sosyal fobi ye elveda.

[balkan72]

merhaba nevresim,
yalnız değilsiniz ve birçok insan bu konulardan muzdarip...eğer kabul ederseniz benimde söylemek istediklerim var. siz de kendinize hangisi kolay geliyorsa onu uygularsınız...
sizi insanların önünde utandıracak ilk olay,durum veya söz neydi..çocukluğunuzda neler yaşandıda sizi insanlar arasında utangaç biri haline getirdi.bunu çok iyi düşünün. o durum karşısında neler hissettiniz.. eğer imgeleme yeteneğiniz varsa yaşadığınızı film gibi gözünüzün önüne getirin.eğer görüntü getiremiyorsanız sesleri duyun, yada hislerinizi devreye girdirin.
o yaşadığınız her ne ise onun üzerinde sanki bir film yönetmeni gibi utandığınız anda stop kestik olmadı deyip sizin istediğiniz görüntüyü,sesi veya hissi tasarlayın. yani geçmişteki senoryayı bozup yenisini siz yaratın...bu durumu siz işte tamam bu diyene kadar tekrarlayın....zaten bilinç altında resim değiştikten sonra tüm yaşantınızdaki görüntülerde değişecektir...
insanlar yüce varlıktır...zaten biz bu dünyaya bu yanlışları farkedip doğruyu bulmaya geldik ve bu doğruları hayata geçirecek güce ve akla her zaman sahibiz...
sevgiyle ve mutlu kalman dileğiyle

[nevresim]

balkan72 Nickli Üyeden Alıntı

merhaba nevresim,
yalnız değilsiniz ve birçok insan bu konulardan muzdarip...eğer kabul ederseniz benimde söylemek istediklerim var. siz de kendinize hangisi kolay geliyorsa onu uygularsınız...
sizi insanların önünde utandıracak ilk olay,durum veya söz neydi..çocukluğunuzda neler yaşandıda sizi insanlar arasında utangaç biri haline getirdi.bunu çok iyi düşünün. o durum karşısında neler hissettiniz.. eğer imgeleme yeteneğiniz varsa yaşadığınızı film gibi gözünüzün önüne getirin.eğer görüntü getiremiyorsanız sesleri duyun, yada hislerinizi devreye girdirin.
o yaşadığınız her ne ise onun üzerinde sanki bir film yönetmeni gibi utandığınız anda stop kestik olmadı deyip sizin istediğiniz görüntüyü,sesi veya hissi tasarlayın. yani geçmişteki senoryayı bozup yenisini siz yaratın...bu durumu siz işte tamam bu diyene kadar tekrarlayın....zaten bilinç altında resim değiştikten sonra tüm yaşantınızdaki görüntülerde değişecektir...
insanlar yüce varlıktır...zaten biz bu dünyaya bu yanlışları farkedip doğruyu bulmaya geldik ve bu doğruları hayata geçirecek güce ve akla her zaman sahibiz...
sevgiyle ve mutlu kalman dileğiyle

çok memnun oldum yorumunuza bi heveslendim:)çocuklukta ilk utandığım an aklıma gelmiyo ama utandığım anlar dan aklıma gelenler var tek tük daha zorlasam da hatırlayacaklarım olabilir,bunlar üzerinde deneme yapabilirim uygunmudur.ve evet gerçekten yüce varlıklarız birimiz ikimiz değil hepimiz.tüm güzellikler sizinle olsun.

[nevresim]

sıcağı sıcağına şunuda sormak istiyorum balkan72:)ilk utandığım anı bilemedim ama çok küçükken utandığım bi iki an üzerinde yapabildim ancak,dün yatmadan önce denedim,ilk olanı akla getirmek mi esas,daha mı zorlamalıyım?bi de sadece küçükken değil,ilerleyen yaşlarımda da kötü duruma düştüğüm, kendimi çok kötü hissettiğim zamanlar oldu,bunlar çok üzüyo beni,misal bi kaç sene önce bi ortamda oturmuşuz eniştem bana bi soru sordu,daha önceden tanıyoduk ama uzaktan diyeyim,daha yeni evliler ailemize yeni giriyo gibi,ailecek oturmuşuz,bayanlar mutfakta erkekler in yanındayım,erkekler dediğiimde babam kuzenim eniştem vs,eniştem daha bana bi sordu,ben kıpkırmızı kesildim o neye uğradığını şaşırdı,bana bakmamaya çalışıyolar filan,bu o kadar kötü bi durum ki şu an aklıma gelince utanıyorum,o anı hiç yaşamasaydım orda oturmasaydım özgüvenim gelmeden diyorum,r gibi bişi,bunuda tavsiye etmiyorum o yüzden kimseye,ufaktan başlanılsın bence,ben bi daha o anı nası unuturum bilmiyorum,belki unuttular bunu bile çünkü 2006 senesiydi,ama ben unutumayıroum,unutulacak gibi de değil bence,bu anlarıda unutmak istiyorum sözün kısası:)
yine daldan dala atladım galiba,napim bende içimi burdan döküyorum işte,görüşmek üzere:)

[balkan72]

nevresim Nickli Üyeden Alıntı

çok memnun oldum yorumunuza bi heveslendim:)çocuklukta ilk utandığım an aklıma gelmiyo ama utandığım anlar dan aklıma gelenler var tek tük daha zorlasam da hatırlayacaklarım olabilir,bunlar üzerinde deneme yapabilirim uygunmudur.ve evet gerçekten yüce varlıklarız birimiz ikimiz değil hepimiz.tüm güzellikler sizinle olsun.

merhaba,
ilk utanma deneyiminiz çok önemli, çünkü o ilk deneyimden sonra bilinç altı onu bir emir olarak aldığı için daha sonra ki yaşananlar bunun sonucu olarak hayatınıza olaylar olarak geliyor. Demiştik ya insanlar yüce varlıktır diye sizde hatırlama konusunda bilinçaltınıza " ilk utanma deneyimimi hatırlamayı seçiyorum" deyin ve beklemede kalın.hatırlıyacağım diye kendinizi zorlamayın o size biranda hatırlatacaktır.buna emin olabiirsiniz.hatırladıktan sonra siz senoryanızı tasarlarsınız.
sevgiyle mutlu kalın,

[balkan72]

nevresim Nickli Üyeden Alıntı

sıcağı sıcağına şunuda sormak istiyorum balkan72:)ilk utandığım anı bilemedim ama çok küçükken utandığım bi iki an üzerinde yapabildim ancak,dün yatmadan önce denedim,ilk olanı akla getirmek mi esas,daha mı zorlamalıyım?bi de sadece küçükken değil,ilerleyen yaşlarımda da kötü duruma düştüğüm, kendimi çok kötü hissettiğim zamanlar oldu,bunlar çok üzüyo beni,misal bi kaç sene önce bi ortamda oturmuşuz eniştem bana bi soru sordu,daha önceden tanıyoduk ama uzaktan diyeyim,daha yeni evliler ailemize yeni giriyo gibi,ailecek oturmuşuz,bayanlar mutfakta erkekler in yanındayım,erkekler dediğiimde babam kuzenim eniştem vs,eniştem daha bana bi sordu,ben kıpkırmızı kesildim o neye uğradığını şaşırdı,bana bakmamaya çalışıyolar filan,bu o kadar kötü bi durum ki şu an aklıma gelince utanıyorum,o anı hiç yaşamasaydım orda oturmasaydım özgüvenim gelmeden diyorum,r gibi bişi,bunuda tavsiye etmiyorum o yüzden kimseye,ufaktan başlanılsın bence,ben bi daha o anı nası unuturum bilmiyorum,belki unuttular bunu bile çünkü 2006 senesiydi,ama ben unutumayıroum,unutulacak gibi de değil bence,bu anlarıda unutmak istiyorum sözün kısası:)
yine daldan dala atladım galiba,napim bende içimi burdan döküyorum işte,görüşmek üzere:)

sevgili nevresim,
bu olay, senin ilk yaşadığın olayda bilinçaltına verdiğin emrin sonucu. O ilk resim bilinçaltında kodlanınca bilnçaltıda bildiği bu durumu sana gösterecek olayları ve kişileri karşına çıkaracaktır. eğer bu durumu düzeltmezsen yıllar geçtikçe sen kendi gerçek kimliğini bulana kadar daha da artmış bir şekilde olaylar ve kişiler hayatına çekilecektir. evlimisin bilmiyorum ama bu durumu düzeltmezsen seni utandıracak bir eş bile seçebilirsin...
ama bilinçaltındaki resim değişirse hataındaki insanlar ve olaylarda ona göre şekillenecektir.Yüce yaradan bize "Ben seni tek ve biricik yarattım, sen benim yeryüzündeki halifemsin,ben seni çok seviyorum..."diyor. ama bizler ne yapıyoruz bize hissettirilen kötü duyguları genelleme yapıp hayatımızın bütün yıllarına yayıyoruz. Yüce yaradanın muhteşem yarattığı bu cana haksızlık yapıyoruz. Onun için artık bu duygulardan temizlenmeli ve hayata halifeliğimize yaraşır şekilde hayata devam etmeliyiz.birde en önemlisi bu olayları yaşatanları suçlamadan. Onlar bize bilnçaltımızdaki resimleri bize yansıtıyorlar...sevgiyle ve mutlu kalın

[nevresim]

ilk utanma deneyimimi şuanda hatırlamıyorum ama dediğiniz gibi bunu istiyicem ve zorlamadan bekliyicem,şunuda eklemek istiyorum,ben sadece utanma durumunada maruz kalmadım,sürekli aşağalanma da yaşadım çocukluğumda, dayak da yedim sürekli annemden,çok kardeştik öyle böyle yetiştik,baba vasfı zaten bi yabancıydı ya bağırırdı,yada susardı,öyle basit bi bağırmada değil bi keresinde ananem şahit oldu,ben korktum dedi hakaten ananem bile müdahale edemedi o derece,büyükleri korkutacak kadar,zaten sürekli şehir dışlarındaydı,bunlardan dolayı özgüven eksikliği olmuş olamaz mı,yani demek istedigim ilk utanma anını mı düşünmelyim yine de, bana kendimi sürekli gereksiz mişim gibi hissettirdikleri anları bi kenara mı bırakmalıyım.şunu da not geçeyim ben bana yapılan davranışları affettim şu şekilde,yanlışlar oldu hata yapılabilir bende hatalar yapıyorum onlarda yaptı ve bitti.niye yaptılar bana bununun peşinde değilim.
evli değilim,şu durumda da hazır hissetmiyorum kendimi,zaten yanlış eşi seçmeyi bırakın eş seçecek durumda bile değilim,ilk aklıma gelenler,haliyle aile ortamları yemekler davetler olacak,ben bu ortamlara girmeye hele hele önde olmaya hazır değilim,sonuçta "eş"te beni yanında taşıyıcak,öyle bi ortamda kilitlen kızar filan,hele de öyle ufak da değil yaşım.bu sebeplerden dolayı bunu yapabiliceğimi düşünmüyorum şuan için.
bilinçaltımdaki resim değişirse başkalarının benim için ne düşündüğünü bile umursamadan yaşıyıcam,üniversiteye ilk başladığım yıllarda acayip bi özgüven gelmişti bana-sonra gitti bi şekilde-,böyle olunca hayata bakışaçısı farklı oluyo,huzur rahatlık bilumum güzel tabirler daha ekleyebilirim,kendimle sorunumu çözersem başkalarıyla sorunum kalmıycak biliyorum.
şimdilik bu kadar yazıyım daha fazla uzatmadan sizinde sevgiyle ve mutlu kalmanızı içten dilerim.

[balkan72]

nevresim Nickli Üyeden Alıntı

ilk utanma deneyimimi şuanda hatırlamıyorum ama dediğiniz gibi bunu istiyicem ve zorlamadan bekliyicem,şunuda eklemek istiyorum,ben sadece utanma durumunada maruz kalmadım,sürekli aşağalanma da yaşadım çocukluğumda, dayak da yedim sürekli annemden,çok kardeştik öyle böyle yetiştik,baba vasfı zaten bi yabancıydı ya bağırırdı,yada susardı,öyle basit bi bağırmada değil bi keresinde ananem şahit oldu,ben korktum dedi hakaten ananem bile müdahale edemedi o derece,büyükleri korkutacak kadar,zaten sürekli şehir dışlarındaydı,bunlardan dolayı özgüven eksikliği olmuş olamaz mı,yani demek istedigim ilk utanma anını mı düşünmelyim yine de, bana kendimi sürekli gereksiz mişim gibi hissettirdikleri anları bi kenara mı bırakmalıyım.şunu da not geçeyim ben bana yapılan davranışları affettim şu şekilde,yanlışlar oldu hata yapılabilir bende hatalar yapıyorum onlarda yaptı ve bitti.niye yaptılar bana bununun peşinde değilim.
evli değilim,şu durumda da hazır hissetmiyorum kendimi,zaten yanlış eşi seçmeyi bırakın eş seçecek durumda bile değilim,ilk aklıma gelenler,haliyle aile ortamları yemekler davetler olacak,ben bu ortamlara girmeye hele hele önde olmaya hazır değilim,sonuçta "eş"te beni yanında taşıyıcak,öyle bi ortamda kilitlen kızar filan,hele de öyle ufak da değil yaşım.bu sebeplerden dolayı bunu yapabiliceğimi düşünmüyorum şuan için.
bilinçaltımdaki resim değişirse başkalarının benim için ne düşündüğünü bile umursamadan yaşıyıcam,üniversiteye ilk başladığım yıllarda acayip bi özgüven gelmişti bana-sonra gitti bi şekilde-,böyle olunca hayata bakışaçısı farklı oluyo,huzur rahatlık bilumum güzel tabirler daha ekleyebilirim,kendimle sorunumu çözersem başkalarıyla sorunum kalmıycak biliyorum.
şimdilik bu kadar yazıyım daha fazla uzatmadan sizinde sevgiyle ve mutlu kalmanızı içten dilerim.

sevgili nevresim,
inanın sizi çok iyi anlıyorum, tabiki yalnızca utanma duygusu konusuna takılma, zaten onun altında aşağılanmışlık ve kendini değerli görmeme duygusu yatar.
mesala ben size bir anımı yazayım: ben daha çok küçüktüm 3 veya 4. bana annem-babam kızıyorlar. bende eşyalarımı bir torbaya koyup evden çıkıyormuşum.akrabamıza gidiyormuşum. onlarda benim gittiğim yeri bildikleri için bana hiç müdahale etmiyorlar.ama ben o yaşta bunları algılamıyor annem-babam beni umursamıyor, beni sevmiyorlar,bana değer vermiyorlar diye kodlamamı yapmışım...bundan sonraki hayatlarımda hep bu ve buna benzer olaylar ve durumlar..kişiler..çünkü o küçük yaşta annen-baban senin güvende hissedebileceğin tek insanlar..onlara kendini sevdirmek için artık çabalar durursun...ama hayat devam ediyor annenden-babandan ayrılıyorsun bu sefer başka insanlar hayatına giriyor ve onlarada aynı duyguyla yaklaşıyorsun seni sevsinler diye...olaylar ve durumlar hergeçen zamanda daha ağırlaşarak sana geliyor. Çünkü Cenabı Allah bize kendine gel diyor, ben seni özel yarattım sen nasıl annenin-babanın sana davranmasıyla kendini değersiz görürsün..şimdi bu durumda kendimize şunu soralım Allah'mı çekinilmeye layık,yoksa anne-babamı. biz annemizi babamızı severiz,sayarız ama onların bize küçükken davrandıklarını hayatımızın her zamanına yaymamalıyız.çünkü onlarda bilmiyorlar ve onlarada öyle davranılmış.

bu bilnçaltı temizliği yaparken her zaman Allah'tan yardım dilemeliyiz.O'na muhtacız ve O'nun izni olmadan bir yaprak bile kıpırdamaz. Ancak sabırla ve Allah'a duayla bu temizliği yapabiliriz.

sevgiyle ve mutlu kalın

[balkan72]

Dualarla birlikte hayatının yönetmeni olman için küçüklüğündeki beğenmediğin her durumun senoryasını değiştirmeye ve hayatını nakış işler gibi tasarlaman dileğiyle..inan değer o zaman kendinize olan güvenininiz ve saygınız artar..

kendinize iyi bakın
sevgilerimle

[nevresim]

balkan72 yazdıklarınızı ilgiyle okudum,güzel yorumlamışsınız,artık geceleri yatmadan önce bi tane filanda olsa eskiden yaşadığım hoş olmayan bi durumumun senaryosunu değiştirmeye çalışıyorum,fazla fazla yapmaktansa böyle zorlamadan tane tane yapıyorum sonradan sıkılıp vazgeçmeyeyim diye,zamanla birikip göl olacağını düşünürek:)sonunda benim hayatımın şekillenmesinde insanların içinde sadece benim hakkım olduğunun bilincine vararak amacıma ulaşmak istiyorum,bana kattığınız farklı bilinç tarzı içinde ayrıca teşekkür ediyorum,hayatta hep güzelliklerle sevgiyle karşılaşmanızı dilerim,sevgiiler.

[balkan72]

sevgili nevresim,
bir konu daha var, küçük yaşlarda yaşanan bu durumlar sebebiyle o küçük çoçuk hala korkak,sevgisiz bir şekilde içimizde duruyor. o küçük nevresimi bir anne şevkatiyle ve baba güvencesiyle kucağına al sev. olumsuz bir olay karşısında o küçük nevresim korkuyor aslında şuanki sen değil. her yaşadığın olumsuzluklarda şöyle de:" güvendesin,geçti,artık sen büyüdün,ben seni koruyacak güçteyim,seni çok seviyorum" böylece o küçük nevresimi kanatlarının altına alacaksın ve o da kendine güvenecek. diğerleriyle birlikte bunu yapmanıda tavsiye ederim.
sevgiyle ve mutlu kalman dileğiyle