kıyıda-arayış hiç bitmez mi?

[mellisa]

Artık hayatımda kaçış duygusu yok.Duygularımı,düşüncelerimi kolay ifade edebiliyorum.Bu aralar dinlemeye çalışıyorum karşımdakileri.
Bugün bir meslektaşıma canım sıkıldı aslında.Sürekli dikkat çekmeye çalışan bir tip.Eğlenceli gibi görünüyor,insanların dikkatini çekiyor ama adam sürekli kendini övüyor.Kendince insanlarla kafa bulup konuşturuyor.Bu ne acizlik aklım almıyor.Ne yapıp edip konuyu cinselliğe getiriyor herkesle.Sanırım bu adamda bir doymamışlık var,sevgiye ilgiye mi aç acaba,psikolojiyi bilemiyorum o derece.
Geçmişte de enerjimi etkileyen bir iki kişi çıkmıştı.Varlıkları tedirgin ederdi beni.Bu kişi aslında diğer bazı arkadaşlar için mi katıldı aramıza diye düşünüyorum.Son derece katı,muhafazakar iki üç arkadaş vardı.Şimdi o arkadaşın hallerini gülümseyerek karşılıyorlar.Bense memnun değilim.Bu durumun değişmesini o arkadaşın gerçek kişiliğini göstermesini isterdim.Ki bazen bir ışık varmış gibi davranıyor.Ortamı değiştirmek için uğraşmayı düşünüyorum.
Rejime başladıktan ve yaklaşık 4 kilo verdiğimi gördükten sonra arkadaşlar da yemelerine dikkat etmeye başlamışlardı.Şimdi de davranış düzeltme konusunda neden olmasın diyorum.Çok fazla teknik bilmiyorum.Uzaktan iyi niyet göndermeliyim belki de.

[mellisa]

Sabah okula gitmeden önce günümün verimli geçmesini,insanlarla güzel şeyler paylaşmayı diledim.O arkadaşa fazla bozulmamaya karar verdim.Sonuçta o da kendi yolunu yürüyor.
Bir zamanlar kafa dengi insanlarla birarada olmayı isterdim.Ama her zaman mümkün değil.Diğer herkesle yüzde yüz uyum içinde değilim.Ama olmam da gerekmiyor galiba.Geçen yıl katı tavırlarını gördüğüm kişiler bu yıl daha itidalli.Birisi kadınları aşağılardı sürekli,ben her seferinde itiraz ederdim.Bu yıl o derece aşırı değil.Bir kaçı herhangi bir konuda ağzını açmaya çekinir,hak aramaz,arkadaşına destek olmazdı.Bu yıl daha cesurlar.Farklı karakter ve görüşten insanların bir arada olması gerçekten bir zenginlikmiş.
Şunu da anladım ki ideal dost ortamı aramak yerine,o ortamı yaratmaya çalışmak daha anlamlı.Çünkü ilkinde hazıra konuyoruz.İkincisinde yeni farkındalıklara yol açıp yine yeni kazanımlar elde ediyoruz.

[mellisa]

Telkinleri fırsat buldukça dinliyorum.Hiç etkisi olmadı mı?Belki şöyle bir etkisi olmuştur:Ben aslında Polyanna ruhluyum.Ama yıllardır içimde hafif bir şiddet,sinirlilik hali olduğunu biliyordum.Bunu bastırmak zorunda kaldığım kendimi ifade isteği /eksikliğine bağlıyordum.(Ne bozuk bir cümle oldu.) Depresyon geçirdikten sonra bu duygum iyice ortaya çıktı.Çizdiğim görüntüye ve yapıma çok aykırı olan bu duygumla başetmeye çalıştım.Ama başarılı olamıyordum.Bir süredir giderek daha tahammüllü olduğumu görüyorum.Kendimi frenleyebiliyorum.
Bu yıl bu site sayesinde yaratıcılığımın da artacağını düşünüyorum.Hayat işte .Bu yaşta bile insan daha iyiyi bulmak için umut görüyor.Son nefese kadar bitmeyecek bir şey bu sanırım.Güzel günleriniz olsun...

[mellisa]

Bir haftadır allerjik astımın artması sonucu rahatsızım.Bu şehre gelmeden önce böylesi bir rahatsızlığım yoktu.Karasal iklimlerde yaşamıştım şimdiye dek.ya ondan,ya da psikolojik.
Sanırım bu haftayı kendime gelmekle geçireceğim.Siteyi dolaşıp yazıları okurken binbir düşünce üşüştü beynime.Mertonun hedefleri belirlemekle ilgili açtığı konuya takıldım.Benim hedefim var mıydı?İki üç aydır kilo verme konusunda hedefler belirliyordum.Ama aceleci davrandığımı biliyordum.Ne zamanki eşofman ve ayakkabı alıp egzersiz yapmaya niyetimi belli ettim,aldığım ilaçların azalttım ya da bıraktım (Benimki yemek severlikten değil ilaç etkisinden kaynaklanan bir kilo sorunuysu) gerisi geldi.) Birşeyler için hedef belirlemeden önce geçmişten,sorunlardan mı kurtulmak gerekiyor acaba?
İşte böyle özellikle hipnoz eğitimiyle ilgili yazıları okudum.Kendim hakkında düşündüm.Gemçliğimin ne kadar desteksiz geçtiğini hatırladım.
Acaba şimdi öğrencilerime sık dokunma,cesaret vermeye çalışma isteği o deneyimlerimden mi etkilendi?O zamanlar annemle anlaşamadığımı düşünürdüm.Ama yıllar sonra aslında babama karşı negatif duygularımı gördüm.Adam bana ne yaptı?İyi bir şeyler yaptığımda övmedi,kendi de kabul eder pasif birisidir.Bu tavırlarını bize öyle benimsetti ki adım atmak yerine elimizdeki ile yetinmeye çalıştık.Açıkta kalma,parasız kalma korkusu aşıladı.Evet bunları bilerek yapmadı.Ama ben hala bu duygularla uğraşıyorum.Babamın bana bırakacağı tek miras bunlar işte.Evet benim kendi ayaklarım üzerinde durmam için uğraştı.Ama bunu o derece eleştirel yaptı ki şükran duyamıyorum.
Ve geldiğim nokta.Depresyon sonrası ailemin olduğu şehre geldim.Ekonomik olsun diye şimdi onlarla yaşıyoruz.Misafir gibiyim.Bir odam bile yok.Allahtan eskisi kadar karışmıyorlar.Yaşamak istediğim hayat bu değil.Yıllar önce annem sorardı bizlere:Bize bakacak mısın ilerde?Abim kardeşim garanti verirlerdi.Bense hayatımı yaşayacağım derdim.(Ne hayat yaşadım ama!)Şimdi onlar arada bir ararlar.Bense boşandığımdan beri onlarlayım.
Belki hayatıma çeki düzen vermeyi hedefleyebilirim.Nereden başlayacağımı belirlemem gerekecek.(Geçmişe dinmek gözlerimi yaşarttı,ama umutlandım sonra.)

[mellisa]

Geçmişle uğraşmayı sevmezdim zaten,geçmiş meseleleri yerine yolladım.Seçeneklerimi değerlendirdim.Ekonomik şartları da göz önüne alınca öncelikle şu an yaşadığımız yeri kendimize uygun hale getirmeye çalışmaya karar verdim.
Haftasonunda zero limit adlı kitabı okudum.Bu kadar çok kaynak arasından ruhuma uygun geldi.Basit,sade.Çaba harcayıp insanları değiştirmeye çalışmıyorsun.Kendin üzerinde çalışıyorsun.

[mellisa]

İki yıldır sosyalleşme üzerinde duruyorum.Hiç beceremediğim bir şey.Her zaman yalnız idare edebildiğim için sorun yoktu.Ama geçmişi geride bıraktıkça tanıdıkları da bıraktığımı fark ettim.Vefalı değildim.Biraz da sanki benden yaşadıklarımla ilgili hesap soracaklarmış gibi geliyordu.Bu sabah bir sürpriz oldu.Üniversite zamanından bazı arkadaşlar bana ulaştılar.Çok sık görüşmediğim kimselerdi.Umarım sosyallik artırıcı telkinin faydası olur da hayatımı renklendiririm.
Şu ara prensibim "bir adım at".Çok meraklı biri değilim.Kolay soru sormam.Bu yüzden insanları tanımamışımdır çok kez.Ama şimdi hep bir adım atacağım.Bir soru sormak,kendimi zorlayıp bir yerlere çıkmak, yürüyüşlere çıkmak,insanlarla ilgilenmek vb.Kimseden bir şey beklemeden ilk adımı kendim atmak istiyorum.Yarınki adımım kendimi kontrol olacak.Hassas ve kırılgan öğrencilerime gerekli ilgiyi gösteriyorum.Ama 2-3 öğrencime yeterli derecede sabırlı olmadığımı fark ettim.İkisi dikkatsiz,birinin ailesi yönlendiremiyor çocuğu.Sorunlarını çözene dek kendimi kontrol etmeye çalışacağım.Sabrım azaldığında yerimi değiştireceğim.Mayıs ayında bu tutumu geliştireceğim.Kendime bir hedef belirledim bile...
Hani insan öfkesini en yakınında kendinden güçsüz olana yöneltirmiş ya.Allah korusun öğrencilerim için böyle bir hataya mı düşüyorum yoksa?

[mellisa]

Güzel bir gün oldu.Bazı öğrenciler yoktu.Kalanlarla verimli çalışmalar yaptık.Birinci sınıf okutmak gerçekten çok güzel.Çocuklar o kadar sevgi dolular ki...Umarım onların uzun süre masumiyetlerini sürdürmelerini sağlayabilirim.
Giderek içimdeki çocuk ortaya çıkıyor.Şimdiye kadar kendimi kapatıyordumSebeplerini düşündüm:Gençken çekingendim,küçük yerde büyüdüğümden bilmediğim ortamlara giremiyordum.Evlendikten sonra doğudaydık rahat olamadım.Ayrıldıktam sonra dedikodu vb olmasın diye ortalara çıkmadım,yine küçük yerdeydim.Toplum bir yasak koyduysa ben onun iki katını kendime koymuşum.Genelde bizim toplumda kadınlar açısından böyle olduğunu düşünüyorum.Gençler daha rahat olabilir ama küçük yerlerde kapalı bir durum yaşanıyor.Orta Anadoluda bile böyleyse gerisi nasıldır.Bugün okulca eğlendik.ben de katıldım bazı yarışmalara.Çocukken bile katılmazdım böyle şeylere.Eskiden gülünç duruma düşmemek,ciddiyeti bozmamak önemliydi galiba,artık kasmıyorum kendimi.
Balıkçı ve karısı masalını bilir misiniz?Balıkçı sihirli bir balık tutar.Balık ,kendisini serbest bırakırsa onun dileğini yerine getireceğini söyler.Balıkçının isteği yoktur ama karısının vardır.Bir evleri yoktur,ağaç altında yaşamaktadırlar.Bir kulübe ister.isteği yerine getirilir.Sonra yetinmez,büyük ev ister,sonra saray,kraliçe olmak ister.Her isteği yerine gelir.Kadın sonra güneşe hükmetmek ister.Balıkçı dileği sihirli balığa iletir.Geri döndüğünde karısı o eski ağaçları altında onu beklemektedir.Mutludur.Sakindir.Bu masalı çok severim.Günümüz dünyasını düşünürsek hırsımıza kapılıp doğayı yokettiğimizi,neredeyse kökümüze kendimizin zarar verdiğini görebiliriz.daha çok para,daha çok bina,araba...Sonsuza varabilir miyiz?Kendi ağaç altımı asla kaybetmek istemem.Sükunetimi,dünyayı...