Regina'nın günlüğü

[Regina]

ya işte ben de ondan yapmıyorum insanlar görücek rezil olucam diye :D Ya da her biri geldiğinde onu kaldırmakla uğraşmam lazım e ben unutkanım falan... Zor işler...

[Regina]

Şükürler olsun kendimi yeniden harika hissediyorum. Ve herşey yolunda gidiyo. Hiç bi şikayetim yok. Az önce de mucize gibi bişey oldu. Kesinlikle insanlar da evren de sevgiye tepki veriyor. Ama ben sevgiyi hissedemiyordum, şunu anlamış oldumki zorlamayla olmuyormuş. Beklenmedik anda içten gelen seni doldurup taşıran bir duygu. Ve o duygu dünyaya ne kadar pozitif bakıp ne kadar çok şükredebilirsek o kadar çok gelip bizi buluyor. Küçük hesaplar, kendini koruma taktikleri, öfke falan hesi gereksiz ve yıpratıcı. Kim sevdi diye kaybetmişki? Kim iyi niyetli oldu diye kaybetmiş. Tüm sevgimi verdiğim birinden kötülük bile görsem bunun zararı bana değil ona olur. Zararı bana oluyorsa, vah vah değmezmiş neden sevdim diyebiliyorsam zaten o sevgi değildir. Ben bunu annemde gördüm. Babamın tüm yaptıklarına rağmen hala oiyi bir insan ve ben onu çok sevdim diyor. Hiç bişeyden pişman değilim diyor. Neden sevdim neden kaldım demiyor. İlk kez annemi anladığımı hissediyorum. Onun sevgi anlayışı buydu ve doğru olandı. Kimsenin yapamadığıydı. Bir yönden bana zarar verdi, huzursuz bir ortamda güvenilmez bir erkek figürü ile büyüdüm. Ama bir yandan da önümde gerçek özverinin gerçek sevginin az bulunur bi örneği vardı. Ve ben herşeye rağmen birbirine ilk görüşte aşık olmuş ve 30 sene evli kalmış bir ana babanın çocuğu olmaktan gurur duyuyorum. Keşke sonsuza kadar sürseydi ve mükemmel olsaydı ama hayat böyle birşey... Onların hataları da bana ders oldu...

Anneannemi hatırlıyorum. Aşzheimar hastası olan dedeme iki büklüm kambur hasta haliyle bakan 80 küsür yaşındaki annanemi, dedem saldırganlaştığında 'neden böyle yapıyorsun yavrucuğum, bak ben çok üzülüyorum' demesini. Bana 'yavrumun yavrusu' demesini. Onu çocuğu gibi sevmesini ve ölümğnden kısa süre sonra bu dünya da ağzından tek bir şikayet lafı çıkmadan ölmesini... Ölümünden bir gün önce telefonda konuştuğumda dahi nasılsın soruma iyiyim diye cevap veren anneannemi...

Dedeciğimin masmavi gözlerini hatırlıyorum. İngiltere'den döndüğümüde artık çok geçti. Tanımıyorduki artık bizi. Biliyordu başına gelecekleri. Telefonda seneye gelicez dediğimizde 'ama geç olacak' demişti... Sonra gördüm dedeciğimi. Yalvararak baktım gözlerine. Dedecim ben kimim dedim bir mucize umarak. Beni hatırladın mı dedecim dedim ağlamaklı... Mucize oldu... O mükemmel gülümsemesini bir kez daha gördüm, eski günlerdeki gibi güldü, gözlerinin içi de güldü sonra 'hatırladım tabii, bu gözler unutlur mu?' dedi benım canım dedem...Bu tesadüfi bir laf değildi. O hastalık sırasınca tanıyan tanımayan herkesin dilindeki şey gözlerimdi, gözlerimdeki ışıltıydı...

Ben bu insanların torunuyum. Annem onların kızı. Ben bu annenin kızıyım. Kimsin derseler ben buyum. Bu benim iyi yanım, güclü yanım, soylu yanım. Zayıf yanımsa ömür boyu mutsuz olmuş birbirlerine eziyet hakaret küfür etmiş babaannem ve dedemden geliyor. Kendine de bize de hayatı zehir etmiş babamdan geliyor. Babam mutsuz bir ailenin çocuğuydu annem mükemmel insanların bu dünyadaki meleklerin. İkisi acının tatlıya karıştığı, mucizenin aşkın zayıflıklarla öfkeyle acıyla bulandığı bir ilişki sürdüler. Benimse önümde iki insan, iki aile, iki örnek ve iki seçim var. Ben seçimimi yaptım.

Benim bir de dostum var. Başka bir kıtada benden 8 saat erken bir zaman diliminde yaşayan. Her gün konuştuğum hemen her gün sevdiğimi söylediğim derdime ortak olan derdine ortak olduğum. Onu da bu hayatta kardeşim olarak seçtim. İşte geldi ve bunları konuştuk. Ben mutlu olmayım da kim olsun?

ordamisin canim
Deniz says:
evet bebegımmm
EMEL sent 19/11/2007 00:10:
nasilsin canim
EMEL sent 19/11/2007 00:10:
better??
Deniz says:
çok iyiyim hayatım
Deniz says:
süperim
Deniz says:
geçti hepsi
Deniz says:
sen?
EMEL sent 19/11/2007 00:13:
aferin arkadasim hep iyi ol
EMEL sent 19/11/2007 00:13:
sen supersin
EMEL sent 19/11/2007 00:13:
harikasin ve cok guclusun
EMEL sent 19/11/2007 00:13:
ve cok mutlusun

Gerçekten çok mutluyum. Kendim ve sevdiklerim için mutlu ve güçlüyüm :)

aslında yaşam sana cömet davranmış..iyi ve kötü diye adlandırdığımız her şeyi ayırd edebilmen için bunları senin yaşamının içine sokmuş..ve sen kendi özgür iradenle sevgiyi seçmişsin tebrikler. .ama daha önce yazdığın mesajlarda algıladığımda ( yanlış düşünüyorsam lütfen bağışla) diğer tarafıda anlamaya çaılışıyorsun. .eh bir insan daha ne isterki..
saygılı sevgiler

[Regina]

Evet zaten her iki tarafı da anlayabildiğim zaman seçim gibi bi opsiyonum olduğunu farkettim. Hiçbirimiz kötü deneyimlerin esiri değiliz olmamalıyız. Senin yazdıklarını da okudum ve okurken ağladığım şeyler oldu Hayal Abla... Ama sanırım benim hayatım çok ender sayıda insanın başına gelen zorluk ve felaketlerle dolu. Bir gün belki sana anlatırım. Buna rağmen bu şekilde hissedebilmemse içimi gururla dolduruyor...

[hülyaa]

tebrikler regina...kendini harika hissetmene sevindim..umarım hep böyle devam eder..sevginin gücünü zaten biliyorsun..ve bunu hayatına aktarabilmen çok güzel...ben her zaman yapamıyorum maalisef..ama yapmayı çok istiyorum..sevginin açamayacağı kapı yok..bunları biliyor olmama rağmen,bazen grur ağır basıyor..sevgiklerime sevdiğimi çok zor söyleyebiliyorum..eskiden hiç söyleyemezdim..ama buraya gelmeye başlayalı şimdi biraz söyleyebiliyorum..etrafımda ki insanlar,sevgimi gösteremediğimden şikayetçiler..en başta da eşim...annem,babam..nedenleri bulmaya çalışıyorum..tam bulmuş değilim..biraz ipuçlarım var..içimden,herkeze seni seviyorum demek geçiyor..ama söyleyemiyorum..her insan gibi,ben şunları yaşadım,beni şunlar çok üzdü de diyemem..ama başkalarını kolay sakinleştirip,kolay teselli edebilirim..kendime kapalı bir dünyam var sanırım..bu yüzden kendimi sevmemin asıl anahtarım olduğunu biliyorum..ilklerim arasında önce kendimi sevmek var..başkalarını her ne kadar gösteremesemde nasılsa seviyorum..kendini sevmeyen başkasını sevemez deniyor..bunu bir türlü anlayamıyorum..kendimi de seviyorum,başkalarını da..iyide neden söyleyemiyorum?bunu söylemek benim için çok zor..ama bir başkasından da duymak istediğim en önemli söz seviyorum sözü...garip bir durum bu bende ki galiba..
yolun sevgiyle hep açık olsun...her zaman mutlu olman dileğiyle..sevgiler..

[Regina]

Sağol Hülya yorumların için. Bunu söylemek benim için de zor. Anneme mesela yalnızca şımararak 'beni seviyo musun' diye sorup ondan sonra çocuksu bi tarzda da olsa söylemeyi başarıyorum. En yakın dostuma çok rahat söylüyorum telefonda ya da internette çünkü Amerika da yaşıyor malesef, ama o da bana söylüyor hem de her konuştuğumuzda. Babamla ise birbirimize bu sözü söylemeye geçtiğimiz yaz yaşadığımız dönüm noktasından sonra başladık. 1 ay kadar olmuştu arayamıyordum onu. Bugün bir mesaj aldım, beni şu numaran arayabilirsin, seni çok seviyorum, baban diye... Konuştuktan sonra telefonu kapatırken de ilk o söyledi. Halbui ben bu lafı ne çocukluğumda ne gençliğimde hiç duymadım. Ama sanırm yaşlandıkça onun da bana ihtiyacı var ve bazı şeyleri anladı artık.

Hülyacım bu lafı duyamamak bazen çok kırıcı olabiliyo ve insanda yaralar açabiliyo. Duymak ise o gün bütün gününün iyi geçmesine neden olabiliyor. Düşünki elinde bir insanı çok mutlu edebilmek gibi mucizevi bir kuvvet var, iki dudağının arasından çıkacak bir lafla hem de... Bence bunu değerlendirmelisin. Uzun uzun neden böyle önce şöyle olsun diye düşünme bence, söyle! Ağzından çıktığında çıkmış olacak... Kesinlikle söyleyemiyorsan küçük bir karta yazmayı dene başka yollarını bul ama söyle. Ne kendini ne başkalarını bundan mahrum etme. Umarım gelip buraya 'dün şu kişiye onu sevdiğimi söyledim ve bana şu şekilde baktı, şöyle dedi' yazarsın. Hayatını ve sevdiklerinin hayatını bu büyüden mahrum etmezsin. Ben hepinizi seviyorum, seni de :) Sevgiler...

[Regina]

Görüşmeyeli şunlar oldu...

Rüyama Tanrı girdi ve bana 'bundan sonra sana kötü davrananlara cevap verme, cevabını ben veririm' dedi. Ben de öyle yapıyorum.

Kendi işimi kurmaya karar verdim. Kaynak mı? Evrenin bana küçük bir borcu vardı. Yok aslında hayatımı karartan o hainin. Ama ben bundan böyle bana kötü davrananlarla muhattap olmadığım için borçlum da evren. Her ne kadar o hainden istemiş olsam da, bana paramı evren verecek.

Beni sakinleştiren bir şarkı keşfettim. Bir sabah dilimde tek bir cümlesiyle uyandım sonra aradım tümünü buldum. Özellikle sözleri inanılmaz anlamlı. Burda:

http://www.youtube.com/watch?v=qFHbwikzNds

Saçma sapan bi test yaparken yeterince arkadaşım olmadığına karar verdim. Ya da yeterince yakın dostum... Bu konuda en kısa zamanda bişeyler yapıcam. Gelişmeler başladı bile, az önce arkadaşımdan mesaj ve bütün gün mailler aldım.

Evolutionary psychology sucks. Ama şempanzelerle falan çalışmayı o kadar isterdimki belki düşünebilirim...

mutluyum ve daha da mutlu olucam.

piramitlerin, özellikle bupiramitin özelliği bambaşkadır, evrenden istediğin her şeyi sana getirmesini diliyorum

Tanrı doğru demiş bence...Onlara cevap verdikçe sen yıpranıyorsun üzülüyorsun boşyere...Sonrada yaşadıklarınada pişman oluyorsun...Yani onların kötülüklerine indiğine...Kötülük yapan kötülüğü başka bir yerden kesinlikle buluyor...
Bende artık çok yalnız olduğumu,arkadaşlarıma baktığımda mecburiyeten onlarla olduğumu farkettim ve çalışmalara başladım,şimdi iyi gidiyorum...Umarım çok devamlı ve sağlam dostluklara adım atarız hepimiz...

[Regina]

inşallah Hayal ablacım
inşallah Sycorox

da... ben bişey öğrendim ve baya bi buruldum son yazdığım şeyden beri... ağladım buruldum kötü oldum. nolucak ne zaman olucak sanırım artık dayanamıyorum :(