla,her türlü etkinliğe götürdüm onları, saatlerce istanbulda yürüdük, konserlere(tuluyhan uğurlu) konserine bile gittik...
şimdi yanımda değiller 1 yıldır korkunç yanlızlık yaşıyorum,
ama yavrularım için dilediğim herşey gerçekleşti,
şu an güzel bir aileleri var, ve onlar döner bir gün diye
gurur duyabilecekleri bir anne olarak kalma mücadelesi veriyorum,
anca iyileşiyorum, onlarsız yaşamaya alışmak, ve hala dimdik durmak zorundayım,
ve aslında ben değil onların bana ne çok şey öğrettiğini anlıyorum,
kızım dil bölümünde okuyor, ikiside çok başarılı birer öğrenci...ve onlara tapan babaları, en az benim kadar onlara düşkün bir anneleri,
onlarla ilgilenen dedeleri var, kocaman bir AİLE içinde, sevgi dolu bir hayatları var,
onlar iyi ve mutlu olduğu sürece bu mutluluğu paylaşacağım,
18 yaşında ergenliğini en zor günlerde büyük acılar yaşayarak tamamlamak üzere olan bebeğim, öss ve yds gibi zorlu bir maratona hazırlanıyor, tüm yüreğimle yolu açık olsun diyorum........ öss ye inat yaşasın hayat diyorum