phantommun günlüğü

[phantomm]

Allahımm ben de nereden başlayayım bilemiyorum:) Mert Abi saol sen de iyi ki varsın..
Ve sevgili shamanic..Bi kaç kere okudum yazdıklarını.Gerçekten kendimi buldum bu yazılarda.Yansıtma yasasını bu sene,geçen aylarda keşfetmiştim.Hayatımda sürekli irdelediğim bi konuda karar vermem gerekiyordu (ve hala da öyle bi karara varamadım) düşünüp dururken, kendi kendime yazılar yazarken, bak demiştim sen bu konuda ilerleme kaydememiştin,içindekini yenemediğin için yine benzer bir tavırla karşılaştın.Ve tavıra bak, aynı kendine davrandığın gibi.Sen kendini bile horlayıp aşağılamaya çalışmıyo musun sürekli?Kendini seviyor musun?Sevmiyorsun.Demek ki bu olaydaki kişi senin öğretmenin, sana herşeyden önce kendini sevmeyi öğretmeye çalışıyor, bilinçsiz şekilde belki de, hayat onu kendini geliştirmen değiştirmen için yollamış.Bu olayı bırak şimdi, kendini sevmeye başladığında herşey düzelecek...Bilinçsiz olarak böle düşünmüştüm ve bu forumdan bi kaç arkadaşta benzer şekilde düşüncelerimi onaylar biçimde konuşmuştu haberleri olmadan.Şimdi daha detaylı ve sağlıklı bilgiler edindim sayende.Güçlü olan olumsuz duygularım hayatımı yönetiyor.
Bu arketipler de bayağı tanıdık geldi:) Ama negatif arketipler, ben bunların etkilerini gördüm kendimde.Ve birçoğunun.Bağımlı çocuk,yetim çocuk,kurban,sabotajcı...Okurken 'Evet diyorum işte ben böyleyim.'
Mükemmeliyet hakkındaki görüşleriniz gerçekten çok doğru.Herşeyi herkese göre doğru yapabilmek için verdiğim çaba beni çabuk yordu:(Ve ben de boşlamaya verdim herşeyi.'Aman yaparım,daha zaman var,şimdi canım istemiyor..'Böyle böyle, ertemele bi yaşam tarzı haline dönüştü.Hep detaylarlara takılırım,insanlar asıl meselelere geçmişken ben hala başlama aşamasında olurum.Sonra tabi sıkılmak asıl meseleye odaklanmadan vazgeçmek..Ve bitirsen de memnuniyet hissedememek..
Ailemi suçlamak bunu bir kaçış yolu olarak görmek istemiyorum.Ama buna kaçmak için yıllarca sarılmıştım.Haklı ve ya haksızım bilmiyorum bu çok önemli değil.Ama bu düşünceden kurtulmaya çok çalıştım, doktora gittim konuştuk konuştuk...Bana onların yetiştiği şartlarla beraber düşünmemi,eğitim durumlarını kişilik özelliklerini vs. düşünerek yargılamamı söyledi.Diğer yazımda da belittim zaten bunu.Babanemi düşündüm babamı nasıl yetiştirmiştir?Bana sevgisini gösterememesini doğal karşılamaya çalıştım böylece.Ama kendisi de bu eksikliğin farkındaydı gözlemlediğim kadarıyla..Herneyse..Demek istediğim bunu suçlamaların ardı arkasının gelmeyeceğinin ve ne kadar suçlarsam suçlayayım, hatta bunu ebeveynlerim kabul edip benden özür dileseler vs. vs. benim sorunuma çözüm olmayacak.Sorunun ben de olduğunu biliyorum!Ve buna bana çok ağır bi yük yüklüyor:(Kendimi yönetmeye,kararlar almaya korkuyorum sanki.Ama artık bunları yenmeliyim,yeniyorum.Kendimle yüzleşmek,kendimle ailemle barışmak,hayatımdaki diğer insanlarla barışmak, kendimle ve çevremdekilerle sağlıklı ilişkiler kurabilmek istiyorum artık,abartmadan normal ölçülerde, kırmadan kırılmadan..
Mert Abinin yazdığı soruları kendime sordum.Sonra hemen hepsine genel bi cevap yazmayayım düşünür düşünür yazarım dedim ama yine mi kendimden kaçtım acabaa?:S O yazdıklarımı onun yazısını okuduktan hemen sonra yazmıştım.Diğerlerini de defterime cevapladım geçircem ama sorulara gerçekten kendi düşüncelerimle mi cevap veriyorum bilmiyorum:(Zaten bu konu beni her zaman rahatsız etmiştir.Yazarken de hissettmiştim hem.Yani bunları gerçekten değişmek isteyen tarafın mı söylüyor yazıyorsun yoksa değişmek istemeyen tarafın yine kaçmak için mi söylüyor diye düşünüyordum aralarda.Bu konuda gerçek hayatta da çok çelişkiye düşüyorum.Mesela birisi bir soru soruyor ya da gündelik bi problemle karşılaşıyorum diyelim.Hep aklıma iki cevap geliyor.Hangisinin doğru olduğunu düşünüp duruyorum.Sonunda ya hiç konuşmuyorum ya da söylediğim şeyden pişman olup 'Aslında ben gerçekten öyle düşünmüyorum niye onu söyledim ki?' diye yakınıyorum.Ya da bi tepki koymam gerektiğinde,iki kişi kavga ederken hangisinin tarafında olacağımı karar verirken.. (Diğer soruların hepsine topluca bi yanıt yazıcam hem de direk, ilk aklıma gelenleri.)
Bir de takıldığım başka bi nokta var.'Özel' olmak 'özel olabilmek'.Herkste bu duygu var mıdır?Ben de bu fazlasıyla var maalesef utanarak söylüyorum:( Evet ben bundan hep utandım.Bi yandan içten içe bu duyguyu hissedip bana bunu yaşatan olay ve kişilere yakınlık duyarken, diğer taraftan bu duygumdan utanıp onu hor görüp ezmeye çalışıyorum.Göz önünde olmak,herşeyi yapabilip beğeni toplamak,herkesin sevgilisi olabilmek istiyor bi yanım hep:( Buna da engel olamıyorum maalesef.Kıskançlıklar geçiriyorum ama bu belli olacak diye ödüm kopuyor!Çünkü böyle olmak istemiyorum.Herkesin iyi yönlerini yürekten alkışlayabilmek,arkadaşlarımın başarılarında onları yürekten kucaklayabilmek mutluluklarını gerçek anlamda paylaşmak istiyorum!!Bunun için, tuhaf gelebilir ama en çok sevincimi gerçek anlamda paylaşabilen arkadaşlarımı severim.Birgün güzel olduğumda içten bişekilde bunu ifade edebilen arkadaşlarım özeldir benim için..Yani kötü gün dostları aramamışımdır pek çok zaman, çünkü kötü zamanlarda üzüntünüzü gerçekten paylaşan ya da paylaşmayan birileri elbette geliyor yanınıza belki meraktan belki başka nedenlerden..O an zaten hep sizi kimsenin anlamadığını düşünürsünüz, karşınızdaki dünyanın en melek kalpli insanı bile olsa sizi olumlu düşünmeye itse o anki acıyla 'aman sen ne anlarsın! derdi çeken benim..' dersiniz büyük ihtimal.Olumlu düşünmeyi bilen bi insansanız da zaten kendiniz halledebilirsiniz, herşeyin üstesinden gelebilirsiniz kendi başınıza.Böyle işte.O yüzden artık 'ben sıradan ama mutlu bir insanım' diye telkin veriyorum kendime bilmem doğru mu yapıyorum.'Özel' bir insan olduğunuzu düşündüğünüzde taşıdığınız yük çok ağır oluyor çünkü.Kendinizi kraliçe zannederken, çevrenizdekilerin başınızdaki koskaca altın tacı görememeleri!,masanın baş köşesine sizden önce birilerinin oturup siz gittiğinizde bırakın kalkıp size selam durmasını yerinizi size devretmemeyi aklından bile geçirmemesi,siz ve sizinle alakalı şeyler dururken bir cariyenin(!) hayatının,yaptıklarının,güzelliğinin vs. dikkat çekmesi oldukça keder,gam yüklüyor insana..:) Şu kimsenin görmediği tacımdan tahtımdan kurtulmak istiyorum artık:)
Sevgili shamanic, emeğin için teşekkür ederim.Belki yazıma yansıtamasam da gerçekten çok bilgi verici,dünya görüşümü geliştirici bilgiler edindim sayende.İyice içselleştirmek ve kafamda oturtmak için bir kaç kez daha okuycam.
Ve verdiğin olumlamaları ayna egzersizi yaparken kullanıcam.Eminim ki çok faydalı olucak.Çok teşekkür ederim.


Sevgiler, saygılar..

[phantomm]

Hoşgeldin Karamiyo,
Önceki akşam oturup uzun uzun cevap yazmıştım mesajına.Ama sayfa zaman aşımına uğradı sanırım ve tüm yazdıklarım gitti:(Ben de vardır bunda bir hayır diyerek bıraktım ertesi güne.Ertesi gün de benim açımdan biraz fırtınalı olduğu için yine yazamadım.Şimdi yazıyorum işte.
İnsanlar konusunda haklısın.Ama onların seni etkileyebilmesi için senin izin vermen gerekiyor.Yani içindeki duvarlar sağlamsa hiç bi etken giremiyor değilse hemen yıkılıyorsun.Biz bu telkinlerle,yaptığımız çalışmalarla güçleniyoruz dış etkenlere karşı korumaya alıyoruz kendimizi bi anlamda.Güçlenme aşamasında negatif elektrik yayan olumsuz insanlardan uzak durmak,yapılan çalışmalardan söz etmemek en iyisi.Ben birçok kişiye telkinlerin telkin olduğunu bile söylemiyorum.Rahatlatıcı müzik diyorum mesela.Çünkü kim ne derse desin bilinçaltım etkileniyor farkındayım o yüzden riske etmek istemiyorum, en iyi arkadaşlarım bile bilmiyor naptığımı.Hazır olduğumda anlatırım:)
Bu arada mesajın sanki düşünmekte olduğum bi konu üzerinde cevap gibi geldi, yapmayı istediğim şeyi destekleyen cümleler yazmışsın sen de, beni düşünen dostlarımın tavsiyelerine paralel şeyler..Ben de yapmam gerekeni yaptım, sonucunu zaman gösterecek..
Çalışmalara telkinlere devam.Şu an biraz güçsüzüm yine aldığım karar etkisile ama herşey yoluna girecek..
Görüşmek üzere..


Sevgiler saygılar..

[phantomm]

01nisan Nickli Üyeden Alıntı

Hepinizde ayrı ayrı harikasınız, süpersiniz, okurken sanki uygulamalı bir eğitimde hissettim kendimi, Shamanic, Phantomm ve Merto teşekkürler.

Sen de günlüğüme hoşgeldin 01Nisan,


Sen de süpersin sağol..Sana da faydamız olduysa ne mutlu bize..:)

[phantomm]

Karşılaşacağım tepkilerle ve korkularımla ilgili varsayımlarım nelerdir?


--Az olan güvenimin daha çok azalmasına neden olabilirler.İlişkilerim daha çok bozulabilir.Yine ben uğraşmak zorunda kalabilirm.Haklı da olsam karşımdakilerin pek umurunda olmuyor çünkü.Ya da adım atmıyorlar yine herşeyi düzeltmek bana kalıyor.Kendimle de savaşmak durumunda kalıyorum öyle dönemlerde.Sadece olumsuz eleştiri bile yapsalar bununla başa çıkamıyorum.




Bana kızdıklarında ya da alay edildiğinde şu anki benin tepkileri nasıl olacaktır?


--İçine kapanma,kendini sorgulama,başarısızlık duygusu,kendine kızma,çevreden ve kendinden uzaklaşma.





Saklanmak beni neden/nelerden koruyor?


--Geçici olarak huzursuzluklardan koruyor,beceremediğim kendimi savunamadığım ifade edemediğimden tartışmalardan,insanlarla uğraşmaktan...




Babam ya da öğretmenim yani otorite bana ne ifade ediyor?


---Korku,azarlanacağım geri çevirileceğim,kabul görmeyeceğim,üzüleceğim endişesi..


Otoritenin onayı beni nasıl ya da nelerden koruyor?


--Kabul görmeme riskim azalıyor,birinin arkamda olması beni tam olarak bi sorumluluktan kurtarıyor,başarısız olursam ya da hata yaparsam yalnız olmam beni destekleyecek birisi olur.



Ortalarda olur ve kendimi özgürce ifade edersem ne olur?


--Bi hata yapsam yanlış bişi söylesem geri alma şansım yok,zaten her ne kadar göz önünde olmak istesem de bunu yapacak kadar cesaretim ve enerjim olmuyor her zaman.

harekete geçmek istediğimde bi korku,bi heyecan,gerilim,yorgunluk çöküyor üstüme..
Harekete geçtiğimde nelerle karşılaşıyorum?


--Geçmişte yaşanan başarısızlıklar,kazanılmış güvensizlikler ortaya çıkıveriyor,kalp çarpıntısı,başaramayacağım korkusu,bırakıp kaçma isteği,erteleme isteği,kendini aşağılama...


Çok basit bile olsa harekete geçmek isteyeceğim ilk somut konular neler olabilir?


--Günlük konuşmlardan başlayabilirm mesela.Çok tanımadığım insanlarla kendi başlattığım,benim istediğim tarafa giden bir muhabbet,sonrasında bir kalabalık önünde kendimi güçlü yeterli ve başarılı hissetmek ve bunları sürekli yapabileceğimi bilmek beni oldukça ileri taşırdı bu konuda...



Harekete geçmek üzere iken hissettiğim bu duyguları hedeflerime ulaşmada nasıl yakıt olarak kullanabilirim?
Dünyaca ünlü starlar dahi sahneye çıkarken duydukları heyecan ve korku sayesinde performanslarıı katladıklarını düşünüyorlar.


--Heyecanın belli bir miktarı her zaman gereklidir.Bu insanı tetikler,yapılan işe güzellik kazandırır, heyecansız yapılan şey tatsız tutsuz olur.Ben sadece ''walla çok heyecanlıyım yine,hata yapabilrim hoş görün'' derim bazen.Gülerler:) Ama korkunun,heyecanın sesime kattığı titreme,yüz kızarması heralde performansımı katlamıyordur:) Gerçekten bunu nasıl yapabilirm?Düşünüyorum ama aklıma birşey gelmiyor.Heyecan bir şeyi birçok defa da yapmış olsam yeni yapıyormuşum gibi hissetmemi sağladığı için sıkılmamı önlüyor,olaylar monotonlaşmıyor ama performansımı nasıl katlayabilirim bu konuda fikrim yok.



çareyi kaçmakta buluyorum..hep yaptığım gibi..hata yapsam kızıcaklar..hata yapsam alay ederler..mükemmel olmalıyım,herşeyi başarabilmeliyim,aileme layık olmalıyım,babamı kızdırmamalıyım annemi üzmemeliyim,herşeyi bilmeliyim,sevilmeliyim,onaylanmalıyım..
Kaçarak kendimi nasıl ve nelerden koruyorum?



--Sanki kötü şeyler yaşamaktansa hiçbirşey yaşamasam daha iyi modunda yaşıyorum.Böylece hirbirşeye,hiçkimseye bulaşmadan,kendi halimde yaşayıp kendimi de bi manada insanlardan,tartışmalardan,yeni hatalardan,başarısızlıklardan koruyormuşum gibi hissediyorum.



Kaçmak yerine başka bir şeyi tercih etsem nasıl hissederim?


--Kaçmak yerine durup yüzleşmek,kendime ve insanlara bir şans tanımak,hata yapacaksam da yapmak ama bunlar için kendimi suçlamamak dersler çıkarmak.Bunları tercih etsem başardığımda iyi hissederim tabii ki ama başaramazsam yine yıkıntı olur benim için.Çünkü diğerleri için küçük başarılar benim için zafer, diğerleri için başarısızlık benim için yıkıntı olabiliyor.
Mükemmel olan 10 kişi kimlerdir? ( Dünya üzerinden mükemmel 10 kişiyi yaz :)


-O kadar kişi sayamam heralde:) Benim için olmuş olacak en başarılı insan Atatürktür.Ama onun bile bazı güçsüzlükleri varmış..Yani o da mükemmel değil..Çünkü o da bir insan.Evliliğinde çok mutlu olamamış bildiğim kadarıyla.Yani kimsenin hayatında herşey dört dörtlük olamıyor.Akademik başarısını,çalışma azmini çok takdir ettiğim bir hocam vardı.Gerçekten takdire şayan bir insandı.Ama onun da duygusal dünyasında eksiklikler olduğunu hissediyordum.Bu davranışlarına da yansıyordu.Yani herşeyin dörtlük olması zor.Hem de arkadaş çevresinde hep yalnızlık duymuş bu aralar okuduğum bi kitapta öğrenme şansım oldu.Ama yaptığı işler bakımından mükemmeldir benim için.Sonra, işini iyi yapan insanlar benim için mükemmel diyebileceğim insanlar kategorisindedir.İyi anneler,herşeye yetişebilen insanlar..Mükemmel olmasalar da mükemmele yakın insanlardır benim için.Sanırım burda şöyle bir yargıya varabilirim.Neysen onun en iyisi olmaya çalışmak mükemmelliğe ulaştırmasa da ona yakınlaştırabilir.Yapacağım şey bu olmalı:)



İyi yaptığım şeyler nelerdir?



--Bilmiyorum.Şu an iyi yaptığım birşeyi düşünemiyorum gerçekten.



İyi olmasa da bana yeten şeyler nelerdir?


--Bana yeten birşey yok.Çünkü iyi yaptığımı düşündüğüm şeyleri saklayarak,başarısız olduğumu düşünerek kimseye göstermeyerek,ya da içten içe hiç bi zaman onda iyi olamayacağımı düşünerek tutkumu öldürmek suretiyle zaman ayırmaktan kaçarak başladığım şeyleri hep yarım bıraktım.Bu konuda sadece ilgilerimden bahsedebilirim.Birüsürü konuya ilgim var ama çok çabuk sıkılıyorum,moralim bozuluyor,aldığım ufak yenilgiler beni püskürtebiliyor.Ama hiç birzaman birşeyi iyi yaptığımı düşünmedim.Her zaman eksikler vardı benim için.Hep daha iyisi olabilirdi demişimdir.Gerçek bu.



Mükemmel olduğum zaman beni ne ya da kim takdir edecek?


--Öncelikle ben kendimi takdir edicem.Sonra çevrem.Ama en önemli gördüğüm kendi takdirimi kazanmak.Tamam birşeyleri gerçekten istediğim gibi yapabiliyorm diyebilmek.Birçok şeye etkili şekilde yetebildiğimi,hayatı dolo dolu yaşayabildiğimi görmek.Bunu görüp huzurlu hissetmek benim için en önemli şey.



Kendi içimden takdir duygumu nasıl geliştirebilirim?


--Belki de birşey yaparken attığım her adımda,yapabildiğim herşeyde ''bu başarıya giden yolda iyi bir gelişmedir,kendimi takdir ediyorum,bunu yapabildiysem gerisi de gelir:)'' gibi şeyler söylemeli içten içe kendimi desteklemeliyim.Ayna egzersizleri bende baya işe yarıyor gibi geliyor.Belki de bunun için de aynayı kullanmalıyım.


arada bir küçükte olsa mutluluklar yaşarsın ama yine gelir seni bulurlar..ve hep cezalandırılar..
Mutlu ya da başarılı olduğunda ne şekilde cezalandırılacaksın?



--Benim mutsuzluğum başkalarını hoşnutsuz ettiği için bazı konularda kızma,küçük görme şeklinde cezalara maruz kaldığım zamanlar olmuştur.Ya da kendimden kaçarak,birşeyleri doğru olarak görüp sığındığım,hata olduğunu bile bile devam ettiğim,kendimi zayıf gördüğüm için kopamadığım şeylerden sonra kendime geldiğimde kendimi affedememem,suçuluk duygularından kurtulamamam aslında en büyük ceza sanırım benim için.Çünkü eğerki seni suçlayan başkası ise, suçlu değilim o öyle görüyor deyip kendini rahatlatabilir o olmadığı zamanlarda kendini iyi hissedebilirsin en azından.Ama kendini suçlayan kendinsen bu durumdan pek kaçış olmuyor.(Olumluya yönelip, geleceğe yüzünü dönüp mutlu hissetmeyi seçmiyorsan yani..)



Mutlu ya da başarılı olduğunda kendini ne şekilde ödüllendirmek isterdin?


--Mutluluğu gerçekten hissetmek benim için gerçekten güzel bir ödül zaten.Ayriyeten bir ödüle gerek görmüycem.Başarılı olduğumu hissedersem de akabinde hissettiğim mutluluk yine ödül olacak bana.Bir de bu başarılar kişisel değil de çevreye de faydalı olursa o zaman mutlulukların en büyüğü benim olur.



Başarılı olduğunda sonuçlarını değerlendirmek adına varsayımların hangi gerçeklere dayanıyor?


--Başarıdaki payım yüzde kaç?Ortak bir iş yapılmışsa ve o işte beni yansıtacak birşeyler yoksa kendimi başarılı olarak görmem başkalarının başarısına sadece yardım etmişimdir o zaman.''Ben yaptım'' diyebilmeliyim içimden.Herşeyiyle benim eserim.Bir de eksiksiz hissetmeliyim.Herşey tam olmuş olmalı.Kendim iyi yaptığımı hissetmeliyim bir de etraftan da olumlu tepkiler almalıyım ki gerçekten başardığımı hissedebileyim.



Mükemmel olmaya iten dürtülerim nelerdir?


--Beğenilme arzusu,herkes tarafından onaylanma isteği,kusursuz bir hayat sürme isteği,pişmanlıklardan uzak bir yaşam,yaşlandığımda geriye dönüp baktığımda pişmanlıklar hissetmemek yani önemli olan bu.Kabul görme isteği...



şimdi farkediyorum biliyo musunuz??ben hayatı değil korkmayı yaşamışım,kaçmayı..
Ortalarda olursan neler olur?


--Dediğim gibi ortalıklarda hata yaparsan bunun unutulması zor olur hata birçok insan tarafından görülünce daha büyük bi hata yapmışsın gibi hissedersin.


Ne zamana kadar saklanmaya devam edeceksin? Somut bir tarih belirle?


--Açıkçası bilmiyorum.Tek bildiğim saklanmak,kaçmak kelimelerini unutmak istediğim.Ben bunları yenmek için uğraşıyorum artık.En azından harekete geçtim ve yavaşta olsa geçte olsa bir gün geride kalacaklar benim için.



Tam olarak kaçtığım nedir?



--Sanırım hayatımın sorumluluğunu almaktan kaçıyorum.Ben yaşayayım ama hesabı başkasına sorulsun.Kimseye hesap vermek,yaptıklarım için üzülmek,pişman olmak istemiyorum.Başarısızlık yaşamak istemiyorum tüm bu olumsuz duygulardan kaçıyorum ama kaçtıkça daha da üstüme geliyorlar sanırım.

[yas_min]

Emegine saglik. Umarim hersey istedigin ve bekledigin gibi ilerler.

sevgimle kal.

[phantomm]

hayır diyorum mükemmel olmalısın hata yapmamalısın, oku,araştır,öğren..
Bilinçli olarak hata yapma özgürlüğümü nasıl kullanmak isterim?
--Kendimi denemek,aldığım sonuçlardan hareketle kendimi geliştirmek için.



Beni ben yapan hata dediğim şeyler nelerdir?

--??



Bu durumdan ve yaşadıklarımdan ne öğrenebilirim?
--Bir daha anı durumlarla karşılaştığımda daha dikkatli olabilir,önceki seferde kazandığım deneyimleri daha iyi bir deneyim kazanmak için kullanabilirim.



Hata dediğim durumlarda sorumluluğum %kaç?
--Böyle sayısal bi değer vermek güç; fakat,kendimi en suçladığım birkaç olayda oldukça fazla bir oran.



Benim gerçek sorumluluğum nedir?
--Kendimi severek,sayarak,bana sunulan imkanlardan en ileri seviyede yararlanarak,yanlış yollara sapmadan ilerlemek;istediğim şeyleri elde etmek için çalışmak;aileme,çevreme,dünyaya faydalı olabilmek.

öğretmen olucaksın mesela herşeyi tam yapmalısın, herkes herşeyi öğrenmeli,aldığın maaşı zerresine kadar hak etmelisin..
Hak ediş ile ilgili varsayımlarım nelerdir?
--Üstüne düşen görevi en iyi şekilde yapmak.Maaş karşılığı yorgunluk değil,verimli olabildiğini hissetmek.



Öğretmen olarak sahip olmam gereken donanımlar nelerdir?
--Alanına hakim olmalı;dersini en etkili,anlaşılır şekilde etkili teknikler kullanarak anlatabilmeli;sesini,vücut dilini iyi kullanmalı, sınıfta gerekirse rol yapmalı,bir insanın öğretmen olduğu için değil de normalde de bilmesi gereken şeyleri bilmeli,yani öğrencilerin her konuda danışabileceği,görüş alabileceği birisi olmalı;alanındaki tüm gelişmeleri takip edip, etkili bir şekilde öğrencilerine sunabilmeli;Geniş görüşlü olmalı,kendini öğrenciler üzerinde salt bir otorite olarak görüp böyle davranmamalı, onlar için bir rehber,yolLAR gösterici olmalı;teknolojiyi takip etmeli;sadece dersini verip çekip giden birisi olmamalı, öğrencileriyle hayatı ve hayata dair şeyleri de paylaşabilmeli..


Bu donanımları zaman içinde edinmek için neler yapabilirim?
--Okumak,kişisel çalışmalar yapmak,gerekli kurslara vb. katılmak..



Öğrencilerime ve çocuklarıma katmak istediğim asıl değerler nelerdir?
--Sevgi,saygı,hoşgörü,dürüstlük,ahlak,hayata bağlılık,çalışkanlık,insan ve vatan sevgisi,farkındalık,vefa..



Bu konudaki sorumluluğum nedir?
--Elimden geleni yapmalıyım,önce bu değerleri onlara nasıl aşılayabileceğimi düşünmeli,yollar bulmalı bundan sonra da onlara aşılamalıyım.

sen başkaları gibi değilsin, farklısın, herşeyin farkındasın, mükemmel olmalısın!!(bunlar imkansız biliyorum ama bu düşünceden kopamıyorum beynime öyle bi yerlemiş ki!)
Zorunluluklarım olmasa nasıl davranırdım?
--Daha rahat olabilirdim,olduğum gibi davranabilirdim her yerde ve her zaman..


Kendime ulaşılmaz hedefler koyarak ne gibi kazançlar elde ediyorum?
--Sadece umudumun kırılmasına neden oluyor,başarı ulaşalımaz birşey gibi geliyor.


Neye göre/Kime göre mükemmel ya da iyi ya da başarılı?
--Kendime sonra da çevreye göre.Öncelikle kendim başarıyı hissetmeliyim.


Kriterlerim nelerdir?
--Yaptığın şeyden tatmin olmak...



ne zaman kaçmamayı öğrenicem?
--Kendime tam bir güven sağladığımda.



Ne zaman saklanmaktan vazgeçeceğim?
--Yine kendime güvenim tam olduğunda,birşeyleri sorgulamaktan vazgeçip,hayatı yaşamaya karar verdiğimde...



Bununla ilgili karşıt ilk eylemimi ne zaman yapacağım?
Konu ya da tarih belirleme!
--Günlük herhangi bir olayda belki..Bİlmiyorum..Zaten yapmaya çalışıyorum artık.Kendimde o gücü hiseetiğim anlarda.


sorumluluk almayı biliyorum bunu çok denedim ama mükemmel yapamadığım korkusu,endişesi kaçmama neden oldu her defasında.
Sorumluluk almak isteyeceğim ilk şey ne olurdu?
--Kendi hayatım.



Kaçmasam ve mükemmel de olmasam en kötü ihtimaller neler olurdu?
--Dışlanabilirim,yadırganabilirm,yalnızkalabilirim,i lişkilerim bozulabilir...



En çok yapmak isteyeceğim şey nedir? Bunu nasıl yapabilirim? Ne zaman?
--Güçlü hissetmek,nolursa olsun yıkılmayacağımı bilmek,çevreme ışık yaymak...

ben yapabileceklerimi biliyorum içimdeki potansiyeli biliyorum
Potansiyelini nerelerde kullanmaya gönüllüsün?
--Hayatımın her alanında.Belki çok şey istiyorum istediğim herşeyde başarılı olmak istiyorum.


Bildiklerini hangi alanda kullanmak sana heyecan verir?
--Herhangi bir yerde,birinin ihticaı varken ona yardım etmek için...



Yapmak isteyeceğin ilk şey nedir?
--Bİlmiyorum:(



Harika potansiyelini dünyaya sunmanı engelleyen nedir?
--Kendim, korkularım.



Engel olarak gördüklerinle ilgili yapmak isteyeceğin ilk 3 şey ne olurdu?
--Onları yenebildiğimi görmek istiyorum,hakkındaki kaygılarımın yersiz olduğunu bildiğim gibi onlardan uzak yaşayabileceğin mümkün olduğuna da inanabilmek,kısacası onları önce bilinçaltımda yenmek istiyorum.



hata yapabilme hakkı tanımak istiyorum kendime..
içimdeki benin dışarıya çıkmasını istiyorum..hissettiğim yapaylığın bitmesini..
GERÇEKTEN SEVEBİLMEYİ ÖĞRENMEK İSTİYORUM!! geçmişi,ailemi,kendimi kabul edip sevmem lazım..

nasıl olacakki??
Evet nasıl yapmak istersin?
Nasıl bir hedef seni bu sonuçlara götürür?

--Şu an küçükte olsa fikirlerim var.İşe önce kendimi sevmekle başlıyorum.KEndimi sevmeyi gerçekten başarabildiğim zaman,güçlü hissettiğim zaman çevremdekileri,ailemi sevmekte daha kolay olacak.Öncelikle kendimi sevmeyi tam anlamıyla başarmalıyım.Bu öncelikli hedefim.Güçlü hissedebilmeliyim.Daha sonra herşey yavaş yavaş gelecek...

[phantomm]

yas_min Nickli Üyeden Alıntı

Emegine saglik. Umarim hersey istedigin ve bekledigin gibi ilerler.

sevgimle kal.

Teşekkürler Yasmin..Birşeyler yapmaya çalışıyorum az da olsa.Umarım işe yarar..

[phantomm]

Bir türlü kendi üzerimde çalışmalara başlayamıyorum.Küçük ayna çalışmaları sadece..Bir de içimdeki konuşmaları olumluya döndürmeye çalışıyorum.Ama aklım hep malum konuda.Onu hayatımdan da çıkarsam,hayatımın merkezine de koysam içim huzur bulmuyor, her ikisinde de mutsuzum ve bütün düşüncelerim ona ait...

[Merto]

Selamlar phantom,

Günlüğüne baştan itibaren baktım ve okuduklarım hakkında sana söylemek istediğim şeyler var. Bazı kalıplar ve patinaj noktaları farkettim ve bunları senin dikkatine sunarak bunlarla ilgili tepkilerini almak istiyorum izninle. Tabii bu söyleyeceklerim benim bakış açımla yapılan tespitler, sende bu noktalardaki gerçek duygu ve düşüncelerini paylaş benimle lütfen....

Gördüğüm kadarıyla karar verme ve uygulama konusunda, öne sürdüğün sorumluluk almaktan kaçış ve korku gibi sebeplerle bir belirsizlik hayatının genelinde hüküm sürüyor. Ve bu da tüm enerjini sana faydası olmayacak şeylere yöneltmene götürüyor seni.

Küçükte olsa somut kararlar alıp uygulamaya başlaman hayatındaki bu tıkanıklığı açacak gibi görünüyor. Zaten bildiğin başlıklarla çalışmaya başlayabilirsin bence.

Elbette bu tamamıyla benim tespitim, bunu kabul edip etmemekte özgürsün ve bu konudaki duygu ve düşüncelerini paylaşmanı beklerim.

Sevgiler MERT.

[phantomm]

Merto Nickli Üyeden Alıntı

Selamlar phantom,

Günlüğüne baştan itibaren baktım ve okuduklarım hakkında sana söylemek istediğim şeyler var. Bazı kalıplar ve patinaj noktaları farkettim ve bunları senin dikkatine sunarak bunlarla ilgili tepkilerini almak istiyorum izninle. Tabii bu söyleyeceklerim benim bakış açımla yapılan tespitler, sende bu noktalardaki gerçek duygu ve düşüncelerini paylaş benimle lütfen....

Gördüğüm kadarıyla karar verme ve uygulama konusunda, öne sürdüğün sorumluluk almaktan kaçış ve korku gibi sebeplerle bir belirsizlik hayatının genelinde hüküm sürüyor. Ve bu da tüm enerjini sana faydası olmayacak şeylere yöneltmene götürüyor seni.

Küçükte olsa somut kararlar alıp uygulamaya başlaman hayatındaki bu tıkanıklığı açacak gibi görünüyor. Zaten bildiğin başlıklarla çalışmaya başlayabilirsin bence.

Elbette bu tamamıyla benim tespitim, bunu kabul edip etmemekte özgürsün ve bu konudaki duygu ve düşüncelerini paylaşmanı beklerim.

Sevgiler MERT.

Tamamen haklısınız.Belirsizlik hayatımı yönlendiriyor yani şöyle ki bi gün bir karar alıyorum mesela bunu bir ok sayarsak fırlatıyorum oku,biyere düşüyor onu takip etmeye başlıyorum yavaş ve isteksiz adımlarla daha sonra yolda durup başka bir ok atıyorum diğerine yürümekten hemen sıkılıyorum çünkü, ikinci okun düştüğü yere..üçüncü ok,dördüncü ok..geriye dönüp baktığımda düzensizlik,belirsizlik.amaçsızlık..



Bazen karar veririm oturup yazarım neler yapmak istediğimi düşünürüm,en çok neye önem veriyorum, düşünüp yazarım önem sırasına göre.Güya baştan başlayıp tüm hedefler için çalışmalar yapıcam bilmem ne.Ama ilki için düşündüğüm çalışmaları bikaç gün yapıyorum ilk bir iki gün düzenli daha sonra yarın yapsam da olur tavrında,daha sonra daha sonra...Yani program yapıyorum,üstüne düşünüyorum ama olmuyor bırakıyorum, bıkıyorum.Burdaki azimli insanlara hayranlıkla bakıyorum gerçekten..Çalışmalar hazırlayıp,düzenli bir şekilde yürütüyorlar ama ben de hep bi kırılma noktasına gelip herşeyi bırakıyorum.Aynı film içinde dönüp duruyorum.



Yani aslında birşeyler yapmıyo değilim ama yaptığımda istikrar sağlayamıyorum.Ve yine bırakırım diye artık başlamak bile istemiyor canım:(