Bir Dirilişin Öyküsü

[Jdarc]

Müslüman oldum.

:)

[bluegirlx]

sen müzikleri telkinleri dinlemiş kendine bir yol aralamışsın..aralanmış yoldan içeri girmişsin..için temizmiş güzelmiş ki arayışında bu siteyi müzikleri bulmuş karşılaşmışsın..burdan anlıyoruz ki arayan buluyor..arayanın karşısına ilahi güç aradığını çıkarıyor hayrı yada şerri..

[x-men33]

bluegirlx Nickli Üyeden Alıntı

sen müzikleri telkinleri dinlemiş kendine bir yol aralamışsın..aralanmış yoldan içeri girmişsin..için temizmiş güzelmiş ki arayışında bu siteyi müzikleri bulmuş karşılaşmışsın..burdan anlıyoruz ki arayan buluyor..arayanın karşısına ilahi güç aradığını çıkarıyor hayrı yada şerri..

Çok doğru

[_roxie_]

merhaba :) hikayen ve hızlı değişimin çok sevindirici bizimle paylaşmaya devam et canım =) sevgiler..

[Jdarc]

Kişiliğimden gayet memnunum ama kendimi çaresiz hissediyorum bugünlerde. Genelde tüm kötü şeyler benim başıma geliyor. Hayatımda ne zaman bir "iyi"m olacak merak ediyorum, doğrusu. Hayatımın bu telkin müziklerini dinlemesi gerek, kendimi geçtim.

[Jdarc]

Öncelikle bu günceyi doldurmamın sebebinin müziklerin hiç de işe yaramadığını göstermek değil; yalnızca yaşadıklarımı ve hissettiklerimi insanlarla paylaşmak olduğunu söylemem gerek.
Hayatımın bu hale geleceğini hiç mi hiç tahmin etmemiştim. Son iki hafta içerisinde dörtleme haline gelecek r teşebbüslerim ve gerek sosyal ortamlarda gerek yalnız kaldığımda nefes alma çabalarım beni iyiden iyiye yordu. Ne bir hayalim var ne de hayatta olmak için sebebim. Zaten bu yüzden r girişlerim sözkonusu oldu geçen haftalarda.
Kendimi dipte hissediyorum, dipte. Dünyada ne oluyor, ne bitiyor, hiç umrumda değil.
Erdemlerimi kaybettim, kendi kurallarımı yıktım sırf bu umursamazlığım yüzünden. Hayatıma giren her insanın benim bu hale gelmemde büyük etkisi var.
Esasında bu konuma nasıl geldiğimi, tam olarak içinde bulunduğum durumun koordinatlarını ve döşemesini bilmediğimden buradan nasıl çıkacağımı, hatta buradan bir çıkış yolu olup olmadığını bilmiyorum.
Çok zorlanıyorum, yaşamakta zorlanıyorum. İçim ağrımaya başladı yine.
Eve gelirken taşıtlarda sessiz gözyaşlarım, okulda bir anda boş bakışlarıma eşlik eden gözyaşlarım...
Acımın ne olduğu hakkında fikir sahibi olmamı sağlayan şey dün okulda bir anda ağlamaya başlamışken, "Her şeyi kaybettim" demiş olmam. Bilincim ve bilinçaltımdan o kadar uzağım ki... ya da onlar fazla ulaşılmaz.
Sonuç olarak bu cümle benim için bir ipucu niteliğindeydi.
"Her şeyi kaybettim"
Neyi kaybettim? Bilmiyorum.
Bilmiyorum.

Okuyanlara teşekkür ederim, paylaşmak istiyorum. Çünkü sosyal yaşantımda konuşmak artık çok zor.
Yapamıyorum, içime kapandım.
Kimseyle konuşamıyorum.

Yakınında hiç dostun yok mu? Her şeyiyle dost olan biri bulunmuyor mu?
Dost seni olduğun gibi kabul eder ve seni sen olduğun için sever. Ya da bir ablan , kardeşin yok mu? Onlarla paylaşmayı denesen.
Müslüman oldum demişsin , namaz kılmayı öğrensen ki öğretecek biri yoksa ben sana bir namaz kitabı alıp göndereyim , o da rahatlatır. Senin bir an evvel bir yaşama sevincine ihtiyacın var.
Şunu unutma hiçbir şeyini kaybetmedin , hepimiz zaman zaman kendimizi dipte hissederiz , arada bir dibe vurmak lazım ki daha yükseğe sıçrayabilesin.
Şükredecek çok şeyin var hep kötü odaklı olma , şimdi iyi şeyleri de görmeye başla . Hadi hemen ...
İnan bu yaşadıklarının , ya da geçmiştekilerin hepsi bir ders , hayat güzel ve çok daha güzel olacak.

[Jdarc]

Buna inanmak istiyorum, çok teşekkür ederim. Hani bardağın dolu tarafına bakıyorum bakmasına mutlu olmak için, hatta sahip olduklarımı hissetmek için içiyorum bile o suyu.
Ama bugünlerde hiç ama hiç işe yaramıyor. Depresyonda olabilirim belki de. Hiç bu kadar dipte olmamıştım. Aylardır, bir yıla aşkındır tepeye çıkmayı bekliyorum, güneşin doğmasını artık. Ama olmuyor, neden olmuyor, bilmiyorum.

Ama iyi dilekleriniz ve telkinleriniz için teşekkür ederim, çok sağ olun.

[Jdarc]

Merhabalar herkese.

Ben açıkçası telkinleri dinlemiyorum, değişimim daha çok kendi bilincimle sağlamaya çalıştığım pozitif düşünce ve elbette burada güzel insanların paylaştığı meditasyon teknikleri ve müziklerinden kaynaklanıyor. Liseden beri astral seyahat yaparım. Fakat korkularım yüzünden arada sıkışır ve kabus gibi geceler yaşardım. Yani hiçbir anlamı olmazdı o deneyimin, yalnızca uykusuz kalırdım. Pozitif hissetmeye başlayalı 2 hafta oldu belki de. Ve bunun etkisini astralde hissettim. Bu kez yine istemeden de olsa çıkmıştım. Önce kızdım, çıktığım için. Korku vardı çünkü. Fakat sonra "yeter yahu" dedim ve yükseldiğimi hayal ettim. Odamda yükselmeye başladım. Bilinçaltımdaki korku öğelerinden çekiniyordum, görürürm diye. E tabi direk aklıma şeytan geldi. Geldi fakat -tamamen ben bunun pozitif enerjimden kaynaklandığını düşünüyorum- siluet olarak. Ve benden kaçıyordu :) Sonra yok oldu. Lobi gibi bir yere gittim. Ünlülerle doluydu. Sırf egomu tatmin etmek için hepsinin beni öpmesini istedim. Sıraya girdiler "
5 yıl sonra ilk kez güzel bir deneyim yaşarken ve ortama uyum sağlamışken, aklıma şu geldi " iyi vakit geçiriyorum ama dönüşü nasıl yapıcam" işte o an uyandım

Burada önemli olan daha çok yüksek enerjimi fark etmiş olmam, pozitif enerji ile bilinçaltımdaki korkuyu bile "korkutmuş" olmamdı :)

[Jdarc]

Ego-güven güçlendirici mp3'ünü dinlemeye başladım bugün.

Değişimleri gün be gün yazacağım.

edit: Sinirlenme baş gösterdi şimdilik.