Öğrendiklerim

[pakguc]

asisler,
o buzdolabına takacağım magnet bir şekilde yerini bulacak biliyorum...
gözümü açtığım için sana binlerce teşekkür ederim.... 96

[hülyaa]

asisler,çok iyi anlatmışsın yaa.hemen gidip alıcam ve dolaba takıcam...neyi kasdettiğini şimdi daha iyi anladım..açıklamaların için teşekkürler.yeniliklerden de bizi haberdar et oldu mu?bak yoksa sana bir mektup yazarım 10 yıl sonrasından görürsün haaa

[b]ASKERDEYDİM..

Yıllardan 1998 aylardan hangisi hatırlamıyorum ama yaz mevsimindeydik, günlerden de bir gün....


Bu arada askerliğimi 1978/1 tertip Levazım olarak Erzurum Aşkale 4. Zırhlı Tugay Merkez Kışlada yaptım :)

Levazım askeri bulunduğu birliğin yiyecek, giyecek, ısınma vb. bütün hizmetlerini üstlenen geri hizmet personelidir. Ve bu sınıfta bana verilen görev ise kışla banyosunun sorumluluğunu üstlenmek olmuştu. Kışladaki tüm bölükler haftanın kendilerine ayrılan gün ve saatlerinde gelirler saatleri bitincede tıpış tıpış giderlerdi. Görevim gereği bütün gün sorumluluk alanımda bulunduğum için herhangi iştima,spor, nöbet vb. gibi durumlar şahsım için sözkonusu değildi. Taa kiii o güne kadar

Buyrun efenim buda resmidir

Bir gün bölük komutanı arkadaşlardan birini göndererek benimde spora katılmamı istemişti. Ben ise yukarıdaki fotoğrafta görüldüğü üzre bot giymez çizmelerle çalışırdım :) ve üstelik Erzurum dasınız. Yazı var kışı var diyerek ayağıma iki numara büyük alırdım çizmeleriki mermer zeminin üzerinde soğuk algınlığına yakalanmayalım dimi. Tesadüf bu ya. Spora katılmamın istendiği gün üzerimde birde tulum vardı. ODA BANA İKİ BEDEN BÜYÜK

Koşarak gidip bölük komutanına selam ve tekmilimi verdim. Bana önümüzdeki günlerde denetleme olacağını bundan dolayı sporumun iyi olması durumunda bu denetlemede işe yarayabileceğimi söyledi ve bugün sende pentlantona gireceksin dedi

"Emredersin komutanım" dedim çaresiz. Lakin maça 1-0 yenik başlamöıştım. Üzerimdeki kıyafetlerden dolayı.

Bu pentlanton ise çeşitli zorluklardan oluşan parkurların bir araya getirilerek meydana çıkarılmış bi spor sahasıdır. Kim icat etti ise pek hayırlı bi iş yapmadığı kesin İşte ilk önce koşarak art arda sıralanmış yerden 30-40 cm yükseklikteki dikenli tellerden zıp zıp zıplıyosun, sonrasında yine yerden 30 cm kadaryüksekliğe gerilmiş olanlarının altından sürünerek geçiyosun. Ordan çık hadi babam 5-6 metre yükseklikteki halata tırman ve en tepesinden takla atarak tersinden aşağı iniyosun. Derken bi başka zorluk... Birbiri ardına dizilmiş aralarında 60-70 cm boşluk bulunan, en alçağı bir metre yükseklikte ve ilerledikçe yükselen basamak biçimli kalasların üzerinden zıplıyosun, istersen bi düşmeyi dene kafa göz kırılır ... onuda atlattın 2 metreden az daha yüksek bi çukurun içine dalıyosun ama çukurda tutunabileceğin bi yer yok ve sadece zıplayıp üst kısımdan ellerin aracılığı ile kuvvet alarak çıkabiliyosun.... ve dahasında bi kaç parkur...

İşte ben bu italyan çukuruna kadar olan bütün parkurları pentlantona birlikte girdiğimiz 4 kişinin ikincisi olarak tamamladım ama, gel gelelim italyan çukurunda üzerimdeki elbiselerden dolayı rahat hareket edemediğim için takıldım kaldım

Birlikte başladığım kişilerin haricinde bölüğün benden sonra kalan kısmıda birer film şeridi gibi italyan çukuruna atlayıp atlayıp çıktılar gözümün önünde

VE BÖLÜĞÜN TAMAMI BİTTİİİİİİİ.....

Gaipten bi ses duydum o an....

Avniiiiiiiiiiiii nerdesinnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnn diye bağırıyordu bu ses ama hiçte yabancı değildi açıkçası. Sanki bizim bölük komutanımıydı ne dusun Evet evet oydu.....

Hemen burdayımmmmmmmmmmmmm diye seslendim ve bi arkadaşı göndererek yukarıdan çektiler beni :)

Kalan kısımlara ise hiç girmeden direk bölüğün yanına gittim ve bi ton fırça yedim tabiiii :)

Şimdiiiii

Hayattada durum böyledir aslında hepimiz isteyerek yada istemeyerek bi takım kararlar almak zorunda kalırız yada bi takım yollara girmek !!!

Pekiii kaçımız aldığımız kararların arkasında durabiliyor ve beklemesini biliyoruz....

Eğer hayat insanın girdiği yolda ve aldığı kararlarda yardımcısı olmasaydı ben muhtemelen o yıllarda o çukurun içinde ölmüş olmayacakmıydım... Ama bekledim bi ses gelene kadar dimi....

geçmişinizde kısa bi analiz yaptığınızda sizde göreceksiniz ki. Bulunduğunuz yer sadece ve sadece almış yada aldırılmış olduğunuz kararların sizi getirdiği yerdir, BAŞKA BİŞEY DEĞİL.

Büyük kararlar alın ve bunun ertesinde kararınız doğrultusunda hayatın size verdiği sesi duymaya çalışarak bekleyin. Ses geldiğinde cevabınızı verin. BAĞIRIN AVAZINIZ ÇIKTIĞI KADAR....

"Ben burdayımmmm" deyin...

HAYAT HİÇBİRİMİZİ ÖLÜME TERK ETMEZ BİZ İSTEMEDİKTEN SONRA !!

Hayatımız pentlanton efenim...

Ve zorlanıyorsanız bilin ki o an italyan çukurundasınız. yapmanız gereken tek şey bölük komutanının size sesleneceği anı beklemek ve o an geldiğinde cevap vermek....

Tabiii bide şu var...

Acaba kaçımız kararverme cesaretini göstererek pentlantona giriyoruz ?

Buda 18 Eylul tarihinde Trakya tarafında çekilmiş bi fotoğraf :) Yıllandıkça güzelleştiğimin resimidir her ne kadar saç baş darmadağın olsada

my name is dr. attarction

[PAMİRNAZLI]

Asislerim boynundaki ne kuzucum.. ???

çocukken çam ağaçlarının iğnelerinden böyle kolye yapar annemize götürürdük...

benim oğlumunda dağıtımı erzurum aşkaleye çıktı..fakat yola çıktıkları gece aşkalede deprem olduğu için,dumluya aktarmışlar..kışlayı veya her ne diyorsanız onu...askerliğini dumluda bitirdi...biz vatan toprağı diyoruz da...evladım bundan sonra ankaradan ötesine geçmem dedi...büyük sözüne tövbe..pentatlonmudur her neyse ve italyan çukuru sevmediği deneyimler..birde yağan karı sürünerek temizlemeleri...allahatan bitti..darısı tüm çocuklarımızın başına hepsine hayırlı teskereler..

Benim boynumdakide kızımın yapıp bana taktığı bi kolyedir efem :)

18 Eylül doğumgünüydü ve malum annesi ile ayrıyız ya. Kızımı okulunda ziyaret etmiştim. Hem arkadaşları arasında birazcık onurlansın diyerekten. İşte o gün okulun bahçesinde çekilen foto :)

Hayal Abla oğlunuz askerliği yapalı ne kadar oldu bilmiyorum ama ben geleli hemen hemen on yıl oldu ve sivil hayata ilk döndüğüm zamanlarda bende Ankara dan öteye geçmem diye düşünüordum...

Şimdi ise aynı yere alsalarda tekrar gitsem diyorum...

Hatta bir ara oradaki birliğimi ziyarete gitmeyi bile düşündüm ama sonradan öğrediğime göre kışla tamamen kaldırılmış ordan

Şimdi alsalar yine giderim yani...

Tüm işi gücü şirketlerin yönetimini vs. hiç düşünmeden kardeşime devreder anında uçarım

[tresor]

vay be avnıcım ıtalyan cukurunu bılmem de ıtalyan takı modasını takıp ettıgın kesın, tasdıklıyorum,

Düşünelim.....

Düşünelimmm....

Düşünelimmmmmm.....


Varsayalım ki yeryüzünde hiç bi Fırın yada modernize edilmiş ismiyle ekmek fabrikası yok !

Bu durumda herkes karnını doyurabilmek için kendi ekmeğini yapmak zorunda olurdu değilmi ?

Ve benn... yaşım başım gelmiş, ailemden ( anne babamdan ) ayrı bir ev tutmuşum. Ama ekmeğim yok ve yapmasınıda çok iyi biliyor değilim...

Hemen dışarıdan yapım için gereken malzemeleri alıyor ve bi yerlerden edindiğim tarif ile başlıyorum bilir bilmez hamuru yoğurmaya. dakikalar ilerledikçe bizim hamur az buçuk kıvamını alıyor. " Tamamdır " diyerek tepsiye koyuyorum yoğurduğum hamuru. Veriyorum fırına...

Karnım açççç.. ÖLECEK GİBİYİM... Bir an önce pişsin diye bakıyorum....

Arada fırına göz attığımda kabardıkça şeklinin farklılaştığını ve güzelliğini yitirdiğini görmeme rağmen," olsun önemli olan görünüşü değil tadıdır " diye düşünüyorum...

Ve işte ekmeğimiz piştiiiiiii....

Dumanı üzerinde tütüyor...

Hemen bi kaç parçaya bölüp kısa zamanda soğumasını sağladıktan sonra başlıyorum yemeye.

O DA ne yaaaaaaaaaaaaaa...

Eeee bunun tadıda bozukkkk...

Napsak ki ? yemesekmi acaba ?

O zamanda açlıktan ölme gibi bir durumla karşı karşıya kalacağızzz...

İyi kötü demeden mecburi olarak doyuruyoruz karınımızı o ekmekle...

Yapacak başka bişey yok çünkü...

Pekiiiiii....

Bu ilk deneyim ve hatta belkide ikinci ve üçüncüleride kötü sonuçlansa bile Ekmek yapmaktan vazgeçme gibi bi lüksümüz varmı sizce ?

Açlığa ve dolayısıyla ölümemi mahkum edeceğiz kendimizi ?

Pek akıllıca görünmüyor dimi ?


O halde yapmamız gereken her seferinde biraz daha dikkatlice malzemeleri karıştırmak olmalı sanırım. Aksi halde güzel ekmek yapmayı öğrenemezsek ya hep böyle tadı bozuk karışımlarla ( ekmek diyemiyorum :) ) karnımızı doyururuz yada ölürüz dimi efem

Şimdi bide bunu gerçek hayata insan ilişkileri yada iş deneyimlerine uyarlayalım.

Kendi hayatımın dışından örnek verme gibi bi lüksüm olmadığı için kısaca bişeyler yazayım bakalım ne çıkacak...

Duygusal bazda bi çok birliktelik yaşadım ve hemen hemen hepsinin bitiş sebepleri hayata dair korkulardı...

Acaba biz mutlu olabilirmiyiz ?

Acaba ailem seni kabul edermi ?

Şimdi böyle çok duygusal, romantik falanda falan bi erkeksin ama ACABA evlendikten sonrada böylemi olursun ???

vs.
vs..
vs...

Saçma sapan ve şimdiki zamanla asla bağdaşmayan, hiç bi faydasını görmemek bi yana, içinde bulunduğumuz anı yaşamaktanda bizi mahrum eden bir sürü ACABALAR....

Pekiii nedir bunların sebebi diye soracak olursak...

Tek cevap geçmişte yaşanan ve hoşlanmadığımız kıırıcı olaylar olduğunu söyleyebiliriz...

İLK Bİ KAÇ DENEME SONUCUNDA YAPILAN TADI BOZUK EKMEKLER YANİİİ....

O halde yapmamız gereken ne ?

geçmişte kullandığımız malzemeleri biraz daha dikkatlice ölçeklendirmekten başka bişey değil diye düşünüyorum !!!!

bana sunulan en son mazaretlerden biri...

YA BEN İLK EVLİLİĞİMİ KENDİ KARARIMLA AİLEM İSTEMEDİĞİ HALDE KAÇARAK YAPTIM. VE BUNDAN DOLAYI ARTIK KENDİM KARAR VERMEK İSTEMİYORUM....

İYİ O ZAMAN AÇ KAL BANA NE. HATTA ÖL AÇLIKTAN ! BU SENİN KENDİ KENDİNİ CEZALANDRIMANDAN BAŞKA NEDİR ?

Ama dilersek bu sefer sevgimizi, saygımızı, heyecanımızı, kendi kararlarımızı ve aceleciliğimizi kullandığımız o ilk ekmeğimizin içine birde aile kararlarımızı katarak çokkkk daha güzel bi ekmek yapamazmıyız ki ?

Denemeye değmezmi ?

bence değer ve hatta tadından yenmez bi ekmekte olur

İş hayatıma gelince...

Yaklaşık 2002 yılından bu yana sadece çok acil nakit döngüsüne ihtiyacım olan aralarda bazı yerlere girerek çalıştım. Bunun haricinde hep kendi ekmeğimi yapmak üzre atılımlarım oldu.. Pekiiii şu an hala tadı bozuk ekmek yapıyorsam bu sadece ve sadece bu işte profesyonelleşme yolunda olduğum anlamına gelmiyormu ?

Gelin görün ki tamda oldu denebilecek bi yerdeyken ( ama bundada benim için nice güzellikler olduğuna inanıyorum ) servetinin bi kısmını benim kontrolüme vereecek olan birini geçtiğimiz günlerde öbür tarafa uğurladım...

ayrıntı vermek istemiyorum....

Şimdi yine kaldığımız yerden devam ve yine çalışmıyorum...

En azından maaşla çalışmıyorum. Ama nakit akışımda sorun yok :)

Secret olsa gerek

HADİ BAKALIM ŞİMDİ HEP BERABER KALDIĞIMIZ YERDEN EKMEK YAPMAYA DEVAM...

KİMSE BİZE GELİPTE AL KARDEŞ BU EKMEĞİ SENİN İÇİN YAPTIM DİYECEK DEĞİL....

KENDİ EKMEĞİMİZİ KENDİMİZ ÜRETECEĞİZ....

ÖLMEMEK İÇİN BU ŞART...

YADA YÜRÜYEN BİRER CESET OLMAMAK İÇİN


Hee birdeeee... hani şu 18 eylülde çekilen fotom varya :) gün geçtikçe güzelleştiğim için bugün ondan daha güzelim ama ne yazık fotoğrafımı çekecek kimse yok yanımda.....









my name is dr. attarction