Pinky'nin Güzel Günleri:)

[pinky9]

herkese merhabaaa:)
söze nasıl başlayacağımı bilmiyorum çünkü içimden tonlarca şey demek geliyor:) öncelikle gerçekten hayatım değişti,hem de en dibe vurduğum yerde..atakan bey'e ve diğer yardımcı olan/olacak herkese nasıl minnettarım anlatamam...
siteyi başka bir sitede fizki görünüşümle ilgili birşeyi değiştirmek isterken birinin mesajında adını görüp girdim ve hemen mp3leri( ego ve suçluluk) indirdim ilk saatte bile etkisini gösterdi diyebilirim:) ramazandaydık sanırım bi 15 gn önce fln 1 gün dolaşma imkanım oldu sitede sadece.
sonra ertesi gün bayram için ananemlere gittik ve net yoktu çok fazla giremedim sadece telden girdim arada sırada öle gezinmek için ama müzikleri dinlemeye devam ettim düzensizde olsa..bende etkisini aşırı bi şekilde gösterdi.Daha ilk saatte hissettiğim tüm olumsuzlukların,inandığım bütün kötü şeylerin değişebileceğine inandım en önemli nokta bu oldu benim için!
hemen değişemesemde artık değişebileceğime inanıyordum...
öncelikle kendimde adını koyamadığım bi güç hissetmeye başladım.Herşeyi yapabilirim,etrafıma sevgi yayabilirim,tüm insanları sevebilirim,dünyayı değiştirebilirim gibi en basitinden ananemlerde kalabalıkta hiç iş yapmazdım ben kimseye yardım etmezdim,ama bu bayram herkese yardım ettim hiç yorulmadım:) içimdeki gücü ortaya çıkardı sanırım mp3ler:D
ailemdeki herkese iltifat etmeye başladım durduk yere ve kendimi çok iyi hissettiğimi farketim.Arada dalgalanmalarda yaşadım tabi ama dediğim gibi geçeceğine inanıyordum,inanıyorum.
rehber bölümünü henüz tam inceleyemedim,ankaraya daha dün geldim ve dünden beri sitedeyim yeni yeni inceliyorum ama hemen günlük açmak istedim ,değişimleri sizinle paylaşmak için:)
telkinleri artık düzenli dinliyorum,ego-suçluluk-mutluluk olarak ve inanılmaz mutluyum ve kendimi seviyorum:)

şimdi size hayatımı anlatayım biraz sıkıcı olcak ama lütfen okuyun
ben tek çocuğum,küçüklüğümden beri bunun sıkıntısını yaşadım.20 yaşındayım,annem benim 3 yaşından beri yani kendimi bildim bileli kronik lüpus hastasıydı,çocukluğum hastanelerde geçti diyebilirim... ve annem çok hasta olduğu zamanlar hep tek başıma oyalanırdım evde çocukkende pek ilgilenemezdi annecim benle.Babamsa sabahtan akşam 6ya kadar işteydi zaten,çok iyi bir insandır fakat çok mükemmeliyetçidir ,bir de kötü bir huyu var:dayak:(
6yaşımdan beri dayak yerim babamdan,annemde yer,ama şimdi nası anlatsam öle bildiğiniz kötü dayakçı babalardan değildir.Sevgilime bile izin verir en başından,ama bazı şeylerde çok sıkar bizi,çok karışır her şeye,ve kendi hoşuna gitmeyen bi davranış olduğunda hemen karşındakini tersler azarlar.Bu dayak bende çok etkilerini bırakmıştı maalesef,eziklik gibi..babamın yanında elim ayağıma dolaşır bazen,korkarım vuracak diye.ama çok severim babamı genede,yanaklarını sıkarım öperim onu:) telkinlerden sonra daha az etkilenmeye başladım zaten.
annem dediğim gibi kronik lüpus hastasıydı,geçen sene o hastalık gitti fakat 2 ay gibi bi süre hastanede kaldık,ve böbrekleri iflas etti,diyalize girmeye başladı,haftada 3 gün 4 saat,ve bir nakil olmazsa ömür boyu girecek:(bu duruma çok üzülüyorum fakat annem inanılmaz neşeli bi kadın.38 yaşında ve benden daha genç durur hep pozitiftir hiç isyan etmez yıllardır olan hastalığına.içini bilemem tabi ama gören herkes annem olduğuna inanamaz kardeşin gibi çocuk gibi ne kadar pozitif derler.o yüzden hastalığı yakıştıramıyorum ona ama napalım daha kötüsü olmasında..
tek çocuk olduğumdan dolayı da hayatım boyunca sıkıntı çektim,hep yalnız kaldım,insanlarla diyalog sorunu yaşadım, bayramlarda ailecek annanemlerde toplandığımız vakit falan hep kardeşi olan kuzenlerimi kıskanarak geceleri ağlayarak uyurdum..çok büyük bi sorundu bu benim için.daha yeni yeni aşmaya başladım.kardeşi olan arkdaşlarımı acayip kıskanırdım,sürekli her saniye keşke bi kardeşim olsa diye düşünüp dururdum. kardeşim olmadığı için varolan arkadaşlarıma da acayip bağlanıp,en küçük laflarına alınır,bana küstüklerinde yıllarca etkisinden çıkamazdım,hepsini kardeş yerine koymak istediğim için...
babamda biraz baskıcı biriydi, liseye başlayana kadar beni oturduğum mahalleden dışarı göndermezdi kimseyle gezmeye fln..biraz da ezik bi tiptim okulda.hiç bir spor faaliyetim yoktu,hiç sevglm yoktu,sadece iyi arkadaşlarım vardı,derslerim çok iyiydi.çünkü babam en mükemmelini isterdi ve ben çok ders çalışırdım başka yapcak bşy bulamadığımdan.hep takdirle geçtim,sınıf 1.cisiydim her zaman. ama sosyal değildim, arkadaşlarımda hep benim zıttım olan kişilerdi,serbest ailede yetişmiş,kendine güvenen,cesaretli kişilerdi hep en yakın arkadaşlarm,severdm ama içten içede kıskanır gıcık olurdum onlara. özellikle bi arkadaşım vardı,çok serbestti ,okuldan hep kaçardı,dersleri sallamazdı, çok sosyaldi,o yaşta ailesi gece gezmelerine fln izin verirdi arkdşlarıyla her yere giderdi,çok güzeldi,okuldaki spor kurslarına katılırdı,okulun en yakışıklı erkekleri onun peşindeydi,çok kendine güvenirdi ama ve bazen benle dalga geçer beni ezerdi..ortaokul bitince hiç görüşmedik küstük ama onun etkisi hala vardır üzerimde mesela,kaç yıl geçmesine rağmen üzerinden,merak ederim hep onun gibi olmak isterdim..ortaokul hayatım tamamen kötü geçmedi tabi,birz eziktim sadece,beden hocam bigün bana sınıfın ortasında sen nie eziksin böle fln demişti:D ama bunlar haricinde güzeldi,derslerim iyiydi, beni seven arkadaşlarım öğretmenlerim vardı falan filan..ilk aşkımda ortaokuldan oldu zaten hala da devam ediyrurz çocukluk aşkım diyebilirim:)
onla da çok sorunlar yaşadık,o çok sosyal kendine güvenen yakışıklı etrafında ilgi çeken bi erkek,sporcu aynı zamanda..ben hep kendimi ezik olrak gördüğüm için,onu kıskanır sürekli sorgulardım,bunaltırdım.halbuki bana kötü bi davranışı olmadı hiç sevgisini ta kalbimden hissettim bu zamana kadar. 5-6 yıldır beraberiz,bu sürede ayrılıp barışmalarda oldu.ama çok bağlıyız birbirimize,bağımlı değiliz sadece sevgiyle bağlıyız en yakın arkadaşız aynı zamanda:) onun böyle çekici ilgi odağı bi insan olması,yıllarca bende çok sorunlar yarattı,hatta 5-6 yıldır en büyük problemim buydu diyebilirim.Onun benden önce çıktığı kızları falan acayip derecede kıskanır,merak ederim.Hepsini birbirine benzetirdim fiziki olarak, ve bende onlar gibi olmaya çalşırdım!halbuki sevglm bana sevgisini her aman hissettirdi,beni beğendiğini fln da.ama kendime sorunlar yaratmaya bayılan bi insandım maalesef.nette konuştuğu kızları fln o kız kim bu kim diye diye çok bunalttım zamanında hatta ayrıldık.güvenimi sağlamak için herşeyi yaptı ama kendime güvenmediğim için onada güvenemiyordum her gece ağlıyordum beni aldatacak diye beni beğenmiyor napsın beni diye...her gece yattığımda hayaller kurardım,beni terketmişde başkasıyla çıkmış fln diye hayal eder ağlardım durduk yere kendime acı çektirmekten zevk alırdım nedense...!!!konuştuğu kızları feysten gizli hesap açıp ekler sapık gibi onları takip ederdim yaaa! takıntılı hale gelmiştim artık ,ben o kızlar gibi olamıyorum sevgilimi haketmiyorum ona yakışmıyorum fln diye,hayatımın en büyük sorunu hale geldi bu. hep diğer kızlara özenirdim,kendimce hayalimde sevgilime yakıştırdığım kızlara,eski sevgililerine falan..
telkinlerin bende en büyük etkisi bu oldu,kendime güvendiğim için artık o kızlardan hiçbirini takip etmiyorum ,merak etmiyorum,ve sevgilimi de bunaltmıyorum,ve inanırmısınız 10 gündür hiç kavga bile etmedik hiç olmadğım kadar iyi hissediyorum onun yanında elim ayağıma dolaşırdı bazen onun yanındayken,bence çok yakışıklıydı bense fazla güzel değildim. bazen hala öle düşünüyorum fakat bunu aşacağıma inanıyorum! umarım kalıcı olur bu..?
fiziki olarak da güzel sayılırım kendimce,boyum biRAZ kısa 1.58im ve bu boy konusunda çok takıntılı hale gelmiştim,bilirsiniz ortaokulda fln kızlar birbirine hava atar ben daha uzunum fln diye..bunlar bende kalıcı etki bırakmıştı niye ben kısayım fln diye üzülürdüm..artık pek takmıyorum ama uzayacağıma inanıyorum ,boy uzatıcı egzersizler flnda yapmaya baaşladım bu hafta
çocuklukta yaşanılan şeylerin bende çok izi var maalesef,tek çocukluk,dayak yeme,eziklik hissi,sosyal olamama,diğer insanlara özenme falan sorunlarım oldu hep,hiç elimdeki şeylerden memnun olmadım... ağlama gibi bi huyum var bir de biri bişey desin cevap veremem hemen ağlarım..
lise hayatımdada bu yüzden hep yalnız kaldım..lise1 çok iyiydi fakat lise2de özentilik olarak sigaraya başlayıp yalnış insanlarla arkadaşlık yapınca, var olan arkadaşlarım benden uzaklaşıp küstüler...bende hep pesimist takıldım:D sagopa kajmer fln dinlerdim,yalnız takılırdım,arkdşlarımı sevmezdim hepsi yapmacık gelirdi falan filan..lise hayatımda çok kötü ve yalnız geçti bu yüzden..
şuan üniversitedeyim,ve sevdiğim arkadaşlarım bi arkadaş grubum varbu yönden şanslıyım ünide buldum gerçek arkadaşlığı. en önemlisi yıllardır hayal ettiğim gibi en yakın arkadaşım olan uzun süreli bi erkek arkadaşım var. tek çocuk olduğum için zamanında ona sadece bağımlıydım,tek gezdiğim dışarı çıktığım insan oydu çnkü,ama artık onu sadece buyüzden sevmiyorum,bağımlı değilim sadece bağlıyım çnkü seviyorum çok yalnız büyüdüm ben bi komşu çocuğu bile yoktu bana arkadaş olacak,evde hep yalnızdım canım sıkılırdı çok ağladım buyüzden hep...
son 1-2 yıldır iyice dibe vurmuştum.bütün günüm okuldan eve evdede internet başında sevgilimin naptığını takip ederek geçiyordu!düşünebiliyomusunuz başka hiçbişeyi umursamıyordum, hiçbişey öğrenmeye çalışmıyordum,iyice pasifleşmiştim,yemek yapmayı bile annemin ısrarlarına rağmen öğrenmeyi istemiyordumi her gece kötü hayaller kurar,ağlayarak uyur,okula gözleri şiş giderdim.Monotondu herşey!

2010 temmuz ayından bu siteyi bulduğum 2011 ağustos ayına kadar hergecem her yalnız anım ağlayarak geçti.sevgilim en büyük sorunumdu kendime yarattığım,artık öyle bi hale gelmiştim ki,her yaptığı bana yanlış geliyordu,bunları ona söleyince doğal olarak çıldırıyodu o da artık,çok yardım etmeye çalıştı ama kabul etmedim,ben değilim sen yanlışsın fln diyodum deli gibi çocuğa durduk yere.hep iç karartıcı müzikler dinleyip,okuldan eve gelirken sevgilimin yaptığı bi davranışı abartıp neden böyle yaptı diye içim dolarak ağlayarak geliyordum eve...her an ağlamaya hazırlıklıydım.içimde biriktiriyodum herşeyi ve bunu ona anlatamadıkça çıldırıyodum ya kendi kendimi yiyodum resmen fiziksel acı çekiyodum böle iki göğsümün arasında!

sonra burayı buldum ve hayatım değişti daha ilk saatte. Bendeki ilk etkisi kendime güven ve dolayısıyla sevgilime olan kıskançlığın azalması oldu ve en büyük sorunumdan kurtuldum anlattığım gibi bulduktan snra ananemlere
gitmiştik ve ben orda bisürü şey öğrenmeye başladm.basit şeyler ama beni monotonluktan kurtardı yemek yapmaya başlamak,ev işlerine yardım etmek bile. kendimdeki kapasiteyi farkettim ve herşeyi yapabilecek gücü kendimde buldum:) dünyada herşeyi istersem değiştirebileceğime inandırdınız beni! dünya sorunlardan ibaret değil,sorunlarında tek yaratıcısı biziz aslında. kendimiz yaratıyoruz o sorunları,beynimizde bize yardımcı olup abartıyor.biz beynimizde yaratmazsak o sorunları inanın hiçbir problemimiz kalmaz bence. Hayatta yapabileceklerinizin farkına varın,tembelliği bırakın,gözünüzü açın,herkese sevgi yayın,sevin herkesi:) ben annem dolayısıyla öyleyim biraz,severim herkesi,güleryüzlüyümdür:)
tabi son 1-2 senedir değildim,inanırmısınız sürekli depresif olmak ağlamak fiziki halimi bile değiştirmişti.Gözlerim hep şişti,gözlerimim feri gitmişti tam anlamıyla.solmuştu yüzüm falan.ayda bir saçımı farklı renklere boyardım. yüzüm şişmişti iyice,hatta aşağı doğru sarkıyodu bile diyebilirim:Dkısa bodur olarak gördükçe kendimi öle oluyordum.yüzüm yuvarlak şişman yanaklıyım dedikçe öle oluyodum..2 senedir evde kendime videolardan spor yapıyorum alışkanlığım vardı sıkıntıdan spor yapmak gibi. şimdi yüz yogasına ve boy uzatma egzersizlerine başladım ayrıca Tibet yogası yapıyorum.Dimdik yürüyorum ve yüzüm güzelleşti daha canlı oldu en azından:))boyumda uzayacak inş yüzümde daha gergin durmaya başladı:)

sorunlarım tamamen bitmedi elbette ki, yardımlarınızla daha da gelişicem:) çok uzun yazdım umarım okursunuz ama ben değişmeye başladım ve hevesle günlüğümü açmış bulunmaktayım:) hepinizi çok seviyorum ve atakan beyyy siziiiiiiiiiii o kadar çok seviyorum ki şu an anlatamam yani ha bide yengeç burcuyum,anlayın ne kadar alıngan ve duygusal olduğumu ve sorunlara bağımlı olduğumu tüm bu bilinçaltıma yerleştirdiğim kötü düşüncelerden arınmak,tamamen temizlenmek istiyorum! ben onların sahibiyim,onları ben yarattım ve değiştirebilirim
hepinize sevgilerle

Merhabalar, okudum sonuna kadar , değişeceğine ve güçleneceğine ben de inanıyorum , çünkü ben de sen gibiydim .
Ve geçti , inanmak çok büyük etken ve inandığıan göre gerisi çorap söküğü gibi gelecektir.
Haydi bakalım , güzel günler yaşamaya :)

[pinky9]

bigokyanus Nickli Üyeden Alıntı

Merhabalar, okudum sonuna kadar , değişeceğine ve güçleneceğine ben de inanıyorum , çünkü ben de sen gibiydim .
Ve geçti , inanmak çok büyük etken ve inandığıan göre gerisi çorap söküğü gibi gelecektir.
Haydi bakalım , güzel günler yaşamaya :)

çok teşekkürler okuduğunuz için
sizde geçtiğine çok sevindim,umarım bende de geçecek,inanıyorum

[_roxie_]

Merhaba,

Hoşgeldin :) ben de tek çocuğum okurken seni kendime ne kadar benzettim inanamazsın. Benim de çocukluğum annemin hastalığıyla geçti (kronik depresyon geçirdi yatar halde 4 yıl) bütün bunlar bende 21 yaşıma gelene kadar pek çok iz bıraktı, hayatı, insanları, kendimi algılayışımı oldukça olumsuz hale getirdi ben de bunların sancılarını hala çekiyorum. Ben de terazi burcuyum, mükemmeliyetçilik vardır, en kötüsü de bişeyin "iyi" olmasının yetmemesi işte bana, kendimi yargılayıp durmaya o kadar alışmışım ki, üstelik bunun iyi bişey olduğuna da inanmışım kendimde hata aradıkça kendimi geliştiririm diye düşünmüştüm ama en sonunda sadece kendime haksızlık ettiğimi anladım.

Mutlu olmak öğrenilebilen bişey, önce kendini sonra hayatı sonra da diğer insanları koşulsuz sevmekle gelen bir şey, ben bu siteye üye olalı 2 yılı geçmiştir pek çok şey yaşadım, ayağa kalktım dedim, sonra düştüm, şimdi yeniden toparlanmaya çalışıyorum :)

umarım beraber öğrenir, beraber gelişiriz bundan sonra! :)

[e_yilmaz]

Birileri toplumumuzu dejenere etmeye çalışıyor. kendine güveni olmayan gençler olarak yetişiyoruz ,yetiştiriliyoruz. farkında olmadan bir çok hasletlerimiz köreliyor.
Nasıl bu hale geldik ,getirildik, biz öle yetiştik çocuklarımız da öle yetişecek nesil böle gidecek...Gitmemeli işte bu site bunun için kuruldu ister maddi, ister manevi kişiliğimiz olsun farketmez farkındalığımızı artırmalı bu hastalıklardan kurtulmaya çalışmalıyız.
Bu maddi ve manevi dert ve hastalıkların çoğaldığı bir asırda allah çareleride yaratıyor. yeterki hasta olduğumuun farkına vararak çare bulmaya çalışmalıyız.
Çarelerin bir kısmı bu sitede ve telkinlerde
hastalanan kişliklerimizin, zihinnlerimizin, hayalerimizin tedai olma vakti geldi ve geçiyor...

[pinky9]

_roxie_ Nickli Üyeden Alıntı

Merhaba,

Hoşgeldin :) ben de tek çocuğum okurken seni kendime ne kadar benzettim inanamazsın. Benim de çocukluğum annemin hastalığıyla geçti (kronik depresyon geçirdi yatar halde 4 yıl) bütün bunlar bende 21 yaşıma gelene kadar pek çok iz bıraktı, hayatı, insanları, kendimi algılayışımı oldukça olumsuz hale getirdi ben de bunların sancılarını hala çekiyorum. Ben de terazi burcuyum, mükemmeliyetçilik vardır, en kötüsü de bişeyin "iyi" olmasının yetmemesi işte bana, kendimi yargılayıp durmaya o kadar alışmışım ki, üstelik bunun iyi bişey olduğuna da inanmışım kendimde hata aradıkça kendimi geliştiririm diye düşünmüştüm ama en sonunda sadece kendime haksızlık ettiğimi anladım.

Mutlu olmak öğrenilebilen bişey, önce kendini sonra hayatı sonra da diğer insanları koşulsuz sevmekle gelen bir şey, ben bu siteye üye olalı 2 yılı geçmiştir pek çok şey yaşadım, ayağa kalktım dedim, sonra düştüm, şimdi yeniden toparlanmaya çalışıyorum :)

umarım beraber öğrenir, beraber gelişiriz bundan sonra! :)

tanıştığımıza çok memnun oldum roxie:) benzer şeyler yaşamışız evet...bende kendimi çok yargılardım,mükemmeliyetçilik yok bende ama babam tarafından empoz edilmiş bi mükemmeliyetçilik ve doğru insan olma algısı var,o yüzden kendimden çok etrafımdakileri aşırı derecede yargılardım,aa bunu nası yapmış ne biçim insanmış fln derdim hep,ama azaldı bu duygu tamamen de geçecek inş ve kendimi hiç beğenmezdim,ama haksızlık yaptığımı anladım bende telkinlerden beri:)

insanları değiştirmeden,yargılamadan,koşulsuz sevmeyi öğrenmeye çabalıyorum.böyle yaptıkça daha da çok sevileceğime inanıyorumama illa da sevsinler diye bi beklentim yok:)ben sevmeyi öğreneyim yeter.

peki sen neden ayağa kalktıktan sonra tekrar düştün merak ettim?

e_yilmaz Nickli Üyeden Alıntı

Birileri toplumumuzu dejenere etmeye çalışıyor. kendine güveni olmayan gençler olarak yetişiyoruz ,yetiştiriliyoruz. farkında olmadan bir çok hasletlerimiz köreliyor.
Nasıl bu hale geldik ,getirildik, biz öle yetiştik çocuklarımız da öle yetişecek nesil böle gidecek...Gitmemeli işte bu site bunun için kuruldu ister maddi, ister manevi kişiliğimiz olsun farketmez farkındalığımızı artırmalı bu hastalıklardan kurtulmaya çalışmalıyız.
Bu maddi ve manevi dert ve hastalıkların çoğaldığı bir asırda allah çareleride yaratıyor. yeterki hasta olduğumuun farkına vararak çare bulmaya çalışmalıyız.
Çarelerin bir kısmı bu sitede ve telkinlerde
hastalanan kişliklerimizin, zihinnlerimizin, hayalerimizin tedai olma vakti geldi ve geçiyor...

çok haklısın e_yılmaz,bende yaşıtlarımda hep bi olumsuzluk yılgınlık görüyorum.Umarım bunun farkına varırız toplum olarak ve gerekli önlemleri alırız geç olmadan.Bizim görevimizde insanları bu siteye yönlendirmek olsa gerek

[pinky9]

sanırım gene bi dalgalanma yaşıyorum :D
sabah kalktığımdan beri siteyi inceliycem diye hiç kalkmadım pc başında ve popom ağrıdı haha:D
sonra sevgilime msj attım buluşalım diye, o da arkadaşlarıyla buluşcakmış,zaten daha dün benleydi ama gene biraz bunalttım çocuğu üf bende sıkılmıştım fln die kendimi acındırdım neden bilmyrm halbuki dünkü buluşmamızda hiç öle değildim . arayıp durdum nerdesin napıosun diye gene.
şuandada gene oturmuş cips kola yiyorum.kötü değilim sadece sıkıldım evde yalnız anne babamla oturmaktan:)

[pinky9]

geçti sanırım hehe :D

[pinky9]

günlüğüm dolup taşıyor herkes okuyup yardımcı oluyor yorum yapıyor diye olumlama mı yapsam acaba,yoksa kimsenin geleceği yok

[_roxie_]

Sıkıntılarımdan bahsetmekten artık pek hoşlanmıyorum, neden tekrar düştüğümün cevabını günlüğümde bulabilirsin, ben ilişkim olmuyor diye hayıflananlardandım sonra bir ilişkim oldu fırtınalı, beni baya derinden sarstı,yine uzun süre kendimi suçladım, çünkü o da beni suçladı ve ilişkimizin bitme sebebini onu olduğu gibi kabullenmemem olarak görüyor, bunca aydan bu yana hiç bişey değişmemiş, 8 ay önce durduğu yerden bi adım öteye gidememiş yani şimdi fark ediyorum :)

ama ben geç de olsa onun hayattan ne istediğini bilmeyen, buradayken gitmek isteyen, gittiğinde dönmek isteyen, arayışı hiç bitmeyecek bi adam olduğunu sonunda anladım. Şimdi onu olduğu gibi kabul edip kalbimden ve aklımdan salıyorum :)

diğer yandan mezuniyet sonrası bir bunalıma girdim elimi attığım hiç bir şey filizlenmedi ama ben bu sene sabretmeyi öğrenmeyi kendim istedim, çünkü sabırsızlık benim en büyük problemim :) böyle işte canım şimdilik tek isteğim herşeyi geride bırakıp yepyeni bi hayata başlamak, kendi hayatımı kurmak bazen umutsuzluğa kapılıyorum ama buranın verdiği enerji öyle bişey ki artık hiç bi zaman yaşamaktan, kendimden vazgeçmeyeceğimi biliyorum.. :)