sosyal fobi ye elveda.

[nevresim]

ikiesitbir Nickli Üyeden Alıntı

nasıl gelişti bilmiyorum ama senin farkına varmış olduğun düşünce aklımdan geçmemesine rağmen
bir süredir karşı atağa kalkışlar yapıyorum
bazen sinir yüksek basabiliyor örneğin olumsuz yaklaşıımlarda
yinede bi değişiklik hissediyorum

ben duruma çok dar bi pencereden bakıyodum,bi türlü düzgün insanlardan olamadığımı düşünüyodum:S,halbuki bunun aslında özgüvenle alakalı olduğunu idrak ettim,özgüven arttıkça olumsuz yaklaşımlara karşıda daha dik ve rahat durabiliyo insanlar.hepimizin aynı seviyede olduğunu aslında ilk başta kendimize kabul ettirsek sorun kalmıycak aslında.bunu da uygulamaya geçireceğimize inanıyorum.

[MarEspEraNZa]

Sen kendinden emin birisin
tek değişime ihtiyacımız olan şey sürekliliği sağlamak diye düşünüyorum
Eksikliğini hissettiğimi şeyi biliyoruz ve yapabiliriz aslında
Bir kompozisyonda ki noktalama işaretleri gibi; doğru yere doğru işaretler
Gerisi tamam

[nevresim]

ben mükemmel olmak zorunda değilim ki nedir bu çabam?mükemmellik ne ki var mı ki öyle biri?ee niye kendimi buna zorluyorum,insanlar hata yapamaz mı?yapar bende yapıyorum,belki yaptığım yanlışlarda diğer insanlar gibi rahat tepki veremiyorum gereksiz üzülüyorum,belki de bakışlar bana yöneliyo öyle durumlar da diye o yüzden kökten gelmesin istiyorum içten içe bu durumların başıma.tam şuan da doluyum biraz o yüzden, tabi ki bu sayfada kendimi ifade etmeye çalışıyorum yine.yaptığım şeyi anlatsam daha rahat edicem,nasılsa beni kimse tanımıyo burda,bi de ne kadar gerekli yada gereksiz düşünüyorum sizde görün o yüzden anlatıcam.
babamın aldığı sıfır arabayı bende kullanıyorum,bi tane daha arabası var onu iş için kullanıyo,o yüzden sıfır olanda bana kalıyo ben kullanıyorum çoğunlukla,bugün arabanın önden en alt kısmını kaldırıma değdirdim sadece,eğilme falan yok sadece iki çok küçük çizgiilk bakışta görünmüyo biri gösterince filan yani o kadar(çok ufalttım olayı ama ufak gibi sanki,),annemle ablamda arabadaydı,annem gördü inince bişey olmadı anne dedim,a çizilmiş dedi,sonra aa nolucak ki kızım bişey olmaz dedi,gitti,ablamı da bıraktım sonra ,diğer eniştem de duymasın dedim,çünkü bundan önce de başka bi arabayı çarpmıştım ablama eniştem demiş,nevresimin eline yeni araba verilirmi yahu ablam bana söyledi,ben o durumuda bi çok açıdan değerlendirdim sizlerin de fikrini merak ederim,o eniştem zamanında arabayla bi çocuğa vurmuş sakat filanda kalmış mı bilmiyorum hatta o derece yani,sonra 1-2 sene önce arabasını çarptı arkası içine girmiş bi şekilde uzun i süre arabayı kullandı,filan o bile bana bunu söylüyosa belkide herkese söylüyo ben bunları fazla ciddiye alıyorum,yada yumuşak başlı görünüyorum diye mi bilmiyorum ama 1.si daha mantıklı geliyo bana,diğer yandan da araba benim arabam olsaydı,kendi paramla kazandığım bana ait,o durumda ben daha rahat olurdum kesinlikle başkasına açıklama yapmak zorunda da olmayacaktım,gerçi babam önceden yaptığım kazada(ön kaporta değişmişti)bişey demedi canın sağolsun dedi,ama ben fazla sorumluluk mu alıyorum ,fazla mı mükemmeliyetçiyim bilmiyorum ama,bugünn ki yaptığım o ufacık çizik bile beni altüst etti,ben arabaya falan da değil belki de,hemen altüst olan psikolojime kızıyorum galiba.

[nevresim]

bugün kardeşimin bana şunu dedi,"sende eren (dersanesinden biri) gibisin,kendisinden bahsedilince,kendisi konuşunca kızarıyo".
hiç bişi diyemedim,onca çabama rağmen,bu lafı onlara unutturduğumu düşünmeye başlamışken(belkide artık bilerek söylemiyolardı veya ben değiştim) tekrardan bu lafı duyunca mideme kramplar girdi,çünkü sadece bununa da kalmıyo,ailecek evli,bekar hepimiz toplanınca lafı geçiyo "bak işte nevresimde kendisinden bahsedilince kızarıyo"diye,bende bu lafı duymayagöreyim daha beter oluyorum,beni geriye düşürüyo bu laflar,ilerledim az biraz daha da ilerlemeye çalışıyorum,ama beni çekiyolar yakınlarım,zaten bende farkındayım durumun ne zaman kızaracağımı bilmiyorum,çoluk çocuğun eline düştüm,bi laflarıyla beni kızartıp bozartacaklarını biliyolar,bu çok kötü,uzaklaşmak istiyorum burdan,rahatça tedavi olabileceğim,ve özellikle de özgür olabileceğim bi yer istiyorum,kurtulmak istiyorum bu durumdan ,çok zor ailenin yanında bile kızarmak çünkü diğer insanlarda belki kaçıyosun ama onlardan kaçamıyosunda gerçekten artık çıkmak istiyorum bu durumdan hayat diye bişey varlığının farkına varmak istiyorum bende.

[kirikkalp]

gerckdn cok zor bir durum .ama inslh sf tamamile yendgnz zaman onlr size cok komik gelck.o insnlr bizim gibi insnlri anlayamz.onun icn ben hep o seklde dusunurdm bu benm sorunm ve kimse beni anlayamz zaten anlamiyrlrldi.bir nebze rahatlatyrdu beni.iyiki varsn:)

[nevresim]

kirikkalp Nickli Üyeden Alıntı

gerckdn cok zor bir durum .ama inslh sf tamamile yendgnz zaman onlr size cok komik gelck.o insnlr bizim gibi insnlri anlayamz.onun icn ben hep o seklde dusunurdm bu benm sorunm ve kimse beni anlayamz zaten anlamiyrlrldi.bir nebze rahatlatyrdu beni.iyiki varsn:)

inşallah o günleride görücez.onlar anlamıyo ama burda beni sizin gibi anlayanlar görünce rahatlıyorum, evet beni birileri anlayabiliyo yadırgamıyo diyebiliyorum.sende iyiki varsın:)

[Berilce]

Merhaba Atakan bey,
Yazılarınız için teşekkürler, ışık tuttukları için... Ben bir şey sormak istiyorum.
Bir insan alıngansa eğer, yani hemen hemen halk arasında dendiği gibi, "buluttan
nem kapan" ve gururlu birisi ise, hangi telkinleri dinlemelidir? Gurur bazen aşırı
olduğunda, toplumsal ilişkilerde, insana uzun vadede zarar verebiliyor, ya da incinebilirim
diye insanlarla arasına mesafe koymasına, yani antisosyalleşmesine neden olabiliyor... Fakat
bizim toplumumuzda bazen gurur ile kibir birbirine karışıyor ve çoğu zamanda müzik, sinema ve
popüler kültürde gurur söylemleri dozunu kaçırıyor. Tüm bu duygular Türk toplumunun kollektif
bilinç altında da var ve bizi ister istemez etkiliyor... İyi Günler.

[Berilce]

Bazen çevremizdekilere hemen tepki vermezsek, yavaş yavaş onlara istediklerini
vermezsek, eleştiri okları yanımızdan savulur geçer, her söylenene de aldırmayın,
ailede herkes birbirini eleştirebilir, sadece gülümseyip, sessiz kalın. Sessizlik bazen
sözlerin yapamadığı güce sahiptir. Kendinize bir küçük defter tutun, kendinizi izleyin
ağzınızdan çıkanları dinleyin, bakalım ne olacak .:)

[nevresim]

Berilce Nickli Üyeden Alıntı

Bazen çevremizdekilere hemen tepki vermezsek, yavaş yavaş onlara istediklerini
vermezsek, eleştiri okları yanımızdan savulur geçer, her söylenene de aldırmayın,
ailede herkes birbirini eleştirebilir, sadece gülümseyip, sessiz kalın. Sessizlik bazen
sözlerin yapamadığı güce sahiptir. Kendinize bir küçük defter tutun, kendinizi izleyin
ağzınızdan çıkanları dinleyin, bakalım ne olacak .:)

sessiz kalıyorum ama tepki verme konusunda tepkim istem dışı kızarmak bozarmak filan yani aldırmamak istiyorum ama elimde değil işte,başkalarından ziyade kendimi değiştirmeliyim biliyorum,bu yolda çaba sarfediyorum yeterince değil belki de,ama tökezlememe neden olmaları rahatsız ediyo beni.defter tutma konusunda da hissettiklerimimi yazmamı öneriyosunuz.yorumunuz için tşk ederim:)

[Berilce]

Merhaba Nevresim,
Defter tutma derken, dış olaylara karşı tepkilerinizi, düşüncelerinizi ve tabi hissettiklerinizi de
yazmanızı kastetmiştim...Mesela insanlara ya da olaylara reaksiyon verirken, geri dönüp bu küçük defteri
okuduğunuzda sinirlendiğiniz ya da herhangi bir tepki duyduğunuz olayların miadının geçmiş hatta komik
olduğunu görebilirsiniz. Bir de kızarıp bozaracağım, bir tepki göstereceğim diye aklınıza fazla getirmeyin, kendinizi kasmış ve
olayları kendinize çekmiş olursunuz. Ben de kendimi izlemek için ve anda varolabilmek için ve böyle küçük notlar alıyorum ve işe yarıyor inanın, Hayat çok güzel, endişe ve korku olmadan daha güzel ve daha iyi olmak bize, bizim penceremize, ne gördüğümüze bağlı