bu da benim günlüğüm olsun

[kaafinur]

günaydın
henüz kalktım ve hemen bilgisayarın başına geçtim. Çarşamba günü iftara davetliydim ve benim için kabus gibiydi. Anneme gittim ve ben üvey evlat muamelesini görmekten bıkmış bir şekilde döndüm artık kaldıramıyorum artık ona anne demek bile istemiyorum çok yoruldum ona kendimi kabullendirmeye çalışmaktan kilolu oluşum maddi yönden çok iyi durumda olmayışımız eşimin herkese ve herşeye rağman bana iyi davramnası annemin beni kabullenmeme sebeplerinden sadece birkaçı. oysa ben annemi arkadaş gibi görmeyi çok isterdimbaşım sıkışınca ona koşmak dertleşmek evine gittiğimde huzur bulmak isterdim ama ben her gidişimin bir azap her dönüşümde ağlaya ağlaya gelmekten sıkıldım artık annem olsun bile istemiyorum öksüz veya yetim olmak anne ve babanın ölmesi ile olmuyormuş onu anladım onlar hayatta iken bile destek vermiyorlarsa öksüz yetim sayılırmışsınız. artık bir de bayramda gidip döndüğümde bir daha gitmek bile istemiyorum annem olmasa annelik hakkı olmasa o kadar bile gidesim yok. kızkardeşime tam bir anne iken ben doğruları söylediğim için hayatıma yaptığı müdahalelere karşı çıktığım için benden kötüsü yok hatta erkek kardeşim ona senelerce anne bile demediği ve seni sevmiyorum dediği halde o bile benden iyi konumda şimdi. üzülmemek elde değil. düşünün bir anne kilolu diye kızından rahatsız olur mu ya da eşi iyi davranıyor diye damadından nefret eder mi biz yuvamızda mutlu yaşarken hep korkum var annem gelir de arayı bozar ya da bir telefon eder üzülürüz yine diye. artık onu görmek istemiyorum biryerde misal teyzemde karşıma gelir karşılaşırım diye ödüm kopuyor. paranoyak oldum bu konuda. yaklaşık bir ay önce ettiğimiz kavgada kendi haklıymış gibi öyle güzel çevirip olayları başkalarına öyle güzel anlatıyor ki herkes haklı zannediyor ama ben gerçeği biliyorum ve onu dinleyip beni dinlemeden hüküm veren herkese sadece helal olsun diyorum. ben şimdiye kadar kimseye tek taraflı dinleyip hüküm vermedim hep iki tarafı da dinledim ve gördüm ki annem hemen her konuda yalan söyleyebilen olayları kendi lehine çevirmek için elinden geleni yapan bir insan yorgunum artık boşuşmak istemiyorum ve eşimle bu konuyu konuştuğumuzda bırak kim nasıl bilirse bilsin ben gerçeğibiliyorum sen de biliyorsun bu yeter dedi ve bir daha şükrettim Allah'a onunla beni karşılaştırdığı için

neyse daha oğluşumun beslenme çantasını hazırlayıp çıkacağım bugün doktora gidiyorum başımdaki inanılmaz ağrıdan kurtulmak için bir şeyler yapmak zamanı geldi. görüşmek üzere

kaafinurcum seni anlayabiliyorum senin yaşadıklarının benzerlerini benim annem yaşadı ve yaşıyor.bir anne nasıl olurda evladını hor görür benim mantığım yetmiyor.benim anneannemde senelerce annemi üzdü sırf aile içinde huzurluyuz bir sorunumuz yok diye bu onu çok rahatsız ediyor.ama artık annem bukonuyu takmamaya yaptıklarını görmezden gelmeye başladı benim annem bu tip insanlar yüzünden depresyona girdi Allaha şükürler olsunki atlattı sana tavsiyem yaptıklarını umursama eşini ve oğlunu düşün sen üzülünce onlarda çok üzülüyor ve mümkün olduğunca seni üzen seni rahatsız eden insanlardan uzak dur hiç kimse senden önemli değil

sevgiler

[ikizruh]

nedir bu anneannelerden çektiğimiz yahu.benim annemde garibim yıllardır yaranamadı ona.hep diğer evlatlarını annemden üstün gördü.ama bunun sebebi bizim kendi aramızda mutlu olmamız.allaha şükür birbirine bağlı bir aileyiz.neden kötü durumda olmamızı onlara mecbur olmamızı ister anlamıyorum.ama artık bunlar çok geride kaldı annem artık hiççç takmıyor.buna sebepte biraz biziz sanırım 44 inşallah seninde umursamayacağın zaman gelir.çünkü belirli bir yaştan sonra insanlar çocuk gibi oluyor.ne kadar anlatsanda anlamıyor.sana sabır diliyorum kaafinur.

Canım benim senin için gerçekten çok üzüldüm .Senin yazını okurken kendi günlüğümümü okuyorum diye baktım .Sana kendini üzmedemek çok basit bir sözcük olarak kalacak biliyorum .Bizler anne incinmişleri bunu okadar kolay atalatamıyoruz.Şunu bilki atlatacaksın .Buda ondan ne zaman vazgeçersen ozaman bir parça huzurbuluyorsun .Bizlerin içini acıtan tarafı anne baba sevgisinin sınırsız olmasını beklediğimiz için .Birde derlerki biz sizi eşit seviyoruz derler ya işte en büyük yalan hiç kimse kimseyi eşit sevemez ben bunu anne olunca daha iyi anladm .Ben çocuklarımı kişiliklerine göre seviyorum. ve onları her koşulda rağmen sevgisiyle seviyorum .Buda benim onları iyi tanımama neden oluyor.İşte sende onun seni bir şeylerin karşılığı olarak sevdiği zaman incitiyor işine yaramayınca veya bir kusurun olunca eğer ellerinde imkan olsa a bu kusurlu bunu değiştirmek istiyorum diyecekler ve bizleri yenileri ile değiştirecekler.Ben bunları sadece bana yapıyor zannetmiştim ama onun kimsesyi sevemediğini fark ettim.Bir anne için bunu söylemek acı geliyor fakat artık eskisi gibi acıtmıyor ve artık onu sevmiyorum bunu yüksek seslede yakınlarıma söylemeye başladım ve hayatıma onun ve yaptıkları için üzülerek geçirmeyeceğim .Onu affetmem lazım biliyorum nezaman olur bunu bilmiyorum .Sende ondan vazgeçme yoluna girdin ve biraz zorlansanda bizler yanındayız ha gayretyolun aydınlık ve açık olsun.

[huzurr]

Sevgili kaafinur gerçekten yaşadığın sıkıntıyı anlayabiliyorum ama dua et ki sürekli bir arada yaşamak zorunda değilsin annem ve ben anneannemlerle birlikte yaşıyoruz ve düşün artık 3 kuşak çatışmasını, yapılan baskıları, herkes herkesin hayatının içinde ve kendi özelin neredeyse yok tabi evlat ayırdımıda cabası. Hergün bir anlaşmazlık tartışma vb. Bu tip sorunlar oldukçada tabi insanın hata yapma olasılığı da artıyor. Neyse ben uzatmayım. Sen dua et ki eşinle mutlusun anladığım kadarıyla... Yuvanı kurmuşsun hayatını ayırabilmişsin onlardan bunun için annenin sana yaptıklarını sıkıntı etmemeni tavsiye ederim annene bu yaşında muhtaçta yaşayabilirdin bizim gibi dizinin dibinde yaşamak zorundada kalabilirdin ozaman daha acı verici olurdu inan buna. Sen başkalarını boşver kendi hayatına bak kurduğun yuvana bak onu nasıl daha güzelleştirebilirim diye düşün bence öyle daha huzurlu olursun. Sevgiyle kal...

[Belgin ∞]

Dayanamıyorum bende yazıyorum.Çoğumuzun ailemizle yaşadıklarımızı anlatmamız senin yaralarını sarar mı bilemem,sanmıyorum.Ama insanlar yalnız olmadıklarını bildiklerinde,bu kötü anıların başkalarının da hayatında olduklarını bildiğinde az da olsa yürekleri yumuşuyor.Yalnız değilim diyebiliyorsun.

Yakın tanıdıklarım aileleriyle hep iyi anlaşan insanlar olmuşlardır.Ya da dışarıya o şekilde lanse ediyorlardır,bilemiyorum.Onları gördükçe sorunun hep ben olduğumu düşünürdüm,hep kendimi suçlardım.Ben şöyle bir evladım ki annemde bana bunları yapabiliyor derdim.Sözleri ve bakışları canıma tak ettiğinde,artık ortak hayatımızdan birinin çekilmesi gerekiyordu ve çekilen ben oldum.Daha fazla dayanamadım.Çünkü kendime gittikçe eziyet ediyordum ve güven duygusu nedir unutmaya başlamıştım.2 sene boyunca aynı şehirde aramızda sadece bir kaç dakikalık mesafe olmasına rağmen annemle görüşmedim,konuşmadım.

Bana hep ne kadar vicdansızsın dediler çevremdekiler,bir anneye bu yapılır mıydı?Evet yapılırdı.Kendimden vazgeçmektense ben ondan vazgeçmeyi seçtim.İyiki de seçmişim.Rahatsızlığından dolayı daha bir kaç ay önce onun oturduğu binaya taşındım.Onun evi üstte,benimkisi altta.Müdahale etmeye kalktığında kapımı kapatıyorum ve kendimi de.Dün benim için çok önemli bir gün olmasına rağmen yine canımı sıkmayı ve enerjimi tüketmeyi başardı ve belki çok uzun zamandır karşıma alıp konuştum.Benim ayrı bir hayatım olduğunu,buraya benim ona değil,onun bana ihtiyacı olduğu için taşındığımı ama bu şekilde yapmaya devam ederse aramıza aşılmaz sınırlar koyabileceğimi ve bu sefer bunun geri dönüşü olmayacağını sakin bir dille gayet rahat konuştum.Bu sefer işin ciddiyetini anladı.Bağırmak çözüm değil,ne kadar sakin olursan o kadar anlaşılır olursun zaman bana bunu da öğretti.

Kaafinur'cum şimdi ben sana bunu neden yazdım.İster hoşuna gitsin ister gitmesin,ister beni duy ister oku geç seçim senin.Ama bu kızgınlığın ve öfken yalnız sana zarar bunu bil.Çözümü olmaz bu şekilde.Sana yazanlara bir bak çoğumuzun annesi,çoğumuzun anneannesi ama ortada daima bir anne var hepimiz bizi kırmalarından bahsediyoruz,sevmiyoruz diyoruz,sevmek zorunda da değiliz.Ama ufak bir rahatsızlıklarında bağrımız yanıyor,benim gibiler düzenlerini bile bozuyorlar.Mümkünse anneni karşına al ve sakin bir şekilde konuş derim ben.burada bize anlattıklarını ona da anlat.Seni ne kadar kırdığını ve üzdüğünü bilse kendine bile şaşıracağını söyle.Eğer bu şekilde devam ederse onunla uzun bir süre görüşmeyeceğini,aranıza sınırlar koymanız gerektiğini sohbet şeklinde ona kızmadan söyle ki anlayabilsin.Hayatından memnun olduğunu,seninde bir anne olduğunu ona hatırlat.Umarım işe yarar.

Çok uzun yazdım kusura bakmayın.Hepinizi çok seviyorum ve çok öpüyorum

[kaafinur]

Mustang Nickli Üyeden Alıntı

Canım benim senin için gerçekten çok üzüldüm .Senin yazını okurken kendi günlüğümümü okuyorum diye baktım .Sana kendini üzmedemek çok basit bir sözcük olarak kalacak biliyorum .Bizler anne incinmişleri bunu okadar kolay atalatamıyoruz.Şunu bilki atlatacaksın .Buda ondan ne zaman vazgeçersen ozaman bir parça huzurbuluyorsun .Bizlerin içini acıtan tarafı anne baba sevgisinin sınırsız olmasını beklediğimiz için .Birde derlerki biz sizi eşit seviyoruz derler ya işte en büyük yalan hiç kimse kimseyi eşit sevemez ben bunu anne olunca daha iyi anladm .Ben çocuklarımı kişiliklerine göre seviyorum. ve onları her koşulda rağmen sevgisiyle seviyorum .Buda benim onları iyi tanımama neden oluyor.İşte sende onun seni bir şeylerin karşılığı olarak sevdiği zaman incitiyor işine yaramayınca veya bir kusurun olunca eğer ellerinde imkan olsa a bu kusurlu bunu değiştirmek istiyorum diyecekler ve bizleri yenileri ile değiştirecekler.Ben bunları sadece bana yapıyor zannetmiştim ama onun kimsesyi sevemediğini fark ettim.Bir anne için bunu söylemek acı geliyor fakat artık eskisi gibi acıtmıyor ve artık onu sevmiyorum bunu yüksek seslede yakınlarıma söylemeye başladım ve hayatıma onun ve yaptıkları için üzülerek geçirmeyeceğim .Onu affetmem lazım biliyorum nezaman olur bunu bilmiyorum .Sende ondan vazgeçme yoluna girdin ve biraz zorlansanda bizler yanındayız ha gayretyolun aydınlık ve açık olsun.

Sağol ablacım beni anlayanların çoğalması ne güzel bilemezsin. Desteğin için çok ama çok teşekkürler. Artık onun beni sevmesinin önemli olmadığını biliyorum ama bazen öyle karışıyor ki hayatıma üzülmemek elde değil son yaptıklarını affedemiyorum hoş affetmek de istemiyorum ya.

[kaafinur]

redflowers Nickli Üyeden Alıntı

Dayanamıyorum bende yazıyorum.Çoğumuzun ailemizle yaşadıklarımızı anlatmamız senin yaralarını sarar mı bilemem,sanmıyorum.Ama insanlar yalnız olmadıklarını bildiklerinde,bu kötü anıların başkalarının da hayatında olduklarını bildiğinde az da olsa yürekleri yumuşuyor.Yalnız değilim diyebiliyorsun.

Yakın tanıdıklarım aileleriyle hep iyi anlaşan insanlar olmuşlardır.Ya da dışarıya o şekilde lanse ediyorlardır,bilemiyorum.Onları gördükçe sorunun hep ben olduğumu düşünürdüm,hep kendimi suçlardım.Ben şöyle bir evladım ki annemde bana bunları yapabiliyor derdim.Sözleri ve bakışları canıma tak ettiğinde,artık ortak hayatımızdan birinin çekilmesi gerekiyordu ve çekilen ben oldum.Daha fazla dayanamadım.Çünkü kendime gittikçe eziyet ediyordum ve güven duygusu nedir unutmaya başlamıştım.2 sene boyunca aynı şehirde aramızda sadece bir kaç dakikalık mesafe olmasına rağmen annemle görüşmedim,konuşmadım.

Bana hep ne kadar vicdansızsın dediler çevremdekiler,bir anneye bu yapılır mıydı?Evet yapılırdı.Kendimden vazgeçmektense ben ondan vazgeçmeyi seçtim.İyiki de seçmişim.Rahatsızlığından dolayı daha bir kaç ay önce onun oturduğu binaya taşındım.Onun evi üstte,benimkisi altta.Müdahale etmeye kalktığında kapımı kapatıyorum ve kendimi de.Dün benim için çok önemli bir gün olmasına rağmen yine canımı sıkmayı ve enerjimi tüketmeyi başardı ve belki çok uzun zamandır karşıma alıp konuştum.Benim ayrı bir hayatım olduğunu,buraya benim ona değil,onun bana ihtiyacı olduğu için taşındığımı ama bu şekilde yapmaya devam ederse aramıza aşılmaz sınırlar koyabileceğimi ve bu sefer bunun geri dönüşü olmayacağını sakin bir dille gayet rahat konuştum.Bu sefer işin ciddiyetini anladı.Bağırmak çözüm değil,ne kadar sakin olursan o kadar anlaşılır olursun zaman bana bunu da öğretti.

Kaafinur'cum şimdi ben sana bunu neden yazdım.İster hoşuna gitsin ister gitmesin,ister beni duy ister oku geç seçim senin.Ama bu kızgınlığın ve öfken yalnız sana zarar bunu bil.Çözümü olmaz bu şekilde.Sana yazanlara bir bak çoğumuzun annesi,çoğumuzun anneannesi ama ortada daima bir anne var hepimiz bizi kırmalarından bahsediyoruz,sevmiyoruz diyoruz,sevmek zorunda da değiliz.Ama ufak bir rahatsızlıklarında bağrımız yanıyor,benim gibiler düzenlerini bile bozuyorlar.Mümkünse anneni karşına al ve sakin bir şekilde konuş derim ben.burada bize anlattıklarını ona da anlat.Seni ne kadar kırdığını ve üzdüğünü bilse kendine bile şaşıracağını söyle.Eğer bu şekilde devam ederse onunla uzun bir süre görüşmeyeceğini,aranıza sınırlar koymanız gerektiğini sohbet şeklinde ona kızmadan söyle ki anlayabilsin.Hayatından memnun olduğunu,seninde bir anne olduğunu ona hatırlat.Umarım işe yarar.

Çok uzun yazdım kusura bakmayın.Hepinizi çok seviyorum ve çok öpüyorum

Ellerine sağlık ablacım. İyi ki de yazmışsın. Evet yalnız olmadığını bilmek gerçekten rahatlatıcı bir duygu ben bu konuda hep kendimi suçlardım. Herkes annesiyle iyi kardeşim bile iyi demek sorun bende derdim ama yalnız değiliz hiçbir konuda. Emsallerimiz fazlasıyla var. Yaşadıklarımız belki aynı ama karşıdaki kişilikler farklı ben annemle konuşmak istesem sakin sakin, o lafı ya çevirir beni suçlu bulur ya da çevresindekilerden yakınır konu kaynar gider diyeceğimi dediğimi karıştırır unuturum. Biraz daha zamanı var sanırım bizim birbirimizi anlamamız ve onun hayatıma karışmaması gerketiğini anlamasının. Yine de eğer bir kez daha karışacak olursak tavsiyene uyacağım. Sonuçları yazacağım. Herşey için yazdıklarınız için, destekleriniz için teşekkürler.

[kaafinur]

Selam
Çok yorgun ama mutlu bir şekilde uyandım bugün. Dün eşimin işyeri arkadaşlarına yöremize özel bir yemek hazırladım. İnşallah beğenmişlerdir. Tempoyu hiç düşürmeden hızla işlerimi yapıyorum ama biraz soluk almak için oturdum bilgisayar başına. Oğlumu göndereyim okula sırada ütü yemek var. Biz kadınların işi hiç bitmiyor.
Dün iftar sonrası gezdik biraz oğluşuma bayram kıyafetine baktık ama hamam kele yaradı. D&R 'a uğradık ve Mürüvvet MURAT'ın eft kitabını aldım daha hiç okuyamadım ama çocukların da EFT yapabileceğini yazan bir bölüm gözüme çarptı. Açıkçası sevindim sadece benim değil oğlumun da işine yarayacak bir kitap edindim. Aslında ne kadar şanslı olduğumu görmemek elde değil. Ben kendim için birşeyler yaparken oğlum da fayda görecek bu siteyi tam zamanında buldum. Siteyi bize sunan herkese teşekkürler, emeği geçen uğraşan herkese.
Tam lafımı bitirmişken Farid FARJAD'ın Taghtam Deh şarkısı başladı. Dinlediniz mi hiç? Dinlemediyseniz çok şey kaçırdınız diyebilirim. Eh artık kalkayım bana müsade. Mutlu günler hepinize

[kaafinur]

selam
Ay artık bayılacağım. Bu kadar yorgunluk olur mu ? Yatak sanki beni kendine çekiyor hiç dinlenemiyorum. Gecem gündüzüm karıştı. Birşey değil daha bayram temizliği var böyle giderse başlayamayacağım hiç. Bir Uyku bir uyku nasıl atacağımı bilemedim.
Dün hastaneye gittim yarın alacağım tahlil sonuçlarını .İftardan sonra da teyzeme gittik nasıl mutlu oldular öyle çatkapı gidiverdik bir çay içip geldik. Ardından sahur hazırlığı derken ütü bir baktım saat 3 olmuş. O saatte yatsam ne olcak daha dalmadan uykuya uyanacağım iyisi mi sofrayı hazırlayım dedim yemek sofranın toplanması ve ben yine uykusuz kaldım, gece uykusunun yerini hiçbirşey tutmuyor. Bu arada her ramazan olduğu gibi kilo alldım sanırım. Anlamıyorum ramazanda normal günden daha az yiyiyoruz ama nasıl kilo alıyoruz? Üstelik ben bu ayda daha çok su içerim. neyse az kaldı biter bitmez şu spor salonu ile ilgileneyim bakalım nedir ne değildir.